شعری از رفیق : بتول عزیزپور

از پانسمان پترولیوم
به نام ِ به کام ِ
به جام ِ سعادتی که آسمان را در استیلای منابع

هفتاد بار ْ

اکتشاف ْ تسریع می کند
و « 2 » پیروزی، سقف را بر سَر ِ یاسوج می چرخاند
و مدرسه را زمین می زند
تا همه دادها
از " دار ِ سی" فوران کـُـــند
و در فارسی پهلو بگیرد
از میان ِ خاور
خار می روید
ای " بارون " !
و میدان ْ از احتمال ِ قرارداد
تا استخوان اجداد
بهشت پارو می کند
"رویتر" از روم،
" ژولیوس" را بر داشت و
بر پشت ما " کارت " زد
تا " به کجای این شب ژنده "
کنوانسیون
کنسرسیوم ببندد در ایوان "پترولاسی"
از بشکه هایی که باد می کنید
و قوانین عادلانه در پی الحاق ْ
زیر پتوی ِ I love you
با نغمه های متواتر
پیش ها و ریش ها را " نمودند " از مصدری که " گائ...ن" بود
و گورستان گربه را به شباهت گرگ رسانـ ْــد
انتخاب ْ
کاردی است مُـهّم که "سزار" را سزاور فتوحات ندانست
از " گای..." تا bye
اموری است که ملــّی را از صنعت کوتاه کرد
و ذخائر را تا زمزمهء امتیاز به زیر کشید
آماری متحول تر از دیوار
از گوش ها بالا نمی روَد
در شرایط ایالتی
که "مظفری" شد
و قول را قاری کرد
در رختخواب چند نفره...


به دوستی که بطور "یواشکی" و توسط ایمیل در این باره دو سه پرسش داشتند:


1- به طنز، منظور اشاره به « ویلیام ناکس دارسی» معروف است
2 - " بارون" و رویتر، اشاره به :
Le Baron Julius de Reuter
است.
3- و :
روشن است که « به کجای این شب ژنده» اشاره به پاره ای از شعر نیما یوشیج است:
"به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خودرا / تا کشد از سینهء پر دردش بیرون... "
4- با توجه به وضعیت کمدی – تراژدی گذشته و کنونی ما، گمان نمی کنم در این متن غلط تایپی به چشم بخورد؛ دیگر این که وقتی اوضاع و احوال و روزگار ِ " حال" ما به گونه ای است که در بیرون از کشور،هم، ناگزیر می باید " یواشکی" به سر برد این خود از سیاه ترین و تلخ ترین طنزها بشمار می آید!
Batoul Azizpour's photo.