بدون مبارزه پیروزی حاصل نمیشود
Sin Luchas No hay Victoria !
مقاله ای از روسیو سیلوا سن تیسته بن
Rocio Silva Santisteban*
روزنامه له ریپوبلیکا(جمهوری) ,سه شنبه 27 ژانویه 2015-7م دیماه 1393
La Republica:Martes,27 de enero del 2015
Lima-Peru
*برای تاریخچه شخصی رفیق روسیو به دگر مقاله ترجمه شده من از او در 14 دسامبر 2014 رجوع فرمائید
-----------------
*برای تاریخچه شخصی رفیق روسیو به دگر مقاله ترجمه شده من از او در 14 دسامبر 2014 رجوع فرمائید
-----------------
ترجمه از : پیمان پایدار
***********************
پیشگفتار
همانطور که در مقاله هیجدهم دسامبر 2014 مطابق با بیست و هفتم آذرماه 1393 :"قانون شبه برداری ' ایجاد کار ' برای جوانان در پرو: سرمایه داری نئو لیبرال بانیان این قانون و شیفته اش می باشند" نوشتم :
"پریروز, سه شنبه 16 دسامبر 2014 مطابق با 25 آذر ماه 1393, رژیم نئو لیبرال 'اوینتا اومه لا' قانون کاری ای را برای جوانان بین 18 تا 24 سال در مجلس گذراند که موجب شور و شوق جناحهای فوق دست راستی و خشم و انزجار کارگران و جوانان گردید .این قانون چیزی نیست جز اطاعت از سیساستهای تحمیلی بانک جهانی- که مرکزش در آمریکا میباشد- , و نهاد
بین الملل پول - که مرکزش در اروپا میباشد-, یا همان ' اجماع واشنگتن ', وقتی سفارش به "مقررات زدائی" از اشتغال مادیت می یابد....اما این قانون جدید یک چارچوب قانونی برای این بیعدالتی سیستماتیک را فراهم می کند. طبعا تصادفی نیست که کارگران جوان , دانش آموزان و دانشجویان دانشگاهها با خشم علیه این قانون از خود واکنش نشان دهند . وزیر جوانان کار ' کنفدراسیون عمومی کارگران پرو'(س.خ.ت.پ*)، سزار سوبرون , به روزنامه ' اونو' گفت که کارگران جوان و دانشجویان دانشگاهی با تمرکز و شرکت در تظاهراتی در روز پنج شنبه (امروز)هیجدهم دسامبر در میدان 'سن مارتین' خواستار لغو این قانون خواهند شد. واضح است که این قانون تلاشی ست برای ایجاد یک تبعیض، آپارتایدی برای کارگران جوان تر. همچنین 'مرکز متحد کارگران'(س .او. ت+) ، فدراسیون دانشجویان پرو، جوانان احزاب سیاسی , محافل جوانان و دانش آموزان(که عمدتا از احزاب چپ سنتی استالینیستی و مائوئیستی میباشند ) , کلکتیوهای اوتونوم , جریانات سوسیال دموکرات, و رفقای آنارشیست نیز فعالانه در این گرد هم آئی شرکت خواهند کرد."
در مجموع پنج تظاهرات کوبنده و آتشین سازماندهی شد.(نویسنده این سطور در 3 تای آن بگونه فعال شرکت کردم .)آخرینش قرار بود برای دیروز(28م ژانویه) برگزار شود ولی بخاطر درخواست رئیس جمهور (بی لیاقت) اوینتا اومه لا در برگزاری نشستی اضطراری در کنگره و بحث پیرامون قانون فوق الذکر برای-پس پریروز- دوشنبه 26م ژانویه(ششم دیماه 1393) باعث گردید که رفقای رزمنده موعد قبلی را تغییر داده و به جلو اندزند تا بلکه همزمان با نشست کنگره به آخرین تظاهرات خود مادیت بخشند. بالاخره انتظار به پایان رسید و خوشبختانه با 91 رای مثبت 18 مخالف و 5 غایب قانون مذکور لغو شد و جوانان به پیروزی دست یافتند . حال بایست صبر کرد و دید که رژیم منفور و اقتدارگر در آینده نزدیک چه آشی دگر خواهد پخت. باری , بهمین منظور مقاله زیر را ترجمه کرده تا خوانندگان عزیز همزمان با شادی جوانان پرو شریک گردند .
زنده باد مبارزه طبقاتی- زنده باد جوانان مبارز
مرگ بر سرمایه داری- زنده باد انقلاب آنارشیستی
پیمان پایدار
**************************
پیروزی تاریخی جوانان سازمان داده شده،پیگیر، مقاوم، شاد و با شناخت ومعرفت ! اشتباه برخورد بحران زای دولت با ضدیت جوانان با قانون مذکور(منظورنویسنده کله شغی رئیس جمهور و زنش- رهبر 'حزب ناسیونالیست' حاکم - و نداشتن انعطاف در بحث پیرامون "کاستی های" قانون مذکور میباشد-م) کاتالیزوری شد برای آنکه جوانان از جریانات مختلف سیاسی و خاستگاه اجتماعی سازماندهی خودشان را درگروه بندی18 منطقه (از 24 بخش لیما-م) هماهنگ نموده و نه تنها از حقوق خود آگاه گردند،و به تجزیه و تحلیل قانون درفعالیتهای مختلف روزانه شان بپردازند، بلکه با یک استراتژی بیسابقه در پنج بسیج بزرگ در کمتر از یک ماه،به مقاومت خیابانی دست بزنند. چیزی که تا بحال دیده نشده !
بدون شک این پیروزی کارگران جوان و دانش جویان در ائتلافی خلاق برای بدست آوردن کار مناسب و در خور شان نشاندهنده ملموس اینست که اعتراضات اجتماعی شیوه بدست آوردن و گسترش حقوقی ست که برای قرن ها از آن استفاده شده است. همان جوانانی که, در تجمعات عمومی و خصوصی مختلف، به کسانی که از فضائل قانون (مذکور) وراجی میکردند و تناقض در رد آن را با این استدلال که "مردم احمقند و اگر جوان هستند تازه این حماقت بیشتره "جواب دادند که این همان برخورد نادرست تکنوکرات بی احساسیست که درمقابل نیروی قوی مقاومت جوانان شکست خورده .
البته فرصت طلبانی هم وجود داشتند : رهبران جریانات "نیروی مردمی(1)"،"پرو ممکن(2)"،"اه پرا(3)" و دیگر احزاب که در ابتدا موافق قانون بودند ولی با مشاهده رد گسترده توده ای از موضعشان عقب نشینی کردند. و بود برخی گزینه های سالم ,که قبل از بحران، تصمیم به فاصله گرفتند : 'سرخیو ته خه دا '(4) و 'ماری سول اسپینوزا'(5) رای مخالف دادند، همچنین چندین ناسیونالیست دیگر. قوه اجرائیه ماند با 18 رای ایزوله. گروه کنگره اف آ - آ پ , با حضور اعضای خود در خیابان ها و پاسگاهها(پلیس) در حمایت از جوانان، ثابت قدم بودند .
(1)Fuerza Popularحزب دست راستی نئولیبرال برهبری دختر رئیس جمهور(شبه فاشیست) سابق ژاپنی-پروئی(2000-1990)آلبرتو فوجی موری که به 25 سال زندان محکوم شده : کیکو فوجی موری
(2)Peru Posible حزب رئیس جمهور سابق 'آله هندرو توله دو'(2001-2006) که در 3 سال گذشته هم پیمان حزب ناسیونالیست حاکم بوده ولی حال فرصت طلبانه-با چشم به انتخابات 2016 - خودش را به کناری کشیده
(3)APRA قدیمی ترین حزب "چپ "پرو که بنیانگذارش 'هه یه ده لا توره '(در دهه 30 قرن بیستم)خود را "مارکسیست" میخواند; ولی بتدریج به سوسیال دموکراسی گروید و از سالهای 1950 به بعد با هم پیمان شدن با رئیس جمهورهای متعدد دست راستی, صرفا برای داشتن سهمی در قدرت , به هر خیانتی تن در میداد و آشکاراحزبش به راست در غلطید (دقیقا شبیه حزب خائن توده و تاریخچه ننگینشان.) او در سال 1979 در گذشت. حال آنکه بهترین "شاگردش" بنام آلن گارسیا, در سن 35 سالگی, در سال 1985 بالاخره حزبشان را بقدرت رساند .در 5 سال رئیس جمهوریش (1) با فساد بی رویه و بحران اقتصادی کشور را به پرتگاه ورشکستکی کشاند(2) در سال 1987با کشتن 300 نفر از "چریکهای راه روشنائی" در زندان لکه ننگی به پیشانی خود زد و (3) در سال 1990از کشور به قصد پاریس بمدت 10 سال فراری بود. در سال2000 به پرو برگشت و در 2006 مجددا توانست برای بار دوم-از آنجائی که مردم پرو حافظه تاریخی ندارن و از طرفی دیگر با نبود آلترناتیوسیاسی , بین بد و بدتر, به کاخ رئیس جمهوری برسد. حزبشان الان در کنگره فقط 4 عضو دارد!!
(4)Sergio Tejadaیکی از اعضای حزب ناسیونالیست حاکم که بخاطر موضع اقتدارگرایانه رئیس جمهور پریروز بالاخره از حزب جدا شد و رای بر لغو قانون مذکور داد. در طی 3 سال گذشته از 38 عضو حزب حاکم در کنگره 20 نفر جدا شده اند و به "اپوزیسیون" پیوسته اند.
(5)Marisol Espinozaمعاون اول رئیس جمهور که او نیز علیه قانون مذکور موضع گرفت و رای به لغوش داد
در حالی که رای گیری در صحن کنگره برقرار بود، 'نه دین هه ره دیا'(*) مستاصل در صفحه توییتر خود نوشت : "ناسیونالایستها پیشنهاد میکنند: قانون تنها برای کار اول میباشد و شامل حق باز خرید و پاداش بر پایه نصف حقوق میباشد", و با اصرار مکرر نوشت: دیگر اعضای کنگره پیشنهادشان چیست ؟ لغو قانون. این یعنی ,حفظ وضع موجود برای 2 میلیون نفر جوان که سزاوار شانس میباشند!" و سپس جوانان هوادار قانون(اقلیتی توسری خور دست راستی-م) ، آنهائی که برای قطع مزایای حقوق خودشان کف میزدند ، در یک کنفرانس مطبوعاتی به سرزنش چپها وهزاران نفر از جوانان که به خیابان ریختند صحبت کردند. چقدر رقت انگیز .
(*) Nadine Heredia همسر جوان رئیس جمهور- فوق لیسانس ارتباطا ت- که بغایت از شوهرش( ستوان دو سابق ارتش و بدون تحصیلات دانشگاهی که حتی حرف زدن نیز بلد نیست!!) باهوش تر و سیاست مدارتر میباشد. او عملا در 3 سال گذشته رئیس جمهور حقیقی بوده !! تا حدی که اپوزیسیون بارها او را در ملع عام و درصحن کنگره و در مطبوعات به تیغ انتقاد کشیده اند . و این طبیعتا سرچشمه اش از شونیسم افسار گسیخته جامعه سنتی-محافظه کار- پرو نشات میگیرد.
در این شرایط همیشه به یاد شهید و مبارز آفریقای جنوبی 'استیو بیکو'(*) میافتم که میگفت:" سلاحی بهتر از ذهن ستمدیدگان برای ستمگران وجود ندارد". خود - متقاعد کنان جوان شبیه باور نکردنی پذیرفتن قدرت واقعی ذهن 'اویه نتا اومه لا' میباشند . پیشنهاد کم کردن حقوق، انعطاف پذیرنمودن سرمایه گذاری علیه تمام هزینه های اجتماعی، از گسترش شکایت در استخراج معادن و نفت ، به شرطی که برای بحرکت در آوردن اقتصاد پول واریز شود, خود اثباتی براین امر است.
(*)Steve Biko
این پیروزی هفت هفته هزینه شدید غیر معمول داشت; زخمی، دستگیری، آزار و اذیت پلیس ها، زدن وحشیانه مردان و زنان جوان; بدرفتاری با وکلای جوان کانون دفاع از حقوق بشر(که خود روسیو,نویسنده, دبیر آن میباشد-م) و دیگر نهادهای وابسته به پلیس ملی پرو، بازداشتهای خودسرانه، "پیشگیریها از شکایتها" برای جرائم آینده، پاپوش درست کردنهای خودسرانه و تحقیر آمیز، از گازهای اشک آوار خودسرانه استفاده کردن، و رد و بدل لجن پراکنیهای تهاجمی در توییتر با وزیر کشور. اما همه چیز ارزش آن را داشت چرا که جوانان نشان دادند که دموکراسی چه است. رادیکالیزه گردانیم دموکراسی را برای آنکه آن را بیشتر و بیشتر دموکرات کنیم!
پایان
بین الملل پول - که مرکزش در اروپا میباشد-, یا همان ' اجماع واشنگتن ', وقتی سفارش به "مقررات زدائی" از اشتغال مادیت می یابد....اما این قانون جدید یک چارچوب قانونی برای این بیعدالتی سیستماتیک را فراهم می کند. طبعا تصادفی نیست که کارگران جوان , دانش آموزان و دانشجویان دانشگاهها با خشم علیه این قانون از خود واکنش نشان دهند . وزیر جوانان کار ' کنفدراسیون عمومی کارگران پرو'(س.خ.ت.پ*)، سزار سوبرون , به روزنامه ' اونو' گفت که کارگران جوان و دانشجویان دانشگاهی با تمرکز و شرکت در تظاهراتی در روز پنج شنبه (امروز)هیجدهم دسامبر در میدان 'سن مارتین' خواستار لغو این قانون خواهند شد. واضح است که این قانون تلاشی ست برای ایجاد یک تبعیض، آپارتایدی برای کارگران جوان تر. همچنین 'مرکز متحد کارگران'(س .او. ت+) ، فدراسیون دانشجویان پرو، جوانان احزاب سیاسی , محافل جوانان و دانش آموزان(که عمدتا از احزاب چپ سنتی استالینیستی و مائوئیستی میباشند ) , کلکتیوهای اوتونوم , جریانات سوسیال دموکرات, و رفقای آنارشیست نیز فعالانه در این گرد هم آئی شرکت خواهند کرد."
*CGTP /+ CUT
------------------------در مجموع پنج تظاهرات کوبنده و آتشین سازماندهی شد.(نویسنده این سطور در 3 تای آن بگونه فعال شرکت کردم .)آخرینش قرار بود برای دیروز(28م ژانویه) برگزار شود ولی بخاطر درخواست رئیس جمهور (بی لیاقت) اوینتا اومه لا در برگزاری نشستی اضطراری در کنگره و بحث پیرامون قانون فوق الذکر برای-پس پریروز- دوشنبه 26م ژانویه(ششم دیماه 1393) باعث گردید که رفقای رزمنده موعد قبلی را تغییر داده و به جلو اندزند تا بلکه همزمان با نشست کنگره به آخرین تظاهرات خود مادیت بخشند. بالاخره انتظار به پایان رسید و خوشبختانه با 91 رای مثبت 18 مخالف و 5 غایب قانون مذکور لغو شد و جوانان به پیروزی دست یافتند . حال بایست صبر کرد و دید که رژیم منفور و اقتدارگر در آینده نزدیک چه آشی دگر خواهد پخت. باری , بهمین منظور مقاله زیر را ترجمه کرده تا خوانندگان عزیز همزمان با شادی جوانان پرو شریک گردند .
زنده باد مبارزه طبقاتی- زنده باد جوانان مبارز
مرگ بر سرمایه داری- زنده باد انقلاب آنارشیستی
پیمان پایدار
**************************
پیروزی تاریخی جوانان سازمان داده شده،پیگیر، مقاوم، شاد و با شناخت ومعرفت ! اشتباه برخورد بحران زای دولت با ضدیت جوانان با قانون مذکور(منظورنویسنده کله شغی رئیس جمهور و زنش- رهبر 'حزب ناسیونالیست' حاکم - و نداشتن انعطاف در بحث پیرامون "کاستی های" قانون مذکور میباشد-م) کاتالیزوری شد برای آنکه جوانان از جریانات مختلف سیاسی و خاستگاه اجتماعی سازماندهی خودشان را درگروه بندی18 منطقه (از 24 بخش لیما-م) هماهنگ نموده و نه تنها از حقوق خود آگاه گردند،و به تجزیه و تحلیل قانون درفعالیتهای مختلف روزانه شان بپردازند، بلکه با یک استراتژی بیسابقه در پنج بسیج بزرگ در کمتر از یک ماه،به مقاومت خیابانی دست بزنند. چیزی که تا بحال دیده نشده !
بدون شک این پیروزی کارگران جوان و دانش جویان در ائتلافی خلاق برای بدست آوردن کار مناسب و در خور شان نشاندهنده ملموس اینست که اعتراضات اجتماعی شیوه بدست آوردن و گسترش حقوقی ست که برای قرن ها از آن استفاده شده است. همان جوانانی که, در تجمعات عمومی و خصوصی مختلف، به کسانی که از فضائل قانون (مذکور) وراجی میکردند و تناقض در رد آن را با این استدلال که "مردم احمقند و اگر جوان هستند تازه این حماقت بیشتره "جواب دادند که این همان برخورد نادرست تکنوکرات بی احساسیست که درمقابل نیروی قوی مقاومت جوانان شکست خورده .
البته فرصت طلبانی هم وجود داشتند : رهبران جریانات "نیروی مردمی(1)"،"پرو ممکن(2)"،"اه پرا(3)" و دیگر احزاب که در ابتدا موافق قانون بودند ولی با مشاهده رد گسترده توده ای از موضعشان عقب نشینی کردند. و بود برخی گزینه های سالم ,که قبل از بحران، تصمیم به فاصله گرفتند : 'سرخیو ته خه دا '(4) و 'ماری سول اسپینوزا'(5) رای مخالف دادند، همچنین چندین ناسیونالیست دیگر. قوه اجرائیه ماند با 18 رای ایزوله. گروه کنگره اف آ - آ پ , با حضور اعضای خود در خیابان ها و پاسگاهها(پلیس) در حمایت از جوانان، ثابت قدم بودند .
(1)Fuerza Popularحزب دست راستی نئولیبرال برهبری دختر رئیس جمهور(شبه فاشیست) سابق ژاپنی-پروئی(2000-1990)آلبرتو فوجی موری که به 25 سال زندان محکوم شده : کیکو فوجی موری
(2)Peru Posible حزب رئیس جمهور سابق 'آله هندرو توله دو'(2001-2006) که در 3 سال گذشته هم پیمان حزب ناسیونالیست حاکم بوده ولی حال فرصت طلبانه-با چشم به انتخابات 2016 - خودش را به کناری کشیده
(3)APRA قدیمی ترین حزب "چپ "پرو که بنیانگذارش 'هه یه ده لا توره '(در دهه 30 قرن بیستم)خود را "مارکسیست" میخواند; ولی بتدریج به سوسیال دموکراسی گروید و از سالهای 1950 به بعد با هم پیمان شدن با رئیس جمهورهای متعدد دست راستی, صرفا برای داشتن سهمی در قدرت , به هر خیانتی تن در میداد و آشکاراحزبش به راست در غلطید (دقیقا شبیه حزب خائن توده و تاریخچه ننگینشان.) او در سال 1979 در گذشت. حال آنکه بهترین "شاگردش" بنام آلن گارسیا, در سن 35 سالگی, در سال 1985 بالاخره حزبشان را بقدرت رساند .در 5 سال رئیس جمهوریش (1) با فساد بی رویه و بحران اقتصادی کشور را به پرتگاه ورشکستکی کشاند(2) در سال 1987با کشتن 300 نفر از "چریکهای راه روشنائی" در زندان لکه ننگی به پیشانی خود زد و (3) در سال 1990از کشور به قصد پاریس بمدت 10 سال فراری بود. در سال2000 به پرو برگشت و در 2006 مجددا توانست برای بار دوم-از آنجائی که مردم پرو حافظه تاریخی ندارن و از طرفی دیگر با نبود آلترناتیوسیاسی , بین بد و بدتر, به کاخ رئیس جمهوری برسد. حزبشان الان در کنگره فقط 4 عضو دارد!!
(4)Sergio Tejadaیکی از اعضای حزب ناسیونالیست حاکم که بخاطر موضع اقتدارگرایانه رئیس جمهور پریروز بالاخره از حزب جدا شد و رای بر لغو قانون مذکور داد. در طی 3 سال گذشته از 38 عضو حزب حاکم در کنگره 20 نفر جدا شده اند و به "اپوزیسیون" پیوسته اند.
(5)Marisol Espinozaمعاون اول رئیس جمهور که او نیز علیه قانون مذکور موضع گرفت و رای به لغوش داد
در حالی که رای گیری در صحن کنگره برقرار بود، 'نه دین هه ره دیا'(*) مستاصل در صفحه توییتر خود نوشت : "ناسیونالایستها پیشنهاد میکنند: قانون تنها برای کار اول میباشد و شامل حق باز خرید و پاداش بر پایه نصف حقوق میباشد", و با اصرار مکرر نوشت: دیگر اعضای کنگره پیشنهادشان چیست ؟ لغو قانون. این یعنی ,حفظ وضع موجود برای 2 میلیون نفر جوان که سزاوار شانس میباشند!" و سپس جوانان هوادار قانون(اقلیتی توسری خور دست راستی-م) ، آنهائی که برای قطع مزایای حقوق خودشان کف میزدند ، در یک کنفرانس مطبوعاتی به سرزنش چپها وهزاران نفر از جوانان که به خیابان ریختند صحبت کردند. چقدر رقت انگیز .
(*) Nadine Heredia همسر جوان رئیس جمهور- فوق لیسانس ارتباطا ت- که بغایت از شوهرش( ستوان دو سابق ارتش و بدون تحصیلات دانشگاهی که حتی حرف زدن نیز بلد نیست!!) باهوش تر و سیاست مدارتر میباشد. او عملا در 3 سال گذشته رئیس جمهور حقیقی بوده !! تا حدی که اپوزیسیون بارها او را در ملع عام و درصحن کنگره و در مطبوعات به تیغ انتقاد کشیده اند . و این طبیعتا سرچشمه اش از شونیسم افسار گسیخته جامعه سنتی-محافظه کار- پرو نشات میگیرد.
در این شرایط همیشه به یاد شهید و مبارز آفریقای جنوبی 'استیو بیکو'(*) میافتم که میگفت:" سلاحی بهتر از ذهن ستمدیدگان برای ستمگران وجود ندارد". خود - متقاعد کنان جوان شبیه باور نکردنی پذیرفتن قدرت واقعی ذهن 'اویه نتا اومه لا' میباشند . پیشنهاد کم کردن حقوق، انعطاف پذیرنمودن سرمایه گذاری علیه تمام هزینه های اجتماعی، از گسترش شکایت در استخراج معادن و نفت ، به شرطی که برای بحرکت در آوردن اقتصاد پول واریز شود, خود اثباتی براین امر است.
(*)Steve Biko
این پیروزی هفت هفته هزینه شدید غیر معمول داشت; زخمی، دستگیری، آزار و اذیت پلیس ها، زدن وحشیانه مردان و زنان جوان; بدرفتاری با وکلای جوان کانون دفاع از حقوق بشر(که خود روسیو,نویسنده, دبیر آن میباشد-م) و دیگر نهادهای وابسته به پلیس ملی پرو، بازداشتهای خودسرانه، "پیشگیریها از شکایتها" برای جرائم آینده، پاپوش درست کردنهای خودسرانه و تحقیر آمیز، از گازهای اشک آوار خودسرانه استفاده کردن، و رد و بدل لجن پراکنیهای تهاجمی در توییتر با وزیر کشور. اما همه چیز ارزش آن را داشت چرا که جوانان نشان دادند که دموکراسی چه است. رادیکالیزه گردانیم دموکراسی را برای آنکه آن را بیشتر و بیشتر دموکرات کنیم!
پایان
No comments:
Post a Comment