#Arundhati_Roy_Interview_:_مصاحبه_با_آرونداتی_روی#

#The_Characters_Visited_Me

شخصیت_ها_به_دیدار_من_آمدند#

https://www.youtube.com/watch?v=kBXj4iUiytQ

43:40
پیشگفتار
مصاحبه ای دلنشین با یکی از انسانهای شریف روزگار: زنی فرهیخته،مبارز و دوست داشتنی. بعد از بیست سال دومین رمانش بیرون آمده... شخصیت اصلی رمانش دو جنسیتی هست که در گورستان زندگی میکند...در هندوستانی که دولت فوق مرتجعش با ناسیونالیسم هندوئی(که صد و پنجاه سال بیشتر قدمت ندارد-یک مقوله استعماریست و نه باستانی)مسلمانان ، یک چهارم جمعیت کشور، را از هر گونه حقوق ابتدائی محروم و هولوکاستی نامحسوس/زیرکانه/محیلی را بر آنان تحمیل گردانده.
.باید وقت گذاشت و خوندش...هر چند رمان اولش- "خدای چیزهای کوچک"- را هنوز وقت نکرده ام بخوانم
تهیه ، ترجمه و پیشگفتار از : پیمان پایدار

14 Jun. 2018

“It is important to be able to write about violence with the same intimacy with which I write about love.” Enjoy this cordial interview with Indian Booker Prize-winning author Arundhati Roy, who discusses writing about modern India and its many internal borders, in connection with her praised 2017-novel ‘The Ministry of Utmost Happiness’.

"مهم است که بتوان درمورد خشونت با همان صمیمیتی که درمورد عشق نوشته ام بنویسم." از این مصاحبه صمیمی با هنرمند آرونداتی روی، نویسنده برنده جایزه بوکر هند، که در مورد نوشتن درباره هند مدرن و بسیاری .از مرزهای داخلی آن، در ارتباط با رمان "2017" اش، "وزارت حداکثر شادی/خوشبختی" صحبت می کند

Roy always knew, that she was never going to be the kind of writer, who turns into a “novel-writing factory.” Instead, she spent twenty years traveling, writing and deepening her understanding of India, “which is a universe of its own, it lives in several centuries simultaneously.” When she wrote ‘The Ministry of Utmost Happiness’ (2017), she needed to “smash” the language that she had found in ‘The God of Small Things’ (1997): “I wanted to challenge what a novel can and should do.” A novel, she feels, should have a structure as complicated as a city, which reflects her background as an architect: “The chaos of ‘The Ministry of Utmost Happiness’ is planned.” The only real anarchy in India, she continues, is found in the traffic. In continuation of this, because of her outspoken views on e.g. Kashmir, Roy is occasionally exposed to harassment: “Normally, when I’m speaking, I have eyes behind my head.”

روی همیشه می دانست که او هرگز به نویسنده ای، که "کارخانه رمان نویسی"دارند تبدیل نخواهد شد. در عوض، او 20 سال از زندگیش را صرف سفر کرد، و با نوشتن درکش را از هند قوی کرد، "که جهانی از آن خودش است و در چندین قرن به طور همزمان زندگی می کند."هنگامی که او" وزارت حداکثر شادی/ خوشبختی »(2017) را نوشت، او نیاز به "خرد کردن" زبانی داشت که در "خدای چیزهای کوچک" (1997) یافت:" من می خواستم چیزی که رمان می تواند و باید باشد را به چالش بکشم." او احساس میکند که یک رمان، باید ساختاری پیچیده همانند یک شهر داشته باشد، که انعکاسی از پس زمینه او به عنوان یک معمار است : "هرج و مرج 'وزارت حداکثر خوشبختی' برنامه ریزی شده است. او ادامه داد: "تنها آنارشی واقعی در هند(متاسفم که او نیز استفاده انحرافی از مقوله آنارشی میکند-م) ، در ترافیک یافت می شود. در ادامه این موضوع، به دلیل دیدگاه های شگفت انگیزش در بطور مثال کشمیر، 'روی' گاهی در معرض آزار و اذیت است: "به طور معمول، وقتی صحبت می کنم، چشم های پشت سرم دارم."

“For me, as a writer, the ambition is a simple one: You have to be able to write about everything.” To Roy, writing isn’t about creating beautiful books, but to be able to honestly describe e.g. life on the streets, placing equal importance on vulgarity and exquisiteness. She often writes in her head, making her drafts this way, and allows her diverse characters – which include the marginalized ‘hijras’ – to speak without getting in the way, feeling as if they have moved in with her, expressing their opinion about everything and everyone.

"برای من، به عنوان یک نویسنده، جاه طلبی چیز ساده ایست: شما باید بتوانید در مورد همه چیز بنویسید." برای روی، نوشتن به معنی ایجاد کتابهای زیبا نیست، بلکه برای اینکه بتوانیم صادقانه توصیف کنیم، به عنوان مثال زندگی در خیابان ها را، اهمیتی مساوی برای پستی/وحشیگری و نفیس / مطبوع قائل شدن. او اغلب در سرش می نویسد، چرکنویس هایش را اینگونه می پروراند ، و اجازه می دهد که شخصیت های متنوع - که شامل "هیجرس" حاشیه نشین است- بدون هیچگونه مزاحمتی حرف بزنند، با این احساس که انگار با او زندگی می کنند و نظراتشان را درباره همه چیز و هر کس بیان می کنند .

Arundhati Roy (b. 1961) is an Indian writer and political activist. Her works of fiction include ‘The God of Small Things’ (1997) – for which she won the 1997 Man Booker Prize with the words “The book keeps all the promises that it makes.” – and ‘The Ministry of Utmost Happiness’ (2017). Roy is also the author of screenplays, most noticeably ‘In Which Annie Gives it to Those Ones’ (1989), which was awarded the National Film Award for Best Screenplay. In 2015 she returned the award in protest against religious intolerance and the growing violence by right-wing groups in India. Roy has also written works of non-fiction such as ‘The Algebra of Infinite Justice’ (2002) and ‘Listening to Grasshoppers: Field Notes on Democracy’ (2010). Among other prestigious awards, she is the recipient of the Lannan Foundation’s Cultural Freedom Award (2002), the Sydney Peace Prize (2004) and the Norman Mailer Prize for Distinguished Writing (2011). In 2003 she was awarded special recognition as a Woman of Peace at the Global Exchange Human Rights Awards in San Francisco. Moreover, Roy was featured in the 2014 list of Time 100, the 100 most influential people in the world. She lives in Delhi, India.

آرونداتی روی (متولد 1961) نویسنده و فعال سیاسی هندی است. آثار داستانی او عبارتند از: "خدای چیزهای کوچک" (1997) - که جایزه ی من بوکر 1997 را با کلمات "این کتاب تمام وعده هایی را که داده محقق می سازد" به دست آورد - و "وزارت حداکثر خوشبختی/شادی" (2017) . 'روی' همچنین سناریو نویس است، که قابل توجه ترینش 'آن چیزی را که انی به آن دسته از افراد می دهد" (1989) ، که جایزه ملی فیلم برای بهترین فیلمنامه را دریافت کرد. در سال 2015، جایزه خود را در اعتراض به عدم تحمل/تعصب مذهبی و خشونت رو به رشد توسط گروه های راستگرا در هند برگرداند. 'روی' همچنین آثار غیر داستانی مانند "جبر عدالت بی نهایت" (2002) و "به ملخ ها گوش دادن: یادداشت های میدانی درباره دموکراسی" (2010) نوشته است. در میان دگر جوایز معتبر، او برنده جایزه آزادی فرهنگی بنیاد لانان (2002)، جایزه صلح سیدنی (2004) و جایزه نورمن میلر برای نوشتار برجسته (2011) است. در سال 2003 با شناخت خاص به عنوان زن صلح در جوایز مبادله جهانی حقوق بشر در سانفرانسیسکو اهدا شد. علاوه بر این،'روی' در سال 2014 در میان لیست صد نفر مجله تایم ، 100 نفر از با نفوذ ترین افراد در جهان، قرار گرفت . او در دهلی - هند زندگی می کند.

Arundhati Roy was interviewed by Danish writer Merete Pryds Helle in May 2018 at the Louisiana Museum of Modern Art in Denmark.

آرونداتی روی در نوامبر سال 2018 در موزه هنرهای مدرن لوئیزیانا در دانمارک توسط خانم نویسنده دانمارکی پرید هل، به مصاحبه نشست.