دِی یا دَی در اوستا به صورت "دَذوَه" و "دّتهوش"آمده که صفت اهورامزدا و در معنی خالق و آفریدگار است. "دادار" به معنی خالق با "دی" هم ریشه است. روزهای هشتم (دی به آذر)، پانزدهم(دی به مهر) و بیست و سوم(دی به دین) این ماه منسوب به خداوندند و با هرمزدروز(روزِنخست)، پیوند دارند و جشن گرفته
می شدند.
ابوریحان در آثار الباقیه آن را "خورماه" هم می نامد و می نویسد:"نخستین روز
آن خرم روز است...که پادشاه از تخت شاهی به زیر می آمد؛ با دهقانان و برزیگران
مجالست می کرد...این روزها و این ماه هر دو به نام خدایتعالی، که هرمزد است،نامیده شده...روز پانزدهم دی به مهر است که آن را دیگان گویند".
خرم روز را نّوّدروز نیز می نامیده اند؛ زیرا 90 روز تا نوروز باقی مانده است.
بر اساس کتاب بُندّهِشن(*)،سه گُل ویژه این ماه هستند:"...بادرنگ دی به آذر را،و
...کاردک دی به مهر رافو...شنبلید دی به دین را...".
---------------------------
(*)بُندّهِشن: نام کتابی است به زبان پهلوی و به معنی "آفرینش آغازین" یا "آفرینش بنیادین" است.
===========================================
تهیه از : پیمان پایدار
تهیه از : پیمان پایدار
No comments:
Post a Comment