به مناسبت  16م آذر ماه : شصت و چهارمین  سالگرد 

جنبش دانشجویی و شهدای پر افتخارش

به یاد سه  رفیق همیشه زنده و جاویدان  جنبش دانشجوئی  

مصطفی بزرگ نیا - احمد قندچی  - مهدی شریعت رضوی 

 هنگام اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رئیس‌جمهور وقت آمریکا  در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (چهار ماه پس از کودتای شوم انگلیسی-آمریکایی در تاریخ 28 مرداد همان سال)  این سه رفیق در تظاهراتی با شکوه از جان خود گذشتند تا ایرانیان از یاد نبرند که رژیم پهلوی نوکر سر سپرده ای بیش نبوده و روزی از همین روزها به زباله دانی تاریخ فرستاده خواهد شد.

 این سه رفیق با خون خود نوشتند : مرگ بر رژیم نوکر منش محمد رضا پهلوی .

**********

 در روند 17 سال بعد و آبیاری این جنبش رفقای دیگر همرزمشان دست به تاسیس 'جنبش نوینی کمونیستی'(بخوان چریکی) زده و بنیان رژیم پهلوی را لرزانده و کاتالیزوی شدند برای قیام 1357 .

 شعار "رهبران ما را مسلح کنید" مهر صحت راه اینرفقا بود .

************

 اما از شما چه پنهان که امپریالیستها - بخصوص آمریکا- از یک طرف  و مرتجعین داخل- بخصوص ملاهای بی سر و پا و رهبر تاریخی شان خمینی جانی و پدوفیل- از طرف دیگر یک قدم از جنبش توده ای و به اصطلاح رهبران "چپ"  آن جلوتر بودند!! 

سرنگونی  سلطنت 2500 ساله همانا و ربودن انقلاب و بنیان گذاردن رژیم فوق ارتجاعی اسلامی همان . بزبان دیگر رژیم ملائی و پروژه اسلامیزاسیون بهترین آلترناتیو امپریالیسم جهانی در منطقه بشمار می آمد و کماکان میباشد : برنامه ای که بعدها به تاسیس طالبان و القاعده  و داعش .... انجامیده و همگان- جز خواجه حافظ شیراز - به آن آگاه میباشند. توده های میلیونی خاور میانه  دستاویز جنایت پیشه گانی شدند که تاریخ مدرن هیچگاه از یاد نخواهد برد. اینکه دیالکتیک تاریخ مهر باطل خود را به این جانیان نیز خواهد زد و روزی از همین روزها در دادگاه خلق های ستمدیده منطقه (و جهان) به زباله دانی تاریخ فرستاده خواهند شد شکی نمیباشد 

************** 

در آینده ای نه چندان دور پرچمدار جنبشهای انقلابی ای که در ایران و  منطقه پیش روی ماست  را نه تنها دانشجویان- که همیشه پرچمدار مبارزات توده ای بوده اند- بلکه دگر جوانان بیکار و کارگران و لومپن پرولتاریا و مهمتر از همه زنان بر دوش  خواهند کشید . نا گفته نماند- و جای شکرش باقیست- که  توده های میلیونی از تاریخ نکبت بار لیبرالیسم متعفن و مارکسیسم اقتدارگرا و دیکتاتور منش درسهای سخت و جانگدازی را در ایران و جهان گرفته اند. بزبان دیگر ورشکستکی این ایدئولوژی ها آشکار و دستانشان نیز رو گردیده . بهمین منظور تنها تفکر موجود که آزادی و رهائی تمامی اقشار ستمدیده را در خود نهفته دارد چیزی نیست جز  آنارشیسم : آزادی بی چون و چرا توام با پیاده گرداندن دموکراسی مستقیم توسط خود مردم: عمل مستقیم خود توده های ستمدیده در اشکال محلی و منطقه ای: در چارچوب انجمنهای دموکراتیک خانگی- کارگری - محله  . 

مرگ بر تمامیت ولایت وقیح - مرگ بر هر گونه دولت

مرگ بر مردسالاری- زنده باد آنارکوفمینیسم  

زنده باد آزادی - زنده باد آنارشی

پیمان پایدار