چه_نیرویی_توان_ایجاد_تغییر_در_ایران_را_دارد؟#

 صفحه_دو_آخر_هفته#

https://www.youtube.com/watch?v=Qyvxv_XXcjI

54:25

افزایش تورم و فقیرتر شدن خانواده‌ها در ایران به گستردگی اعتراض های صنفی از جمله اعتراض معلمان و کارگران منجر شده. در ماههای اخیر شاهد تجمع سراسری صدها تن از معلمان در شهرهای مختلف و دستگیری تعدادی از آنها بودیم. مطالبات این اعتراض ها عمدتا صنفی است و مسیر آن از مبارزات خشونت‌پرهیز در چارچوب قانون میگذرد. گرچه اعتراض های صنفی در تاریخ دستاوردهای زیادی برای حقوق کارگران داشته اما از نظر بعضی فعالان سیاسی و مدنی این تجمعات نمیتواند در حکومتی مانند جمهوری اسلامی باعث تغییرات ساختاری شود. شانس موفقیت و ظرفیت این اعتراض ها چقدر است و در چه صورتی ممکن است مطالبات عمده جامعه را در بر بگیرد؟

گفت وگو با حضور مرضیه آذر افزا،نجات بهرامی،آرش سرکوهی و مرتضی

اسماعیل پور.

=====================================

پیشگفتار

در رخدادنگاری(تاریخ) 100 و اندی سال گذشته در ایران هر جنبش و حرکت صنفی-اقتصادی

بلافاصله سیاسی شده میشه و خواهد شد(رفیق احمد زاده:مبارزه مسلحانه هم استراتژی هم تاکتیک)

نمی توانیم بمانند خانم اصلاح طلب مرضیه آذر افزا واپسگرا(ارتجاعی) بخواهیم جنبشهای صنفی در همون محدوده بمانند و سیاسی نشن!! خیال خام و حرف مفتی بیش نیست

تازه:واسه مردم واسونیدن(تصمیم گیری) نکن خانم

.ایواز(فقط) آرش سرکوهی هست که هُده(حق) پرسمان(مسئله) را به درستی ادا میکند

جناب نجات بهرامی هم, کم و بیش, تنش به تن خانم آذر افزا می خوره: جناب اسماعیل پور

هر چند در سخنوری سمت و سو درستی دارد ولی چون شوربختانه شاه اللهی هست در واکاوی نهایی به .پاد (ضد) انقلاب میرسد

پیمان پایدار