" خون بهای خوزای من "

 

بعد از جنگ ,
هر کجای جهان
اگر دیدی دریا هست ...
اما آب نیست ,
همانجا
زاد رود تشنه ی من است
خسته به حضرت خوزا.

 

بعد از جنگ
هر کجای جهان
اگر دیدی گندمزار هست
اما نان نیست ,
همانجا زادرود گرسنه ی من است
خسته به حضرت خوزا.

 

بعد از جنگ
هر کجای جهان
اگر دیدی آسمان هست
اما جایی
برای نفس کشیدن نیست ,
همانجا زاد رود بی رویای من است
خسته به حضرت خوزا.

 

خوزا , خوزا ,
خون بهای شهیدان بی مزار من !
تا کی... تا کی گریان هزار و یکی دریا
به شیون تشنگی ...!؟

 سید علی صالحی