#دو#شعر#ضد#جنگ از_دوست_عزیزم:#سوفیا_منشی پور#Two_anti_war_poetry :#Sofia_Monshipour

(1)

ژنرال بازنشسته ای هستم

که مدالهایم روی سینه سنگینی می کند

...حرفهایم در دهان

نه در جنگ جا می شوم

نه در آشتی!

این "آتش بس" مخوف

برزخی است شعله ور

.که هرگز به آن خو نمی گیرم

سوفیا منشی پور 15 مهر ماه 1397

--------------------------------

I'm a reired general

My medals are heavy on my chest

My words heavy in my mouth...

Neither have a place in war

Nor in peace!

This dreadful "ceasefire"

is a burning isthmus

Which I never get accustomed to

Sofia Monshipour

7 October 2018

=====================

(2)

به هر کجا که می روم

جنگ زودتر

به آنجا رسیده است.

گلوله ها

به سینه ها سنجاق می شوند

و فرشهای قرمز 

زیر پاهایم گسترده!

دیگر کودکان  تماشا

از بازی کوچه

...به خانه باز نمی گردند

و نمی دانند پشت کدام سایه

پنهان شوند؛

در قایم باشکی که

..."خدا" خیلی وقت است چشم گذاشته

سوفیا منشی پور2  مهر ماه 1397

-------------------

Where ever I go

war sooner

has arrived there.

Bullets

Pins to the chests

And red carpets

widespread under my feet!

The children playing and

watching from the ally game

do NOT return home anymore

and do not know behind

which shadow hide;

in the hide & seek game

which "God" has  a long time

covered his eyes on.

Sofia Monshipour

24 September 2018

=================

ترجمه از: پیمان پایدار

Translation by: Payman Piedar