شرکت در روز جهانی مبارزه علیه زن ستیزی در لیما- پرو
دیروز, در پی صدور فراخوانی توسط دهها کلکتیو زنان مترقی فمینیست - از سوسیالیست های رنگارنگ بگیرید تا آنارکو فمینیستهای رزمنده (*)- تظاهرات وسیع و جانانه چندین هزار نفری علیه مردسالاری('ماچیسمو') و ستم مضاعف علیه زنان در خیابانهای لیما برگزار شد . 25 نوامبر روز جهانی علیه تجاوز و هتک حرمت علیه زنان میباشد. این سومین باری بود(+) که چنین تجمع وسیع و زیبائی بر گزار میشد.
این تظاهرات بنام : "بدون کم شدن یکی از ماها" معروف میباشد
#NI UNA MENOS
لیما - بعنوان پنجمین شهر غیر امن برای زنان در جهان - لکه ننگی ست بر حرمت زنان این مرز و بوم. علاوه بر کشتن - بطور میانگین صد و اندی زن در سال توسط همسران و دوست پسرانشان- فراموش نمی کنیم که در دوران شوم ده ساله رئیس جمهوری فوجی موری بیش از 314 هزار و 605 نفر از زنان بومی (بخوان سرخپوستان کوههای آند و آمازون) بدون آگاهی خودشان عقیم گردیدند: سیاست شوم فاشیستی و به حمایت امپریالیسم جهانخوار آمریکا , که پس از دو سالی که از "انتخابات" گذشته بود با کودتا و بستن کنگره سیاست نئولیبرالیسم را - بمانند پینوشه در شیلی-, به جامعه حقنه گردانید: کاری که محال بود بدون کودتا عملی گردد!! هنوز که هنوز است این جنایت مافوق ارتجاعی علیه زنان در کنگره و دولت برسمیت شناخته نشده است. قوه قضائیه پرو- که پر است از قضات فاسد پیرو مشی فوجی موری- دو بار با قبول نکردن گزارشهای شفاهی زنان قربانی شده جلوی برسمیت شناخته شدن این فاجعه تاریخی جامعه پرو را گرفته است. ولی زنان داغدیده مذکور در کنار و همراه زنان چپ / مترقی همرزم قصد دارند بار دیگر پرچم مبارزه علیه این جنایت را بر افراشته و تا ثبت این جنایت ضد بشری در مقابل اذعان جامعه پرو و جهانیان آرام ننشینند .
گردهم آیی دیروز با حضور اقشار مختلف مردم از نقاط 24 گانه بزرگ شهر(بخوان متروپولیتن) لیما قابل تقدیر بود. شعارهای تند و آتشین توام با گروههای متعددی از نوازنده جوان سیاه پوش -آنارشیست - با صدای دلنواز طبل هاشان فضای مرکز شهر را پر کرده و لرزه بر تن زن ستیزان و نمایندگان دست راستی (حزب هوادار رئیس جمهور مافیا مسلک و دیکتاتور سابق فوجی موری- که در زندان بسر میبرد) در کنگره می انداخت. یکی از بهترین پلاکاردها- در جمع تعداد کثیر موجود - همانا نوشته ای بود بدین مضمون: "نماینده گان هوادار زن ستیز در کنگره" - در بالای عکسهای مزین شده نحس بیش از یک دوجین(عمدتا از حزب 'فوجی موری' و تعدادی از حزب حاکم رئیس جمهور وقت 'پدرو پابلو کوزینسکی' نیز هم ) از شخصیتهای زن و مردی که در کنگره با سخنان و ایما و اشاره های ارتجاعی شان مبنی بر اینکه "زنان خود در زن ستیزی و تجاوز بهشان شریک جرم هستند"!!(یادآور گفتمان حزب الهی های وطنی) نشان داده اند که چهره کریه شان قابل پذیرش اکثریت جامعه نمی باشد . ننگ و نفرت همگان نثارشان باد .
یک گروه رقص دست جمعی نیز -در دو ستون موازی- با بلوزهای قرمز و دامنهای سیاه در حین حرکتهای موزون شعار میدادند : ما دختران زنانی هستیم که نتونستی عقیم کنی. و این خود به نحو احسن خشم همه شرکت کننده گان را به بینندگان و رهگذران پیر و جوان خیابانی القا میکرد . نقطه عطف این تظاهرات در نیم ساعت آخر رخ داد: موقعی که دو رفیق جوان زن با تن های نیمه عریان(بدون کرست و با داشتن دامنهای رنگی و گشاد- البته یکی از این دو رفیق صورت و سر خویش را کاملا پوشانده بود) یکدفعه و دوان دوان صف طولانی را از پشت بجلو طی کرده و با شعارهایهمچون (1) با لباس و بدون لباس- به تنم نمیتونی دست بزنی(2) دامن کوتاه من به تو حق دست درازی نمیده و (3) آقایون خانوما بی تفاوت نباشین- دارن جلوی چشماتون تجاوز میکنن , همگان را محو تماشای خود کردند .
خلاصه کلام : تجمع پراکنده صدها نفر از فعالین در ساعت دو عصر جلوی ساختمان دادگستری آغاز شد . دو ساعت منتظر(1) آماده شدن پلاکارتهایی شدیم که رفقای گروههای متعدد در حال تهیه آن بودند (2) پس از رسیدن تمامی رفقای شرکت کننده ساعت چهار شروع به حرکت کردیم: دو ساعت و نیمی نیز طول کشید تا- گاماس گاماس- به جلوی ساختمان کنگره کذائی(در خیابان ابنکای) برسیم . و در آخر رفقای گرداننده تظاهرات با خواندن قطعنامه ای- که مخاطبشان عمدتا اعضای فوق راست کنگره بود- خواهان احد مجازات(*+) برای زنکشان و متجاوزان به عنف شدند .
ننگ و نفرت علیه مرد سالاری
زنده باد آزادی زنان و حمایت از کودکان در مقابل پدوفیلیا متعفن
زنده باد آنارکوفمینسم
مرگ بر سرمایه داری - زنده باد آنارشی
پیمان پایدار
**************************
(*)در این فراخوان فعالین شهرداریها و وزارت بهداشت و احزاب سوسیال دموکرات نیز - طبعا- شرکت داشتند
(+)نویسنده این سطور در دو تظاهرات قبلی نیز شرکت کرده بودم. اما متاسفانه دوربین عکاسی و فیلمبرداری همراه نداشتم. اما اینبار نه تنها مجهز به این دو سلاح در این تجمع شرکت کردم بلکه قصد دارم کتابی ازبهترینهای 420 عکسی که گرفتم را با متنی از خودم پیرامون وضعیت زنان پرو(توام با آمار و ارقام) و جمع آوری تمامی هفتاد و دو شعار های کوبنده این تظاهرات تاریخی تهیه و به جنبش عرضه کنم. گوش بزنگ آن باشید رفقای عزیز.
(+*)طبعا من و هیچ آنارشیست دیگری موافق حکم اعدام نبوده و نیستیم. این شعار-که در طی مصالحه/سازش به توافق جمعی .رسیده بوده- لزوما مورد تائید آنارکوفمینیستها نبوده و نیست
=================================
زنده باد زنان سلحشور روژوا(کردستان سوریه):آنارشی در عمل
این تظاهرات بنام : "بدون کم شدن یکی از ماها" معروف میباشد
#NI UNA MENOS
لیما - بعنوان پنجمین شهر غیر امن برای زنان در جهان - لکه ننگی ست بر حرمت زنان این مرز و بوم. علاوه بر کشتن - بطور میانگین صد و اندی زن در سال توسط همسران و دوست پسرانشان- فراموش نمی کنیم که در دوران شوم ده ساله رئیس جمهوری فوجی موری بیش از 314 هزار و 605 نفر از زنان بومی (بخوان سرخپوستان کوههای آند و آمازون) بدون آگاهی خودشان عقیم گردیدند: سیاست شوم فاشیستی و به حمایت امپریالیسم جهانخوار آمریکا , که پس از دو سالی که از "انتخابات" گذشته بود با کودتا و بستن کنگره سیاست نئولیبرالیسم را - بمانند پینوشه در شیلی-, به جامعه حقنه گردانید: کاری که محال بود بدون کودتا عملی گردد!! هنوز که هنوز است این جنایت مافوق ارتجاعی علیه زنان در کنگره و دولت برسمیت شناخته نشده است. قوه قضائیه پرو- که پر است از قضات فاسد پیرو مشی فوجی موری- دو بار با قبول نکردن گزارشهای شفاهی زنان قربانی شده جلوی برسمیت شناخته شدن این فاجعه تاریخی جامعه پرو را گرفته است. ولی زنان داغدیده مذکور در کنار و همراه زنان چپ / مترقی همرزم قصد دارند بار دیگر پرچم مبارزه علیه این جنایت را بر افراشته و تا ثبت این جنایت ضد بشری در مقابل اذعان جامعه پرو و جهانیان آرام ننشینند .
گردهم آیی دیروز با حضور اقشار مختلف مردم از نقاط 24 گانه بزرگ شهر(بخوان متروپولیتن) لیما قابل تقدیر بود. شعارهای تند و آتشین توام با گروههای متعددی از نوازنده جوان سیاه پوش -آنارشیست - با صدای دلنواز طبل هاشان فضای مرکز شهر را پر کرده و لرزه بر تن زن ستیزان و نمایندگان دست راستی (حزب هوادار رئیس جمهور مافیا مسلک و دیکتاتور سابق فوجی موری- که در زندان بسر میبرد) در کنگره می انداخت. یکی از بهترین پلاکاردها- در جمع تعداد کثیر موجود - همانا نوشته ای بود بدین مضمون: "نماینده گان هوادار زن ستیز در کنگره" - در بالای عکسهای مزین شده نحس بیش از یک دوجین(عمدتا از حزب 'فوجی موری' و تعدادی از حزب حاکم رئیس جمهور وقت 'پدرو پابلو کوزینسکی' نیز هم ) از شخصیتهای زن و مردی که در کنگره با سخنان و ایما و اشاره های ارتجاعی شان مبنی بر اینکه "زنان خود در زن ستیزی و تجاوز بهشان شریک جرم هستند"!!(یادآور گفتمان حزب الهی های وطنی) نشان داده اند که چهره کریه شان قابل پذیرش اکثریت جامعه نمی باشد . ننگ و نفرت همگان نثارشان باد .
یک گروه رقص دست جمعی نیز -در دو ستون موازی- با بلوزهای قرمز و دامنهای سیاه در حین حرکتهای موزون شعار میدادند : ما دختران زنانی هستیم که نتونستی عقیم کنی. و این خود به نحو احسن خشم همه شرکت کننده گان را به بینندگان و رهگذران پیر و جوان خیابانی القا میکرد . نقطه عطف این تظاهرات در نیم ساعت آخر رخ داد: موقعی که دو رفیق جوان زن با تن های نیمه عریان(بدون کرست و با داشتن دامنهای رنگی و گشاد- البته یکی از این دو رفیق صورت و سر خویش را کاملا پوشانده بود) یکدفعه و دوان دوان صف طولانی را از پشت بجلو طی کرده و با شعارهایهمچون (1) با لباس و بدون لباس- به تنم نمیتونی دست بزنی(2) دامن کوتاه من به تو حق دست درازی نمیده و (3) آقایون خانوما بی تفاوت نباشین- دارن جلوی چشماتون تجاوز میکنن , همگان را محو تماشای خود کردند .
خلاصه کلام : تجمع پراکنده صدها نفر از فعالین در ساعت دو عصر جلوی ساختمان دادگستری آغاز شد . دو ساعت منتظر(1) آماده شدن پلاکارتهایی شدیم که رفقای گروههای متعدد در حال تهیه آن بودند (2) پس از رسیدن تمامی رفقای شرکت کننده ساعت چهار شروع به حرکت کردیم: دو ساعت و نیمی نیز طول کشید تا- گاماس گاماس- به جلوی ساختمان کنگره کذائی(در خیابان ابنکای) برسیم . و در آخر رفقای گرداننده تظاهرات با خواندن قطعنامه ای- که مخاطبشان عمدتا اعضای فوق راست کنگره بود- خواهان احد مجازات(*+) برای زنکشان و متجاوزان به عنف شدند .
ننگ و نفرت علیه مرد سالاری
زنده باد آزادی زنان و حمایت از کودکان در مقابل پدوفیلیا متعفن
زنده باد آنارکوفمینسم
مرگ بر سرمایه داری - زنده باد آنارشی
پیمان پایدار
**************************
(*)در این فراخوان فعالین شهرداریها و وزارت بهداشت و احزاب سوسیال دموکرات نیز - طبعا- شرکت داشتند
(+)نویسنده این سطور در دو تظاهرات قبلی نیز شرکت کرده بودم. اما متاسفانه دوربین عکاسی و فیلمبرداری همراه نداشتم. اما اینبار نه تنها مجهز به این دو سلاح در این تجمع شرکت کردم بلکه قصد دارم کتابی ازبهترینهای 420 عکسی که گرفتم را با متنی از خودم پیرامون وضعیت زنان پرو(توام با آمار و ارقام) و جمع آوری تمامی هفتاد و دو شعار های کوبنده این تظاهرات تاریخی تهیه و به جنبش عرضه کنم. گوش بزنگ آن باشید رفقای عزیز.
(+*)طبعا من و هیچ آنارشیست دیگری موافق حکم اعدام نبوده و نیستیم. این شعار-که در طی مصالحه/سازش به توافق جمعی .رسیده بوده- لزوما مورد تائید آنارکوفمینیستها نبوده و نیست
=================================
زنده باد زنان سلحشور روژوا(کردستان سوریه):آنارشی در عمل
No comments:
Post a Comment