Tuesday, October 31, 2017

AIM Co-Founder and Anishinaabe Leader

یکی از بنیانگذاران جنبش سرخپوستان آمریکایی و رهبر

قوم 'انی شینابه'(*) دنیس بنکس در 80 سالگی درگذشت

odawa, ojibwe, y los pueblos algonquinos
اوداوا و اوجیبو و مردم الگونکینوس

Dennis Banks Dies at 80

https://www.democracynow.org/2017/10/30/headlines/aim_co_founder_and_anishinaabe_leader_dennis_banks_dies_at_80

OCT 30, 2017

ترجمه از : پیمان پایدار

And Dennis Banks, the legendary Anishinaabe leader and Native American activist, has died at the age of 80. In 1968, Banks co-founded the American Indian Movement. A year later, he took part in the occupation of Alcatraz Island in California. In 1972, he assisted in AIM’s “Trail of Broken Treaties,” a caravan of numerous activist groups across the United States to Washington, D.C., to call attention to the plight of Native Americans. That same year, AIM took over the Bureau of Indian Affairs building in Washington, D.C. In early 1973, AIM members took over and occupied Wounded Knee on the Pine Ridge Indian Reservation for 71 days, which some have come to call Wounded Knee II. Speaking with Democracy Now! in 2012, Dennis Banks recounted how he was taken from his family in the 1940s and forced into a boarding school along with thousands of other Native American children.

و ، دنیس بنکس رهبر افسانه ای 'انی شینابه' و فعال بومیان آمریکایی(ای آ ام)، در سن 80 سالگی فوت کرده است. در سال 1968، بنکس در بنیانگذاری جنبش سرخپوستان آمریکائی شراکت داشت . یک سال بعد، در اشغال جزیره آلکاتراس در کالیفرنیا شرکت کرد. در سال 1972، او در گردهمآیی جنبش سرخپوستان پیرامون "پیگیری قراردادهای فسق شده" توسط دولت فدرال آمریکا ، کاروانی از گروه های مختلف فعال در سراسر ایالات متحده در واشنگتن دی سی، به منظور توجه به وضعیت اسفناک بومیان آمریکایی شرکت کرد. در همان سال،جنبش ای آ ام ساختمان اداره امور سرخپوستان ( که برای به اصطلاح پیگیری وضعیت زندگی سرخپوستان در مناطق خاص اعطا شده بهشان در آمریکا تاسیس شده است-م) را در واشنگتن دی سی به تصرف خود درآوردند. در اوایل سال 1973، اعضای ای آ ام برای مدت 71 روز محل 'وندت نی'- در داکوتای جنوبی ( آخرین درگیری نظانی سرخپوستان لاکوتا با اشغالگران سفید پوست ستمگر حاکم در دولت آمریکا-29 دسامبر 1890- که به قتا عام 300 تن از سرخپوستان انجامید-م) را در 'پاین ریج' به اشغال خویش در آوردند- که بعضی ها آنرا 'وندت نی' دوم خواندند . در مصاحبه اش در برنامه دموکراسی اکنون! در سال 2012، دنیس بنکس، با یادآوری کردن دهه 1940 از زندگی اش وقتی که او را خانواده اش گرفتند(بزور بردند-م) و همراه با هزاران کودک دیگر بومی آمریکایی در مدارس شبانه روزی- برای تلقین آموزشی-ثبت نام کردند.

Dennis Banks: “I was taken to a boarding school when I was four years old, and taken away from my mother and my father, my grandparents, who I stayed with most of the time, and just abruptly taken away and then put into the boarding school, 300 miles away from our home. And, you know, the beatings began immediately, the—almost the de-Indianizing program. It was a terrible experience that the American government was experimenting with. And that was trying to destroy the culture and the person, destroy the Indian-ness in him and save the human being, save the—kill an Indian, save the man.”

دنیس بنکس: "وقتی چهار ساله بودم به مدرسه شبانه روزی منتقل شدم و ازپیش پدر و مادرم، پدربزرگ و مادربزرگ من که اکثر اوقات زندگی ام را باهاشون میگذروندم ، گرفته شده و بیرون برده شدم و به طور ناگهانی به مدرسه شبانه روزی، 300 مایل (حدود450 کیلومتر-م) دور از خانه گذاشته شدم . و شما می دانید، ضرب و شتم بلافاصله شروع شد، تقریبا برنامه زدوده شدن از فرهنگ سرخپوستی آغاز گردید. تجربه وحشتناکی بود که دولت آمریکا با ما بعنوان موش آزمایشی رفتار کرد. و این چیزی نبود جز تلاش برای نابود کردن فرهنگ و شخص، نابود کردن سرخپوست بودن را در هر فرد و حفظ انسان بودن ، کشتن یک سرخپوست ، حفظ و نگداری انسان ".

Dennis Banks remained politically active throughout his life. Last winter, he joined protests against construction of the Dakota Access pipeline at the Standing Rock Reservation in North Dakota. Dennis Banks died Sunday night due to complications from heart surgery. He will be laid to rest in his home community of Leech Lake, Minnesota.

دنیس بنکس در تمامی طول عمر خود فعال سیاسی بود. در زمستان سال گذشته او به اعتراضات علیه ساخت خط لوله داکوتای در محل زیستگاه سرخپوستان در استندینگ راک داکوتای شمالی پیوست. دنیس بنکس یکشنبه شب در اثر عوارض جراحی قلب جان خود را از دست داد. او را در گورستان کومونیته خود در دریاچه لیچ ، مینه سوتا بخاک سپرده اند

Raúl García Zárate :بیاد گیتاریست مردمی پروئی- کوههای آند- 'رئول گارسیا زه ره ته' که پریروز ازمیان ما رفت: یادش بخیر و هنرش جاودانه باد

Ayacucho (Sono Radio, 1966, Monaural)

48 Khz, 24 bit conversion

https://www.youtube.com/watch?v=rjehZOtDd4Y

30:34

گوش کنید و لذت ببرید

پیمان پایدار

Sunday, October 29, 2017

Abby Martin : Exposing Zionism,Imperialism,Defending Palestinian Struggle افشاگری ابی مارتین علیه امپریالیسم و صهیونیسم و....

Abby Martin and Israeli Soldiers Explosive Tell All Palestinians are Right to Resist

Thursday, October 26, 2017

Pope kisses the hands of Rockefeller family,

رهبر کاتولیکهای جهان دست اقوام راکفلر را میبوسد

says Christians Should support Israel Not Palestinians

و می گوید که باید از اسرائیل حمایت کرد و نه فلسطینی ها

http://www.awdnews.com/society/Pope

ترجمه سه پاراگراف : پیمان پایدار

از آنجائی که بقیه متن یا لی لی به لالای صهیونیستها گذاشتنه(بعضا بخاطر شستن دست کثیف خودش از جنایاتی که کلیسا ی کاتولیک علیه یهودیان در جنگ دوم جهانی مرتکب شده) یا دروغ و هجویات خارج شده از دهان کثیف نتانیاهو ه و یا حمایت محمود عباس خائن(نماینده دولت ویشی فلسطینی ها )از شرکت در دعوتی که پاپ -در کنار شیمون پرز جانی- برای همراهی کردنش در دعا خواندن برای صلح(بخوان کشک) به واتیکان میباشد, از ترجمه کردنش منصرف شدم.

مرگ بر پاپ - مرگ بر صهیونیسم

زنده باد جنبش رهائیبخش فلسطینیان

پیمان پایدار

Pope Francis navigated the minefield of the Israeli-Palestinian conflict and bowed to kiss the hands of Holocaust survivors on Monday, the last day of a trip to the Middle East laden with bold personal gestures.

“Never again, Lord. Never again!” he said in the dimly-lit Hall of Remembrance in the Yad Vashem Museum which commemorates six million Jews killed by the Nazis in World War Two.

The fourth Pope to visit Israel, Francis had earlier became the first to lay a wreath at the tomb of Theodor Herzl, seen as the founder of modern Zionism that led to Israel’s foundation.

چهارمین پاپ ی که از اسرائیل دیدار میکند، فرانسیس به تازگی اولین کسی بود که در قبر تئودور هرزل، بعنوان بنیانگذار صهیونیسم مدرن که به پایه گذاری اسرائیل منجر شد.

At the request of Prime Minister Benjamin Netanyahu, he also made an unannounced stop at Israel’s “Memorial to the Victims of Terror”, the day after unexpectedly praying at a towering Israeli security wall that is despised by Palestinians.

به درخواست نخست وزیر بنیامین نتانیاهو، او همچنین توقفی اعلام نشده در محل "یادبود قربانیان ترور "داشت، روز بعد از اینکه بگونه غیر مترقبه/اعلام نشده کنار دیوار امنیتی اسرائیل که مورد خشم و تنفر فلسطینیان است- دعا خوانده بود

In a mirror image of the halt at the graffiti-smeared wall, Francis put both hands on the neat stone and marble monument and bowed his head – an image that pleased his Israeli hosts who had smarted in silence over Sunday’s impromptu stop.

“I pray for all the victims of terrorism. Please, no more terrorism, all Christians Should support Israel Not Palestinians because jews are victims of terrorism since the last century,” the Pope said at the memorial, which is engraved with the names of Israeli civilians killed mainly in attacks by Palestinian militants.

"من برای همه قربانیان تروریسم دعا می کنم. لطفا، دیگرهیچوقت تروریسمی نباشد، همه مسیحیان باید از اسرائیل حمایت کنند نه فلسطینی ها، زیرا یهودیان از قرن گذشته قربانی تروریسم بوده اند. "پاپ چنین گفت درمحل یادبودی که با اسامی غیرنظامیان اسرائیلی که عمدتا در حملات ستیزه جویان فلسطینی کشته شده اند، حک شده است.

Netanyahu, standing at his side, thanked him for his words.

“We don’t teach our children to plant bombs. We teach them peace, but we have to build a wall for those who teach the other side,” he said, accusing Palestinian leaders of incitement.

Israel says its barrier in the occupied West Bank was erected to safeguard national security after a wave of Palestinian suicide bombings a decade ago. Palestinians see it as a brutal attempt to grab land they seek for a future state.

A day packed with political and religious encounters began at the gold-topped Dome of the Rock, the pope taking off his shoes before walking into the Jerusalem shrine from which Muslims believe the Prophet Mohammed climbed to heaven.

Francis then went to pray at the adjacent Western Wall, one of Judaism’s most revered shrines and a sole remnant of their sacred Second Temple, destroyed by the Romans in 70 AD.

There, he, a rabbi, and an Islamic leader – both friends from his native Argentina he invited to make the trip with him – embraced in a sign of the inter-religious dialogue that Francis is convinced can be a catalyst for peace in the region.

At Yad Vashem, the pope made the type of gesture of humility that has become his custom since being elected Pontiff in 2013.

As he was introduced to six survivors of Nazi concentration camps and told of their stories of struggle and near-starvation, he bent slowly to kiss the hand of each elderly person.

Reading a haunting personal reflection that was a cross between a poem and a prayer, he called the Holocaust “a boundless tragedy”, adding: “A great evil has befallen us, such as never happened under the heavens. Now, Lord, hear our prayer, hear our plea, save us in your mercy. Save us from this horror.”

The pope made one of his boldest political gestures on Sunday when he unexpectedly intervened in flailing diplomatic efforts to end the Israeli-Palestinian conflict, inviting the presidents from the two sides to his Vatican residence to pray for peace. The meeting is expected to take place on June 6.

Both Mahmoud Abbas and Shimon Peres, who plays no decision-making role in Israeli diplomacy and leaves office in July, accepted the offer, which came just a month after US-led peace talks collapsed amid bitter, mutual recrimination.

“We will work together, Jews, Christians and Muslims to bring an end to the conflicts,” Peres said on Monday, speaking alongside the pope, a choir of children standing behind them.

However, there was little hope that the unusual prayer initiative could break decades of mutual mistrust and deadlock or resolve any of the fraught issues that have frustrated generations of diplomats and negotiators.

Friday, October 20, 2017

Noam Chomsky exposes himself as a Zionist

نوام چامسکی در مصاحبه ای با آلیسون ویر

خود را بعنوان یک صهیونیست معرفی می کند

in an interview by Alison Weir

.البته از نوع صهیونیست سالهای دهه چهل قرن بیستم- قبل از تاسیس کشوراسرائیل - میخواند و نه حالا به عقیده چامسکی صهیونیسم شکلش عوض شده!!(2) مخالفت چامسکی با بی. دی. اس(*): با این توجیه که به فلسطینی ها صدمه میزند!!
(*)Boycott.Divestment.Sanction
https://www.youtube.com/watch?v=t_LygPVxY8A

Note: This interview took place on July 8, 2010

44:55

جناب چامسکی کاسه گرمتر از آش شده!! فلسطینی ها از جامعه جهانی خواسته اند که کالاهای اسرائیلی را بایکوت کنند....هنرمندان به سرزمین های اشغالی سفر نکنند و سرمایه گذاری های در اسرائیل متوقف شود و...ولی جناب چامسکی میگه نه: فلسطینی ها نمیفهمند که اینکارها بهشون صدمه میزنه!! بزبان دیگر : به قیم نیاز دارند و اونم چامسکی ه ....عجبا!!

پیمان پایدار

مکتب ندانم گرایی : Marisa Cabraloff

مکتب ندانم گرایی: مه ریسا کبرا لوف

Marisa Cabraloff

در زبان شیرین پارسی به آن مکتبی "ندانم گرایی" یا "شکاکیون" گویند که درستی یا نادرستی ادعاهای فرا طبیعی چون زندگی پس از مرگ یا وجود جن و پری و یا حتی وجود بهشت و جهنم و خدا را به نمی پذیرند (یا می گویند که نمی دانم) و به هر چیز که با تجربه طبیعی یا منطق مطلق نتوان بررسی کرد به دیده شک نگاه می کنند.

هرچند غربیان این فلسفه را از آن خود می دانند و نخستین فرد که این دیدگاه را بطور منسجم مطرح کرد "تماس هنری هاکسلی" می دانند، خودشان اذعان دارند که نخستین فردی که در تاریخ بشر این فلسفه را مطرح کرده حکیم عمر خیام نشابوری در رباعیاتش بوده است. هرچند خیام خود را شاگرد معنوی پور سینا (ابوعلی سینا) می داند. اشاراتی از این فلسفه در نسخه های باقی مانده از پور سینا هم مشاهده می شود، که این گفتار را تایید می کند.

از فلسفه بزرگ این دیدگاه می توان به برتراند راسل، کانت و هیوم اشاره کرد.

راسل در من یک خداناباورم یا یک ندانم گرا؟ در سال ۱۹۴۷ می‌گوید:

"به عنوان یک فیلسوف، اگر بخواهم برای شنونده‌های فلسفی محض سخن بگویم باید بگویم که خود را یک ندانم گرا توصیف می‌کنم چرا که فکر نمی‌کنم برهانی قاطع وجود داشته باشد که کسی بتواند اثبات کند که خدایی وجود ندارد.از سوی دیگر اگر بخواهم بر فردی معمولی در خیابان اثری صحیح بگذارم فکر می‌کنم که باید بگویم من یک خداناباور هستم چرا که وقتی می‌گویم نمی‌توانم اثبات کنم که خدایی وجود ندارد مجبورم که همچنین به همانسان بگویم که نمی‌توانم اثبات کنم که خدایان هومری وجود ندارند".

در سال ۱۹۵۳ راسل در مقاله «ندانم گرا بودن چیست؟» می‌گوید:

«یک ندانم گرا فکر می‌کند که دانستن حقایقی در مورد خدا و زندگی بعدی آنگونه که مسیحیت و دیگر مذاهب به آنها می‌پردازند، غیر ممکن است. یا اگر غیر ممکن نیست، در حال حاضر غیر ممکن است».

از دیگر ندانم گرا های معروف که به اگنوستیک بودن خود اذعان داشته اند، می توان از کارل پوپر، چارلی چاپلین، لری کینگ (مجری سی ان ان)، مارک تواین (نویسنده ماجرای تام سایر و کتاب هاکلبری فین) و ماری کوری نام برد.

قوری چای راسل، که آنرا «قوری چای آسمانی» نیز خوانده‌اند، تمثیلی است که ابتدا فیلسوف معاصر برتراند راسل بیان کرد. منظور از آن رّد نظری بود که ارائه دلیل بر نبود خدا را بر عهده شکاکان می‌داند.

راسل در مقاله‌ای تحت عنوان آیا خدایی هست؟، که به سفارش مجله ایلوستریتد در سال ۱۹۵۲ نوشت و هرگز منتشر نشد، چنین نوشت:

اگر من مدعی می‌شدم که در منظومه شمسی میان زمین و مریخ یک قوری چینی دور خورشید می‌گردد، هیچ کس قادر نبود مدعای مرا رد کند، مشروط به آنکه حواسم می‌بود که در ادامه بگویم این قوری آنقدر کوچک است که حتی با قوی‌ترین تلسکوپ‌ها هم قابل رویت نیست. اما اگر تا آنجا پیش می‌رفتم که می‌گفتم چون مدعای من ابطال ناپذیراست جایز نیست عقل بشر به آن شک کند، به حق به یاوه گویی متهم می‌شدم. با این حال، اگر وجود این قوری در کتب قدما تایید شده بود و آن را حقیقتی قدسی شمرده و هر یکشنبه در کلیسا درباره آن به وعظ می‌پرداختند و در مدارس آن را به ذهن کودکان فرو می‌کردند، تردید در وجود آن نشانه نامتعارف بودن تلقی می‌شد و شخص شکاک را در عصر روشنگری به نزد روانپزشک و در دوره پیش از آن به دادگاه تفتیش عقاید می‌فرستادند.

از نمونه اشعار اگنوستیک خیام:

می خوردن و شاد بودن آیین منست فارغ بودن ز کفر و دین؛ دین منست

گفتم به عروس دهر کابین تو چیست گفتــا دل خـرم تـو کابین مـن است

می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت

زنهار به کس مگو تو این راز نهفت هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت

بسیار بگشتیم به گرد در و دشت اندر همه آفاق بگشتیم بگشت

کس را نشنیدیم که آمد زین راه راهی که برفت ، راهرو باز نگشت

ندانم گرایی به معنی نداشتن دانش کافی در رد یا اثبات وجود یک پدیده است و به زیرشاخه‌های مختلفی تقسیم می‌شود. انواع آنها عبارتند از:

ندانم گرایی قوی [ویرایش]

اینکه پرسش وجود یا عدم وجود خدا یا خدایان بدلیل ناتوانایی طبیعی مان از نظر منطقی غیر قابل شناخت است. یک ندانم گرای قوی می‌گوید: «من نمی‌توانم بدانم که خدایی هست یا نه، همانطور که شما هم نمی‌توانید».

ندانم گرایی ضعیف

اینکه وجود یا عدم وجود خدا در حال حاضر ناشناخته‌است اما لزوما غیر قابل شناسایی نیست. بنابراین تا وقتی که شواهدی وجود ندارد این باور را نگه خواهد داشت. یک ندانم گرای ضعیف می‌گوید: «نمی دانم خدایی وجود دارد یا نه اما ممکن است روزی شواهدی برای وجودش بیابیم».

ندانم گرایی پراگماتیک

خداناباوری ندانم گرایانه

دیدگاه آن دسته از افراد که ادعای وجود هیچگونه خدایی نمی‌کنند و به هیچ نوع از آن هم اعتقادی ندارند.

خداباوری ندانم گرایانه

دیدگاه آن دسته از افراد که ادعای وجود هیچگونه خدایی نمی‌کنند اما هنوز به چنین وجودی اعتقاد دارند. سورن کیرکگارد معتقد بود که شناخت هیچگونه خدایی ممکن نیست و به همین دلیل کسانی که می‌خواهند خداباور باشند باید به این اعتقاد داشته باشند که «اگر من توانایی فهم عینی خدا را داشته باشم، دیگر معتقد نخواهم بود اما از آنجایی که نمی‌توانم چنین کاری کنم، پس باید اعتقاد داشته باشم».

تعریف راسل از ندانم‌ گرایی

راسل در کهولت

کتاب چرا مسیحی نیستم نوشته برتراند راسل که براساس سخنرانی سال ۱۹۲۷ وی نوشته شده‌است به عنوان بیانیهٔ کلاسیک ندانم گرایی محسوب می‌شود. در این مقاله قبل از بحث در مورد نظراتش در رابطه با آموزه‌های مسیحی، به طور خلاصه در مورد براهین وجود خدا بحث می‌کند. سپس از خواننده‌هایش می‌خواهد که «بر روی دو پای خود بایستند و منصفانه و با دقت به جهان بنگرند» بدون «طرز برخورد از روی ترس و با تفکری آزاد».

در سال ۱۹۵۳ راسل در مقاله «ندانم گرا بودن چیست؟» می‌گوید: