Sunday, June 19, 2016

The new book 'The Other Slavery' will make you 
کتاب جدید 'دگر برده داری' شما را مجبور به تجدید نظر 
rethink American history
در مورد تاریخ آمریکا خواهد کرد

Review مروری بر کتاب
http://www.latimes.com/books/jacketcopy/la-ca-jc-native-american-slavery-20160505-snap-story.html
ترجمه از : پیمان پایدار





By: David Treuer

13 May 2016

It is not often that a single work of history can change the course of an entire field and upset the received notions and received knowledge of the generations but that is exactly what "The Other Slavery" does.  Andrés Reséndez boldly argues that slavery, not necessarily disease and misfortune, was the one part of the colonial matrix that decimated the indigenous population of North America and that the institution of this “other slavery” was the model for all others.

 اغلب اینطور نیست که صرف یک تحقیق تاریخی (یا یک کتاب) بتواند سمت و سوی کل رشته را تغییر دهد و مفاهیم دریافتی مان از این دانش را دگرگون کند اما این دقیقا همان چیزیست که "دگر برده داری" میکند. 'اندرس رزندز'  شجاعانه استدلال می کند که برده داری، نه لزوما بیماری و بدبختی، یک بخش از ماتریس استعماری بود که جمعیت بومی شمال آمریکا را نابود کرد و اینکه نهاد این "دگر برده داری"  مدلی  برای تمامی دگر مدلها بود.
When we think of slavery in the New World we immediately think of the capture and sale of African slaves who were then transported to North America. But, he argues, there was another kind of slavery in the New World — “the other slavery” — that predated and outlasted the African slave trade that was in many ways more fundamental.

هنگامی که ما به برده داری در دنیای جدید فکر می کنم ما بلافاصله از دستگیری و فروش بردگان آفریقایی که پس از آن به شمال آمریکا منتقل شدند فکر می کنیم. اما، او استدلال می کند، نوع دیگری از برده داری در دنیای جدید وجود داشت-"دگر برده داری"- که قبل از آن بوده و با دوام تر از تجارت برده های آفریقائی که از جهات زیادی بسیار اساسی تر بود.
While the archaeological record suggests that slavery between tribes existed before the coming of Europeans, their arrival transformed it and made it so widespread as to leave no part of North America untouched. The “other slavery” shaped the shared history of Mexico and later the United States, and was so deeply entrenched that it was ignored. Because “it had no legal basis, it was never formally abolished like African slavery,” the "other slavery" continued well into the 20th century.

در حالی که اسناد باستان شناسی نشان می دهد که برده داری بین قبایل قبل از آمدن اروپایی ها وجود داشته است، ورود آنها آنرا متحول کرد و چنان گسترش داد که هیچ  بخشی از شمال آمریکا را دست نخورده نگذاشت . "دگر برده داری" تاریخ مشترک مکزیک و بعدا ایالات متحده را شکل داد، و آنقدرعمیق بود که نادیده گرفته شد. چرا که "هیچ مبنای قانونی نداشت، و هرگز به طور رسمی مانند برده داری آفریقائی ها لغو نشد" و "دگر برده داری" کاملا تا قرن 20 ادامه یافت.


Reséndez launches his thesis with a bang that might (and probably should) upset the most widely held idea about the colonization of the New World: That as bad as the Spanish, Portuguese and later the English were, most Indians died from diseases against which most had no immunity, which was no one’s fault. It’s the “no harm no foul” approach to colonization.

رزندز تز خود را همچون پتکی عرضه میکند که ممکن است (و احتمالا می باید) ایده وسیعا متداول / پذیرفته شده در مورد استعمار دنیای جدید را دگرگون کند: که هرچند  اسپانیائی ها، پرتغالی ها و بعد از آن انگلیسی  ها بد بودند، بسیاری از سرخپوستان  از بیماری هائی درگذشتند که در برابر آن هیچ سیستم ایمنی نداشتند، که تقصیر  هیچ کس نبود. این رویکرد "هیچ آسیبی هیچ ناپاکی" از استعمار است.
But if this were true, if disease was the culprit, wonders Reséndez, why is there no mention of any major disease, much less pandemics, in the New World until 1519, a full 25 years after Columbus first set down on Hispaniola?

اما اگر این درست باشد، اگر بیماری مقصر بود، رزندز متعجب است ، چرا اشاره ای به هیچ گونه بیماری بزرگ نیست، خیلی کمتر همه گیر، در دنیای جدید تا 1519، 25 سال پس از ورود کلمبوس در هیسپانیولا ؟




The Other Slavery: The Uncovered Story of Indian Enslavement in America

According to Reséndez, the Spanish were well aware of disease at that time; they knew exactly what smallpox was and what it looked like, but they make no mention of it. He explains why smallpox was unlikely to cross the Atlantic: Smallpox was endemic in the Old World, and the majority of Europeans had been exposed to it as children and those who survived had lifelong immunity. European sailors and passengers were unlikely to have an active smallpox infection. And if they did it would have been hard for smallpox to cross the ocean, a journey of five or six weeks during which time an infected passenger would have died or recovered. The disease probably spread more slowly than previously thought.

به زعم رزندز، اسپانیائی ها به خوبی از بیماری در آن زمان آگاه بودند؛ آنها دقیقا می دانستند که آبله چه بود و چه شکی ، اما آنها هیچ اشاره ای به آن نکردند. او توضیح میدهد که چرا آبله بعید بود که از اقیانوس اطلس عبور کند: آبله در دنیای قدیم بومی بود، و اکثر اروپائی ها در کودکی در معرض آن قرار گرفته بودند و کسانی که جان سالم بدر بردند مصونیت مادام العمر داشتند. بعید است که ملوانان اروپائی و مسافران عفونت آبله فعالی داشته باشند. و اگر میداشتند سخت میبود که آبله از اقیانوس عبور کند، سفری پنج یا شش هفته ای در طی زمانی که یک مسافر مبتلا به آبله یا میمرد یا بهبودی میافت . این بیماری احتمالا آهسته تر از آنچه قبلا  تصورش می شد گسترش یافته است.
Meanwhile, an institution was put in place almost immediately that had grave consequences for Indians in the New World: slavery.

 در همین حال، یک نهاد تقریبا بلافاصله برقرار شد که عواقب وخیمی برای سرخپوستان در دنیای جدید بهمراه داشت : برده داری.
Even if Indians did contract diseases against which they had no immunity (like Europeans did during the Plague) they would have (like the Europeans during the plague) rebounded within a few decades. The major difference between Indian and European populations was the fact that Indians were enslaved to work on gold mines and silver mines in alarming numbers beginning on Columbus’ second voyage whereas Europeans were not.
حتی اگر سرخپوستان دچار بیمارهائی میشدند که در برابر آنها هیچ ایمنی نداشتند (مانند اروپایی ها در طول طاعون) آنها ظرف مدت چند دهه  (مانند اروپایی ها در طول طاعون)  بهبودی میافتند . تفاوت عمده بین جمعیت سرخپوستان و اروپائی ها این واقعیت است که سرخپوستان بیشماری ازشروع سفر دوم کلمبوس تحت شرایط بردگی در معادن طلا و نقره بکار گرفته شدند در حالی که اروپایی ها نبودند.
By 1520 whole Caribbean islands had been depopulated — the inhabitants moved to gold mines in what is now the Dominican Republic. Tens of thousands of Indians were worked to death even after the Spanish monarchy outlawed slavery.
تا 1520 کل جزایر کارائیب از جمعیت خالی شده بودند - ساکنین را به معادن طلا ئی   که امروزه جمهوری دومینیکن نامیده میشود نقل مکان داده بودند.از دهها هزار نفر سرخپوست تا سرحد مرگ کار میکشیدند حتی پس از اینکه پادشاهی اسپانیا برده داری را غیر قانونی اعلام کرده بود .



The perpetrators of this regime included explorers such as Cortes (the owner of the largest number of slaves in Mexico), territorial governors of New Mexico and U.S. officials. For As his narrative moves to Mexico, New Mexico and parts north, at each place and phase of the “other slavery” he shows a masterful grasp of the history and an astonishing command of archival material in not a few languages. He also shows, with startling clarity, how even after slavery was outlawed by the Spanish and then the Mexican and the American governments, those interested in profiting from the enterprise deployed a bouquet of legal terms and frameworks to continue the practice.many years white Southern colonists exported more Indians from the southeastern United States than they imported black slaves. Conflicts, such as the Pueblo Revolt of 1680, were in large part spurred by the ceaseless capture and conscription of Indians from all over New Mexico for export to the silver mines of Mexico.


عاملان این رژیم شامل جستجوگرانی چون کورتس (صاحب بیشترین تعداد بردگان در مکزیک)، فرمانداران اراضی نیومکزیکو و مقامات ایالات متحده میباشند. همینکه روایت او به مکزیک، نیومکزیکو و بسمت شمال حرکت می کند ، در هر مکان و مرحله از "دگر برده داری" او درک استادانه از تاریخ و یک تسلط شگفت آور از متون آرشیوی در یک چند زبان نشان می دهد. او همچنین نشان می دهد، با وضوح شگفت انگیز، چگونه حتی پس ازاینکه برده داری توسط دولت اسپانیا و سپس  مکزیک و آمریکا غیرقانونی اعلام شد، کسانی که علاقه مند بهره وری از این جنایت شوم بودند با استفاده از واژه های قانونی و چارچوب به آن ادامه دادند. سال های متمادی سفیدپوستان استعمارگر جنوب آمریکا سرخپوستان بیشتری را از جنوب شرقی ایالات متحده صادرمیکردند تا وارد کردن بردگان سیاه پوست . درگیری ها، مانند شورش پوئبلو(جنوب شرق مکزیک-م) 1680، در بخش بزرگی بخاطر دستگیری بی وقفه و به خدمت سربازی گرفتن سرخپوستان از سراسر نیومکزیکو برای صادرات به معادن نقره مکزیک بود.



Reséndez doesn’t spare the reader the shock of seeing a whole system of settlement, colonialism and capitalism that was built around the institution of the enslavement of Indians. And he includes some shocking instances of depravity and cruelty perpetrated in the New World in the name of crown and Christ. Nor does he omit the variations on that central theme as practiced by some tribes against others. In particular, Reséndez illustrates how the “horse empires” of the southern plains of  the Comanche and Utes became dominant and expanded their territory and their control not just by mastering the horse but also by becoming the masters of less fortunate Indians around them, including the Paiute, Pueblo, Mexicans and Apache.

رزندز مرتب به خواننده شوک دیدن سیستم کاملی از اشغال اراضی ، استعمار و سرمایه داری ای که پیرامون نهاد بردگی سرخپوستان ساخته شده است را وارد میکند. و او برخی موارد تکان دهنده از فساد و خشونت و ستم در جهان نو را به نام تاج و مسیح شامل میگرداند. او تغییراتی را در موضوع اصلی که توسط برخی از قبایل در برابر دیگران انجام می شود را نیز حذف نمیکند. به طور خاص،رزندز نشان  میدهد که چگونه"امپراتوری های اسب" دشت های جنوبی 'کومانچه' و'اتوس' مسلط گردیده و قلمرو خود را گسترش و کنترل خود را نه تنها با تسلط بر اسب بلکه ،به  صاحبان سرخپوستان فلک زده بد شانس در اطرافشان تبدیل شدند، از جمله پاوته، پوئبلو، مکزیکی ها و آپاچی .
What is profound about Reséndez's argument isn’t simply that there was a kind of slavery older, more widespread and more pernicious than African slavery (or that it continued longer) but that there is a clear and direct relationship between the two. “In 1865-1866,” he writes, “southern states enacted the infamous Black Codes aimed at restricting the freedom of former slaves. Adopting tried-and-true tactics such as vagrancy laws, convict leasing, and debts, white southerners sought to nullify the provisions of the Thirteenth Amendment.” The tactics he lists were pulled from the playbook that had kept Indians in servitude in the West and in Mexico long after slavery had been made illegal.

آنچه که در مورد استدلال روزندز عمیق است تنها این نیست که یک نوع برده داری مسن تر، گسترده تر و خطرناک تر از برده داری آفریقا وجود داشت (یا اینکه بمدت طولانی تر ادامه پیدا کرد) بلکه رابطه روشن و مستقیمی که بین این دو موجود میباشد. "در 1866-1865،" او می نویسد: "ایالات جنوبی کدهای بد نام سیاه را با هدف محدود کردن آزادی بردگان سابق به تصویب رساندند. اتخاذ تاکتیکهای سعی و درست بمانند قوانین ولگردی، اجاره دادن مجرم، و بدهی ها، سفیدپوستان جنوب به دنبال لغو مقررات متمم سیزدهم قانون اساسی بودند." تاکتیکهای که او نام میبرد از راهکارهائی است که سرخپوستان را مدتها پس از غیر قانونی شدن برده داری  کماکان در غرب و مکزیک بعنوان برده نگه داشته بودند.

Lest this carefully researched and compelling book make readers feel bad about every aspect of the settlement of the New World, the conclusion should make us feel bad and think hard about our own times as well. The “old slavery” based on the legal ownership of certain racial groups had been, for quite some time, replaced with a kind of “new slavery” based less on race and without legal standing and more on economic vulnerability: mechanisms of control meant to deprive workers of their freedom in order to extract their labor.Reséndez concludes, "the other slavery that affected Indians throughout the Western Hemisphere was never a single institution, but instead a set of kaleidoscopic practices suited to different markets and regions. The Spanish crown’s formal prohibition of Indian slavery in 1542 gave rise to a number of related institutions, such as encomiendas, repartimientos, the selling of convict labor, and ultimately debt peonage….In other words, formal slavery was replaced by multiple forms of informal labor coercion and enslavement that were extremely difficult to track, let alone eradicate.”
مبادا که این کتاب به دقت تحقیق شده و قانع کننده به خوانندگان احساس بدی در  مورد هر جنبه از اشغال سرزمینهای دنیای نو دهد، جمعبندی میبایست بما احساس بدی دهد و عمیقا در مورد زمان خود نیز فکر کنیم . "بردگی قدیمی" بر اساس مالکیت قانونی گروه هائی از نژادی خاص، برای مدتی طولانی، جایگزین یک نوع از "برده داری جدید" کمتر بر اساس نژاد و بدون جایگاه قانونی و بیشتر بر روی آسیب پذیری اقتصادی شد: مکانیسم کنترل به معنای محروم کردن کارگران از حق آزادی خود به منظور استخراج  نیروی کارشان بود. رزندز نتیجه گیری میکند، "دگر برده داری  که سرخپوستان را در سراسر نیمکره غربی تحت تاثیر قرار داد هرگز یک نهاد واحد نبود، بلکه مجموعه ای از عملکردهای رنگارنگ مناسب با بازارهای مختلف و مناطق بود. منع رسمی برده داری سرخپوستان در سال 1542 توسط  سلطنت اسپانیا  منجر به رشد تعدادی از موسسات مرتبط گردید، از جمله  'انکومینداس*'،'رپرتی مینتو+'، فروش کارگران محکوم، و در نهایت اعمال شاقه بدهی...به عبارت دیگر، برده داری رسمی جایش را به اشکال مختلفی از اجبار کار ."غیررسمی و اسارت داد که پیگردش بسیار دشوار بود، چه رسد به ریشه کن کردنش ."
(*+)، این دو شیوه از برده داری غیر رسمی، بالخص در پرو، که سرخپوستان بمعنی جزئی لاینفک از زمین و متعلق به لاتیفونداهای بزرگ( بخوان زمینداران کلان در کشاورزی و دامپروری) محسوب میشدند ،حتی بعد از استقلال از اسپانیا در سال 1821 تا قبل از کودتای نظامی  آلورادو ولسکو در 1968 کماکان برقرار بود!! تنها با رفرم ارضی دولت "مترقی" ولسکو بود که سرخپوستان "آزادی" خود را کسب کرده و دیگر همراه با زمین فروخته نمیشدند: مترجم!!!  
He is too careful a historian to make unsupported leaps and the book is wonderfully devoid of ideology, but there is a larger point hiding in these pages that has everything to do with the world in which we live today: The institution of “the other slavery” — the thinking behind it, the ways in which laws were passed and interpreted, how the practice of slavery itself took on many different guises — is alive today and in a world where the richest people exercise so much authority (in the form of political influence, economic power, and cultural capital) over a vast (and growing) underclass; where more and more jobs are in the service sector; where the poor are subjected to so many disproportionately onerous taxes and fines and fees. To think about the enslavement of Indians over the last 500 years can help us think about the ways in which people are enslaved today.

او بیش از حد مورخ دقیقی است و هیچ جهش پشتیبانی نشده از خود ارائه نمیدهد و  کتاب بگونه دلپذیری عاری از ایدئولوژی است، اما نکته بزرگتری در این صفحات پنهان گردیده که با تمام جهانی که امروزه در آن زندگی میکنیم مرتبط است : نهاد "دگر برده داری"- تفکر پشت آن، راه هایی که قوانین مصوب و تفسیر میشدند، چگونه این عملکرد برده داری خود را در اشکال مختلفی متبلور مینماید - امروزه زنده است و در جهانی که ثروتمندترین افرادش قدرت/اتوریته بسیار زیادی را اعمال میکنند (در قالب نفوذ سیاسی ، قدرت اقتصادی، و سرمایه فرهنگی) برروی اقشار وسیعی از طبقات زیر دست (و در حال رشد)؛ جائی که شغلهای روز افزونی در بخش خدمات هستند؛ که در آن فقرا به طور نامتناسب و طاقت فرسائی با مالیات ها و جرایم و هزینه ها روبرو میباشند . فکر کردن در مورد بردگی سرخپوستان در بیش از 500  سال گذشته می تواند بما کمک کند تا در مورد راههایی که امروز مردم به بردگی گرفته شده اند فکر کنیم .
This book is, arguably, one of the most profound contributions to North American history published since Patricia Nelson Limerick’s "Legacy of Conquest" and Richard White’s "The Middle Ground." But it’s not necessary to be into history to understand its power: Our world is still the world Reséndez so eloquently anatomizes.

این کتاب، مسلما، یکی از عمیق ترین دستاورد ها راجع به تاریخ آمریکا ی شمالی از زمانی که کتاب " میراث فتح" پاتریشیا نلسون لیمریک و" زمینه میانی"  ریچارد وایت چاپ شده اند." اما لازم نیست علاقمند به تاریخ بود تا درکی از قدرتش داشت: جهان ما هنوز همان جهانیست که رزندز  با فصاحت کالبد شکافی  کرده
=========================
Treuer is the author of "Prudence," a novel, and "Rez Life: An Indian's Journey Through Reservation Life."
=======================
"The Other Slavery: The Uncovered Story of Indian Enslavement in America"

Andrés Reséndez

Houghton Mifflin Harcourt: 448 pp, $30

No comments:

Post a Comment