آهسته قدم بردار
دخترم
می ترسم پاشنه کفش ات
گالش هایم را
هوایی کنند
... تازه خوابشان برده!
دخترم
می ترسم پاشنه کفش ات
گالش هایم را
هوایی کنند
... تازه خوابشان برده!
نسرین خواجه
Thursday, May 31, 2012
فاطمه آلیا نماینده مجلس ملایان مرتجع نوطوق کرده که از قرار فحاشی مرد به زن خشونت بحساب نمیاد !!
****************
و منم میگم ,خاک بر سر تو "نماینده" تو سری خور بدبخت. دیر نیست روزی که مجبور بشی برگردی تو همون طویله خونه ای که ازش اومدی بیرون و ازهمون فحش ها در چندین نوبت بعنوان چاشنی نوش جان کنی و در ضمن با تسبیح واسه زندگی انگلی ت هم صبح تا شام استخاره بگیری!! فکر میکنم اینجوری خوشبخت تر باشی.
زنده باد آزادی- برابری- آنارشی
مرگ بر شونیسم - دین و مذهب
پیمان پایدار
Paul -Laurent Assounپل- لوران اسون
واژگان فروید Le vocabulaire de Freud
ترجمه دکتر کرامت موللی
چاپ اول 1386, نشر نی , تهران
صد و بیست صفحه
قسمت پنجم
قسمت اول , دوم , سوم و چهارم بترتیب در ششم
یازدهم , 15 م و 18م ماه می درج شده است
************************************
Culpabilite (Sentiment de)احساس گناه
*گناه امری مترتب برجرم یا بزهکاری است که باید محکوم شود و مورد قضاوت قرار گیرد . لذا احساس گناه (1) منوط به ارتکاب به یک "اشتباه" است . احساس گناه ناآگاه حاصل فشار درونی ناشی از امیال دفع شده است, امیالی که فرد قادر به شناخت ماهیت و منشا آن ها نیست .
(1)Schuldgefuhlبه آلمانی
**نوروز که آن را می توان بیماری حاصل از آرزومندی یا تمنای آدمی تعریف کرد, به صورت احساس گناه تظاهر می کند,بدون این که منشا آن معلوم باشد. اساس احساس گناه فرامن(2) یا نفس لوامه است . من نفسانی در مقابل فرامن خود را گناهکار می بیند . در مقام مقایسه می توان گفت که مفهوم "نیاز باطنی به تنبیه"حاوی این مزیت است که مانند تعبیری چون "احساس گناه ناآگاه" نیست که معنایی واضح و روشن نداشته باشد .
(2) Le sur-moi
قسمت اول , دوم , سوم و چهارم بترتیب در ششم
یازدهم , 15 م و 18م ماه می درج شده است
************************************
Culpabilite (Sentiment de)احساس گناه
*گناه امری مترتب برجرم یا بزهکاری است که باید محکوم شود و مورد قضاوت قرار گیرد . لذا احساس گناه (1) منوط به ارتکاب به یک "اشتباه" است . احساس گناه ناآگاه حاصل فشار درونی ناشی از امیال دفع شده است, امیالی که فرد قادر به شناخت ماهیت و منشا آن ها نیست .
(1)Schuldgefuhlبه آلمانی
**نوروز که آن را می توان بیماری حاصل از آرزومندی یا تمنای آدمی تعریف کرد, به صورت احساس گناه تظاهر می کند,بدون این که منشا آن معلوم باشد. اساس احساس گناه فرامن(2) یا نفس لوامه است . من نفسانی در مقابل فرامن خود را گناهکار می بیند . در مقام مقایسه می توان گفت که مفهوم "نیاز باطنی به تنبیه"حاوی این مزیت است که مانند تعبیری چون "احساس گناه ناآگاه" نیست که معنایی واضح و روشن نداشته باشد .
(2) Le sur-moi
***احساس گناه در عرف فروید, نه معنایی ماوراالطبیعی دارد نه معنایی اخلاقی, بلکه رابطه ای است که فرد با آرزومندی خود دارد , بدین معنی که تنها از طریق احساس گناه خویش است که به درک آرزومندی خود نائل می شود . لذا آدمی همان قدر به آرزومندی خود رغبت دارد که به دست کشیدن از آن .
ادامه دارد: پیمان پایدار
**************************
**************************
از "حزب" کمونیست پرو
Clan de hermanos reinventa Sendero Luminoso,
ridiculiza a Humala
Por | Associated Press از "حزب کمونیست پرو", پیرو مارکسیسم لنینسم مائویسم اندیشه گونزالو!! (ملقب به راه روشنائی) ورشکسته تر و عهد بوق تر تو دنیا دیگه نداریم. باری, بعد از دستگیری اکثریت کادرهای بالای این به اصطلاح حزب (گروه) عقب افتاده در آخرین دهه قرن بیستم, بقایای ناچیزشان, که عمدتا به رهبری سه برادر(بشیوه فئودالی) هدایت میشود در قسمتی از جنگلهای کوههای مرکزی آند در کنار قاچاقچیان کوکائین به "جولان" دادن مشغولند و بیک کلام به زندگی انگلی شان ادامه میدهند...این متن اسپانیائی مصاحبه ای هست که, اخیرا با کوچکترین برادر این گروهک -در پی آخرین درگیری های مسلحانه اشان با دولت مرکزی و کشته شدن 6 سرباز و پلیس در جنگلهای نزدیک به رودخانه انه (در حول و حوش دو استان اپوریمک و کوزکو ) بدست اینان , تهیه گردیده شده .
پیمان پایدار
پیمان پایدار
En esta fotografía tomada el 17 de abril de 2012, se ve a Martín Quispe Palomino
LIMA (AP) — Una banda de rebeldes liderada por tres hermanos desnudó las fallas de la lucha antisubversiva y no sólo ridiculizó al gobierno peruano en el episodio del secuestro y liberación de 36 obreros, sino que figuró ante la sociedad como los líderes de un nuevo Sendero Luminoso enraizado ahora en el valle que produce más cocaína en el mundo.
Se trata de los hermanos Quispe Palomino, quienes al frente de unos 500 militantes, han eludido y a la vez golpeado a la fuerza pública impunemente en los últimos años en la intrincada selva del valle del río Apurímac-Ene.
La guerrilla mató a ocho soldados y policías enviados a rescatar a los secuestrados, que trabajaban en el yacimiento gasífero más grande del país, en la selva de Cuzco, vecina del valle, en un fiasco que le costó el puesto a los ministros de Interior y Defensa.
Al final, los senderistas liberaron a los plagiados por su propia voluntad, lo que sumado a su simbiosis con el narcotráfico y a la confianza que han ganado de la población local, netamente campesina y cocalera, les ha permitido moverse libremente y hacerse a un territorio propio y soberano, inexpugnable para las fuerzas del orden.
La idea de un Sendero Luminoso que resurge, fortalecido por la riqueza de la cocaína, ha despertado temores profundamente arraigados en la sociedad peruana, que sufrió los horrores del terrorismo de un movimiento que era muy poderoso hace dos décadas.
"La banda de los Quispe Palomino es una fuerza muy potente, móvil y resistente", dijo el analista de temas militares Diego Moya-Ocampos del grupo de expertos IHS/Janes. "En términos de armas, (su) arsenal incluye una cantidad significativa de explosivos, rifles de asalto AK, ametralladoras pesadas, rifles FN, cohetes lanza granadas, minas antipersonales, revólveres y machetes (así como radios de doble transmisión y paneles móviles solares)".
Aunque los analistas no creen que el grupo signifique una amenaza fuera de la zona donde opera, su efectividad militar se ha refinado y su arsenal es cada vez más sofisticado en parte a los ingresos que reciben por cobrar lo que alias José llamó "impuestos de guerra", a narcotraficantes por cada kilo de cocaína que transportan.
Los rebeldes, además, tienen sus propios cultivos de hoja de coca y pozas de maceración para elaborar artesanalmente la droga, dicen investigadores de la policía y la fiscalía.
Desde 2008, cuando el gobierno de Alan García instaló bases militares y envió a las fuerzas armadas a combatir los remanentes senderistas en el valle del río Apurímac-Ene, los rebeldes han matado más de 70 efectivos militares y policiales, han emboscando patrullas, les han disparado francotiradores, y han hecho detonar minas artesanales.
"Ha sido un fracaso estrepitoso, solamente han habido derrotas, ni una victoria", dice el ex ministro del Interior, Fernando Rospigliosi.
"Si comparamos el Sendero del 80 con el Sendero de ahora, el Sendero de hoy militarmente tiene un avance tremendo... saben hacer desplazamientos, fabricar armas artesanales, son diestros, por ejemplo en morteros, cazabobos", dijo el analista de terrorismo y narcotráfico Pedro Yaranga. "(El ejército) en nada ha cambiado lo que actuaban hace 32 años".
Las fuerzas del orden son enviadas a combatirlos con chalecos antibalas sin el blindaje adecuado, y raciones de alimentos vencidos, según revelaron denuncias hechas por medios locales.
En julio de 1999, cuando fue capturado el entonces líder de Sendero Luminoso "Camarada Feliciano", el gobierno peruano celebró el inminente fin del grupo rebelde.
Pero entonces, los Quispe Palomino emprendieron la tarea de reorganizar a las diezmadas huestes, a replantear las estrategias de su revolución y se empeñaron en cambiar la imagen de Sendero Luminoso a los ojos de la población.
Para ello, los hermanos se desmarcaron de Abimael Guzmán, fundador e ideólogo de esa guerrilla, capturado en 1992, a quien llaman "traidor" por haber planteado, desde la cárcel, un acuerdo de paz.
"Nos comportábamos (en el pasado) como delincuentes, como terroristas, pero hoy no somos terroristas", dijo Jorge Quispe Palomino, "Camarada Raúl", el tercero en la actual línea de mando del grupo rebelde, y el mayor de los hermanos, en una entrevista concedida desde la selva a un periodista peruano a finales de 2010.
Para convencer a la población que ellos constituían un nuevo Sendero Luminoso, que no asesina civiles ni dinamita obras públicas ni infraestructura como hace 30 años, los rebeldes recorrieron, pueblo por pueblo, pidiendo disculpas diciendo que habían cambiado, reveló en 2009 Víctor Quispe Palomino, alias "Camarada José", líder del grupo insurgente, a un periodista del Canal 2 que lo entrevistó en la selva.
"Cuánta vergüenza hemos pasado ante el pueblo, y en cuántos pueblos nos hemos autocriticado, dura, amarga(mente)", dijo el cabecilla, por quien Estados Unidos ofrece una recompensa de cinco millones de dólares.
Se denominan a sí mismos redentores comunistas de los pobres, de ideología maoísta, que resisten a los "imperialistas" que dicen explotar el país. Su objetivo final es el derrocamiento del Estado, pero reconocen que son un grupo pequeño en medio de una larga y compleja lucha. Parece que no reciben ningún apoyo internacional y llaman a Estados Unidos su principal enemigo.
"Al pueblo tenemos que educar... bajo una consciencia voluntaria no coactivamente", dijo alias Raúl.
"José" y "Raúl" admiten haber participado como combatientes en la masacre de Lucanamarca, en abril de 1983, ordenada por Guzmán como castigo ejemplar contra esa comunidad campesina por haber asesinado a uno de sus militantes.
Fue una de las peores masacres cometidas en Perú contra la población civil: 69 personas, entre hombres, mujeres, niños y bebés de meses de nacidos, fueron asesinados a hachazos, machetazos y cuchilladas.
Hijos de un senderista, Martín Quispe Mendoza, que murió brutalmente a manos de campesinos organizados en defensa propia, los Quispe Palomino reservan su ferocidad para los combates con los miembros del ejército y la policía a quienes, según testimonios de sobrevivientes, rematan cuando se encuentran malheridos e inermes.
Algunos dicen que en las emboscadas han visto a niños entre los rebeldes que acuden a rematar heridos y despojarlos de sus armas.
Los vídeos obtenidos de entrevistas periodísticas que han concedido alias José y Raúl han mostrado también a niños de entre ocho y 11 años recibiendo formación ideológica. A los 16 años ya están listos para que se les entregue un fusil.
Para asegurarse su lealtad y prevenir infiltraciones, los Quispe Palomino y sus seguidores procrean hijos con jóvenes mujeres presuntamente secuestradas para esos fines. Al crecer, esos niños integran a las filas de combatientes, dice el analista Yaranga.
Las autoridades han presentado casos de algunas de esas mujeres en años recientes y algunos desertores han asegurado haber sido secuestrados desde que eran niños.
"Raúl", de 53 años, es el cerebro del grupo rebelde, dice el experto Yaranga, y a él se atribuye haber colaborado con las fuerzas del orden para la captura de "Feliciano", quien a fines de los 90 se había convertido en un tirano dentro de la organización y despertaba animadversión entre sus subalternos.
Cuando "Raúl" fue capturado en 1999, se convirtió en delator de "Feliciano" junto con otros senderistas arrestados.
Tras la caída de alias Feliciano, "Raúl" hizo creer a los militares que convencería a su hermano "José" de deponer las armas. Pero todo fue una trampa y los rebeldes consiguieron matar a cuatro oficiales al derribar un helicóptero en el que se trasladaban oficiales del ejército para la esperada rendición.
Las autoridades no volvieron a ver más a "Raúl" a quien habían dejado libre para que contactara a su hermano.
En un encuentro con periodistas en el valle del río Apurímac-Ene, pocos días después que los obreros fueran liberados, hace un mes, Marco Antonio Quispe Palomino, "Camarada Gabriel" el menor de los hermanos, se jactó de su superioridad sobre las fuerzas armadas. "Ustedes vean: ¿quien está siendo derrotado?", dijo con arrogancia.
Además de la humillación de los militares, el padre de un de policía asesinado tuvo que caminar por la selva para recuperar personalmente el cadáver de su hijo.
El pasado 12 de abril, la policía peruana arrestó a un hombre acusado de haber lavado por años al menos 100 millones de dólares pertenecientes a la guerrrilla. La persona, Alex Gutiérrez Mantari, se encuentra recluido en una cárcel limeña.
Gutiérrez proveía a los líderes senderistas de alimentos y gasolina, y cuando personalmente entregaba la mercadería en los campamentos rebeldes a orillas del río Mantaro, se iba cargando una mochila llena de dólares y a veces euros, según el testimonio de desertores rebeldes, reseñada en documentos oficiales a los que tuvo acceso la AP.
Una testigo, cuya identidad se mantiene en reserva por razones de seguridad, declaró en dicho documento que la pareja de "Raúl", alias "Isabel", le dijo que Sendero Luminoso exige a los narcotraficantes un "impuesto" de 3 dólares por kilo de cocaína que deseen movilizar a través de su zona de acción.
El producto de las cobranzas, le dijo, es guardado en pequeños contenedores de plástico y escondidos bajo tierra.
"Los Quispe Palomino no son terroristas, son vulgares traficantes de drogas", dice el procurador Jorge Mendoza.
"Nuestro pueblo, el campesino cocalero, no es narcotraficante... Ellos son trabajadores", dijo "José" a su entrevistador, el periodista Fernando Lucena, en 2009.
Con la liquidez de dinero con que cuentan, los rebeldes llegan a los pueblos y pagan a los lugareños el doble o triple por cada gallina o carnero que compran, según el analista Yaranga.
"(Los pobladores) piensan: este grupo que viene nos ayuda, nos protege, ¿que problema nos hacemos?, para qué lo vamos a enfrentar?", agregó Yaranga.
El gobierno es consciente de que el avance de los senderistas en dicho valle obedece, en buena medida, a la ausencia de un estado indiferente. Por ello, el presidente Ollanta Humala ha anunciado la construcción de carreteras, hospitales, escuelas y el impulso a la producción agropecuaria de la zona.
La popularidad de Humala cayó cinco puntos en el último mes a 51%, según un sondeo nacional de la consultora Ipsos Apoyo, mientras que el 70% de peruanos cree que esa guerrilla está ganando la guerra en dicho valle, según otra encuesta de la firma encuestadora GFK.
El ex ministro del Interior y general retirado de la Policía, Remigio Hernani, dice que Sendero Luminoso ha desatado una especie de guerra de guerrillas que se debe combatir con labores de inteligencia, ámbito de la Policía Nacional, y no con una guerra frontal como están haciendo las fuerzas armadas.
Al fin y al cabo, dice Hernani, ha sido la Policía la que logró los mayores éxitos contra Sendero Luminoso, la captura de Guzmán, y del "Camarada Artemio", en febrero pasado.
"En la policía hay gente muy competente y muy capaz, pero que no está en estas operaciones (en el valle del río Apurímac-Ene)... y si hay algunos, no tienen ni la autonomía ni el manejo económico (para trabajar)", dijo.
***************************************
Este reportaje contó con la colaboración del jefe del buró de los Andes, el periodista Frank Bajak desde Lima.
Frank Bajak está en Twitter en https://twitter.com/fbajak y Salazar Carla como https://twitter.com/cardensal.
Wednesday, May 30, 2012
اپیدمی خاموش
امروز -31 ماه می - روز جهانی بدون تنباکو می باشد
آمار تکاندهنده زیر را از بیماری همه گیر( اپیدمی) سیگار بخوانید تا بلکه بتوانید از مبتلا شدن فرزندان و دیگرعزیزانتان به این اعتیاد جلوگیری کنید .
تهیه و تلخیص از: پیمان پایدار
*********************************
(1) دود توتون و تنباکو حاوی بیش از 4هزار مواد شیمیائی میباشند. حداقل 250 تا از آنها خیلی سمی و 50 تا از آنها موجب سرطان ریه میشوند
(2) مصرف توتون وتنباکو عامل اصلی سرطان ریه میباشد.85% از آنها دیر کشف میگردند وامید به زنده ماندن تقریبا صفر میباشد.
(3)یک میلیارد نفر در دنیا سیگار میکشند
.تنها در 19 کشور ارائه خدمات پزشکی برای کمک به افرادی که می خواهند ترک دخانیات کنند موجود است
(4)سالانه شش میلیون نفر از مصرف توتون و تنباکو کشته میشوند
ده درصد را همنشینان سیگاری ها (سیگاریهای پاسیو) تشکیل میدهند
بزبانی دیگر هر 6 ثانیه یک نفر مرتبط با توتون و تنباکو میمیرد
(5) صد میلیون نفر در قرن بیستم از مصرف توتون و تنباکو دنیا را وداع گفتند.
(6) در قرن بیست و یکم این آمار میتواند به یک میلیارد نفر نیز برسد
هشدار گرافیک ضد توتون و تنباکو تنها در 42 کشور جهان اجباری میباشد
(7)در پرو 8 میلیون(از 30 میلیون جمعیت) سیگار میکشند
و از این گروه 2 میلیون بیش از ده بسته در روز سیگار میکشند
شصد و پنج % از جوانان بین 19 تا 25 سال سیگاری هستند
و ده هزار نفرهم در سال از توتون و تنباکو میمیرند
*************************************
تنها و تنها با اراده قوی هست که آن مثل قدیمی را که میگوید " ترک عادت( زشت) موجب مرض است " بر عکس خود تبدیل خواهد شد .
زنده باد زندگی: سلامتی و شادابی
اجرای موسیقی کلاسیک به شیوه " مخفیانه " در اماکن عمومیUndercover Orchestra 'Bolero'classical flash mon 'Kinda'
Something Epic in the Everyday, we take a stand against Musak. Trying to make classical music more accesible to people.
***************************
ممنون از رفیق افشین بابت این خبر
پیمان پایدار
نظر وودی الن در مورد سیکل زندگی و مرگ
مثل فیلمهاش خنده داره...بخوانید و روزهای خوبی داشته باشید
“The most unfair thing about life is the way it ends. I mean, life is tough. It takes up a lot of your time. What do you get at the end of it? A Death! What’s that, a bonus? I think the life cycle is all backwards. You should die first, get... it out of the way. Then you live in an old age home. You get kicked out when you’re too young, you get a gold watch, you go to work. You work forty years until you’re young enough to enjoy your retirement. You do drugs, alcohol, you party, you get ready for high school. You go to grade school, you become a kid, you play, you have no responsibilities, you become a little baby, you go back into the womb, you spend your last nine months floating …and you finish off as an orgasm.”
زنده باد زندگی....عشق بازی و..... ارگاسم
پیمان پایدار
نقدی بر هابرماس
بازگشتی بی شکوه به اوهام چپ سنتی
بازگشتی بی شکوه به اوهام چپ سنتی
به نقل از نشریه تئوریک و سیاسی گروه قیام
سال دوازدهم شماره یک تابستان 1368
نوشته ای از رفیق بابک(*)
سال دوازدهم شماره یک تابستان 1368
نوشته ای از رفیق بابک(*)
قسمت چهارم
برای قسمت اول این مقاله به 6 ماه می , قسمت دوم 12 ام
برای قسمت اول این مقاله به 6 ماه می , قسمت دوم 12 ام
و قسمت سوم به 20 ماه می رجوع کنید
*************************************
*************************************
خرد ابزارگونه و منطق تسلط
نقد هابرماس بر مکتب فرانکفورت و اندیشمندان آن بخصوص مارکوزه,مبتنی بر انتقادات قبلی وی بر مارکس, وبر و لوکاچ میباشد .به بیان دیگر, مبانی تئوریک مکتب فرانکفورت ,دقیقا در همان نکاتی که به نفی رادیکال جامعه موجود منجر میشوند ,از نظرهابرماس قابل انتقاد میباشند .نقد بر جدائی دولت از جامعه مدنی و در خود جامعه مدنی انتقاد از فتیشیسم و تنزل انسانها به سطح اشیا بعنوان نقطع ضعف اندیشه مارکس ارزیابی میگردد و نشان دادن خطرات عقل ابزارگونه و اسارت انسان در چنگال بوروکراسی و دنیای بی روح مدرن,محدودیت تفکر وبر خوانده میشود .و بالاخره تمایل به نفی جامعه دوپاره و شخصیت اسکیزوفرنیک انسان اسیر در چنگال این جامعه و منطق و نهادهایش,کوششی رمانتیک و عقب گرا دیده میشود که از جانب لوکاچ صورت گرفته است . بد نیست بعنوان جمله معترضه به این نکته هم اشاره کنیم که هابرماس با کمال تجانس تئوری خود را در سطح پراتیک نیز بکار می بندد و هرگونه سرکشی و شورشی را که خارج از محدوده قانونی وهنجارهای سرمایه داری صورت پذیرد, به القابی مانند "فاشیسم چپ" و غیره مفتخر می نماید . همچنانکه درجوانی, جنبش دانشجوئی و تمایلات خود انگیخته و غیر حقوقی آنرا اینچنین نامید.حال,با توجه به این مقدمات به بررسی نظر وی در رد مکتب فرانکفورت می پردازیم .
مارکوزه ,معتقد است که خرد ابزارگونه در آن منطقی ریشه دارد که "تسلط", را هدف اساسی و بالاترین فضیلت بشر میداند .تسلط بر جسم و روان خویش, تسلط بر دیگران و تسلط بر طبیعت (10). این منطق از نظر آدورنو و هورکهایمر, از دوران باستان تا کنون ,عمیقا در تمدن غرب ریشه دوانده و بخصوص با رفرماسیون به اوج خود رسیده است . خرد ابزارگونه و منطق تسلط, مادر علم و صنعت و تکنولوژی و خلاصه تمام آن نهادهائیست که بشر را تابع نیروهای اجتماعی بیگانه از وی مینمایند.
بدیگر سخن خرد ابزارگونه در نهادهائی مثل صنعت و اقتصاد کالائی و سیاست و حقوق مادیت میابد و تسلط انسان بر انسان در قالب سلسله مراتب تشکیلاتی و مدیریت و دیگر روابط فرماندهی و فرمانبری متجلی میگردد.
پوزیتیویسم و فرزند خلف آن علم, تجسم این نوع از خرد میباشند.علم عبارتست از حرص و ولع سیری ناپذیر برای کنترل بر جهان خارج ,جهانی که بیرونی و شیئی پنداشته میشود."طبیعت" مقوله ایست که همراه با این طرز برخورد به هستی پا به عرصه حیات میگذارد . طبیعت "چیزی" پنداشته میشود که برای استفاده انسان بوجود آمده است و این برخورد محدود به "طبیعت بیرونی" نمیشود و "طبیعت درونی" و "قوانین طبیعی تکامل اجتماع" را نیز در بر میگیرد . کار به جائی میرسد که صحبت از بیرون راندن انسان از علوم انسانی به میان میاید .
پوزیتیویسم و فرزند خلف آن علم, تجسم این نوع از خرد میباشند.علم عبارتست از حرص و ولع سیری ناپذیر برای کنترل بر جهان خارج ,جهانی که بیرونی و شیئی پنداشته میشود."طبیعت" مقوله ایست که همراه با این طرز برخورد به هستی پا به عرصه حیات میگذارد . طبیعت "چیزی" پنداشته میشود که برای استفاده انسان بوجود آمده است و این برخورد محدود به "طبیعت بیرونی" نمیشود و "طبیعت درونی" و "قوانین طبیعی تکامل اجتماع" را نیز در بر میگیرد . کار به جائی میرسد که صحبت از بیرون راندن انسان از علوم انسانی به میان میاید .
بنابراین میتوان ادعا نمود که دو مقوله "کنترل" و "استفاده ",ستونهائی را تشکیل میدهند که ساختمان تمدن غرب و بخصوص دوران مدرن این تمدن بر آن استوار گشته است.علم و تکنولوژی تجسم کنترل و برخورد استفاده جویانه به طبیعت, خود و دیگر انسانها میباشند و در عمل ایدئولوژی یا شعور کاذب انسان مدرن را تشکیل میدهند. در این دوران حقیقت مترادف با حقیقت علمی پنداشته میشود که عبارتست از آن ادعائی که از نظر متدولوژیک, عینی و قابل کنترل باشد . "مفید" هم عبارتست از قابل استفاده یعنی هر آنچه که بتواند بعنوان وسیله در خدمت شخص قرار گیرد, وسیله ای برای دستکاری طبیعت , خود و یا دیگر انسانها . به بیان دیگر برخورد ابزارگرایانه و میل به کنترل زائیده و در عین حال نگه دارنده نظام اجتماعی و شخصیتی انسان مدرن میباشند .
دیالکتیک روشنگری (11) به زعم آدورنو و هورکهایمر در اینست که از یکطرف انسان را از قید اوهام و خرافات و جهانبینی اساطیری آزاد ساخت و از طرف دیگر وی را اسیر قید و بند جدیدی نمود که ناشی از نهادی شدن خرد ابزارگونه و میل به کنترل و برخورد استفاده جویانه ناشی از آن بود.
دیالکتیک روشنگری (11) به زعم آدورنو و هورکهایمر در اینست که از یکطرف انسان را از قید اوهام و خرافات و جهانبینی اساطیری آزاد ساخت و از طرف دیگر وی را اسیر قید و بند جدیدی نمود که ناشی از نهادی شدن خرد ابزارگونه و میل به کنترل و برخورد استفاده جویانه ناشی از آن بود.
نقد هابرماس بر مکتب فرانکفورت, در واقع تم مرکزی بحث وی را تشکیل میدهد. در نتیجه, بیان انتقادات وی به این مکتب در واقع توضیح نظریاتش می باشد و ما در طی این مقاله و در ضمن بیان عقاید هابرماس به انتقادات فوق نیز خواهیم پرداخت و در اینجا از دو باره گوئی پرهیز می نمائیم .
ادامه دارد: پیمان پایدار
****************************
(*) رفیق بابک بنیانگذار گروه سابق 'قیام' بوده است (1994- 1980) .فلسفه غالب بر گروه "مارکسیسم آزادیخواهانه" بود (ضدیت شدید با چپ سنتی , پیرو بینش سیستماتیک از مارکس - بدون تقسیم بندی نوشتاری او به مارکس جوان و "پخته ", آنگونه که بغلط آلتوسر مدعی آن بود!!) و در ضمن حامی اندیشه های نوین متفکرین ضد استالینی چون اریک فروم -از مکتب فرانکفورت- و ....نیز هم . من خوشوقتی آشنائی و رفاقت با رفیق بابک را در سالهای اقامت مشترکمان بین سالهای 1986تا 1994 در لوس آنجلس , سانفرانسیسکو و نیویورک داشتم . با گروه قیام نیز بمدت دو سال1990تا 1992 (که من از آن بعنوان دوران گذار یاد میکنم -همانطور که قبلا در همین صفحه گفته ام) همکاری داشتم. با موضع گیری قاطع و سمتگیری آنارشیستی من ,طبعا دوران ماه عسل ایدئولوژیک فی مابین شکراب شد و هر کدام به راه مجزا خویش رفتیم. باری, مقاله حاضر یکی از نوشته های رفیق میباشد .از آنجائی که بحثهای مطرح شده در آن ,بنظر من, کماکان تازه میباشند وعمدتا به ارتقا مبارزات ایدئولوژیک کمک میکند, تصمیم به بازتکثیرآن در اینجا گرفتم. امیدوارم مورد پسند خوانندگان واقع گردد
پیمان پایدار
*********************
توضیحات
(10) هربرت مارکوزه پنج گفتار منبع زیر صفحه 12
Herbert Marcuse,Five lectures,Beacon Press,1970
(11)Max Horkheimer anad Theodor W. Adorno, Dialectic of Enlightenment, New York,1969
Un chino vendía carne humana
یک چینی گوشت 20 آدمی را که کشته بوده میفروخت, وقتی به سگهاش نمیداده, دستگیر شد
en el mercado cuando no la daba a sus perros
Por Peter Harmsen | AFP – sáb, 26 may 2012
Sospechoso de haber asesinado a unos veinte muchachos, de haberlos trozado, de haber vendido en el mercado de su pueblo parte de los restos como "carne de avestruz" y dado lo que quedaba a sus perros, un hombre fue detenido por la policía en el suroeste de China.
El caso fue revelado el viernes por el portal chino de información Guangxi News y un cotidiano de Hong Kong, The Standard.
Zhang Yongming, de 56 años y quien ya había estado en la cárcel por homicidio, fue detenido a finales de abril en el marco de la investigación sobre la desaparición de un muchacho de 19 años, anunció Guangxi News.
La policía descubrió en su domicilio, en el pueblo de Nanmen (en la provincia de Yunnan, suroeste de China), el teléfono móvil y una tarjeta de crédito de la víctima. Según las fuentes, los investigadores sospechaban que podían relacionar este caso con otros, en la medida que 17 adolescentes habían desaparecido de la localidad en los últimos años.
Entre las personas cuyo paradero se desconoce, había algunas que vivían sólo a unos metros de la casa de Zhang.
"Zhang Yongming es un monstruo caníbal", comentaron algunos aldeanos citados por el portal de internet, agregando que habían visto bolsas de plástico verde colgando delante de su casa, dentro de las cuales podía verse osamentas.
Según el cotidiano The Standard, la policía descubrió en el domicilio del sospechoso decenas de globos oculares conservados en botellas de licor. Los investigadores también encontraron restos de carne, aparentemente humana, colgando en la casa para ser secada, según el cotidiano.
La policía indicó que era posible que Zhang alimentara a sus perros con carne humana, parte de la cual vendía en el mercado presentándola como "carne de avestruz", agregó The Standard.
Contactada por la AFP, la policía local rechazó manifestarse, explicando que las informaciones serían comunicadas "en el momento oportuno".
Según Guangxi News, Zhang, un hombre solitario que no tenía contacto con sus vecinos, ya había cumplido una condena de unos 20 años por homicidio.
Pekín envió a un equipo de investigadores a la región para supervisar las investigaciones sobre la desaparición de los muchachos y dos jefe de la policía local fueron destituídos, anunció la agencia Nueva China.
Los familiares de los muchachos pensaban que éstos habían sido secuestrados y forzados a trabajar ilegalmente en fábricas de ladrillos, prácticas aún muy habituales en las regiones rurales chinas.
El gobierno exigió que este asunto fuese solucionado lo antes posible, agregó la agencia oficial.
El viernes, prácticamente ningún portal de la red internet en China daba cuenta de este caso, como tampoco había comentarios de lectores en portales de noticias.
Habitualmente, si bien la censura expurga todo contenido políticamente delicado, los internautas pueden expresarse libremente incluso sobre los sucesos más sórdidos y la prensa entrega una profusión de detalles para atraer a sus lectores.
Pero el canibalismo sigue siendo un asunto sensible en China, pues fue practicado durante el Gran Salto Adelante en los años 50, un episodio dramático de la época maoísta que provocó la hambruna y decenas de millones de muertos.
Algunos casos menos frecuentes de "canibalismo político" se registraron durante la revolución cultural (1966-76), cuando hubo cuerpos de enemigos de la revolución comunista que fueron consumidos.
Para Joseph Cheng, de la City University de Hong Kong, provincia fronteriza con Yunnan, "un caso como éste refleja el lado atrasado de la sociedad", que "perjudica la imagen de la provincia y es probablemente lo que explica el que el caso trate de ser ocultado".
Un puesto de carne en Datong, en China. Sospechoso de haber asesinado a unos veinte muchachos, de haberlos trozado, de haber vendido en el mercado de su pueblo parte de los restos como "carne de avestruz" y dado lo que quedaba a sus perros, un hombre fue detenido por la policía en el suroeste de China.
Tuesday, May 29, 2012
CIA-man Obama: Personally Oversees "Kill List"
and asks Judge to undo order
The New York Times is reporting President Obama personally oversees a "kill list" containing the names and photos of individuals targeted for assassination in the secret U.S. drone war. According to the Times, Obama signs off on every targeted killing in Yemen and Somalia and the more complex or risky strikes in Pakistan. National Security Adviser Thomas Donilon said, "He is determined that he will make these decisions about how far and wide these operations will go." Obama is also said to personally approve every addition to the expanding "kill list." Individuals on the list include U.S. citizens, as well teenage girls as young as 17 years old. The Times quotes former White House Chief of Staff William Daley about Obama’s decision to assassinate Anwar al-Awlaki, a U.S. citizen, in Yemen. According to Daley, Obama called the decision to strike the U.S.-born cleric "an easy one." Since April, the United States has carried out at least 14 drone strikes in Yemen and six in Pakistan. Over the weekend, a U.S. drone strike in Yemen killed at least five people. "Afghan authorities say at least eight family members, including six children, have been killed in a NATO air strike in the eastern province of Paktia. In other news from Afghanistan, 160 girls have been hospitalized after they were poisoned in their classrooms. A similar attack last week sent 120 girls and three teachers to a hospital. Afghan officials blamed the attacks on radicals opposed to the education of women and girls." Obama Administration Asks Judge to Undo Order Against NDAA Indefinite Detention The Obama administration has asked a federal judge to reverse her order barring enforcement of part of the National Defense Authorization Act that permits indefinite military detention. Earlier this month, Judge Katherine Forrest struck down part of the NDAA that allows the government to indefinitely detain anyone it considers a terrorism suspect anywhere in the world without charge or trial, including U.S. citizens. The judge’s ruling came in a lawsuit filed by a group of journalists, scholars and political activists including Chris Hedges and Noam Chomsky. Radiation from Japan’s Fukushima Disaster Found in California TunaResearchers have found radioactive bluefin tuna off the coast of California that were contaminated by last year’s Fukushima Daiichi nuclear plant disaster in Japan. The discovery marks the first time radiation from the disaster has been found in fish that migrated into California waters. Researchers say the levels of radioactive cesium in the tuna are 10 times higher than normal, but they said the amounts are still below levels considered unsafe for humans. The ocean off Japan was contaminated last year after thousands of tons of seawater were used to cool reactors in an attempt to prevent a total nuclear meltdown following an earthquake and tsunami. DOJ Probes Reports of Rampant Sexual Abuse by Guards at Alabama Women’s PrisonThe U.S. Justice Department is investigating allegations of widespread sexual abuse by male guards at a women’s prison in Alabama. The probe comes after the legal aid group Equal Justice Initiative filed a complaint based on interviews with more than 50 women. The group found sexual assault and harassment had become a way of life for women prisoners who were routinely punished and often placed in segregation if they reported the abuse. One former inmate said male guards had unrestricted access to showers and would follow women to the bathroom in the middle of the night. Protester Interrupts Murdoch Hearing, Calls Tony Blair a "War Criminal" In news from Britain, an antiwar activist disrupted former prime minister Tony Blair’s testimony Monday before the judicial inquiry investigating the Rupert Murdoch spying scandal. The activist, David Lawley Wakelin, was removed from the proceedings after he called Blair a war criminal.
|
Book recommendation & MUST see video: "Inside Job" Director Charles Ferguson: Wall Street Has Turned the U.S. into a "Predatory Nation"
DemocracyNow 5/29/2012
"Inside Job" Director Charles Ferguson: Wall Street Has Turned the U.S. into a "Predatory Nation"Two years after directing the Academy Award-winning documentary, “Inside Job,” filmmaker Charles Ferguson returns with a new book, “Predator Nation: Corporate Criminals, Political Corruption, and the Hijacking of America.” Ferguson explores why no top financial executives have been jailed for their role in the nation’s worst economic crisis since the Great Depression. We also discuss Larry Summers and the revolving door between academia and Wall Street, as well as the key role Democrats have played in deregulating the financial industry. According to Ferguson, a "predatory elite" has "taken over significant portions of economic policy and the political system and also, unfortunately, major portions of the economics discipline." [Transcript to come. Check back soon.] "You're better off being born poor in Asia than in the United States" partial transcript: "There's a great deal of now publicly available information from depositions and lawsuits, subpoenas, etc that make it extremely clear that there is overwhelming evidence of massive criminal behavior - and there has not been a single criminal prosecution. ...
over significant portions of economic policy and the political system, and also unfortunately major portions of the economics discipline. [Since deregulation under Reagan] we've seen steady and dramatic growth in the use of money to influence politics and also academia.
and also the cost of running for the Senate or the House, has gone up by a factor of 20 since the late 1970s. This is now many billions of dollars every election cycle, and when you combine that with other similar trends over the last 30 years - the growing divergence between public sector and government salaries, the growing use of revolving door hiring, the growth of the lobbying sector, all of which have exploded over the same period - you get to a situation in which the public sector and the public interest are outspent by very specific, private interests - especially in the financial sector - by literally probably 50 or 100 to 1. ...
going to have to come from below, from the American people. ... It's not going to come from the highest levels of the policy system, and it's not going to come from the highest levels of electoral politics; because to a great extent they have been captured and neutralized by the financial sector and other narrow financially powerful interests groups.
|
آنارشیسم اخلاقی مایلستاین
Milstein's Ethical Anarchism
نقد و بررسی از : وین پرایس Review By Wayne Price(*)
سیندی مایلستاین: آنارشیسم و آرمان های آن اوکلند,کالیفرنیا(2010), نشر: ای کی پرسMilstein's Ethical Anarchism
نقد و بررسی از : وین پرایس Review By Wayne Price(*)
Cindy Milstein, Anarchism and Its Aspirations(2010),Oakland-California:AK Press
Anarchist Syndicalist Review # 57,Winter 2012 به نقل از ' باز نگری آنارکوسندیکالیستی' در آمریکا
(*) این نقد و بررسی در اصل برای صفحه مجازی(+) -یا همان 'آنارکومنیستهای پلاتفرمی'(از منست)- نوشته شده است
(+)www.Anarkismo.net
ترجمه : پیمان پایدار
***********************************
سیندی مایلستاین سخنران و نویسنده ای شناخته شده در میان آنارشیستهای آمریکا میباشد . به نظر می رسد که به سختی کنفرانس آنارشیستی یا نمایشگاه کتابی باشد که او درآن صحبت نکند و معمولا در سازماندهی آن ها نیز دستی بر آتش دارد. سخنرانی های تند و آتشینش همانقدر شناخته شده هست که بازاندیشی و دوستی اش با تمامی ترفندهای (گرایشات) آنارشیستی .او همچنین بعنوان یکی از دانشجویان سابق موری بوکچین*(2006-1921) محسوب میشود . این کتاب جمع آوری مجددی از تعداد کمی از مقالات او میباشد . از آن هم میتوان بعنوان مقدمه ای بر آنارشیسم استفاده کرد و هم مروری کلی از وضعیت فعلی جنبش آنارشیستی(کومونیته, محیط ,هر چه)آنطور که او می بیند .* Murray Bookchin
خیلی چیزهای دوست داشتنی دارد این کتاب کوچک . درحالی که مایلستاین از خیلی جهات رهرو بوکچین میباشد ,اما ادامه دهنده روش بحث او نیست . بوکچین برای خط کشی تیز بین ایده های خود و دیگران معروف شده بود , بمانند "بوم شناسی, اکولوژی عمیق"(1) یا آنچه که او "سبک زندگی آنارشیسم(2) "(بوکچین, 1995) می نامید.او به این دیدگاههای مخالف ...و....حمله میکرد, حتی وقتی مخالفینش با اهداف او موافقت میکردند . مایلستاین , بر خلاف او, معتقد است "آنارشیست ها تلاششان برای یافتن هماهنگی درناهنجاری هاست "(ص 64) .او تلاش می کند تا همه گرایشات درون آنارشیسم را محفوظ بدارد ."آنارشیسم.... راه پرسیدن سئوالات مناسب است بدون اینکه به دنبال انحصار در پاسخ درست(ص73) باشد" .
با این حال این نیز تا حدودی ممکن است ضعف محسوب شود . درمورد , مثلا بگو , پرسش های مربوط به مرگ و زندگی , در طول انقلاب، ممکن است فقط یک پاسخ صحیح وجود داشته باشد , یا حداقل فقط یک کارهست که بتوان انجام داد .بعد از چندین انقلاب شکست خورده(اسپانیا بعنوان معروفترین آنها ), ما نمی توانیم آنقدر شوالیه وار در مورد تلاش برای پاسخ صحیح برخورد کنیم .مایلستاین سرپوشی بر نظرات خود پیرامون موضوعات مورد اختلاف نمیگذارد, اما او چه بودن اختلافات فی مابین آنارشیست ها را مطرح نمی کند و اینکه هر بخش چه چیزی برای گفتن دارد را نیز. از آنجائی که من با او در چند نکته اتفاق نظر ندارم , این را مایه تاسف میدانم
رویکرد او به آنارشیسم بر پایه اخلاقیات میباشد, ایده آلها, بینشی اخلاقی."من بصورتی پایدار به حساسیت اخلاقی گسترده ای که آنارشیسم به عنوان یک سنت مشخص شده است باور دارم"(ص3)."پروژه فراگیر کمونیسم هدفش ضمانت نیکو کاری جمعی میباشد"(ص 13). "اخلاقیات هنوزبه آنارشیسم زندگی میبخشد, عرضه کننده بیشترین چیزی است که به پراکسس وامیداردش...از همان ابتدا، آنارشیسم خود را مبتنی بر مجموعه ای از ارزش های مشترک(ص 25) بنا نهاد".
این روش و رویکرد نسبت به مارکسیسم برتری دارد. در حالی که آثار مارکس آغشته به شور اخلاقی است,اما در نظریه اش بیان نمی شود. شما می توانید قفسه هائی از آثار مارکس را بخوانید(که من خوانده ام) بدون اینکه جمله ای بیابید که بگوید" کمونیسم خواهان خوبی برای جمع میباشد" یا مردم "می بایست" هوادارسوسیالیسم(کمونیسم) باشند. سوسیالیسم به عنوان چیزی که اتفاق خواهد افتاد دیده می شود، جایگزین سرمایه داری می گردد، بدون ارائه دلایلی برای اینکه چرا ما بایستی خواهانش باشیم .حداکثر,مارکس و انگلس به ابرازآلترناتیو دست زدند-"خرابه یا انقلاب" یا "سوسیالیسم یا بربریت"(واژه لوکزامبورک)- اما نه اینکه چرا می بایستی انتخاب ما انقلاب سوسیالیستی باشد و نه خرابه -که شاید بنظر آشکار بیاید اما بعنوان انتخابی اخلاقی باقی میماند .
تاریخا آنارشیسم در نقد اخلاقی جامعه سرمایه داری ریشه دارد و چشم انداز ایده آلی از جامعه جدیدی مبنی بر آزادی، برابری، همبستگی و عدالت می باشد . مایلستاین کاملا حق دارد که تمرکزش بر این باشد,همانطور که برای بوکچین, مربی (و معلم) او, نیز چنین بوده است. مشکل آنموقع بروز میکند که یک نظریه صرفا (و تنها) به یک رویکرد اخلاقی محدود گردد .آری,کمونیسم آزادیخواهانه( نامی دیگر برای آنارشیسم-مترجم) خوب است , چه جمعا(کومونیته وار) وچه اندیودوالی (فردن ), اما چگونه میتواند به مرحله ظهور برسد؟ ما برای تحقق آن , استراتژیکی ,چه می توانیم بکنیم؟ نیرو های اجتماعی که می توانند به ایجاد سوسیالیسم تحقق بخشند کدامند؟ بجای "پرولتاریا" یا "دوزخیان زمین",مایلستاین و دیگر بوکچینایت ها معتقدند که تغییرات اجتماعی توسط افراد,شهروندان , نیک تحقق می یابد,"مردمی که قادر به حفظ یک جامعه جدید میباشند"(صفحه 69 ), با نادیده گرفتن طبقه و یا پیشینه افراد .
به اعتبار خود، مارکس به توسعه نظریه ای پرداخت مبنی بر چگونگی عملکرد سرمایه داری، چه روندی در آن به سمت سوسیالیسم و کدام در مخالفت با آن در حرکتند (بسمت بربریت). نیروی اجتماعی برای ایجاد جامعه نوین کدام است؟
مارکس به محوریت طبقه کارگر ایجاد شده توسط سرمایه داری معتقد بود، یک نیروی جمعی که توسط صنعت مدرن و شهرهای مدرن گرد هم آورده شده ,تحت فشار قرار گرفته شده و از ظلم و ستم خویش آگاه گردیده و به شورش در برابر آن پرداخته ایم .
او کارگران را به عنوان گروهی پیشرو در اتحاد با دیگر گروه های تحت ستم از مردم می انگاشت .
آنارشیستها با بسیاری از برنامه های مارکس مخالف بودند: دولت انتقالی(منظور دیکتاتوری پرولتاریا ست- مترجم), اقتصاد مرکزی و استراتژی انتخاباتی. اما مایلستاین معتقد است که " آنارشیستهای کلاسیک" همچنین " به اشکال گرایشی سوسیالیسم کارگری نظر داشتند "(صفحه 27) . او به گزارش این بعنوان یک واقعیت تاریخی می پردازد,اما در مورد چرائی انجام آن بحثی نمیکند. بوکچین به شدت ایده بالقوه انقلابی بودن طبقه کارگرمدرن را رد میکرد(رجوع کنید به "گوش کنید مارکسیستها!"; بوکچین هزار و نهصد و هشتاد و شش/1986). او به آگاهی غیر انقلابی بسیاری از کارگران امروز اشاره میکرد-که حقیقت دارد(در حال حاضر),اما این در مورد تمامی جمعیت-شهروندان,مترجم-(که اکثریت آن طبقه کارگر میباشد) صادق هست .
مایلستاین بدگوئی بوکچین از "سوسیالیسم پرولتاریائی" را تکرار نمیکند. اما او تفاوتی بین"آنارشیسم کلاسیک"وآنارشیسم"بازنو شده/تجدید شده"(1) قائل می شود.این یک نسخه دیگر ازدو گرایش درآنارشیسم مدرن میباشد,همانطور که توسط یوری گوردون، دیوید گریبر(2)،و دیگران بیان شده است (پرایس,2009) . منظورمایلستاین از"آنارشیسم کلاسیک" چیزی است که اشمیت و ون در والت(3) به آن
لقب "سنت وسیع آنارشیسم"(2009) داده اند . سیندی مدعی میشود, که آنارشیسم کلاسیک, از "جهت گیری کارگری(4)"(ص83) دچار صدمه شده است .او توضیح نمیدهد که منظورش از"کارگری(5)" چیست یا چرا به رد آن میپردازد . بجایش او به پنج نفوذی که بر "آنارشیسم تجدید شده" صورت گرفته اشاره میکند ,که هیچ کدامشان شامل مبارزه در محیط کار(6)- تاکید از مترجم - نمی شود .(سنت وسیع آنارشیسم شامل آنهائی میشد که ترکیب میکنند مبارزات طبقه کارگر را با مسائل غیر طبقاتی چون سکس، ملیت، و غیره. بدبختانه همچنین شامل کسانی میشد که به اشتباه به روش صرف-طبقه ای مجهز بودند. اما حمایت ازمبارزات غیر- طبقاتی مستلزم نفی اهمیت مبارزات کارگران نمیباشد) .
حال آنکه ترجیحا,او(منظور سیندی میباشد-مترجم) چنین مینویسد," نوشته های بوکجین اشاره دارد به شهر یا محلات( همسایگی) بعنوان مرکز مبارزاتی,رادیکالیزه شدن ,قدرت دوگانه, و در نهایت انقلاب"(صفحه 84). من عمیقا به سازماندهی کومونیته(محیط زیستمان) معتقدم, اما کومونیته- به خودی خود- قدرت بالقوه مخالفت جویانه اشغال محیط های کار را در یک اعتصاب عمومی , و بستن اقتصاد - و دوباره شروع کردنش به راه های مختلف را ندارد. بوکچین حامل نظراتش تا به آخر بود , به دفاع و طرفداری از استراتژی انتخاباتی برای بسر کار آوردن پیروانش در حکومتهای محلی(شهرها, بخش ها, یا قصبه ها). در آنجا آنها میبایست از ساختار دولت محلی برای بوجود آوردن کمونیسم آزادیخواهانه بهره مند شوند (بی هل(7) ,1988).این طرح رفرمیستی غیر واقع بینانه ای بود(مایلستاین به این برخورد نمیکند).
در حالی که بسیاری ازآنارشیستها به سادگی بینشهای مارکس را رد میکنند,مایلستاین معتقد است که نوشتارهای او برای آنارشیستها مفید میباشد."بیشترازهرکسی,کارل مارکس- با بیان قانع کننده ای در سرمایه, به ویژه گی های اساسی آنچیزی که به هژمونی(سلطه) ساختار اجتماعی تبدیل میشود واقف بوده (ص 21) است". او اشاره مساعد منشانه ای از توضیح مارکس دررابطه با کالائی شدن جامعه (بدیگر زبان شیئی شدن-مترجم) تحت سرمایه داری میکند .اما او اشاره به طرزی که مارکس به توصیف سرمایه داری در ایجاد طبقه کارگر به عنوان عامل جمعی در فرایند تولید است نمیکند . او همچنین در تشریح ماهیت اقتصادی"ارزش "، پایه و اساس قیمت، در تئوری مارکس,اشتباه میکند .او مینویسد," ارزش از طریق اینکه فرد چقدرمیبایست مبادله و یا انباشت کند تعیین میشود: پول، اموال، یا به خصوص قدرت برروی دیگران"(ص 21) . بهیچ وجه چنین نیست. برای مارکس,"ارزش مبادله" زمان کاراجتماعا لازم برای تولید کالا میباشد(این یعنی،انگار که کالا مظهر کار صرف شده در ساخت آن میباشد). در سازگار بودن با دیگر بخش از نظراتش, مایلستاین نادیده می انگارد اهمیت کارگر را در ایجاد ارزش سرمایه داری.
این کارگران هستند که بطور مستقیم ظلم و ستم سرمایه داران را بر دوش خود حس میکنند . بنابراین کارگران به احتمال زیاد در برابر ظلم و ستم سرمایه داران مقاومت میکنند .حداقل , به احتمال بیشتری از مدیران بانکها ,کشاورزان یا افسران پلیس . بهرحال, کارگران, در محیط بلاانقطاع استثمار,در موقعیت بهتری برای مقاومت در برابر ظلم و ستم سرمایه داری هستند تا نسبت به "شهروندان " به طور تصادفی انتخاب شده از طبقات مختلف .
و طبقه کارگر- بعنوان یک طبقه - اصطکاک دارند(8) با تمامی دیگر گروه های ستمدیده و سرکوب شده :زنان,هم سکس گرایان مرد و زن ,دو سکس گرایان و زن جامه گان(9)،غیر سفید پوستان ، ملت های تحت ستم، زندانیان، و غیره .اینکه علیه اینگونه ستمها نیز میبایست مبارزه کرد به معنی برسمیدن نشناختن(و یا نادیده پنداشتن) استثمار طبقاتی نمی باشد. بزرگترین پتانسیل انقلابی جائی است که ستم طبقه وغیر طبقه اصطکاک داشته(رویهم افتاده),آنطور که برای زنان کارگر سیاهپوست .
همانند دیگر مروجین آنارشیسم "نو" یا " تجدید شده "مایلستاین نیز استراتژی خودش را مطرح میکند ."پروژه های کوچک-از تعاونی های دوچرخه تا مدارس مجانی...[در برداشتن]دانه های نابودی روابط عمودی اجتماعی کنونی"(ص15)."ایده این است که مردم دست به ایجاد نهادهای مخالف بزنند وهمچنین به شیوه هائی از زندگی که نیروی کافی را به دست آورد ... در نهایت هم سطح با , یا در نهایت به پیروزی در جدال با قدرت مرکزی"(ص 46). او همچنین حامی عمل مستقیم و تظاهرات میباشد,اما این از قرار مرکز استراتژی اش میباشد .این در واقعیت امر یک استراتژی"نوینی" نیست. برمیگردد به کمک متقابل(موتوآلیسم) پرودون.(نوعی از تعاونی اعتبار که با رشد مسالمت آمیز جایگزین سرمایه داری و دولت میگردد).او(منظور پرودون است)این را در مقابله با ایجاد اتحادیه های کارگری میگذاشت یا در هدف گیری برای انقلاب .
مایلستاین به بحث پیرامون انتقاد "کلاسیک" از این راهبرد (استراتژی) نمی پردازد, چه رسد به رد آن . مشکل- در آنموقع و حال-اینست که طبقه سرمایه دار دولت را تحت کنترل دارد و ,طبیعتا ,بازار را. نهادهای جایگزین تنها در حاشیه اجازه اظهار وجود دارند .در اینجا آنها یا شکست میخورند یا موفق میشوند,که در این صورت در چارچوب هیرارشیک(هرمی) جامعه ادغام میگردند(کلی تعاونیهای موفق وجود دارند, اما آنها هیچ تهدیدی برای سرمایه داری نیستند). اما چه میشود اگر نهادهای جایگزین تهدیدی برای موسسات حاکم (موجود) گردند؟ چه میشود اگر تعاونی های آنارشیستی تهدیدی برای جایگزینی کمپانیهای عظیم الجثه که به تولید آلومینیوم یا ماشین یا بنزین(که ....بعید است) بپردازند؟ خیلی ساده ,دیگر شرکت ها و کمپانی ها به تحریم تعاونی ها دست خواهند زد, به آنان وام نخواهند داد, و به آنان اجازه استفاده از سیستم راه و ترابری نخواهند داد. دولت مالیات هایشان را زیاد میکند, دنباله گیری از مقررات را برایشان ناممکن میسازد و دست آخر آنان را غیر قانونی اعلام میگرداند .
این بمعنی انتقاد از ساختن تعاونی ها نمیباشد و یا زندگی به سبک غیر متعارف .
اینها شاید به خودی خود خوب باشند. اما استراتژی کافی برای تغییر جامعه محسوب نمیشوند . کوتاه سخن, آلترناتیوئی جز استراتژی "کلاسیک" انقلابی آنارشیستی و ساختن جنبشهای توده ای درمیان کارگران و تمامی دیگر گروههای ستمدیده وجود ندارد. البته با اعلام قبلی این مساله که در آینده میبایست بیش از پیش در سازمانهای توده ای به شیوه دموکراتیک برخورد کرد , به مبارزه علیه کارفرمایان و تمامی دیگر ستم ها-و با هدف قیام نهائی طبقه کارگر و همه مظلومان
تمرکز مایلستاین براخلاق کاملا درست است . بخصوص من تعهد او را به دموکراسی, که بسیاری از آنارشیستها رد میکنند, دوست دارم(دموکراسی مستقیم) . اما ما لزوما نمیبایستی بین ارزش ها و تجزیه تحلیل ماتریالیستی ,از اینکه سرمایه داری چگونه کار میکند و چگونه میتوان آنرا به چالش کشاند ,انتخابی کنیم .هر چه مارکس- یا بوکچین - میاندیشیدند ،دیدگاه های ناسازگاری نیستند. یک تجزیه و تحلیل اخلاقی می تواند هدف را به ما نشان دهد و باعث شود که سیستم موجود را نفی کنیم . یک تحلیل ماتریالیستی میتواند ما را در شناخت نیروهائی که درحال رفتن به مسیر آزادیخواهانه و آنهائی که در جهت مسیر واپسگرایانه در حرکتند هدایت کند. و اخلاقیات میتواند, مجددا, ما را در این تصمیم گیری هدایت کند.این یک بحث هست و یک تصمیم .کتاب سیندی مایلستاین کمک با ارزشی در راستای این بحث میباشد.
********************
References:مراجعات
*Biehl,Janet, with Bookchin,Murray(1998).The Politics of Social Ecology:Libertarian Municipalism.Montreal/NYC:Black Rose Books.
*Bookchin,Murray(1986). Post-Scarcity Anarchism(2nd ed.).Montreal/ Buffalo NY:Black Rose Books.
خیلی چیزهای دوست داشتنی دارد این کتاب کوچک . درحالی که مایلستاین از خیلی جهات رهرو بوکچین میباشد ,اما ادامه دهنده روش بحث او نیست . بوکچین برای خط کشی تیز بین ایده های خود و دیگران معروف شده بود , بمانند "بوم شناسی, اکولوژی عمیق"(1) یا آنچه که او "سبک زندگی آنارشیسم(2) "(بوکچین, 1995) می نامید.او به این دیدگاههای مخالف ...و....حمله میکرد, حتی وقتی مخالفینش با اهداف او موافقت میکردند . مایلستاین , بر خلاف او, معتقد است "آنارشیست ها تلاششان برای یافتن هماهنگی درناهنجاری هاست "(ص 64) .او تلاش می کند تا همه گرایشات درون آنارشیسم را محفوظ بدارد ."آنارشیسم.... راه پرسیدن سئوالات مناسب است بدون اینکه به دنبال انحصار در پاسخ درست(ص73) باشد" .
با این حال این نیز تا حدودی ممکن است ضعف محسوب شود . درمورد , مثلا بگو , پرسش های مربوط به مرگ و زندگی , در طول انقلاب، ممکن است فقط یک پاسخ صحیح وجود داشته باشد , یا حداقل فقط یک کارهست که بتوان انجام داد .بعد از چندین انقلاب شکست خورده(اسپانیا بعنوان معروفترین آنها ), ما نمی توانیم آنقدر شوالیه وار در مورد تلاش برای پاسخ صحیح برخورد کنیم .مایلستاین سرپوشی بر نظرات خود پیرامون موضوعات مورد اختلاف نمیگذارد, اما او چه بودن اختلافات فی مابین آنارشیست ها را مطرح نمی کند و اینکه هر بخش چه چیزی برای گفتن دارد را نیز. از آنجائی که من با او در چند نکته اتفاق نظر ندارم , این را مایه تاسف میدانم
رویکرد او به آنارشیسم بر پایه اخلاقیات میباشد, ایده آلها, بینشی اخلاقی."من بصورتی پایدار به حساسیت اخلاقی گسترده ای که آنارشیسم به عنوان یک سنت مشخص شده است باور دارم"(ص3)."پروژه فراگیر کمونیسم هدفش ضمانت نیکو کاری جمعی میباشد"(ص 13). "اخلاقیات هنوزبه آنارشیسم زندگی میبخشد, عرضه کننده بیشترین چیزی است که به پراکسس وامیداردش...از همان ابتدا، آنارشیسم خود را مبتنی بر مجموعه ای از ارزش های مشترک(ص 25) بنا نهاد".
این روش و رویکرد نسبت به مارکسیسم برتری دارد. در حالی که آثار مارکس آغشته به شور اخلاقی است,اما در نظریه اش بیان نمی شود. شما می توانید قفسه هائی از آثار مارکس را بخوانید(که من خوانده ام) بدون اینکه جمله ای بیابید که بگوید" کمونیسم خواهان خوبی برای جمع میباشد" یا مردم "می بایست" هوادارسوسیالیسم(کمونیسم) باشند. سوسیالیسم به عنوان چیزی که اتفاق خواهد افتاد دیده می شود، جایگزین سرمایه داری می گردد، بدون ارائه دلایلی برای اینکه چرا ما بایستی خواهانش باشیم .حداکثر,مارکس و انگلس به ابرازآلترناتیو دست زدند-"خرابه یا انقلاب" یا "سوسیالیسم یا بربریت"(واژه لوکزامبورک)- اما نه اینکه چرا می بایستی انتخاب ما انقلاب سوسیالیستی باشد و نه خرابه -که شاید بنظر آشکار بیاید اما بعنوان انتخابی اخلاقی باقی میماند .
تاریخا آنارشیسم در نقد اخلاقی جامعه سرمایه داری ریشه دارد و چشم انداز ایده آلی از جامعه جدیدی مبنی بر آزادی، برابری، همبستگی و عدالت می باشد . مایلستاین کاملا حق دارد که تمرکزش بر این باشد,همانطور که برای بوکچین, مربی (و معلم) او, نیز چنین بوده است. مشکل آنموقع بروز میکند که یک نظریه صرفا (و تنها) به یک رویکرد اخلاقی محدود گردد .آری,کمونیسم آزادیخواهانه( نامی دیگر برای آنارشیسم-مترجم) خوب است , چه جمعا(کومونیته وار) وچه اندیودوالی (فردن ), اما چگونه میتواند به مرحله ظهور برسد؟ ما برای تحقق آن , استراتژیکی ,چه می توانیم بکنیم؟ نیرو های اجتماعی که می توانند به ایجاد سوسیالیسم تحقق بخشند کدامند؟ بجای "پرولتاریا" یا "دوزخیان زمین",مایلستاین و دیگر بوکچینایت ها معتقدند که تغییرات اجتماعی توسط افراد,شهروندان , نیک تحقق می یابد,"مردمی که قادر به حفظ یک جامعه جدید میباشند"(صفحه 69 ), با نادیده گرفتن طبقه و یا پیشینه افراد .
به اعتبار خود، مارکس به توسعه نظریه ای پرداخت مبنی بر چگونگی عملکرد سرمایه داری، چه روندی در آن به سمت سوسیالیسم و کدام در مخالفت با آن در حرکتند (بسمت بربریت). نیروی اجتماعی برای ایجاد جامعه نوین کدام است؟
مارکس به محوریت طبقه کارگر ایجاد شده توسط سرمایه داری معتقد بود، یک نیروی جمعی که توسط صنعت مدرن و شهرهای مدرن گرد هم آورده شده ,تحت فشار قرار گرفته شده و از ظلم و ستم خویش آگاه گردیده و به شورش در برابر آن پرداخته ایم .
او کارگران را به عنوان گروهی پیشرو در اتحاد با دیگر گروه های تحت ستم از مردم می انگاشت .
آنارشیستها با بسیاری از برنامه های مارکس مخالف بودند: دولت انتقالی(منظور دیکتاتوری پرولتاریا ست- مترجم), اقتصاد مرکزی و استراتژی انتخاباتی. اما مایلستاین معتقد است که " آنارشیستهای کلاسیک" همچنین " به اشکال گرایشی سوسیالیسم کارگری نظر داشتند "(صفحه 27) . او به گزارش این بعنوان یک واقعیت تاریخی می پردازد,اما در مورد چرائی انجام آن بحثی نمیکند. بوکچین به شدت ایده بالقوه انقلابی بودن طبقه کارگرمدرن را رد میکرد(رجوع کنید به "گوش کنید مارکسیستها!"; بوکچین هزار و نهصد و هشتاد و شش/1986). او به آگاهی غیر انقلابی بسیاری از کارگران امروز اشاره میکرد-که حقیقت دارد(در حال حاضر),اما این در مورد تمامی جمعیت-شهروندان,مترجم-(که اکثریت آن طبقه کارگر میباشد) صادق هست .
مایلستاین بدگوئی بوکچین از "سوسیالیسم پرولتاریائی" را تکرار نمیکند. اما او تفاوتی بین"آنارشیسم کلاسیک"وآنارشیسم"بازنو شده/تجدید شده"(1) قائل می شود.این یک نسخه دیگر ازدو گرایش درآنارشیسم مدرن میباشد,همانطور که توسط یوری گوردون، دیوید گریبر(2)،و دیگران بیان شده است (پرایس,2009) . منظورمایلستاین از"آنارشیسم کلاسیک" چیزی است که اشمیت و ون در والت(3) به آن
لقب "سنت وسیع آنارشیسم"(2009) داده اند . سیندی مدعی میشود, که آنارشیسم کلاسیک, از "جهت گیری کارگری(4)"(ص83) دچار صدمه شده است .او توضیح نمیدهد که منظورش از"کارگری(5)" چیست یا چرا به رد آن میپردازد . بجایش او به پنج نفوذی که بر "آنارشیسم تجدید شده" صورت گرفته اشاره میکند ,که هیچ کدامشان شامل مبارزه در محیط کار(6)- تاکید از مترجم - نمی شود .(سنت وسیع آنارشیسم شامل آنهائی میشد که ترکیب میکنند مبارزات طبقه کارگر را با مسائل غیر طبقاتی چون سکس، ملیت، و غیره. بدبختانه همچنین شامل کسانی میشد که به اشتباه به روش صرف-طبقه ای مجهز بودند. اما حمایت ازمبارزات غیر- طبقاتی مستلزم نفی اهمیت مبارزات کارگران نمیباشد) .
حال آنکه ترجیحا,او(منظور سیندی میباشد-مترجم) چنین مینویسد," نوشته های بوکجین اشاره دارد به شهر یا محلات( همسایگی) بعنوان مرکز مبارزاتی,رادیکالیزه شدن ,قدرت دوگانه, و در نهایت انقلاب"(صفحه 84). من عمیقا به سازماندهی کومونیته(محیط زیستمان) معتقدم, اما کومونیته- به خودی خود- قدرت بالقوه مخالفت جویانه اشغال محیط های کار را در یک اعتصاب عمومی , و بستن اقتصاد - و دوباره شروع کردنش به راه های مختلف را ندارد. بوکچین حامل نظراتش تا به آخر بود , به دفاع و طرفداری از استراتژی انتخاباتی برای بسر کار آوردن پیروانش در حکومتهای محلی(شهرها, بخش ها, یا قصبه ها). در آنجا آنها میبایست از ساختار دولت محلی برای بوجود آوردن کمونیسم آزادیخواهانه بهره مند شوند (بی هل(7) ,1988).این طرح رفرمیستی غیر واقع بینانه ای بود(مایلستاین به این برخورد نمیکند).
در حالی که بسیاری ازآنارشیستها به سادگی بینشهای مارکس را رد میکنند,مایلستاین معتقد است که نوشتارهای او برای آنارشیستها مفید میباشد."بیشترازهرکسی,کارل مارکس- با بیان قانع کننده ای در سرمایه, به ویژه گی های اساسی آنچیزی که به هژمونی(سلطه) ساختار اجتماعی تبدیل میشود واقف بوده (ص 21) است". او اشاره مساعد منشانه ای از توضیح مارکس دررابطه با کالائی شدن جامعه (بدیگر زبان شیئی شدن-مترجم) تحت سرمایه داری میکند .اما او اشاره به طرزی که مارکس به توصیف سرمایه داری در ایجاد طبقه کارگر به عنوان عامل جمعی در فرایند تولید است نمیکند . او همچنین در تشریح ماهیت اقتصادی"ارزش "، پایه و اساس قیمت، در تئوری مارکس,اشتباه میکند .او مینویسد," ارزش از طریق اینکه فرد چقدرمیبایست مبادله و یا انباشت کند تعیین میشود: پول، اموال، یا به خصوص قدرت برروی دیگران"(ص 21) . بهیچ وجه چنین نیست. برای مارکس,"ارزش مبادله" زمان کاراجتماعا لازم برای تولید کالا میباشد(این یعنی،انگار که کالا مظهر کار صرف شده در ساخت آن میباشد). در سازگار بودن با دیگر بخش از نظراتش, مایلستاین نادیده می انگارد اهمیت کارگر را در ایجاد ارزش سرمایه داری.
این کارگران هستند که بطور مستقیم ظلم و ستم سرمایه داران را بر دوش خود حس میکنند . بنابراین کارگران به احتمال زیاد در برابر ظلم و ستم سرمایه داران مقاومت میکنند .حداقل , به احتمال بیشتری از مدیران بانکها ,کشاورزان یا افسران پلیس . بهرحال, کارگران, در محیط بلاانقطاع استثمار,در موقعیت بهتری برای مقاومت در برابر ظلم و ستم سرمایه داری هستند تا نسبت به "شهروندان " به طور تصادفی انتخاب شده از طبقات مختلف .
و طبقه کارگر- بعنوان یک طبقه - اصطکاک دارند(8) با تمامی دیگر گروه های ستمدیده و سرکوب شده :زنان,هم سکس گرایان مرد و زن ,دو سکس گرایان و زن جامه گان(9)،غیر سفید پوستان ، ملت های تحت ستم، زندانیان، و غیره .اینکه علیه اینگونه ستمها نیز میبایست مبارزه کرد به معنی برسمیدن نشناختن(و یا نادیده پنداشتن) استثمار طبقاتی نمی باشد. بزرگترین پتانسیل انقلابی جائی است که ستم طبقه وغیر طبقه اصطکاک داشته(رویهم افتاده),آنطور که برای زنان کارگر سیاهپوست .
همانند دیگر مروجین آنارشیسم "نو" یا " تجدید شده "مایلستاین نیز استراتژی خودش را مطرح میکند ."پروژه های کوچک-از تعاونی های دوچرخه تا مدارس مجانی...[در برداشتن]دانه های نابودی روابط عمودی اجتماعی کنونی"(ص15)."ایده این است که مردم دست به ایجاد نهادهای مخالف بزنند وهمچنین به شیوه هائی از زندگی که نیروی کافی را به دست آورد ... در نهایت هم سطح با , یا در نهایت به پیروزی در جدال با قدرت مرکزی"(ص 46). او همچنین حامی عمل مستقیم و تظاهرات میباشد,اما این از قرار مرکز استراتژی اش میباشد .این در واقعیت امر یک استراتژی"نوینی" نیست. برمیگردد به کمک متقابل(موتوآلیسم) پرودون.(نوعی از تعاونی اعتبار که با رشد مسالمت آمیز جایگزین سرمایه داری و دولت میگردد).او(منظور پرودون است)این را در مقابله با ایجاد اتحادیه های کارگری میگذاشت یا در هدف گیری برای انقلاب .
مایلستاین به بحث پیرامون انتقاد "کلاسیک" از این راهبرد (استراتژی) نمی پردازد, چه رسد به رد آن . مشکل- در آنموقع و حال-اینست که طبقه سرمایه دار دولت را تحت کنترل دارد و ,طبیعتا ,بازار را. نهادهای جایگزین تنها در حاشیه اجازه اظهار وجود دارند .در اینجا آنها یا شکست میخورند یا موفق میشوند,که در این صورت در چارچوب هیرارشیک(هرمی) جامعه ادغام میگردند(کلی تعاونیهای موفق وجود دارند, اما آنها هیچ تهدیدی برای سرمایه داری نیستند). اما چه میشود اگر نهادهای جایگزین تهدیدی برای موسسات حاکم (موجود) گردند؟ چه میشود اگر تعاونی های آنارشیستی تهدیدی برای جایگزینی کمپانیهای عظیم الجثه که به تولید آلومینیوم یا ماشین یا بنزین(که ....بعید است) بپردازند؟ خیلی ساده ,دیگر شرکت ها و کمپانی ها به تحریم تعاونی ها دست خواهند زد, به آنان وام نخواهند داد, و به آنان اجازه استفاده از سیستم راه و ترابری نخواهند داد. دولت مالیات هایشان را زیاد میکند, دنباله گیری از مقررات را برایشان ناممکن میسازد و دست آخر آنان را غیر قانونی اعلام میگرداند .
این بمعنی انتقاد از ساختن تعاونی ها نمیباشد و یا زندگی به سبک غیر متعارف .
اینها شاید به خودی خود خوب باشند. اما استراتژی کافی برای تغییر جامعه محسوب نمیشوند . کوتاه سخن, آلترناتیوئی جز استراتژی "کلاسیک" انقلابی آنارشیستی و ساختن جنبشهای توده ای درمیان کارگران و تمامی دیگر گروههای ستمدیده وجود ندارد. البته با اعلام قبلی این مساله که در آینده میبایست بیش از پیش در سازمانهای توده ای به شیوه دموکراتیک برخورد کرد , به مبارزه علیه کارفرمایان و تمامی دیگر ستم ها-و با هدف قیام نهائی طبقه کارگر و همه مظلومان
تمرکز مایلستاین براخلاق کاملا درست است . بخصوص من تعهد او را به دموکراسی, که بسیاری از آنارشیستها رد میکنند, دوست دارم(دموکراسی مستقیم) . اما ما لزوما نمیبایستی بین ارزش ها و تجزیه تحلیل ماتریالیستی ,از اینکه سرمایه داری چگونه کار میکند و چگونه میتوان آنرا به چالش کشاند ,انتخابی کنیم .هر چه مارکس- یا بوکچین - میاندیشیدند ،دیدگاه های ناسازگاری نیستند. یک تجزیه و تحلیل اخلاقی می تواند هدف را به ما نشان دهد و باعث شود که سیستم موجود را نفی کنیم . یک تحلیل ماتریالیستی میتواند ما را در شناخت نیروهائی که درحال رفتن به مسیر آزادیخواهانه و آنهائی که در جهت مسیر واپسگرایانه در حرکتند هدایت کند. و اخلاقیات میتواند, مجددا, ما را در این تصمیم گیری هدایت کند.این یک بحث هست و یک تصمیم .کتاب سیندی مایلستاین کمک با ارزشی در راستای این بحث میباشد.
********************
References:مراجعات
*Biehl,Janet, with Bookchin,Murray(1998).The Politics of Social Ecology:Libertarian Municipalism.Montreal/NYC:Black Rose Books.
*Bookchin,Murray(1986). Post-Scarcity Anarchism(2nd ed.).Montreal/ Buffalo NY:Black Rose Books.
-------------(1995).Social Anarchism or Lifestyle Anarchism:An Unbridgeable Chasm.Edinburgh,Scotland/ San Francisco CA: AK Press.
*Price,Wayne(2009)."The two main trends in anarchism ". www.anarkismo.net/article/13536
*Schmit, Michael,& van der Walt,Lucien(2009).Black Flame:The Revolutionary Class Politics of Anarchism and Syndicalism vol.1. Oakland CA: AK Press
**********************************
زیر نویس ها
(1) Renewed Anarchism / (2) Uri Gordon & David Graeber / (3) Schmidt & Van derWalt
(4) Workerist orientation / (5) Workerism / (6)Workplace struggle / (7) Biehl / (8)Overlap
(9) GLBT(Gay,Lesbian,Bisexual,Transvestiteکسی که در لباس و رفتار ازسکس مخالف خود تقلید میکند )
************************************
پعد التحریر: از مترجم
هر چند با اکثریت نظرات مطرح شده در این بررسی انتقادی موافقم و در همسوئی با رفیق نویسنده بینش رفیق سیندی مایلستاین را در "بهترین" حالت رفرمیستی و در "بدترین " حالت رویائی و غیر قابل تحقق میبینم ; اما , ناگفته نماند, با آلترناتیو پیشنهادی رفیق وین پرایس نیز لزوما همخوانی ندارم .چرا؟ زیرا رفیق در تاکتیک و استراتژی انقلابی (آنارشیستی) کماکان پیرو بینش سنتی پیروزی انقلاب در پی قیام شهری (و در راستای اعتصاب عمومی کارگران ) بوده و میباشد. بدیگر سخن آنارشیسم کمونیستی پلاتفرمی -نستور مخناوی!! اینکه در بهترین حالت آنارکو سندیکالیستهای انقلابی در هر کشور بتوانند در آینده قدرت دولتی را نابود و آنارشی را برقرار کنند(بماند که در شرایط کنونی این سندیکاها در اقلیت فوق العاده ناچیزی در سطح جهان بسرمیبرند) شک داشته و دارم. و آن را , با توجه به شکست انقلابات آنارشیستی در کمون پاریس( 3 ماهه) و مهمتر از آن تجربه بس ارزنده (سه ساله) در اسپانیا ,ناممکن میدانم .
خلاصه کنم : من به پیروی از تز رفیق جیمز هراد (مطرح شده در کتاب "آزاد شدن"*) معتقدم که با درس گیری از شکست تمامی تاکتیک های مبارزاتی در جنبش های انقلابی در گذشته ,منجمله قیام و جنگ مسلحانه ... که به صرف سرنگونی حکومتها انجامیده ولی دولتها ناپدید نگردیدند و به باز تولید خویش ادامه دادند, میبایست با شیوه ای نوین به جنگ سرمایه و دولت رفت .از این جهت آلترناتیو را بر مبنای ساختن نطفه های جامعه آنارشیستی در درون همین جامعه سرمایه داری و بموازات نهادهای حاکم میبایست پایه گذاری نمود .راه دیگری برایمان نمانده رفقا. میبایست از اتلاف وقت و هرز دادن انرژیهایمان (مثلا در جنبشهای تک ماده ای) جلوگیری کرده و در اسرع وقت با دامن زدن به بحثی اصولی برای غالب گرداندن این استراتژی در درون جنبش آنارشیستی جهانی اقدام عاجل را بنمائیم . و این چیزی نیست جز آنارشیسم کمونیستی اجماعی, توام با رضایت و موافقت عمومی .
پیش بسوی برقراری بلافاصله انجمنهای دموکراتیک خود مختار در هر شهر و روستا
زنده باد آزادی - زنده باد آنارشی
(*)James Herod : "Getting Free"*Price,Wayne(2009)."The two main trends in anarchism ". www.anarkismo.net/article/13536
*Schmit, Michael,& van der Walt,Lucien(2009).Black Flame:The Revolutionary Class Politics of Anarchism and Syndicalism vol.1. Oakland CA: AK Press
**********************************
زیر نویس ها
(1) Renewed Anarchism / (2) Uri Gordon & David Graeber / (3) Schmidt & Van derWalt
(4) Workerist orientation / (5) Workerism / (6)Workplace struggle / (7) Biehl / (8)Overlap
(9) GLBT(Gay,Lesbian,Bisexual,Transvestiteکسی که در لباس و رفتار ازسکس مخالف خود تقلید میکند )
************************************
پعد التحریر: از مترجم
هر چند با اکثریت نظرات مطرح شده در این بررسی انتقادی موافقم و در همسوئی با رفیق نویسنده بینش رفیق سیندی مایلستاین را در "بهترین" حالت رفرمیستی و در "بدترین " حالت رویائی و غیر قابل تحقق میبینم ; اما , ناگفته نماند, با آلترناتیو پیشنهادی رفیق وین پرایس نیز لزوما همخوانی ندارم .چرا؟ زیرا رفیق در تاکتیک و استراتژی انقلابی (آنارشیستی) کماکان پیرو بینش سنتی پیروزی انقلاب در پی قیام شهری (و در راستای اعتصاب عمومی کارگران ) بوده و میباشد. بدیگر سخن آنارشیسم کمونیستی پلاتفرمی -نستور مخناوی!! اینکه در بهترین حالت آنارکو سندیکالیستهای انقلابی در هر کشور بتوانند در آینده قدرت دولتی را نابود و آنارشی را برقرار کنند(بماند که در شرایط کنونی این سندیکاها در اقلیت فوق العاده ناچیزی در سطح جهان بسرمیبرند) شک داشته و دارم. و آن را , با توجه به شکست انقلابات آنارشیستی در کمون پاریس( 3 ماهه) و مهمتر از آن تجربه بس ارزنده (سه ساله) در اسپانیا ,ناممکن میدانم .
خلاصه کنم : من به پیروی از تز رفیق جیمز هراد (مطرح شده در کتاب "آزاد شدن"*) معتقدم که با درس گیری از شکست تمامی تاکتیک های مبارزاتی در جنبش های انقلابی در گذشته ,منجمله قیام و جنگ مسلحانه ... که به صرف سرنگونی حکومتها انجامیده ولی دولتها ناپدید نگردیدند و به باز تولید خویش ادامه دادند, میبایست با شیوه ای نوین به جنگ سرمایه و دولت رفت .از این جهت آلترناتیو را بر مبنای ساختن نطفه های جامعه آنارشیستی در درون همین جامعه سرمایه داری و بموازات نهادهای حاکم میبایست پایه گذاری نمود .راه دیگری برایمان نمانده رفقا. میبایست از اتلاف وقت و هرز دادن انرژیهایمان (مثلا در جنبشهای تک ماده ای) جلوگیری کرده و در اسرع وقت با دامن زدن به بحثی اصولی برای غالب گرداندن این استراتژی در درون جنبش آنارشیستی جهانی اقدام عاجل را بنمائیم . و این چیزی نیست جز آنارشیسم کمونیستی اجماعی, توام با رضایت و موافقت عمومی .
پیش بسوی برقراری بلافاصله انجمنهای دموکراتیک خود مختار در هر شهر و روستا
زنده باد آزادی - زنده باد آنارشی
Subscribe to:
Posts (Atom)