اسلحه آدم رو نمیکشه آمریکائی آدم ها رو میکشن(*)

جمعه گذشته, 14دسامبر 2012, پسر بچه 20 ساله ای بنام آدام لنزا-که در خانواده ای معلول وغیرعادی (دیسفونکسیونال) بزرگ شده و معتاد به بازیهای ویدئوئی نیز هم بوده- با دو اسلحه کمری و یک شکاری (که از کلکسیون مادرش بعاریه گرفته بود) وارد دبستانی در شهر نیوتن درایالت کاندیکت -در شرق آمریکا- میشود و 22 کودک بیگناه -بین 6 تا 7 ساله- و 5 بزرگسال را ,که در میان آنها مدیر مدرسه نیز بوده, بقتل میرساند و بعد دست به خودکشی میزند!!البته او قبل از این جنایت مرگبار و دسته جمعی مادر خویش را با بیرحمی هر چه تمامتر -که معلم همان مدرسه نیز بوده -در خانه شان به قتل رسانده بوده است. در مجموع 28 کشته بر جا گذاشته میشود.

بنظر بچه های فلسطینی در نوار غزه بودند وقتی موشکهای اسرائیلی تیکه پاره شون میکردند. یا بچه های که موشکهای آمریکائی در فلان بیمارستان بغداد به سوی مرگ فرستاده میشدند !! هیهات, جهان بیرحمی که در اون زندگی میکنیم و دست واسش میزنیم فقط بهترین کاری رو که میتونه انجام میده: مرگ و نیستی.

عکس روز:

فراموش نکنیم

هواپیماهای جنگی بدون خلبان(یا همان 'درونز') کنترل از راه دور نیز بچه ها را (در پاکستان و افغانستان و سومالی و...)میکشند

در پی این واقعه دهشتناک , اولین رئیس جمهور دو رگه و صهیونیست بیشرم آمریکا- باراک حسین اوباما - 4 روز عزای عمومی اعلام میدارد. حالا این کجائی درد جامعه مریض آمریکا رو درمون میکنه بماند !!

این واقعه دردناک ,بقول مایکل مور, یکی از 61 قتل عامهای اینچنینی در 13 سال گذشته در آمریکا میباشد,(یعنی از 20 آوریل 1999 - در دبیرستان کلومباین که 12 نفر کشته شدند-تا به امروز)!! حال آنکه ,بنظر نویسنده این سطور,این پدیده مزمن ناشی از بحران نهاد ارتجاعی خانواده, اعتیاد فراوان به مواد مخدر و مصرف بالای قرص های ضد استرس و کم خوابی و الی آخر,میلیتاریسم دولت امپریالیستی آمریکا, فرمانشناسی ترور(+) و تجارت آزاد اسلحه(برای جامعه 311 میلیونی آمریکا بیش از 300 میلیون اسلحه در دسترس ) میباشد و طبعا باعث تغذیه چنین فجایعی نیز میگردد .

روزنامه گاردین در مورد آمریکا چنین نوشته است: کشوری که 5% جامعه جهان است بیش از 50% اسلحه در دست مردمانش میباشد. بیهوده نیست که روزانه 34 نفر و سالانه 12 هزار نفر از قبل اسلحه گرم به قتل میرسند .

ما مرگ جامعه ای را-از لحاظ معنوی - نظاره میکنیم که سیاستمداراشون هیچ غلطی نمیتونند بکنند . جامعه ای که نه تو سالنهای سینماش, نه مراکز خریدش , نه مدارس و نه اداراتش (اوکلاهوما و تیموتی مک وی که یادتونه) هیچکس احساس امنیت نمیکنه .مهمتر از آن , بنظر من ,با گذروندن قانونی که به کنترل تعداد اسلحه در دست افراد منجر شود هیچ مسئله اساسی حل نخواهد شد. مشکل حقیقی همانا خلع سلاح سیستم ارزشمندی ای میباشد که خودخواهی های فردی (غرب وحشی) را در آن ریشه کن کند . چرا که, در تحلیل نهائی , جنایت عملی بینهایت خودخواهانه میباشد

بدیگر زبان ,اینگونه کشتارهای جمعی در مراکز عمومی حاکی از نایابی آرمانهای بشری ,خاموشی (و یا مرگ) ارزشهای انسانی و

ترویج مکتب خشونتی ست که مبلغش کشوری میباشد که آداب و رسومش همانا تهاجمات و اشغال کشورها , کودتاهای نظامی و ترورهای سیاسی را شامل میگردد .

جنبه مرکزی مبارزه با خشونت طبعا در لوای تعلیم و تربیت نهفته میباشد . حال آنکه سرمایه داری وحشیانه و بی بند و بار نئولیبرالی حاکم بر آمریکا شامل ارزشهای زندگی انسانی نمیباشد, خبری از همبستگی و عشق در میان نیست .حال کی این جامعه به این ارزشها پی خواهد برد معلوم نیست .

پیمان پایدار

________________________

(*)تیتر را از سخنرانی روزنامه نگار مترقی آمریکائی مایکل مور, که ویدئو سخنرانی 5 دقیقه ای اش ( چند ساعت بعد از وقوع حادثه ناگوار مورد بحث این مقاله) در برنامه تلویزیونی"دموکراس هم اکنون" ایمی گودمن-دگر روزنامه نگار مترقی- پخش گردیده به عاریه گرفته ام. او برنده جایزه اسکار برای فیلم مستندش در مورد حادثه ای مشابه ,که به کشتار 12دانش آموز در دبیرستان کلمباین توسط دو جوان انجام گردید,میباشد. از دگر فیلمهای مستند خوب او میبایست از فارنهایت 9-11 ,که در مورد توطئه  قتل عام یانزده سپتامبر که بنظر نویسنده این سطور توسط موساد  اسرائیل و پنتاگون بمرحله اجرا گذاشته شد و نه بن لادن و نوچه هایش, سخن گفت .
(+)Cybernetic terror