#Murió_Osvaldo_Bayer,_periodista,_escritor, 

رفیق_آنارشیستمان_اسوالدو بایر،_روزنامه_نگار،_نویسنده،_مورخ#

#historiador_y_uno_de_los_más_respetados

 و_یکی_از_محترم_ترین_روشنفکران_آرژانتین_در_گذشت#

 #intelectuales_argentinos

ترجمه از: پیمان پایدار

Tenía 91 años cuando falleció. Lo anunciaron durante el mediodía del lunes desde su página oficial de Facebook. Fue una figura emblemática del pensamiento latinoamericano y un crítico sagaz frente a todos los gobiernos de turno.

او هنگام مرگ 91 سال داشت. در طی روز دوشنبه(روز کریسمس) از صفحه رسمی فیس بوکش اعلام کردند. او شخصیت نمادینی بود از اندیشه های آمریكای لاتین و منتقدی باهوش در مقابل تمامی دولت های کشورش.

https://www.infobae.com/cultura/2018/12/24/murio-osvaldo-bayer-periodista-escritor-historiador-y-uno-de-los-mas-respetados-intelectuales-argentinos/?fbclid=IwAR16ipgq8zUVN6V08fXBCly3Qbjoo8T7ys8idYPt3bsln31FbhLRjFzhAJw

Osvaldo Bayer

Para definir a Osvaldo Bayer es necesario usar más de una palabra. Periodista, escritor, historiador y uno de los más respetados intelectuales argentinos. También: "anarquista y pacifista a ultranza", como él mismo siempre se explicaba. Fue todo eso, y mucho más.

برای تعریف ازاسوالدو بایر لازم است که بیش از یک کلمه استفاده شود. روزنامه نگار، نویسنده، مورخ و یکی از معتبرترین روشنفکران آرژانتین. همچنین: "آنارشیست و صلح طلب در هر هزینه"، همانطور که او همیشه توضیح می داد. او تمام اینها بود، و خیلی بیشتر.

Hoy, tras 91 años de vida, murió. Así lo anunciaron durante el mediodía del lunes desde su página oficial de Facebook. "Lamentablemente tengo que dar una triste noticia, falleció Osvaldo Bayer", dice el posteo e inmediatamente se llenó de comentarios. Su hija, la cineasta Ana Bayer, quien administra la mencionada página, publicó un mensaje en italiano, alemán y español: "Una noticia muy triste, falleció mi papá".

امروز، پس از 91 سال زندگی، او درگذشت. در طی روز دوشنبه(روز کریسمس) از صفحه رسمی فیس بوکش اعلام کردند. "متاسفانه باید یک خبر غم انگیز بدم،اسوالدو بایر درگذشت،" متن فیس بوک می گوید و بلافاصله با نظرات پر شده است. دخترش، فیلمساز انا بایر، که این صفحه را مدیریت می کند، پیامی به زبان ایتالیایی، آلمانی و اسپانیایی منتشر کرد: "یک خبر بسیار غم انگیز، پدرم فوت کرد."

Osvaldo Bayer

La vida de Bayer comenzó en Santa Fe. Nació el 18 de febrero de 1927. Cuando le tocó hacer el servicio militar, fiel a sus principios, se negó. Por eso fue destinado a barrer y encerar pisos de los despachos de los oficiales durante dieciocho meses. Para el año 1952, y durante los cuatro siguientes, estaba en Alemania. Estudió Historia en la Universidad de Hamburgo y desde entonces su pensamiento estuvo enmarcado dentro de la historiografía, esa fue su lupa para medir y diseccionar el mundo. Cuando volvió al país se dedicó (también) al periodismo y escribir guiones cinematográficos. Trabajó en Noticias Gráficas, El Esquel de la Patagonia, y en Clarín. En el 58 fundó La Chispa, "el primer periódico independiente de la Patagonia", aseveró en aquel entonces.

زندگی بایر در سانتا فه آغاز شد و او در 18 فوریه 1927 متولد شد. زمانی که نوبت خدمت نظامی اش رسید، با وفاداری به اصول خود ، او خودداری کرد. به همین دلیل به مدت هجده ماه محکوم به جارو کردن و شستن زمینهای طبقات دفاتر افسران شد. از سال 1952، و در چهار سال بعد، در آلمان اقامت داشت. او در دانشگاه هامبورگ در رشته تاریخ ثبت نام کرد و از آن زمان، تفکرش با تاریخ شناسی عجین گردید،  ذره بینی برای اندازه گیری و محاسبه جهان شد. وقتی که به کشور بازگشت، همچنین به حرفه روزنامه نگاری  و نوشتن فیلمنامه سینمایی پرداخت. شروع کرد به کار کردن درروزنامه هایی چون " اخبار گرافیک"، " ال اسکوئل پاتاگونیا" و "کله رین" . وی در سال 58  له چیسپا" را تاسیس کرد، "اولین روزنامه مستقل در پاتاگونیا آنموقع ".

Perseguido por diferentes gobiernos, encontró en el sindicalismo el lugar para poder ejercer su voz crítica y su activismo. Por su libro Los vengadores de la Patagonia trágica, un emblema de su obra pero también de la investigación histórica y periodística argentina, la Triple A —dirigida por José López Rega, durante la presidencia de María Estela Martínez de Perón— lo obligó a exiliarse en Berlín Oeste. Allí se mantuvo desde 1975 hasta la caída de la posterior dictadura militar en 1983.

تحت تعقیب حکومت های مختلف، او در اتحادیه های کارگری/سندیکالیسم جایگاه خود را برای استفاده از صدای انتقادی و فعالیتش پیدا کرد. برای کتاب خود انتقامجویان  غم انگیز/ تراژیک پاتاگونیا، نمادی از کار خود بلکه پژوهش های تاریخی و روزنامه نگاری  آرژانتین، سه گانه آ به کارگردانی خوزه لوپز رگا، در دوران ریاست جمهوری ماریا استلا مارتینز د پرون او را مجبور به تبعید  در برلین غربی کرد. او در آنجا از سال 1975 تا زمان سقوط دیکتاتوری نظامی در سال 1983 ماند.

Edición original de “Los vengadores de la Patagonia trágica”, publicado en tres tomos entre 1972 y 1974

نسخه اصلی "انتقام جویان تراژیک پاتاگونیا"، منتشر شده در سه جلد بین 1972 و 1974

Entre sus libros más importantes también se encuentran Los anarquistas expropiadores y otros ensayos, Fútbol argentino, Rebeldía y esperanza, la novela Rainer y Minou y Severino Di Giovanni, el idealista de la violencia. Además, fue autor y uno de los guionistas de La Patagonia rebelde, film basado en su Los vengadores de la Patagonia trágica, el cual ganó el Oso de Plata en la Berlinale de 1974 bajo la dirección de Héctor Olivera. Su trabajo ha marcado la historia y la política argentina.

در میان مهمترین آثارش نیز میتوان  آنارشسیستهای سلب مالکیت طلب و دگر مقالات ، فوتبال آرژانتین، شورش و امید، رمان راینر و مینو و سورینو دی جیووانی، ایدئالیست خشونت یافت. او همچنین نویسنده و یکی از سناریو نویسان فیلم  پاتاگونیای سرکش، بر پایه کتابش  انتقامجویان غم انگیز پاتاگونیا است، که برنده خرس نقره ای جشنواره برلین در 1974 تحت کارگردانی هکتور اولیورا شد. آثار او تاریخ و سیاست آرژانتین را مشخص کرده است.

Fue siempre una persona de izquierda, un hombre díscolo con el poder de cualquier signo y una de las personas más respetadas por su encendida defensa de los derechos humanos en cualquier etapa. "Un anarquista y pacifista a ultranza", se definía él. Esa independencia intelectual, esa lucidez crítica y ese compromiso con los más humildes y explotados lo convirtieron en uno de los intelectuales más lúcidos y respetados de la Argentina. Eso fue, y mucho más.

او همیشه یک فرد چپگرا بود، مردی باهوش با قدرتی بینظیر و یکی از محترم ترین افراد برای دفاع آتشینش از حقوق بشر در هر مرحله. او خود را " آنارشیست و صلح طلب همه جانبه" معرفی می کرد . استقلال روشنفکرانه ، بینش انتقادی روشن و تعهدش به فروتن ترین و استثمار شوندگان  او را به  یکی از درخشانترین روشنفکران مورد احترام آرژانتین تبدیل کرد. او اینچنین بود، و خیلی بیشتر.