Tuesday, February 24, 2015

مردان ترکیه با پوشیدن دامن‌های کوتاه به خشونت علیه زنان اعتراض کردند!!

 مردان ترکیه با پوشیدن دامن‌های کوتاه به خشونت علیه زنان اعتراض کردند!!
مردان ترکیه به پوشیدن دامن شناخته نمی‌شوند اما در یک تجمع بزرگ در کشور ترکیه در اعتراض به خشونت علیه زنان شرکت کردند. این اعتراض در پی قتل «اُزگه‌جان اصلان»، دختر بیست‌ساله که در ۱۱ فوریه اتفاق افتاد انجام می‌شود. در این روز «اصلان» به دست راننده‌ی اتوبوسی که قصد تجاوز به او را داشته به قتل می‌رسد. بنا بر شواهد به نظر می‌رسد که اصلان تلاش داشته که در دفاع از خود به صورت قاتل اسپری فلفل بپاشد که در این حین با ضربات چاقو و بعد ضربه‌ی میله آهنی بر سر کشته می‌شود. جنازه‌ی اصلان چند روز بعد به صورت سوخته‌شده در منطقه‌ای جنگلی پیدا می‌شود. راننده‌ی اتوبوس با کمک بستگانش، اصلان را آتش زده و در جنگل می‌اندازند.

معترضان به این حادثه‌ی تلخ و همین‌طور فعالان حقوق زنان روز دوشنبه ۱۶ فوریه را «دوشنبه سیاه» نامیدند و از همه‌ی زنان خواستند که در عزای ازگه‌جان اصلان و در اعتراض به خشونت علیه زنان لباس سیاه به تن کنند.


در شبکه‌های اجتماعی هم این موضوع بازتاب گسترده‌ای داشته است و زنان علاوه بر اعتراض به این قتل وحشیانه، روایت‌های خود را از تجربه‌ی آزار جنسی و خشونت منتشر کرده‌اند.


بیش از ۶ میلیون نفر نام اصلان را توئیت کرده‌اند. مردان کشور آذربایجان نیز که به زبان ترکی سخن می‌گویند با پوشیدن دامن‌های کوتاه و گذاشتن عکس در توئیتر و فیس‌بوک و با به کار بردن هشتگی که معنای آن این بود که «دامن کوتاه برای اُزگه‌جان بپوش» به این قتل و تجاوز اعتراض کردند.
مردان ترکیه نیز با پوشیدن «مینی‌ژوپ» و دامن‌های کوتاه به این قتل و خشونت علیه زنان اعتراض کردند.

منبع:
روزنامه حریت
"زیباترین آدم‌هایی که می‌شناسیم کسانی هستند که شکست، رنج، مبارزه، و خسران را شناخته‌ و راه خود را از اعماق یافته‌اند. این افراد قدردان زندگی‌اند و نسبت به آن حساسیت و درکی دارند که آنها را از همدردی، مهربانی، وعشقی عمیق سرشار می‌کند. آدم های زیبا اتفاقی به وجود نمی‌آیند ".
 

‎زیباترین آدم‌هایی که می‌شناسیم کسانی هستند که شکست، رنج، مبارزه، و خسران را شناخته‌ و راه خود را از اعماق یافته‌اند. این افراد قدردان زندگی‌اند و نسبت به آن حساسیت و درکی دارند که آنها را از همدردی، مهربانی، وعشقی عمیق سرشار می‌کند. آدم های زیبا اتفاقی به وجود نمی‌آیند.- الیزابت کوبلر راسترجمه: عباس مخبرInstagram.com/minimalha‎

- الیزابت کوبلر راس
ترجمه: عباس مخبر

Monday, February 23, 2015

عقب نشینی مذبوحانه دولت به اصطلاح چپ یونان در مقابل "شانتاژهای" آلمان....کمی بخندیم!!!!back to austerity





 


Greece deal: first step on the road back to austerity
به دیگر زبان : مجددا کمربندها رو سفت کنید توده ها .... بی خیال بالا بردن حقوق حداقل و.....دگر قول و قرار های سوسیال دموکراسی متعفن!!!!
The extension of the Greek bailout with barely a concession to Yanis Varoufakis’s demands proves only that Europe wants him to stick with the programme
theguardian.com|By Phillip Inman

گنده گوزی وزیر دارائی یونان :" ما داغانشان خواهیم کرد"!!'We will smash them'

Interview with Greek Finance Minister Varoufakis: 'We will smash them'
منظور بانک مرکزی اروپا- بسرکردگی آلمان- را !!
In an interview with stern-magazine Greek Finance Minister Yanis Varoufakis on his life as a rebel politician and how to fight the oligarchs in his country.
stern.de


Sunday, February 22, 2015


Post image for FairCoop: virus of cooperation infects a new economy

FairCoop: virus of cooperation infects a new economy

by ROAR Collective on January 9, 2015
roarmag.org

The ‘Robin Hood of the Banks’ strikes again. This time the aim is to create a worldwide cooperative to develop and expand a new economy of the commons.

By Pablo Prieto and Enric Duran
Some revolutionary activists have an amazing ability to avoid the economy. We have been iron-branded with the idea that the economy is not only evil, but the cause of all evil; that we should stay away from it and feel guilty about being involved with it. Like don Quixote, we are sane and pure-hearted, but we refuse to see this one truth: we need a new economy.
 
A new economy begins with a new kind of money. If you’ve managed to live in something close to a gift economy: congratulations, you’ve made it! This only works for some of us, though, living in relatively small communities, and not on a global scale. You have to realize that you’re not really changing your neighbors’ world by trading Ubuntu installs for massage; you’re not overthrowing the hyperarchist system of human domination by paying for your tofu in rainbowcoins, now, are you?
 
While complementary currencies do a great job at local level, they’re just that: they complement other parts which together make up a whole. And what we really need is to build up a whole new way to live in this world.
 
Here we go! So, we need money, we need decentralized international markets, financial tools, solid trade networks… a financial system, after all. Money, or food for that matter, aren’t harmful: bulimia or capitalism are. Money can and should be used for the common good — and by money we don’t mean fiat currencies, of course. Fiat currencies are created and controlled by an evil structure, and used for tyranny and planetary destruction (also, we don’t see a way we are ever getting any of that pie).
 
We need to create our own monetary system — a better one, one that will suddenly make theirs obsolete and their banks worthless, just like the electric car would do with the gas distribution network. And we need the transition to be fast enough so they don’t have time to react and use it for their benefit. What you’ve just read is the definition of the term disruptive technology.
 
In 2008, when Satoshi Nakamoto created Bitcoin, he came up with two disruptive technologies at once: the blockchain, a public, universal, unalterable digital ledger, and the proof-of-work (POW), a new network p2p security system. Together, thanks to the power of cryptography and the Internet, they allow us to decentralize, and hence democratize three things:
  • Economy. The blockchain allows us to securely store and move our own money with no need for intermediaries. This automatically renders the current financial system useless, and is only the beginning of a new way to organize the whole economy.
  • Politics. If we use banks and pay our taxes, the government will do whatever they please with our money, or maybe what the banks please. If we instead use our money to support the projects we would like to see happen, they will eventually happen. What matters here is that with the blockchain we have the real freedom to choose between supporting central governments or supporting a new, distributed way to organize our lives.
  • Culture. Decentralizing technologies empower the p2p network society as a new way of thinking and doing that’s quickly replacing many old-regime institutions and central authorities.
Anyway, individualistic approaches to this new technology — like bitcoin — are very interesting experiences, but frightening. We can even picture a gloomy future ruled by cold algorithms and controlled by relentless DACs (decentralized autonomous corporations). We probably wouldn’t like that much. Maybe the solution to state hierarchy is not completely math-based individualism. Maybe a middle path (as David Harvey would put it) is needed, where the potential of decentralization and the capacities of cooperations could join together.
 
A disruptive technology is not revolutionary in itself, unless it comes wrapped in a new system of governance, and also in a new ethical paradigm, one that’s broadly and honestly accepted, never imposed. Revolution is not only a political change, but a cultural and individual mindshift. The perfect political system won’t work unless we first learn how to love each other. Any revolution prior to that will lead to disintegration of power only long enough for the next populist leader to figure out how to get hold of it.
 
And well, we also need to go further than a new financial system…
Productive businesses are usually forced to make a big profit to pay back their debts to financial institutions. The so-called real productive system needs to be freed from the parasite, and when that happens we will clearly see how the financial system has absolutely nothing to offer to society, how it was all a gigantic scam, and how most of it is simply disposable.
 
We (including you) have a lot of work to do in building a peer production / commons-based framework of initiatives, and this framework cannot depend on credit coming from the old banking system. A new system must be built at the same time.
These thoughts inspired the creation of FairCoop. One of us, Enric Duran (co-founder of the first integral cooperative) chose a cryptocurrency, Faircoin, anonymously encouraged a community take-over of said cryptocurrency, and bought a significant amount of all existing coins at a low price, unnoticed. Enric then brought together people from the CIC, the P2P Foundation, the Dark Wallet team, and other activists, to co-design an initial vision of how FairCoop could help build a worldwide cooperative: An Open Coop totally independent from banks or states, where everyone could have control of their own projects and money, yet overseen by a collective structure acting as a trust network. Success is about trust, even in post-capitalism.
 
This collective structure design is subject to very general, but nonetheless clear ethical principles taken from hacker ethics, the integral revolution, and the p2p model of social organization. Money dynamics are neither controlled by a central authority nor completely unregulated, but managed collectively in a less archist and more participatory way. The decision-making method is fairer than the representative system but more agile than some of those huge, endless assemblies we used to enjoy.
 
FairFunds are important among FairCoop’s currently available tools. They will provide funding to projects that fall into the above-mentioned principles, and that can add to the common good. More than ten million Faircoins – about 20% of total supply — is already deposited in the FairFunds, and will be used to fund projects related to wealth redistribution to local communities worldwide, people empowerment, and the creation of commons and free technology.
 
FairMarket, our worldwide collaborative fair economy marketplace, is another space where we can change the way consumers and producers organize to exchange interesting goods and services, in a way that avoids middlemen and also helps the planet. This aspect of our project is currently in development for an upcoming beta launch.
 
Returning to the cryptocurrency, Faircoin has certain features which make it fit the FairCoop purposes. Basically, the process of extraction is different than that of Bitcoin (POW). It’s called minting (POS, proof-of-stake). But yeah, it was mostly about the name. Which currency you choose doesn’t actually matter that much. The most important features of this new system are not imprinted as algorithms in the code; instead they will come from the human input and democratic participation of all members.
 
With the creation skills available in our p2p commons networks, we’re sure that the Faircoin of the future will join the decentralized technology of the blockchain and the human-centered values of cooperation.
 
At any rate, besides the tools we have working or designed already, what matters most in FairCoop is the open process. In a world changing as rapidly as ours, where disruptive technologies are aggregating and creating an unprecedented multiplier effect, the way we can become as successful as possible is by also aggregating simultaneously, coming up with new and better ideas day by day, building our knowledge and experiences in our own FairCoop ecosystem.
 
We do not destroy the system by attacking it with our wooden spears. We are creating a valid alternative, and have started developing it. FairCoop aims to provide new, free, collaborative economic, social and technological tools for everyone, and will try to make sure they are used in a cooperative way for the creation and expansion of the commons worldwide. An Earth cooperative to build the fair world of the future.
 
We can all help to make this happen. You can learn about the different ways to get involved here.
***************************************
Pablo Prieto is a scientist working on the science of a post-capitalist world. He is a member of FairCoop.
 
Enric Duran is a post-capitalist activist and co-founder of the Catalan Integral Cooperative and FairCoop. He is widely known as the “Robin Hood of the Banks” for his legendary anti-capitalist bank swindles

Saturday, February 21, 2015

The intention behind Spain’s draconian new anti-protest law is clear: the government simply wants citizens to keep their mouths shut and stay at home.
roarmag.org


خالکوبی آرم ارتش آمریکا بر روی دست راست یک تروریست داعشی !!!


ISIS member has tattoo of American military on his arm - posted in Main Forum: (This ASTONISHING PICTURE has just been tweeted by British MP George...
engforum.pravda.ru

 

Friday, February 20, 2015


To what extent imprisoned for life Kurdish leader Abdullah “Apo” Öcalan’s recent conversion to anarchism [1] has impacted on the Kurdistan Workers Party (PKK) and the Kurds in general can be witnes...
americanrascals.us


Thursday, February 19, 2015


In 1964, the Brazilian military, in a US-designed coup, overthrew a liberal (not more to the left than that)...
williamblum.org


 

  •  



Aborted visit was brainchild of an Israeli operative deeply involved in settlements in the occupied West Bank, working closely with the Israeli government.
electronicintifada.net



 

 

پریروز- سه شنبه 28 بهمن ماه=17م فوریه- زاد روز صادق هدایت عزیزمان بود: یادش گرامی باد


"جانم برایتان بگوید، اگر خدا وجود داشت دیگر احتیاجی به کشیش و آخوند و خاخام و مسجد و کلیسا و کنیسه نبود. مظهر پرستش ما محسوس و در دسترس همگی است و میانجی لازم ندارد، حتی از تاریخ هم بی نیاز است.
مشک آنست که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید، چون آنچه مشکوک است همیشه تبلیغ لازم دارد.
...
اگر مذهب راست میگفت اینهمه زندان و پاسبان و بیمارستان و تیمارستان و قشون و کینه و جنگهای صلیبی و مذهبی وجود نداشت. زیرا دین و مذهب از ابتدای پیدایش تاکنون جز موجبات بدبختی و تبه روزی مردم را فراهم نساخته و جز دکانداری و آلت خر کردن مردم چیز دیگری نبوده. چه آنکه از پایه و اساس موهوم بود.
 
اساساً تمنای تهذیب آدمی از راه مذهب جز از قبیل تمنای دفع فاسد به افسد نیست.
ایمان مذهبی بزرگترین دروغی است که بشر برای تبرئه خود قالب زده و گشادترین کلاهی است که به سر خودش گذاشته است. فقط به این وسیله نمایندگان آن به اقتضای زمان در خر کردن مردم و سوار شدن بر گرده آنان کوشیده اند.
کدام مذهب است که توانسته باشد پنج دقیقه از شرارت بشر بکاهد؟ برعکس می بینیم همیشه تعصب و خرافات حماقت بشر را برای پیشرفت مقاصد خود دست آویز قرار داده و یک میانجی کشیش یا آخوند لازم دارد که کلاه مردم را به امید بهشت و بیم دوزخ بردارد و به ریششان بخندد".
 
- توپ مرواری -
 
 

 

Wednesday, February 18, 2015

Religion, in general, has not been kind to women and it's no surprise. It's been institutionalized and established and its teachings written by men, many centuries ago at the peak of patriarchy. But, even today, religion, including Christianity, is used to keep women from achieving full equality and freedom of choice and control over their body.
Islam doesn't have the monopoly of the detestation of women.

آن چه یک آنارشیست هشتاد سال پیش در باره ی دولت بلشویک نوشت!*

آن چه یک آنارشیست هشتاد سال پیش در باره ی دولت بلشویک نوشت!*

July 20, 2013

نویسنده:کامیلو برنری
 
مترجم :ن . تیف

درحالی که ما آنارشیست ها خواهان الغای دولت از طریق یک انقلاب اجتماعی و ایجاد یک نظم نوین خودمختار – فدرال هستیم، لنینیست ها می خواهند دولت بورژوایی را داغان نمایند و به جایش یک دولت «پرولتاریا» را بسازند. آنان می گویند که دولت «پرولتری»یک نیمه دولت است، چرا که دولت کامل، بورژوایی ست و با انقلاب اجتماعی نابود میگردد. مارکسیست ها مدعی اند که این نیمه دولت با مرگ طبیعی خواهد مُرد.
 
نظریه ی خاموشی دولت که در محور بحث کتاب لنین به نام «دولت و انقلاب» آمده است برداشت یست از نوشته ی انگلس که «علم مخرب آقای دورینگ» نام دارد. انگلس چنین می گوید:
«پرولتاریا قدرت سیاسی را می گیرد و ابتداء وسایل تولید را به مالکیت دولت درمی آورد. اما بااین اقدام، پرولتاریا خود را حذف می کند و سپس دست به از میان برداشتن اختلافات وتضادهای طبقاتی می زند و آن گاه دولت را به عنوان دولت نابود می نماید. جامعه آنچنان که بوده و هست و به علت تضادهای طبقاتی اش، تاکنون نیازمند به دولت بوده است.دولت یک سازماندهی طبقاتی استثمارگرانه است که شرایط بیرونی تولید را حفظ می کندتا بتواند به ويژه نیروی کار استثمارشده را در اختیار نظم ستمگرانه ای قرار بدهد که شیوه ی تولید زمان (برده داری، ارباب رعیتی، دستمزد بگیری) بدان نیازمند است. دولت نماینده ی رسمی تمام جامعه بود و سنتزی از جامعه را مرئی می کرد. اما دولت به عنوان دولت طبقاتی چیزی نبود به جز نماینده ی طبقه ای که تمام جامعه را نمایندگی می کرد: دولت شهروندان صاحب بردگان در عهد عتیق، دولت اشرافیت فئودال در قرون وسطا، دولت سرمایه داران در عصر ما. اما هنگامی که دولت سرانجام به نماینده ی واقعی کلیت جامعه تبدیل می گردد، آنگاه دیگر زائد می شود. همین که دیگر طبقه ی اجتماعی وجود نخواهد داشت که بخواهند به آن ستم کنند، همین که به علت پایان هرج ومرج تولیدی، سلطه ی طبقاتی و مبارزه برای موجودیت فردی در آن واحد حذف می گردند،اصطکاک و افراطی که از آن ها می آیند نیز پایان می یابند و در نتیجه دیگر چیزی برای سرکوب وجود نخواهد داشت و لذا نیروی ویژه ی سرکوب که دولت نام دارد لزومی برای وجود نخواهد داشت. نخستین اقدامی که دولت واقعاً به عنوان نماینده ی کل جامعه انجام می دهد – گرفتن مالکیت وسایل تولید به نام جامعه – در آن واحد آخرین اقدام دولت نیز هست. دخالت دولت در روابط اجتماعی در تمام عرصه ها زائد می گردد و خودبه خود بی مورد می شود. اداره ی تولید به جای دولت افراد می نشیند. دولت "الغاء" نمی شود، پژمرده می گردد. از این دید است که باید به واژه های "دولت آزاد مردمی" نگاه کرد، هم برای خصلت گذرایی که دارد و هم برای نارسایی علمی غائی اش. از این دیدگاه است که می توان همچنین به مطالبه ی آنانی که آنارشیست می نامیم نگاه کرد که می خواهند دولت را یک روزه الغاء نمایند.»
 
ظاهراً بین دولت امروز و آنارشی فردا چیزی به نام نیمه دولت وجود دارد. دولتی که می میرد،«دولتی به عنوان دولت»، یعنی دولت بورژوایی ست. این چنین باید جمله ای را تحلیل کرد که به نظر می رسد نظریه ی دولت سوسیالیستی را نفی می کند.

 «نخستین اقدامی که دولت واقعاً به عنوان نماینده ی کل جامعه انجام می دهد – گرفتن مالکیت وسایل تولید به نام جامعه – در آن واحد آخرین اقدام دولت نیز هست.» اگر به این جمله ی انگلس کلمه به کلمه توجه و از متن آن خارج گردد، می توان از آن نتیجه گرفت که بین اجتماعی کردن اقتصادی و خاموشی دولت یک هم بودی زمانی وجود دارد. اگر جملات مربوط به پرولتاریا همین گونه در نظر گرفته شوند به این نتیجه می رسیم که پرولتاریا نیزخود را به عنوان پرولتاریا در اقدامش برای گرفتن قدرت دولتی نابود می نماید و لذا دیگر نیازی به «دولت پرولتری» نیست. انگلس تحت تأثیر «سبک دیالکتیکی» در اظهار نظرش ناکام مانده است. انگلس میان امروزِ دولت بورژوایی تا فردای سوسیالیست – آنارشیست به یک رشته دوره های پیاپی باور دارد که در آن دولت و پرولتاریا باقی می مانند.برای پرتوافکنی به تاریکی ها... دیالکتیک اشاره ای به آنارشیست ها دارد «که میخواهند یک روزه دولت را الغاء نمایند»، یعنی آنارشیست ها نمی خواهند بپذیرند که درمورد دولت یک دوران گذار وجود دارد که به گفته ی خود انگلس دخالتش زائد می شود آنهم در « تمام عرصه ها» و پله به پله. 
 
به گمان من هنگامی که ما بدون فریب خوردن از معادله های مبهم آنان به روح نوشته هایشان توجه می کنیم، موضع لنینیست در مورد دولت دقیقاً منطبق با موضع مارکس وانگلس است.
 
دولت در اندیشه ی سیاسی مارکسیست – لنینیست ابزار سیاسی گذرایی برای اجتماعی کردن است،گذرا برای ماهیت خود دولت که نهاد سلطه ی یک طبقه بر روی دیگری ست. دولت سوسیالیست با نابودی طبقات خودکشی می کند. مارکس و انگلس متافیزیسین هایی بودند که اغلب روندهای تاریخی را برای عشقی که به نظم موجود هر دوره داشتند نمونه بندی می کردند.
 
«پرولتاریا»یی که قدرت دولتی را می گیرد و مالکیت وسایل تولید را به اختیار خود در می آورد،هم خود را به عنوان پرولتاریا نابود می کند و هم دولت را «به عنوان دولت». چه متافیزیک خارق العاده ای، چه تمایز سیاسی شگفت آوری از انتزاع های اجتماعی!
 
درروسیه این پرولتاریا نبود که قدرت دولتی را گرفت، این حزب بلشویک بود که آن راگرفت و پرولتاریا را هم نابود نکرد و فقط او را در اختیار یک سرمایه داری دولتی قرار داد. اکنون در روسیه یک طبقه ی جدید بورژوایی به وجود آمده است که در مجموعه ی منافع به دولت بلشویکی وابسته است، دولتی که می خواهد خود را حفظ کند و نه اینکه زایل گردد و از میان برود.
 
دراتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، جایی که مداخله گری دولتی همچنان گسترده تر و ستمگرانه تر است و جایی که طبقات در حال حذف شدن نیستند، خاموشی دولت بیش از همیشه بعید است.
 
برنامه ی لنینیست در سال ١٩١٧ حاوی این نکات بود: حذف پلیس و ارتش دائمی، لغو بوروکراسی حرفهای، انتخابات برای همه ی منصب ها و مسئولیت های عمومی، قابل عزل بودن تمام کارمندان، تساوی دستمزدهای بوروکراتیک و دستمزدهای کارگری، حداکثرِ دمکراسی، رقابت مسالمت آمیز احزاب در درون شوراها، لغو مجازات اعدام. حتا یکی از این مطالبات به تحقق نپیوست.
 
ما در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی یک دولت را با تعدادی ثروتمند خودکامه داریم.کمیته ی مرکزی با نوزده عضو بر تمام حزب کمونیست سلطه دارد، حزبی که بر کُلّ اتحادجماهیر شوروی مسلط است.
 
دراتحاد جماهیر شوروی تمام کسانی که «سوژه» نیستند به ضدانقلاب توصیف می گردند.انقلاب بلشویک یک دولت «غمگین» را زاده است که ریازانف، بنیانگذار انستیتو مارکس –انگلس را در حالی تبعید می کند که او مشغول انتشار کامل نسخه ی اصلی «کاپیتال»بود، زینوویف، رئیس انترناسیونال کمونیست را به مرگ محکوم می نماید، کامنوف وبسیاری دیگر از بهترین مبلغان لنینیسم را از حزب اخراج می کنند، سپس تبعیدشان مینمایند و سرانجام از اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی اخراج می گردند. یک «دوچه» [به ایتالیایی یعنی رهبر و لقب موسولینی، دیکتاتور فاشیست ایتالیا – توضیح مترجم] به نام تروتسکی وجود دارد که علیه ٨٠ % هواداران لنینیسم به پا خاسته است.
 
لنین در سال ١٩۲٠ خواستار انتقاد از خود در درون حزب کمونیست بود و از «اشتباهات»شناخته شده ای سخن می گفت که «حزب» باید از آن ها انتقاد کند، اما همین حق به شهروندان داده نشد تا به آن چه اشتباه در حزب و دولت می دانند انتقاد نمایند. هنگامی که لنین دیکتاتور شوروی بود هر کس که همان اشتباهاتی را افشاء می کرد که لنین خودش قبلاً اشتباه می دانست با زندان و مرگ، طرد و سرکوب می گردید. شوراگرایی بلشویک حتا برای لنین یک شوخی وحشتناک بود، هنگامی که او خلاقیت کمیته ی مرکزی حزب کمونیست را با این واژه ها توصیف می نمود:« هیچ نهاد دولتی جمهوری ما بدون دستورالعمل مستقیم کمیته ی مرکزی حزب در هیچ مسئله ی مهمی، چه در زمینه ی سیاسی وچه در زمینه ی سازماندهی، تصمیم گیری نمی کند.»
 
هرکس که می گوید «دولت پرولتری» در واقع می گوید «دولت بورژوایی»؛ هر کس که می گوید«دیکتاتوری پرولتاریا» در واقع می گوید «دیکتاتوری حزب کمونیست»؛ هر کس که می گوید«دولت قدرتمند» در واقع می گوید «الیگارشی تزاری سیاستمداران».
 
لنینیستها، تروتسکیست ها، بوردیگیست ها [آماده ئو بورده گا – یکی از بنیانگذاران حزب کمونیست ایتالیا در سال ١٩۲١ – توضیح مترجم]، سانتریست ها فقط بر سر مفاهیم تاکتیکی با یکدیگر اختلاف دارند. همه ی بلشویک ها، از هر گرایشی که باشند، هواداردیکتاتوری سیاسی و سوسیالیسم دولتی هستند. همه ی آنان برای «دیکتاتوری پرولتاریا»که فرمول مبهمی برای «مردم مقتدر» برآمده از ژاکوبینیسم است، وحدت نظر دارند.ژاکوبینیسم هر چه باشد هدفی به جز انحراف انقلاب اجتماعی ندارد. و وقتی که این انحراف موفق می گردد «سایه ی یک بناپارت» آشکار می گردد.
بایدنابینا بود تا مشاهده نکرد که بناپارتیسم استالینی چیزی نیست به جز سایه ی دهشتناک و زنده ی دیکتاتوری لنینیست.

(Camillo Berneri – Guerra di Classe – N° 3– 24 / 10 / 1936)
 
پایان ترجمه و انتشار به فارسی ١٨ تیر ١٣۹۲
 
*عنوان اصلی این مطلب«الغاء و خاموشی دولت» است که کامیلو برنری در شماره ی ٣ نشریه جنگ طبقات منتشرشده در ۲۴ اکتبر ١٩٣۶ نوشت. کامیلو برنری یک نویسنده و فیلسوف آنارشیست است که روز ۲٨مه ١٨۹٧ در لودی واقع در ایتالیا متولد شد. پلیس سیاسی استالینی (NKVD)  که سپس به KGB تغییر نام داد، در طی عملیاتی برون مرزی او را روز ۶ مه ١٩٣٧ در شهر بارسلون اسپانیا به قتل رساند.



 

  •  

Tuesday, February 17, 2015

 


For over three decades, Stephanie Seneff, PhD, has researched biology and technology, over the years publishing over 170 scholarly peer-reviewed articles....
healthimpactnews.com

 
تحریم فرهنگی اسرائیل توسط صدها هنرمند
۷۰۰ هنرمند با انتشار بیانیه‌ای در روزنامه بریتانیایی گاردین اعلام کردند تا زمانی که اسرائیل به «سلطه استعماری فلسطین» پایا...ن ندهد، همکاری‌های فرهنگی با این کشور را تحریم می‌کنند. این بیانیه را امضای افرادی مانند کن لوچ (کارگردان سینما)، بریان انو (موسیقی‌دان) و ریچارد اشکرافت (خواننده) امضا کرده‌اند.
گاردین:http://goo.gl/lX4p0L

Monday, February 16, 2015




زنده باد صدای بر حق زنان علیه ظلم و ستم مضاعف
The long read: Despite the ongoing pandemic of violence against women, the threats online and the harassment on the streets, women’s voices assumed ....
theguardian.com|By Rebecca Solnit





او قاصد و پیام رسان دوستی بود. دوستی و مهر در وجود او، زبانزد همگان است. بیشتر بر و بچه‌های زندان سیاسی آن سالها و کوشندگان سیاسی و فرهنگی این چند دهه که با او آشنائی داشته‌اند از مهر و دوستی او و از پیامهای مهرآمیز او فراوان حرف و سخن و حکایت در خاطر دارند. هوشنگ، وجودش، معنا و حضور دوستی و رفاقت …
asre-nou.net

Sunday, February 15, 2015

Israel's criminal regime exposed. Netanyahu's lies exposed.
More and more people find the true about Israel and are against this terrorist state. They become angry. They oppose the tyranny. Shocking video

Israel's criminal regime exposed. Netanyahu's lies exposed.
05:04
 
 
Amazon is at the centre of a deepening scandal in Germany as the online shopping giant faced claims that it employed security guards with neo-Nazi connections to...
independent.co.uk

Saturday, February 14, 2015





The Afro-Brazilian Quilombola people are resisting the cellulose industry in Brazil and working for a post-eucalyptus reality.
truth-out.org
By Santiago Navarro F. and Renata Bessi



‎این فیلم کوتاه که توسط جمعی از ایرانیان ساکن ترکیه تهیه شده، تلاشی است با هدف به تصویر کشیدن موارد نقض حقوق بشر در ایران، سی‌وشش سال پس از انقلاب اسلامی

برای دیدن فیلم با کیفیت بهتر می‌توانید به لینک یوتیوب زیر بروید.

http://youtu.be/nJWQ_yaOykA‎

فیلم کوتاه حقوق بشر در ایران
13:19
 
این فیلم کوتاه که توسط جمعی از ایرانیان ساکن ترکیه تهیه شده، تلاشی است با هدف به تصویر کشیدن موارد نقض حقوق بشر در ایران، سی ‌وشش سال پس از قیام پرشکوه بهمن( که قرار نبود اتفاق بیفته و خوشبختانه از دست خمینی و دارو دسته اش در رفت) و ربودن  اهداف انقلاب  توسط ملایان کثیف  و جنایت پیشه 

Monday, February 9, 2015

چشم اندازی از اوچوراکای : مقاله ای از سزار هیلدربرن ; با ترجمه : پیمان پایدار

 چشم اندازی از اوچوراکای

Uchuraccay* en perspectiva
*روستائی در استان آیاکوچو : جنوب شرقی لیما - پرو
 
مقاله ای از : سزار هیلدربرن
Cesar Hilderbrandt
 ترجمه از : پیمان پایدار
*********************
به نقل از هفته نامه 'هیلدربرن در سنگرش', لیما- پرو
جمعه23 ژانویه 2015 / سوم بهمن ماه 1393
 Viernes,23 de Enero del 2015
Ano 5# 234سال پنجم شماره -Lima-Perú
 *********************
پیشگفتار

در 17 ماه می 1980 میلادی, مطابق با 27 اردیبهشت 1358 ,"حزب کمونیست پرو"- بخوان حزب مائوئیستی (ملقب به "راه روشنائی") در روستائی دور افتاده در کوه پایه های آند بنام "چوسچی"*- در استان آیاکوچو+(یکی از 10 استان فقیر-در بین 24 استان کشور) با سوزاندان صندوقهای رای-در حین انتخابات رئیس جمهوری-و شعار نویسی بر در و دیوارهای روستای مذکور اعلام جنگ مسلحانه به رژیم پرو نمودند . روز بعد فرناندو به له اونده  ته ری (از حزب "عملکرد محبوبانه"*+) در انتخابات پیروز شد و بعنوان اولین رئیس جمهور غیر نظامی بعد از 13 سال به کاخ رئیس جمهوری جلوس کرد . 
*Chuschi + Ayacucho *+ Fernando Belaunde Terry - Acción Popular(1980-1985)

در طی 20 سال "جنگ داخلی"( به "جنگ کثیف" نیز مشهور میباشد) ,که موجب کشته شدن بیش از 60 تا 70 هزار نفر-عمدتا مردم بیگناه غیر نظامی از استانهای فقیر نشین و سرخپوست کوه پایه های آند مرکزی, جنوبی و بعضا شمالی- گردید, جامعه پرو صدمات زیادی را از یکطرف توسط حاکمیت ارتجاعی و ارتش راسیست دولتهای وقت که به بومیان و سرخپوستان استانهای دور افتاده کوهستانهای آند نه تنها به چشم شهروند که حتی بعنوان انسان نیز نگاه نمیکرد(و نمیکنند) و از طرف دیگرتوسط حزبی مائویستی عقب گرا که توسط  شخص عقده ای و مریض گونه "ابی مائل گوزمن"*- معروف به "پل پات" پرورهبری میشد, متحمل گردید. این حزب, در 3-4 سال اول, با توجه به فقر بیش از اندازه اکثریت جامعه و نبود آلترناتیو سیاسی رادیکال , توانست هواداران زیادی راعمدتا از میان جوانان و اقشار حاشیه نشین بیکار شهرها-عمدتا پایتخت(لیما)-بخود جلب کند و خود را بعنوان "جریانی انقلابی" در جامعه مطرح نماید. اما از آنجائی که تحلیلی بغایت انحرافی از ساختاراقتصادی-اجتماعی جامعه پرو, که دیگر فئودالی نبوده و با رفرم ارضی رژیم نظامی 'الوه ره دو ولسکو'** طی سالهای 1975-1968به سرمایه داری دولتی تغییر یافته بود, داشتند و بالطبع هواداران زیادی را در میان دهقانان خرده پا در روستاها پیدا نکرد!! در همین راستا بخاطر اعمال خشونت آمیزی که علیه دهقانانی که به اصطلاح برای "نجاتشان و رها کردنشان دست به اسلحه برده بودند(!!)" (مثلا قتل عام 2 میلیون حیوان بی زبان فقط در 4 منطقه کشور+ و دهها زور گوئی های دیگر) باعث انزجار دهقانان قرار گرفتند!! باری,چند سال بعد با کوچ کردن اکثریت کادر رهبری به لیما , ظاهرا بخاطر تصحیح درک اشتباه اولیه شان ولی با انحرافی دیگر, که از همان بینش کوته نظرانه و انحرافی مائویستی منجر میشد, دست به تغییر تاکتیک زدند : کار گذاردن ماشینهای حامل بمب در مناطق طبقه متوسط (عمدتا در شهر لیما ), که طبعا باعث نفرت این قشر تازه نو پا نیز گردیدند. بالاخره , گروه ضربت پلیس ( نه سازمان امنیت کشور و نه ارتش) در 12 سپتامبر 1992-مطابق با 21 شهریور1370-توانست 12 نفر از کادر رهبری حزب منفور گردیده (منجمله گوزمن و همسر دومش "اله نا اپا ره گیره"++) را در یکی از مناطق معرفه نشین لیما دستگیر کند و بدینوسیله شروع پایان این جریان خرده بورژوا را رقم زدند . بطوری که در طی هشت سال بعد میتوان به جرات گفت که حضور این جریان ایزوله شده در سطح جامعه تقریبا به صفر رسید .
*Abimael Guzman ** Alvarado Velasco +بزودی مقاله ای را در مورد این بیرحمی ترجمه خواهم کرد 
++Elena Iparraguirre 
پیمان پایدار
 *************************
---------------------------------------------------------------------------











این 26 ژانویه(2015)32 سال از مرگ هشت روزنامه نگار در یک روستای 
'ایکی چه نا '* نشین ,جائی که در آن قانون وحشی
       نیروهای ارتش حاکم است, میگذرد.
*Iquichana:قوم سرخپوست ساکن این منطقه 
-------------------------------------------------------------------------------------
من شاهد این اجساد بیجان ساطور خورده بودم, مغزهائی در معرض دید، چهره هائی به رنگ خاکستری با نگاهی از بیهوشی یا ترس نهایی، آنقدر نهایی که همچون بیفایده .

دو به دو بخاک سپرده شده بودند، یکی بر روی دیگری. روستائیان اوچوراکای آنها را از قبر بیرون آورده بودند تا بلکه ازشان عکس و فیلم گرفته شود. دستور صادر شده بود .

ژنرال کلمنت نوئل مورال* جنگ کثیفی را آغاز کرده بود که پاسخ نظامی این دوران بود علیه جنگ وحشیانه ای که توسط 'راه روشنائی' تحمیل گردیده بود .
*Clemente Noel Moralتخریب و به آتش کشیدن خانه های محقر دهقانانی که ,عمدتا بدروغ, متهم به همکاری با چریکها میشدند: دقیقا همان سیاست وحشیانه یانکی ها در ویتنام !!

 
فوجی موری* این جنگ کثیف را به دکترین و به عادت گروه (شبه نظامی-م) کولینا+ ولاتهایش(شعبون بی مخل ها-م) تبدیل کرد. اما جنگ کثیف را نوئل در آیاکوچو طی آخرین روزهای ماه دسامبر سال 1982 تاسیس گرداند .
*Alberto Fujimori پیونشه پرو: بمانند همزاد شیلیائی اش- هر چند با انتخابات بسمت رئیس جمهور رسید- با بستن کنگره و گذاردن ارتش در جلوی کنگره و دیگر مناطق شهر کودتائی خزنده نمود و سیاست ئئولیبرالیسم را پیاده گرداند. بزبانی دیگر , در کشورهای پیرامونی, سیاست نوین سرمایه داری جهانی( امپریالیسم) صرفا با رژیمهای دیکتاتوری قابل اعمال بوده و میباشد. شیلی پیونه شه اولین کشور پیرامونی بود که نئولیبرالیسم در آن به اجرا درآمد . 
 + Colinaگروه شبه نظامی ای که از طرف شخص مونته سینو- مشاور و دست راست فوجی موری- سازماندهی شد و دستش باز بود برای ترور هر فردی که اینان حس میکردند به چریکها همدردی/ سمپاتی نشان میدهند.(1) ترور 9 دانشجو و یک استاد و به تعاقب آن سوزاندان اجسادشان  در دانشگاهی خصوصی بنام' کنتوته' و(2) ترور وحشیانه 20 و اندی انسان بیگناه, منجمله دو خردسال , در خانه ای که در حال شب نشینی  در مرکز شهر لیما بودند, از جنایات این گروه منفور میباشد .







مشکل جنگ کثیف اینست که با آن، همانطور که در ویتنام نشان داده شد،جنگ را از دست میدهی . زیرا جنگی را که بمانند آن ما با 'راه روشنائی' مواجه شدیم با ترورمتقابل توسط جانیان اونیفورم پوش(منظور ارتشیان میباشد-م) قابل بردن نمیباشد. تنها موقعی برنده میشوی , دقیقا, که ایزوله گردانی ترور را و برتری مدل سیاسی و اجتماعی ای ات را که از خود با سلاح دفاع میکند نشان دهی .

ما قرار نبود 'راه روشنائی' را شکست دهیم و پرو را به جناب کلمنت نوئل مورال یا به جانشین عملیات('اوپه راتیو') آن، مارتین ریواس* , تحویل دهیم .

*Martin Rivasرئیس گروه' کولینا' که مردی بغایت قسی القلب میباشد و پس از دستگیری به 25 سال زندان محکوم گردید

اما به فوجی موری تقدیم کردیم ، که مظهر جنگ کثیف فردی بود. جنگ کثیف علیه احزاب ، کنگره، قانون اساسی، تمدن، قوه قضائیه، دادگاه قانون اساسی، تحمل نسبی و نیاز داشتن نجابت.


منظورم این است که ژنرال کلمنت نوئل مورال با فوجی موری به موفقیت رسید. و با فوجی موری چیزی نمانده بود که جنگ را ببازیم .

یک گروه از پلیس هائی پر رو، بیگانه با فوجی موری و  مونته سینو، با منطق خود به تلاششان ادامه دادند تا زمانی که به دستگیری ابی مائل گوزمن+، 'پل پات' کوههای آند، پسر بچه ای که توسط نامادری شیلیائی مورد آزار قرار گرفته بود، کانتی ینی که هرگز کانت را درک نکرد، خود زن مرده  ' آگوستا له تورره'*، نویسنده جزوات بی سرو تهی که علم نحو و ترکیب را میسوزاندند, انجامید .
+Abimael Guzman  *Augusta La Torreزن اولش, که در ضمن مخالف ترک روستا وانتقال فعالیت سیاسی- نظامی حزب به شهر بود, و از قرار, در همان خانه های تیمی, بکمک معشوقی که بعد ها زن دومش شد- که الان هم سلولی اش هست-, او را مسموم کرد و بقتل رساند.( در مقابل بینش ارتجاعی ای که بر چریکهای ایران حاکم بود مبنی بر عاشق نشدن رفقا در خانه های تیمی (!!) در پرو عشق و عاشقی مجاز بوده. فقط  اگر به اختلاف ایدئولوژیک بیانجامد با کشتن ' بی سر و صدا' مسئله مسکوت گذاشته میشود!! زهی بیشرمی و وقاحت: تازه خودشان رو انقلابی هم میخوانند)



و با دستگیری "رئيس جمهور" گونزالو(هواداران حزب به او-"رهبرشان"- این لقب را اعطا کرده بودند-م) رهبر سیاسی- نظامی سازمان چریکی ای که نهادینه نشده بود سقوط کرد. بدون رهبر، "خمرهای سرخ" هوامنگا* از رانش به ناتوانی رسیدند.
*Huamangaمرکز استان آیاکوچو(جائی که مبارزه چریکی خود را در آنجا آغاز کردند. در ضمن گوزمن در دانشگاه این شهر- قبل از شروع مبارزه مسلحانه- استاد فلسفه بود) .


 

اما فراموش نکنیم: اگر دست فوجی موری و باندش میبود، انتظار تعداد زیادی از حملات مشابه 'ته ره تا'* را میبایست میکشیدیم. سازمان چریکی از تروری تغذیه میکند که دشمن، با اشتباه، به صورت پراکنده و بدون تبعیض آتشش را می افروزد.
*Tarataخیابانی که, امروزه صرفا مخصوص عابر پیاده در قلب شهر میرافلورس( مثل منطقه زعفرانیه تهران) میباشد ,

 با داشتن اولین ساختمانهای لوکس چند طبقه آپارتمان نشین در اوایل دهه 80 قرن پیش در لیما معروف بود . 'راه روشنائی' در این خیابان ,با کار گذاردن دو بمب 1000 کیلوئی در دو کامیون, در روز 16 ژولای 1992 , موجب کشته شدن  25 نفر و زخمی شدن 200 نفرگردید. در ضمن به 183 آپارتمان  و خانه , 400 محل کار و کسب و 63 ماشین پارک شده صدمات فراوان زده شد. این اولین حرکت در پی یکسری بمب گذاریهائی بود که این سازمان در طی یک هفته علیه رژیم  بسرانجام رساند که منجر به کشته شدن 40 نفر و بسته شدن بخش زیادی از شهر لیما گردید .


از ارتش اتمی اسرائیل بپرسیم که چرا نتوانست حزب الله را در جنوب لبنان, که در یکی از ویرانگرترین جنگها تقریبا نابود گردید, شکست دهد. یک چیزهست داشتن سلاحدیگری, حق داشتن است(بر حق بودن-م) .البته, من از جنگهای غیر متعارف صحبت می کنم .

 از اوچوراکای تا فوجی موری یک خط قرمز نازک استخبرنگارانی که به اوچوراکای رفتند را (کتابچه) راهنمای ارتش که بر روی یک پروژه ای که از حمام خون آغاز کرده بود به کشتن داد . با فوجی موری چندین قهرمانان مطبوعات کشته  شدند: کتابچه راهنما به تفاهم نامه تبدیل شده بود، به منظور عملیات.

هدف اوچوراکای درس دادن بود. قتلهای دهه هشتاد، با  'به له اونده'  و
  و 'گارسیا'*، دارای سر سختی مشابه بودند. میبایست فوجی موری بقدرت برسد تا بلکه این مفهوم جنگ به طور کامل توسط دولت در نظر گرفته شود. دراین زمان بود که بربریت و "دموکراسی" به نظر می آمد یک قطره خون مثل قطره خون دیگری است . در این زمان بود که 'راه روشنائی' شروع کرد به صحبت کردن،بیهوده نبود، "تعادل استراتژیک" جنگ بود. ما همان راه 'فارک'+* را میرفتیم. تعداد انگشت شماری پلیس سمت و سوی تاریخ را تغییر داد .
*Alan Garcia(1985-1990)در دوران رئیس جمهوری این شارلاتان, در 18 ژوئن 1986, در سه تا از زندان های لیما( بنامهای لوری کنچو, ال فرونتون و سنتا باربارا+), در پی اعتصاب غذای زندانیان چریک ' راه روشنائی' بیش از 250 تن, با با بیرحمی هر چه تمامتر, به قتل رسیدند 

(+)Lurigancho, El Frontón y Santa Bárbara
*+FARC قدیمی ترین گروه چریکی کلمبیا,  نیروی ارتش انقلابی کلمبیا, بعنوان شاخه نظامی حزب کمونیست کلمبیای در سال 1964 پا بعرصه وجود گذاشت. در یکی دو سال گذشته, مذاکره جدی صلح بین رژیم کلمبیا و چریکهای فارک در کوبا برقرار میباشد . هنوز به توافق اصلی نرسیده اند . 
 

روزنامه نگاران (گزارشگران) اوچوراکای بیهوده جان خود را از دست ندادند. سی و دو سال بعد به ما یادآوری می کنند که در پی جستجو کردن حقیقت پیرامون کشته شدگان 'وای چاو'*، یکی از اولین بخشهای (اپیسودهای) جنگ کثیف رفته بودند. و در پی تلاش برای پیدا کردن آنچه اتفاق افتاده بود, با وجود بیانیه  جانبی رسمی , جان خود را از دست دادند . خود را در معرض خطر قرار دادند از قبل اولین وظیفه روزنامه نگاری : برای کشف حقیقت. امروز به همه یادآوری میکنند، و به خصوص, به اراذلی که مطبوعات را به نفع خویش بدست گرفته و به اتاق و کابین ویراستاری حمله ور شده اند تا حقایقی که ناراحت کننده است را دفن کنند. اگر هر کدام از این مردگان می دانستند که امروزبه چه تبدیل شده است، از خیلی جهات ، "بررسی روزنامه نگارانه" و اینکه امروزه کلی از مطبوعات بخشی و اکوئی گشته اند از مدیر آژانس تبلیغاتی ، در صورت بازگشت شان از قبر برای دانستن اینکه گذشته ارزشی داشته یا نه, به یقین شگفت زده خواهد شده از بابت پیش نویس خبری و بلافاصله بدنبال برخی از دوستان خواهد رفت برای نوشیدن قهوه ای و برنامه ریزی سفر مخاطره آمیز دیگری .
 
برای یادآوری کردن که در سطح والائی قرار داده  بودند ارزشهای کاریشان را، برای این هستند رفقای ثابت قدم اوچوراکای ..

*Huaychaoاز قرار چند هفته قبل در این منطقه چریکها( و شاید ارتش- م) قتل عامی از دهقانان صورت داده بودند و خبرنگاران در راه رفتن به این منطقه بودند . در سر راهشان برای رفع خستگی در اوچوراکای توقفی کوتاه داشتن که این واقعه اسفناک رخ میدهد  



در ضمن در زیر عکسی که از کشته شدگان این واقعه تاریخی در این مقاله میبینیم چنین نوشته شده:
تصویر ماندگار از بربریت دهقانان تشویق شده توسط ارتش
همانطور که میدانیم دهقانان هم از طرف ارتش زیر فشار قرار داشتند که چریکها را لو بدهند یا خود به کشتنشان اقدام کنند و هم از طرف چریکها که به دهقانان فشار میآوردند که یا ازشان حمایت کنند و گرنه به "سزای اعملشان" خواهند رسید:م!!  
پایان