.فعل "گذاشتن"، در قدیم به معنای "گذاردن" نیز بوده است.
برخی محققان از جمله عباس اقبال معتقدند که ترکیب "کارگذار" از همین.
معنای "گذاشتن" گرفته شده است و به "کسی که کار را می گذارد" اطلاق
می شود. لذا آن را با حرف "ذ" و به صورت "کارگذار" باید نوشت و نه "کار
گزار".
اما بر مبنای یک شاهد و به استناد نسخه ای خطی یا چاپی که در صحت املای.
،آن همیشه جای تردید هست،نمی توان فعل "گزاردن" را به معنای "به جا آوردن
انجام دادن" نادیده گرفت و "کارگزار" را با حرف "ز" غلط دانست. در متون قدیم
فارسی شاهدهای متعددی حاکی از استعمال "کار" با "گزاردن" را می توان یافت.
چنانکه دکتر محمد معین در فرهنگ فارسی ذیل "کارگذار" و "کارگزار" متذکر شده
است، میان این دو ترکیب تفاوت معنایی هست. "کارگذار": کسی است که کارها را راه می اندازد و دشواری های را از پیش پای بر می دارد و راه را هموار می کند و به اصطلاح امروز "کاربر" است، اما "کارگزار" کسی است که کار را اجرا می کند.
البته تمایز معنایی میان این دو کلمه آنچنان ظریف است که در همه حال امکان اشتباه آن هست.
بنابراین ساده تر و عملی تر شاید آن باشد که "کارگزار" در همۀ موارد به صورت
.کارگزار" نوشته شود"
ابوالحسن نجفی، غلط ننویسیم،نشر دانشگاهی،1390؛ ص 309،310
ویرایش به زبان ساده
www.OmidKavir.IR
@Virastaar
No comments:
Post a Comment