#شعری_از_ وحشی_بافقی

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم 

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم 

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه‌ی بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

کوی تو که باغ ارم روضه‌ی خلد است

انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم

وحشی بافقی