آنارشیسم:کماکان تنها تئوری انقلابی ضد سرمایه داری, قسمت ششم

و اینک ادامه این بخش از کتاب رفیق عزیزم  جیمز هرود James Herod:
پیمان پایدار

*****************************************

راههای شروع در آوردن دل و روده سرمایه داری
Ways to begin Gutting Capitalism

(22)تلویزیون نبینید و رادیو گوش ندهید

برای اکثر مردم شاید بهتر باشد که اصلا تلویزیون و رادیو نداشته باشند.هر یک که ساعتی که به برنامه های کمپانیها از دست میرود, یک ساعت کمتر برای همبسته شدن رودررو با دوستان و همسایگان , یک ساعت کمتر برای ساختن زندگی ای مستقل, برای ایجاد فرهنگی خود مختار و برای گردهم آئی کردن ترتیبات اجتماعی ای که جایگزین سرمایه داری میشود, خواهید داشت.تلویزیون و رادیو با ساعات های بی پایان تبلیغاتشان ,اخبار غرض ورزشان ,نابود کردن مقوله محاوره, سکوتشان در مورد هر چیز مهم, پیش پا انگاشتن معرفت,تحریف تاریخ, مهر تاییدشان به حرص و  طمع , هرزگی و خشونت, اهریمنان /نابکاران وصف ناپذیرند . تلویزیون, جهانی دروغین و جهانی واسطه دار ایجاد میکند. جهان فرهنگی پالاوان-صافی یافته از ورای منشور ارزشهای سرمایه دارانه! حرکات و حرفهایمان بگونه ای است که انکار تنها فصل مشترکمان چیزی است که در سینما و یا تلویزیون دیده و یا در اخبار شنیده ایم . و این تبدیل میشود به ارتباط واسطه ای که ما را بهم می پیونداند . ما دیگر دارای ارتباط فرهنگی مستقیمی که از فعل و انفعال(هم کنش) رودررو با همدیگر بوجود آید نیستیم , بلکه فقط این ارتباطات گریز آمیز(1) , دست دوم , مصنوعی و تحریف شده !

من تنها چند نفر را میشناسم که میتوانند تلویزیون نگاه کنند و صدمه نبینند.اینها کسانی هستند که از قبل عمیقا در فرهنگ آلترناتیو و دگرگون ساز غرق میباشند.آنها آنقدر که تلویزیون را مطالعه میکنند, نگاه نمیکنند. مثل نوعی از حشره که تا بحال باهاش برخورد نکرده اند. آنها با دیدی انتقادی به بررسی تلویزیون می پردازند و با معرفت و ارزشهای خود مختار از قبل توسعه یافته به قضاوت آن می نشینند. آنها به تلویزیون به مانند داده هایی که میبایستی به تجزیه و تحلیل شان پرداخت نگاه میکنند, تا بلکه به کشف اینکه طبقه حاکم چه کار میکند و چه آب و تابی به وقایع جاری میدهد برسند . آنها معانی پنهان را درک کرده و بدین وسیله از اتفاقات جهان سر در می آورند . این کاری است بغایت مهم, اما برای هرکس نیست .

این ما را به مشکلی روبرو میکند. ما همگی به این آگاهی نیازمندیم که بدانیم در جهان چه میگذرد. ما میتوانیم روزنامه بخوانیم ,اما به روزنامه های باب روز میبایستی به همانگونه دید انتقادی برخورد کرد که به "معانی پنهان درک شده" از تلویزیون.در حال حاضر بهترین منابع همانا مطبوعات آلترناتیو نورسته است(2 ) که میتوان برای آگاه ماندن مرتب به آن مراجعه کرد. با امیدواری, فرهنگ رشد یابنده مخالفان (مبارزان) شیوه های بهتری را برای دور زدن مطبوعات کمپانی های بزرگ اختراع خواهند کرد.یک گزارش تهیه شده راجع به اتفاق رخ داده شده در دهکده دور افتاده ای در شمال هند بعد از ورود اولین رادیو ترانزیستوری به آن قابل بررسی میباشد. در مدت کوتاهی روستائیان دیگر از رقص و پایکوبی و خواندن آهنگ هایشان به دور آتش دست برداشته و به جایش دور رادیو نشسته و به موسیقی پخش شده از دهلی نو گوش میدادند . 

(23)صنعت فرهنگ بازاری و سرگرمی های کالائی شده را نپذیرید: فریب آنرا نخورید

در فرهنگ های کالائی شده شدید کشورهای سرمایه داری مرکز, ما بدون استفاده از داد و ستد کالائی اصلا نمیتوانیم جنب بخوریم . ما قطعا نمیتوانیم زندگی کنیم . ما حتا نمیتوانیم بمیریم . معهذا , در ساعاتی که مجبور به کار دستمزی (هسته داد و ستد کالائی) نیستیم, امکان گزینه های متعدد موجود هست . 

من معتقدم که در اوقات غیر کاری ما میبایستی آگاهانه از فعالیت های کالائی شده اجتناب ورزیم . فعالیت کالائی شده آنست که به مانند هر کسبی و برای سودآوری توسط سرمایه دار سازماندهی شده باشد . طبعا این نمیتواند قاعده مطلق باشد, و گرنه ما هیچکار نمیتوانیم بکنیم , نمیتوانیم برای شام خوردن برویم بیرون, برویم برقصیم, مسافرت کنیم ,به موسیقی گوش دهیم و نمیتوانیم کتاب بخوانیم .اما کاری که میتوانیم بکنیم همانا شروع تغییر دادن تکیه خود, و معطوف کردن در صد فعالیت های کالائی به غیر کالائی و در باره پذیرش انجام فعالیت کالائی شده سختگیر باشیم- بعضی ها بدتر از دیگران است . اکثر ماها شدیدا وابسته به سرگرمیهای بازاری هستیم ,حالا میخواهد سینما باشد, تلویزیون, سی دی, کلوب های راک اند رول(3), ویدئوها ی خانگی , یا تماشای مسابقات ورزشی .هر ساعت از اوقات غیر کاری ما که صرف سرگرمی های کالائی شود سرمایه داری را قویتر میکند و از داشتن ساعتی موجود برای ایجاد فرهنگی خود مختار کم میکند . بدترین سرگرمی های کالائی شده همانا آنهایی است که ما را به تماشاگرائی صرف (پاسیو) مبدل میکند; سینما, تلویزیون و ورزش بازاری بد هستند .[ نوع روشنفکر نما(4) سرگرمیهای تماشاگرانه به مانند تئاتر, کنسرت و باله نیز موجود میباشند ]. حتا سرگرمیهای فعال نیاز به وسیله دارد- قایق ,دوچرخه, چوبهای گلف, راکت تنیس, دوربین بزرگ نما, قلاب ماهیگیری- و بدینوسیله ما را به صنعت اوقات فراغت گره میزند.اما اینگونه استفاده از اوقات فراغت خیلی بهتر از سرگرمیهای تماشاگرانه هست. اما آیا کسی که هر ساعت آزاد موجودش را به بازی گلف میگذراند اسیر( تسخیر) سیر صنعت فرهنگ بازاری گشته ؟ من اینطور می اندیشم . آیا کسی که هر دلار موجودش را صرف حفظ و تعمیر قایق موتوری میکند اسیر صنعت فرهنگ بازاری شده ؟ من اینطور می اندیشم. اضافه بر اینها آنهائی که تا آخرین ده شاهی خود را در شرط بندی بر روی اسب ها میبازند , آخرین سی دی ها را میخرند, آخرین کتاب های داستانی عاشقانه را میخوانند, به آخرین کنسرت های راک میروند ,شام بیرون میخورند, آخرین تورهای مسافرتی را میگیرند, در مشروب خانه ها پلاس میشوند, آخرین فیلم ها را در سینما میبینند, به مسابقات ورزشی میروند, به مجامع بولینگ میروند, اسکی روی یخ میکنند, به سالن بیلیارد میروند, به کلوب های شبانه, مسابقات ماشین سواری, پارک های تفریحی (فانفار), و شما جمعیتی را میبینید که برده صنعت اوقات فراغت و فعالیت ها و سرگرمی های کالائی گشته اند. تمامی این فعالیت ها اجتماع (کومونیته) را نابود ساخته و ما را از همدیگر منزوی میگرداند .

مساله دیوانه کننده اینست که اینکارها اختیاری ست. کسی ما را مجبور به انجام هیچکدام از اینکارها نمیکند. سرمایه داران ساعات کاری را بزور به ما تحمیل و ما را به برده تبدیل کرده اند. اما آنها ساعات به اصطلاح فراغت ما را با فریب و اغواگری از ما ستانده و ما را به تماشاگران و مصرف کنندگان تبدیل گردانده اند . خیلی مشکل خواهد بود که خود را از صنعت فرهنگ آزاد گردانیم.مشکل (بدبختی ) اینه که اکثر این چیزها لذت بخش اند .حال آنکه میبایستی تشخیص دهیم که داره ما رو نابود میکنه . ما میتوانیم و میبایستی خود را از دست آنها رها سازیم. این دقیقا یکی از راههایی ست که همگی ما میتوانیم شروع به در آوردن  دل و روده سرمایه داری بکنیم . ما میتوانیم دو باره به آموختن ابزار موسیقی دست بزنیم و موسیقی خود را بسازیم . ما مجددا میتوانیم آواز خواندن دست جمعی را فرا گیریم , قابلیتی را که از دست داده ایم( حال آنکه کسانی که آواز خواندن را فراموش کرده اند هرگز نمیتوانند انقلاب کنند ,در اینجا یک ایده مطرح هست; ما میتوانیم با شروع مجدد آواز خواندن سرمایه داری را نابود کنیم). ما میتوانیم با دور هم جمع شدن با همسایه گانمان به بحث بپردازیم . میتوانیم به کوه نوردی و دوچرخه سواری و پیک نیک برویم. در سخنرانی مجانی شرکت کنیم و گروههای بحث و جدل درست کنیم / راه بیندازیم . در خانه هایمان به بازی دست بزنیم, به گردشهای خارج شهری(بمانند کمپینگ- بدون یک واگن پر از ابزار!!) برویم ,کتاب بخوانیم ( کتابهای خوب نه آشغال), رقص های دسته جمعی را در محیط اجتماعی مان با موسیقی دانان با هوش محلی سازماندهی کنیم تئاتر درست کنیم ,در کنار هم بنشینیم و گپ بزنیم, به دیدار دوستان و اقوام برویم, بخوابیم, در جمع و کنار همدیگر باشیم و هیچ کاری نکنیم. صنعت فرهنگ سرمایه دارانه فردا بدون خرید پایان ناپذیر سرنگون خواهد شد .

ادامه دارد
 ***********************************
(1)Round-about / (2) Fledging 
(3)نوعی موسیقی مردمی در کشور آمریکا و اروپا و...که از موسیقی "بلوز" سیاه پوستان جنوب آمریکا نشات گرفته-مترجم
 Highbrow(4)