برهنگی همیشه برای سكس نیست

"همسر دوک کاونتری زنی محترم بود. وقتی ظلم شوهر و مالیات سنگین را می دید به شوهرش اصرارمی کرد که مالیات را کم کند ولی او رد می کرد. بالاخره دوک شرطی گذاشت، گفت اگر برهنه دورشهر بگردی اینکاررا میکنم .زن قبول کرد، خبر در شهر می پیچد، گودیوا سواربراسب در حالی که همه ی پوشش بدنش موهای ریخته روی سینه اش بود در شهر چرخید، ولی مردم شهر به احترامش ازخانه بیرون نیامدند وپنجره ها را بستند. در تاریخ انگلیس بانو گودیوا به عنوان یک زن "نجیب" جایگاهی والا دارد و مجسمه اش در کاونتری ساخته شده"

 

****************

 

ممنون از دوست عزیزم زهره- از ایران- واسه فرستادن

این متن تاریخی به نه سخد .
البته باید متذکر شد که این رسم طبقات بالادست و حاکمان است (عمدتا در 500 سال گذشته توسط بورژوازها) که برای اینکه توده ها از ظلم ,ستم,اجحاف و...بگونه سیستماتیک "آگاه نگردند" و یا آنها را بهم "ربط ندهند" , از یکسری از افراد "سرشناس" مجسمه ای ساخته ودر معابر عمومی نصب میگردانند و یا احیانا خیابانی را به اسم آن شخص میکنند!! بدین وسیله ,به خیال خام خویش, با "گول زدن" مردم سعی میکنند هر گونه مبارزه ("فردی") و یا مبارزات ("جمعی") تاریخی را به تاریکخانه ذهن علیل خودشان پس بزنند وآنرا بزیر نوشته متون تاریخی تبدیل گردانند . بیک کلام قضیه را هر جوری میشود در سطح جامعه ,بقول معروف, ماستمالی نمایند . واقعه فوق الذکر نیز, هر چند شوینیستی و انزجار آور, از این قاعده مستثنا نمیباشد .  

پیمان پایدار