#کتاب_مزخرفات_فارسی_قسمت43م

بازنویسی کلیت کتاب 'مزخرفات فارسی'

رضا شکراللهی

انتشارات ققنوس،زمستان1396

چاپ ششم 1398

هزار و صد نسخه
=====================================
فهرست

مقدمه9

زنگ اول: شیرینی زبان11

ِگردن نازکِ زبان مادری14

هکسره حق مسلم ماست16

دستاوردهایی که با پا می آوریم18

در ستایشِ کردن21

منتظران متوقع23

مختلفِ گوناگونِ پر شمارِ متفاوت26

29!راجبه حیضّ انتفا

مزخرفاتِ لایتَچَسَبک32

لشکر گاف35

یدک کشیِ ورزشی و سیاسی37

کلنجار39

دستمال قیصریه در قیطریه42

44معلق بازی پیش غازی یا قاضی؟

سنگی برای واکندن، سنگی برای به سینه زدن46

بحث شیرین پنبه زنی 48

50!چه کشکی،چه پشمی،چه دوغی

مَثَل های "آب"دارِ خشکیده52

دمار روزگار یعنی کجا؟54

دو دلار بده آش57

اکبر مشتی مندلی59

دروغ حناق هست یا نیست؟61

ثواب و کباب و صواب64

66دست مریزاد یا پس مریضاد

تصفیه حساب یا تسویه حساب68

محذور و محظور و معذور71

74!خبرگضاری

پیشخان یا پیشخوان؟76

کج دار و مریز79

انضباط دسته دار81

غلت زدن در غلط83

اِعمالِ قانون را صرف نکنید87

جیگر یا میانجیگر؟89

90آپاراتی تسلیت
غلط نامصطلح93

انتقادِ آدم باید از آدم باشد95

رشادت در رسوخ97

مراقب رقیب باشید99

این جانبه شاعره ای هستم فارسی زبانه101

جهشِ سوق الجیشی103

تیترهای چپ اندر قیچی105

نتایج همه کَس کُش109

گفت وگو با طعم "واو" 112

نوروز؛از جشن تا عید114

لفت دادن در یک ثانیه116

پینگلیش؛ نوشتن به سبک دایناسورها118

این یکی شیر است که همرسانی می شود120

خرکیف و عصر هیروگلیف مدرن122

دستم رو بگیر، نه دستمُ  و نه دستم و125

غلط کردی که خوب نوشتی130

یک فقره ویرایش سیاسی132

زنگ آخر: ویراستار یا وَویراستار؟134
===============================

گفت وگو با طعم
 "واو"
تا وقتی آیین گفت و گو ندانیم یا پایبندِ آن نباشیم،این شکل فراگیرهم به اصل خود باز نخواهد گشت که "گفت و گو" را هی می نویسیم "گفتگو" تا موقع خواندن و گفتنش هم بگوییم "گفتِگو".

گو این که این ایراد در متن های ما باقی خواهد ماند تا وقتی که یاد نگیریم "گفت و گو" آیین دارد و بند نخست آیین آن به همان "واو" وسطِ آن مربوط می شود که یعنی: بگذار بگوید و خوب بشنو و تلاش کن بفهمی چه می گوید و حرفش که تمام شد،لختی تامل کن و بعد، تو بگو.این که حرفش را خوب نشنوی و شاش داشته باشی که حرف خودت را به کرسی بنشانی، نتیجه اش می شود چسباندن بی تاملِ حرف خودت به حرف "دیگری"؛ چسباندنی تیز و برّنده. و این یعنی همان "گفتگو"ی بی واو که در میان ما از "گفت و گو" بسیار بیشتر رواج دارد و با آن مانوس تریم.

پس تا آن زمان، برخی ویراستاران ناچارند دایم پا پیش بگذارند و این "واو" گمشده مفلوک را بنشانند میان

 ."گفت" و "گو" 

:فارغ از جنبۀ معنوی موضوع، موارد دیگر از این دست را بر می شمارم

جستِجو" به جای جست و جو".

 شستِشو" به جای شست و شو".

دور بر" به جای دور و بر".

ریخت پاش" به جای ریخت و پاش".

رفت روب" به جای رفت و روب".