باز سخنی پیرامون آلترناتیو
این متن رو در 9 سپتامبر 2011 نوشته بودم . مجددا در اینجا باز تکثیرش میکنم
نمیبایست , حتی برای یک لحظه , فراموش کرد که سیستم سرمایه داری جهانی با تمامی دستک و دنبکش; از پول و قدرت سیاسی گرفته تا زندان و شکنجه, فقر و فلاکت, قحطی و جنگ.... همینجوری از سر "حسن نیت " خودشونو بما تسلیم کنند....خیر !! تنها آلترناتیو همانا بنیانگذاردن قدرت توده ای(آنارشی) توسط خودمان میباشد: ساختن جامعه ای انسانی, همین حالا( نه فردا در پس قیامی توده ای و....), و درست بموازات همین "نظم" (بخوان بی نظمی و هرج و مرج سرمایه ) موجود کنونی. جامعه ای که در آن نه از طبقه ستمگر سرمایه دار خبری هست و نه از روابط از خود بیگانه فتیشیستی اثری....کومونیته ای از انسانهای برابر وعاشق , توام با همدردی و کمک متقابل !! این جامعه را درسه شق همسایه
گا نمان , در محل زیست, و در محیط کار میبایست سازماندهی کرد . تمامی دیگر شیوه های مبارزاتی برای برقراری جامعه نوین عقیم گردیده اند(از سندیکا گرفته تا اعتصاب غذا و بایکوت و قیام ....) . صد البته این بدان معنی نیست که از اینگونه شیوه ها ی مبارزات طبقاتی دست کشید, بهیچ وجه بلکه میبایست آنرا تشدید هم کرد,اما نه بعنوان راه رسیدن به مدینه فاضله مان ....منظور اینست که نمیتوان به این امید نشست که در آتیه ای نا معلوم آنهم یه دفعه و با قیامی سراسری, نه تنها حکومت را سرنگون و دولت را خلع سلاح کرد بلکه روابط سرمایه داری را نیزهمزمان ملغی گرداند!! این از محالاته. خواب دیدید خیر باشه.پس آستینها رو بالا بزنیم و در محله امان همین امروز در کنار و با اشتراک مساعی با همسایه هایمان, در محیط کارمان با دیگر همکاران و کارگران و در محیط زیستمان( چه آپارتمان و چه ...) روابطی کاملا دموکراتیک ,غیر هیرارشیک, بدون پول و دستمزد.... به ساختن تمامی زیر بنای جامعه ا ی نوین همت گماریم....وقتی حتی یک کومونیته را بسازیم ...در عمل چراغی خواهد شد برای دیگر مناطق ....و کشورها :ازجنبش زاپاتیستا در کوهستانهای چیاپاس در مکزیک میبایست آموخت;ازهمدردی و همسوئی شهروندان حومه لاپاز(ال آلتو)در بولیوی میبایست پند گرفت; از جنبش "همه باید بروند" -منظور سیاستمداران فاسد با احزاب رنگارنگشان میباشد-در آرژانتین, میباست سرمشق گرفت....راه دیگری نیست...بیهوده با خرده کاری های رنگ و وارنگ, به جنگ فردی و یا حتی گروهی(در حیطه جامعه مدنی غرق در لیبرالیسم متعفن) با نهادهای دولتی و طبقه سرمایه دار نیروهایمان را بیش از این به هرز ندهیم.
پس, پیش بسوی ساختن آلترناتیوی حقیقی در همه جا (شهر و ده ) و همین امروز
آنارشی یعنی همزمان از طرفی دامن زدن سهمگین به جنگ طبقاتی و از طرف دیگر ساختن روابطی انسانی: بدون استثمار و از خود بیگانگی
زنده باد آنان که در کوران مبارزه از خود مایه میگذارند
پیمان پایدار
No comments:
Post a Comment