!!اقتصاد سیاسی" در 'سرزمین ترامپ' : ترامپ لند"

تهیه و تلخیص از : پیمان پایدار

قبل از هر چیز باید اذعان داشت که "متفکرین" محافظه کار دست راستی آمریکائی
 'در دو زمینه درک بهتری از لیبرال ها دارند (1) 'اقتصاد' از 'دموکراسی بورژوائی پیشی میگیرد و (2) 'سود آوری' از آزادی های مدنی !!

لیبرال ها خواهان اقتصاد سود محور بدون خشونت پلیس، نظارت جمعی و حبس اند. صد البته این فقط بطور موقتی کارائی دارد، در حالی که دولت همچنان می تواند به فریب و پیروی و اطاعت مردم دست بزند. حال آنکه در دراز مدت، با این حال، یک جامعه طبقاتی با یک گروه کوچکی از سرمایه داران و سهامداران فوق العاده ثروتمند در نهایت و به طور مداوم  به دولت پلیسی و سرکوب  برخواهد گشت .

 :حال، بگذارید برگردیم به یک مقوله جدید در صحنه اقتصاد سیاسی در آمریکا

خط لوله داکوتا و مقاومت سرخپوستان مبارز و حامیانشان که از چند ماه آخر حاکمیت اوباما شروع شده بود . در یک کلام : دولت سرمایه داری- امپریالیستی آمریکا نمیتواند قبول کند و اجازه دهد که مقاومتی اینچنینی در این منطقه ادامه یابد. 
آنرا باید و در نهایت سرکوب خواهد کرد. طبعا دولت اوباما  نگذاشت و ادامه دهنده اش (ترامپ) نیز نمیتواند بگذارد که مردم حضور مستقیم  و دخالتی هر چند کوچک در سیاست گذاری داشته باشند. بدیگر سخن دولت اقتدارگر امپریالیستی نمیتواند هیچگونه جنبش مقاومت آمیز توده ای که شکل گرفته و در بستر مبارزاتی خود گسترش می یابد را تاب آورده و تحمل کند، حال میخواهد این جنبش نامش " زندگی سیاهپوستان نیز ارزش دارد" یا "جنبش اشغال وال استریت" و یا همین آخری "جنبش همبستگی لوله های داکوتا" باشد .  راهی ندارد جز سرکوب و نابودی مقاومت توده ها. هر گونه انتظار دیگری جز توهم لیبرال منشانه و ساده انگاری  .احمقانه بیش نمی باشد

بر خلاف بینش 'عامیانه'( بخوان لیبرالی) اقتصاد و 'دموکراسی بورژوائی' موجودیت جداگانه نیستند و دو طرف یک سکه نیز نمی باشند. اقتصاد استراتژی و تاکتیک دولت را در برخورد با مردم تعیین می کند. سودآوری عامل تعیین کننده در تصمیم گیری ها در سیستم از خود بیگانه و تعفن انگیز سرمایه داری میباشد. هر چیز دیگری باید سر تعظیم فرود آورده وهژمونی و برتری آن را بپذیرد. هیچ راه دیگری  در شیوه تولید سرمایه داری وجود ندارد.

مطمئنا ، بی سر و صدا، و بدون هیچگونه تعارف، مدتهاست که مردم آمریکا آزادی های مدنی خود را از دست داده اند، در حالی که پلیس و دگر سازمان های سرکوبگر دولتی (بخوان دادگاه های ایالتی و فدرال) از آزادی بیشتری در برخورد با مردم برخوردار شده اند. هر قدر سرمایه داری وضعیت موجود را برای پایداری خویش سخت تر مییابد ، سرکوب و حرکت به سمت یک دولت پلیسی ادامه داشته و تسریع   خواهد یافت .

ناگفته نماند، بدون رو دروایستی، در صف مقدم این سیاست های سرکوبگرایانه و ضد بشری اولین قربانیان همیشه میلیونها کارگر و زحمتکش مهاجر و اقلیت هستند .

مرگ بر سرمایه داری جهانی و جیره خواران ریز و درشتش

زنده باد مبارزات روزمره زحمتکشان و زنان و اقلیت ها

زنده باد عشق ،همبستگی ، و کمک متقابل

پیش بسوی ایجاد انجمنهای محلی و منطقه ای برای برقراری آنارشی
پیمان پایدار