Why are world leaders چرا رهبران جهان
backing this brutal attack against Kurdish Afrin?
از حمله وحشیانه (ترکیه-م) علیه کرد های عفرین حمایت میکنند؟
T
hree years ago the world watched a ragtag band of men and women fighters in the Syrian town of Kobane, most armed only with Kalashnikovs, hold off a vast army of Islamist militants with tanks, artillery and overwhelming logistical superiority. The defenders insisted they were acting in the name of revolutionary feminist democracy. The Islamist fighters vowed to exterminate them for that very reason. When Kobane’s defenders won, it was widely hailed as the closest one can come, in the contemporary world, to a clear confrontation of good against evil.
سه سال پیش، جهان گروهی از مردان و زنان نامطلوب/ناخوشآیند مبارز در شهر کوبانی سوریه را که تنها با کلاشینکف مسلح بودند، و یک ارتش گسترده از ستیزه جویان اسلامگرا را- که مسلح به مخازن وسیع، توپخانه و برتری لجستیکی بودند- غافلگیر کردند ، به تماشا نشستند. مدافعان اصرار داشتند که آنها به نام دموکراسی انقلابی فمینیستی(بخوان آنارکوفمینیسم-م) عمل می کنند. جنگجویان اسلامگرا بهمین خاطر مصمم به نابود کردنشان بودند. هنگامی که مدافعان کوبانی موفق شدند، به شدت مورد ستایش قرار گرفتند چرا که نزدیکترین پدیده در جهان معاصر به یک درگیری صریح میان خیر علیه شر بودند.
سه سال پیش، جهان گروهی از مردان و زنان نامطلوب/ناخوشآیند مبارز در شهر کوبانی سوریه را که تنها با کلاشینکف مسلح بودند، و یک ارتش گسترده از ستیزه جویان اسلامگرا را- که مسلح به مخازن وسیع، توپخانه و برتری لجستیکی بودند- غافلگیر کردند ، به تماشا نشستند. مدافعان اصرار داشتند که آنها به نام دموکراسی انقلابی فمینیستی(بخوان آنارکوفمینیسم-م) عمل می کنند. جنگجویان اسلامگرا بهمین خاطر مصمم به نابود کردنشان بودند. هنگامی که مدافعان کوبانی موفق شدند، به شدت مورد ستایش قرار گرفتند چرا که نزدیکترین پدیده در جهان معاصر به یک درگیری صریح میان خیر علیه شر بودند.
Today, exactly same thing is happening again. Except this time, world powers are firmly on the side of the aggressors. In a bizarre twist, those aggressors seem to have convinced key world leaders and public opinion-makers that Kobane’s citizens are “terrorists” because they embrace a radical version of ecology, democracy and women’s rights.
امروز دقیقا همین اتفاق دوباره دارد رخ می دهد. اینبار با این استثنا ، قدرت های جهانی به طور جدی در کنار متجاوزان قرار دارند.در پیچ و تابی عجیب و غریب، به نظر می رسد که این متجاوزان رهبران جهان و افکار عمومی را متقاعد کرده اند که شهروندان کوبانی "تروریست " هستند، زیرا آنها از نسخه ی رادیکال از محیط زیست، دموکراسی و حقوق زنان پیروی میکنند.
امروز دقیقا همین اتفاق دوباره دارد رخ می دهد. اینبار با این استثنا ، قدرت های جهانی به طور جدی در کنار متجاوزان قرار دارند.در پیچ و تابی عجیب و غریب، به نظر می رسد که این متجاوزان رهبران جهان و افکار عمومی را متقاعد کرده اند که شهروندان کوبانی "تروریست " هستند، زیرا آنها از نسخه ی رادیکال از محیط زیست، دموکراسی و حقوق زنان پیروی میکنند.
The region in question is Afrin, defended by the same YPG and YPJ (People’s Protection and Women’s Protection Units) who defended Kobane, and who afterwards were the only forces in Syria willing to take the battle to the heartland of Islamic State, losing thousands of combatants in the battle for its capital, Raqqa.
منطقه مورد بحث عفرین است، که توسط همان 'وای پی ج' و 'وای پی جی' (محافظین مردمی و واحدهای حفاظت از زنان*) دفاع می شدند که از کوبانی دفاع کرده و پس از آن تنها نیروئی در سوریه بودند، که با از دست دادن هزاران نفر از مبارزان در نبرد برای پایتخت آن رقه، مایل به نبرد با داعش در حوزه اصلی دولت اسلامی شان نیز هم.
(*)YPG & YPJ
منطقه مورد بحث عفرین است، که توسط همان 'وای پی ج' و 'وای پی جی' (محافظین مردمی و واحدهای حفاظت از زنان*) دفاع می شدند که از کوبانی دفاع کرده و پس از آن تنها نیروئی در سوریه بودند، که با از دست دادن هزاران نفر از مبارزان در نبرد برای پایتخت آن رقه، مایل به نبرد با داعش در حوزه اصلی دولت اسلامی شان نیز هم.
(*)YPG & YPJ
An isolated pocket of peace and sanity in the Syrian civil war, famous only for the beauty of its mountains and olive groves, Afrin’s population had almost doubled during the conflict as hundreds of thousands of mostly Arab refugees had come to shelter with its original, overwhelmingly Kurdish population.
یک منطقه ایزوله از صلح و سلامت در جنگ داخلی سوریه، که فقط برای زیبایی کوه ها و گیاهان زیتون ش معروف است، جمعیت عفرین در طول این درگیری تقریبا دوبرابر شده است؛ زیرا صدها هزار تن از پناهندگان غالبا عرب پناه آورده اند به جمعیت عمده تا کرد نشین آن .
یک منطقه ایزوله از صلح و سلامت در جنگ داخلی سوریه، که فقط برای زیبایی کوه ها و گیاهان زیتون ش معروف است، جمعیت عفرین در طول این درگیری تقریبا دوبرابر شده است؛ زیرا صدها هزار تن از پناهندگان غالبا عرب پناه آورده اند به جمعیت عمده تا کرد نشین آن .
At the same time its inhabitants had taken advantage of their peace and stability to develop the democratic principles embraced throughout the majority Kurdish regions of north Syria, known as Rojava. Local decisions were devolved to neighbourhood assemblies in which everyone could participate; other parts of Rojava insisted on strict gender parity, with every office having co-chairs, male and female, in Afrin, two-thirds of public offices are held by women.
در عین حال ساکنان آن از صلح و ثبات خویش بهره مند شده اند تا مبانی دموکراسی را که در اکثریت مناطق کرد شمال سوریه، که روژوا شناخته می شود، رشد دهند. تصمیمات محلی توسط مجامع/انجمنهای محله ای که هرکسی می تواند در آن شرکت کند گرفته میشوند؛ بخش های دیگر روژوا بر تقابل جنسیتی شدید اصرار داشتند در هر دفتر با حضور مشترک دو فرد، مرد و زن، در عفرین دو سوم دفاتر دولتی توسط زنان هدایت می شود.
در عین حال ساکنان آن از صلح و ثبات خویش بهره مند شده اند تا مبانی دموکراسی را که در اکثریت مناطق کرد شمال سوریه، که روژوا شناخته می شود، رشد دهند. تصمیمات محلی توسط مجامع/انجمنهای محله ای که هرکسی می تواند در آن شرکت کند گرفته میشوند؛ بخش های دیگر روژوا بر تقابل جنسیتی شدید اصرار داشتند در هر دفتر با حضور مشترک دو فرد، مرد و زن، در عفرین دو سوم دفاتر دولتی توسط زنان هدایت می شود.
Today, this democratic experiment is the object of an entirely unprovoked attack by Islamist militias including Isis and al-Qaida veterans, and members of Turkish death squads such as the notorious Grey Wolves, backed by the Turkish army’s tanks, F16 fighters, and helicopter gunships. Like Isis before them, the new force seems determined to violate all standards of behaviour, launching napalm attacks on villagers, attacking dams – even, like Isis, blowing up irreplaceable archaeological monuments. Recep Tayyip Erdoğan, the president of Turkey, has announced, “We aim to give Afrin back to its rightful owners”, in a thinly veiled warning to ethnically cleanse the region of its Kurdish inhabitants. And only today it emerged that a convoy heading to Afrin carrying food and medicine was shelled by Turkish forces.
امروزه، این آزمایش دموکراتیک هدف حمله کاملا غیرقابل تحریک شده توسط شبه نظامیان اسلام گرا از جمله افراد داعش و القاعده و اعضای گروه های ترور ترکیه همچون گرگ های وحشی توسط مخازن ارتش ترکیه، هواپیماهای اف شانزده و جنگ افزارهای هلیکوپتر پشتیبانی می شوند . بمانند داعش قبل از آنها، نیروی جدید به نظر می رسد مصمم به نقض تمام معیارهای رفتاری اند، حملات با ناپالم به روستائیان، حمله به سدها - حتی مانند داعش، انفجار آثار باستانی غیرقابل جایگزین. طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، اعلام کرده است: "ما قصد داریم عفرین را به صاحبان قانونی اش بازگردانیم"، در هشداری پنهانی به معنای اینکه مردم منطقه را از ساکنان قوم کرد پاک کند. و تنها امروز معلوم شد که یک کاروان حمل مواد غذایی و دارو به عفرین توسط نیروهای ترکیه مورد حمله واقع شده است.
امروزه، این آزمایش دموکراتیک هدف حمله کاملا غیرقابل تحریک شده توسط شبه نظامیان اسلام گرا از جمله افراد داعش و القاعده و اعضای گروه های ترور ترکیه همچون گرگ های وحشی توسط مخازن ارتش ترکیه، هواپیماهای اف شانزده و جنگ افزارهای هلیکوپتر پشتیبانی می شوند . بمانند داعش قبل از آنها، نیروی جدید به نظر می رسد مصمم به نقض تمام معیارهای رفتاری اند، حملات با ناپالم به روستائیان، حمله به سدها - حتی مانند داعش، انفجار آثار باستانی غیرقابل جایگزین. طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، اعلام کرده است: "ما قصد داریم عفرین را به صاحبان قانونی اش بازگردانیم"، در هشداری پنهانی به معنای اینکه مردم منطقه را از ساکنان قوم کرد پاک کند. و تنها امروز معلوم شد که یک کاروان حمل مواد غذایی و دارو به عفرین توسط نیروهای ترکیه مورد حمله واقع شده است.
Remarkably, the YPG and YPJ have so far held off the invaders. But they have done so without so much as the moral support of a single major world power. Even the US, the presence of whose forces prevents Turkey from invading those territories in the east, where the YPG and YPJ are still engaged in combat with Isis, has refused to lift a finger to defend Afrin. The British foreign secretary Boris Johnson has gone so far as to insist that “Turkey has the right to want to keep its borders secure” – by which logic he would have no objection if France were to seize control of Dover.
به طرز قابل توجهی، 'وای پی ج' و 'وای پی جی' تا کنون مهاجمان را متوقف کرده اند. اما آنها چنین کاری را ، بدون هیچگونه حمایت اخلاقی یک قدرت واحد جهانی بزرگ انجام داده اند. حتی ایالات متحده، که حضور نیروهایش مانع از ورود ترکیه به این سرزمین ها در شرق شده، جائی که 'وای پی ج' و 'وای پی جی' هنوز درگیر جنگ با داعش هستند، در دفاع از عفرین خودداری کرده است. وزیر خارجه بریتانیا، بوریس جانسون، تا آنجا پیش رفته و اصرار دارد که "ترکیه حق دارد که مرزهای خود را محفوظ نگه دارد" - به این ترتیب / با این منطق اگر فرانسه 'دوور'(*) را به کنترل خود در آورد ، ایشان هیچگونه اعتراضی نخواهد داشت.
(*)Dover
The result is bizarre. Western leaders who regularly excoriate Middle Eastern regimes for their lack of democratic and women’s rights – even, as George W Bush famously did with the Taliban, using it as justification for military invasion – appear to have decided that going too far in the other direction is justifiable grounds for attack.
نتیجه عجیب است(همچین عجیب هم نیست رفیق گریبر: به این میگن یک بام و دو هوا -م). رهبران غربی که به طور منظم رژیم های خاورمیانه را برای عدم امنیت دموکراتیک و حقوق زنان به باد انتقاد می گیرند - حتی همانطور که جورج دبلیو بوش با طالبان کرد، استفاده از آن به عنوان توجیه برای حمله نظامی(بخوان کشک-م) - به نظر می رسد که تصمیم گرفته اند که رفتن بیش از حد بسمت دیگر(بخوان پیاده کردن دموکراسی حقیقی=آنارشیستی-م) زمینه های قابل توجیه ای ست برای حمله
نتیجه عجیب است(همچین عجیب هم نیست رفیق گریبر: به این میگن یک بام و دو هوا -م). رهبران غربی که به طور منظم رژیم های خاورمیانه را برای عدم امنیت دموکراتیک و حقوق زنان به باد انتقاد می گیرند - حتی همانطور که جورج دبلیو بوش با طالبان کرد، استفاده از آن به عنوان توجیه برای حمله نظامی(بخوان کشک-م) - به نظر می رسد که تصمیم گرفته اند که رفتن بیش از حد بسمت دیگر(بخوان پیاده کردن دموکراسی حقیقی=آنارشیستی-م) زمینه های قابل توجیه ای ست برای حمله
To understand how this happened, one must go back to the 1990s, when Turkey was engaged in a civil war with the military arm of the Kurdistan Workers’ party, or PKK, then a Marxist-Leninist organisation calling for a separate Kurdish state. Whether the PKK was ever a terrorist organisation, in the sense of bombing marketplaces and the like, is very much a matter of contention, but there is no doubt that the guerrilla war was a bloody business, and terrible things happened on both sides. About the turn of the millennium, the PKK abandoned the demand for a separate state. It called a unilateral ceasefire, pressing for peace talks to negotiate both regional autonomy for Kurds and a broader democratisation of Turkish society.
برای درک چگونگی این اتفاق، باید به دهه 1990 بازگردیم، زمانی که ترکیه درگیر جنگ نظامی با حزب کارگران کردستان یا پ.ک.ک، که در آنزمان سازمان مارکسیست لنینیستی بود و خواستار تشکیل یک کشور جداگانه کرد . این که آیا پ.ک.ک هرگز یک سازمان تروریستی بود، به معنای بمباران بازارها و مانند آن، بسیار مورد بحث است، اما شکی نیست که جنگ چریکی یک روند خونینی بود و اتفاقات وحشتناک در هر دو طرف اتفاق افتاده است. در گردش هزاره(بخوان اواخر قرن بیستم-م)، پ.ک.ک از تقاضا برای یک دولت جداگانه منصرف شد. یک آتش بس یکطرفه را مطرح کرد و خواستار مذاکرات صلح برای تشکیل منطقه خودمختار برای کردها و دموکراتیزه کردن جامعه ترکیه شد.
برای درک چگونگی این اتفاق، باید به دهه 1990 بازگردیم، زمانی که ترکیه درگیر جنگ نظامی با حزب کارگران کردستان یا پ.ک.ک، که در آنزمان سازمان مارکسیست لنینیستی بود و خواستار تشکیل یک کشور جداگانه کرد . این که آیا پ.ک.ک هرگز یک سازمان تروریستی بود، به معنای بمباران بازارها و مانند آن، بسیار مورد بحث است، اما شکی نیست که جنگ چریکی یک روند خونینی بود و اتفاقات وحشتناک در هر دو طرف اتفاق افتاده است. در گردش هزاره(بخوان اواخر قرن بیستم-م)، پ.ک.ک از تقاضا برای یک دولت جداگانه منصرف شد. یک آتش بس یکطرفه را مطرح کرد و خواستار مذاکرات صلح برای تشکیل منطقه خودمختار برای کردها و دموکراتیزه کردن جامعه ترکیه شد.
This transformation affected the Kurdish freedom movement across the Middle East. Those inspired by the movement’s imprisoned leader, Abdullah Öcalan, began calling for a radical decentralisation of power and opposition to ethnic nationalism of all sorts.
این تحول بر جنبش آزادی خواهانه کرد ها در خاورمیانه تأثیر گذاشت. آنهائی که از رهبر زندانی جنبش شان،عبدالله اوجالان ، الهام گرفته بودند، خواستار رادیکال گونه عدم تمرکز قدرت و مخالفت با هرگونه ملی گرایی قومی شدند.
این تحول بر جنبش آزادی خواهانه کرد ها در خاورمیانه تأثیر گذاشت. آنهائی که از رهبر زندانی جنبش شان،عبدالله اوجالان ، الهام گرفته بودند، خواستار رادیکال گونه عدم تمرکز قدرت و مخالفت با هرگونه ملی گرایی قومی شدند.
The Turkish government responded with an intense lobbying campaign to have the PKK designated a “terrorist organisation” (which it had not been before). By 2001 it had succeeded, and the PKK was placed on the EU, US, and UN “terror list”.
دولت ترکیه با یک پویش ( کمپین) لابی قوی برای قبولاندن حزب کارگران کردستان بعنوان "سازمان تروریستی" (که قبلا آن را انجام نداده بود) پاسخ داد. دولت ترکیه در سال 2001 موفق شد، و پ ک ک در اتحادیه اروپا، ایالات متحده و سازمان ملل متحد در "فهرست تروریستی" قرار گرفت.
دولت ترکیه با یک پویش ( کمپین) لابی قوی برای قبولاندن حزب کارگران کردستان بعنوان "سازمان تروریستی" (که قبلا آن را انجام نداده بود) پاسخ داد. دولت ترکیه در سال 2001 موفق شد، و پ ک ک در اتحادیه اروپا، ایالات متحده و سازمان ملل متحد در "فهرست تروریستی" قرار گرفت.
Never has such a decision so wreaked havoc with the prospect of peace. It allowed the Turkish government to arrest thousands of activists, journalists, elected Kurdish officials – even the leadership of the country’s second largest opposition party – all on claims of “terrorist” sympathies, and with barely a word of protest from Europe or America. Turkey now has more journalists in prison than any other country.
هرگز چنین تصمیمی با چشم انداز صلح ویران نگردیده بود. این اجازه داد که دولت ترکیه هزاران فعال، روزنامه نگار، مقامات کردی را - حتی رهبری دومین حزب اپوزیسیون در این کشور - همگی بر اساس ادعاهای سمپاتی "تروریستی" ، و بدون یک کلمه اعتراض آمیز از طرف اروپا یا آمریکا، دستگیر کند. در حال حاضر، ترکیه روزنامه نگاران بیشتری را نسبت به سایر کشورها در زندان دارد.
هرگز چنین تصمیمی با چشم انداز صلح ویران نگردیده بود. این اجازه داد که دولت ترکیه هزاران فعال، روزنامه نگار، مقامات کردی را - حتی رهبری دومین حزب اپوزیسیون در این کشور - همگی بر اساس ادعاهای سمپاتی "تروریستی" ، و بدون یک کلمه اعتراض آمیز از طرف اروپا یا آمریکا، دستگیر کند. در حال حاضر، ترکیه روزنامه نگاران بیشتری را نسبت به سایر کشورها در زندان دارد.
The designation has created a situation of Orwellian madness, allowing the Turkish government to pour millions into western PR firms to smear anyone who calls for greater civil rights as “terrorists”. Now, in the final absurdity, it has allowed world governments to sit idly by while Turkey launches an unprovoked assault on one of the few remaining peaceful corners of Syria – even though the only actual connection its people have to the PKK is an enthusiasm for the philosophy of its imprisoned leader Öcalan. It cannot be denied – as Turkish propagandists endlessly point out – that portraits of Öcalan, and his books, are common there. But ironically what that philosophy consists of is simply an embrace of direct democracy, ecology, and a radical version of women’s empowerment.
این تخصیص(بخوان لی لی به لالای حاکمیت فاشیست مسلک ترکیه گذاشتن -م) وضعیت جنون آمیز اورولینی را ایجاد کرده ، و اجازه می دهد که دولت ترکیه با صرف میلیون ها دلار در شرکت های تبلیغاتی غربی هرفردی را که خواهان حقوق مدنی بیشتری است را به عنوان "تروریست " خرد کند. اکنون، در پوچی نهایی، به دولت های جهانی اجازه می دهد که دست به سینه نشسته در حالی که ترکیه یک حمله ناخواسته را به یکی از معدود مواضع صلح باقی مانده در سوریه تحمیل کند - هرچند تنها ارتباط واقعی مردم آن با پ.ک.ک، شور و شوق شان برای فلسفه اوجالان، رهبر زندانی است. از آنجا که تبلیغات ترکیه به طور بی نهایت اشاره می کنند - نمی توان انکار کرد- که پرتره های اوجالان و کتاب های او در آنجا رایج است. استهزا آمیز اینکه ، آنچه چنین فلسفه ای مطرح میکند ، همانا دموکراسی مستقیم، حفظ محیط زیست و یک نسخه رادیکال از توانمند سازی زنان است.
این تخصیص(بخوان لی لی به لالای حاکمیت فاشیست مسلک ترکیه گذاشتن -م) وضعیت جنون آمیز اورولینی را ایجاد کرده ، و اجازه می دهد که دولت ترکیه با صرف میلیون ها دلار در شرکت های تبلیغاتی غربی هرفردی را که خواهان حقوق مدنی بیشتری است را به عنوان "تروریست " خرد کند. اکنون، در پوچی نهایی، به دولت های جهانی اجازه می دهد که دست به سینه نشسته در حالی که ترکیه یک حمله ناخواسته را به یکی از معدود مواضع صلح باقی مانده در سوریه تحمیل کند - هرچند تنها ارتباط واقعی مردم آن با پ.ک.ک، شور و شوق شان برای فلسفه اوجالان، رهبر زندانی است. از آنجا که تبلیغات ترکیه به طور بی نهایت اشاره می کنند - نمی توان انکار کرد- که پرتره های اوجالان و کتاب های او در آنجا رایج است. استهزا آمیز اینکه ، آنچه چنین فلسفه ای مطرح میکند ، همانا دموکراسی مستقیم، حفظ محیط زیست و یک نسخه رادیکال از توانمند سازی زنان است.
The religious extremists who surround the current Turkish government know perfectly well that Rojava doesn’t threaten them militarily. It threatens them by providing an alternative vision of what life in the region could be like. Above all, they feel it is critical to send the message to women across the Middle East that if they rise up for their rights, let alone rise up in arms, the likely result is that they will be maimed and killed, and none of the major powers will raise an objection. There is a word for such a strategy. It’s called “terrorism” – a calculated effort to cause terror. The question is, why is the rest of the world cooperating?
افراط گرایان مذهبی که دولت فعلی ترکیه را احاطه کرده اند کاملا به خوبی می دانند که روژوا آنها را از لحاظ نظامی تهدید نمی کند. آنها را با یک دیدگاه جایگزین، در مورد اینکه چگونه میتوان در این منطقه زیست ، تهدید می کند. مهمتر از همه، آنها احساس می کنند که مهم است پیامی را برای زنان در سراسر خاورمیانه ارسال کنند که اگر برای حقوقشان بجنگند ، جه برسد که با اسلحه باشد، نتیجه احتمالی این است که آنها مثله گردیده و کشته میشوند و هیچ یک از قدرت های بزرگ نیز اعتراضی نخواهند کرد. یک کلمه برای چنین استراتژی وجود دارد. این "تروریسم" نامیده می شود - تلاشی محاسبه شده برای ایجاد ترور. سئوال این است، چرا
دیگر کشورهای جهان همکاری می کنند؟
===============================
واسه اینکه فلسفه رهائیبخش آنارشیسم دشمن تمامی حاکمان - دول و سرمایه داران و قداره بندان و جانیان و...است و بس رفیق گریبر: حواست کجاست!!؟؟پیمان پایدار
================================
• David Graeber is professor of anthropology at the LSE and author of Debt: The First 5000 years; he was involved in the Global Justice Movement and Occupy Wall Street
دیوید گریبر استاد انسان شناسی در'ال اس ای' و نویسنده کتاب: بدهی اولین 5000 .سال ؛ او در 'جنبش عدالت جهانی' و 'اشغال وال استریت' شرکت داشت
دیوید گریبر استاد انسان شناسی در'ال اس ای' و نویسنده کتاب: بدهی اولین 5000 .سال ؛ او در 'جنبش عدالت جهانی' و 'اشغال وال استریت' شرکت داشت
No comments:
Post a Comment