سافو شاعره ای یونانی

  افلاطون او را ایزدبانوی دهم هنر نامید.
سافو نخستین شاعر و زنی بود که در کنار احساسات فردی خصوصی ترین احساسات زنانه را هم بیان می کرد.
بیشترین جنجال پیرامون او به دلیل گرایشهای همجنس گرایانه اش بود. سافو در شعرهایش عشق بین زنان را ستایش کرده است.
سافو از جزیره ای نزدیک به سواحل آسیای صغیر به نام لزبوس است و به همین دلیل زنان هم سکس گرا را لزبین می خوانند.

سافو هفتصد سال قبل از میلاد مسیح می زیست وآموزشگاه موسیقی، رقص و آواز داشت. در آن دوره شهرت و احترام سافو در زنان ، تهدیدی برای شخصیت قدرتمند(!) مرد بود و نویسندگان مرد به شدت از او انتقاد کرده و زبان شعرش را زبان روسپیان نامیدند.
در سال 38 پس از میلاد اسقف کنستانتینوپل ، دستور داد تا همه نسخه های شعر سافو را بسوزانند.
سافو بر اساس افسانه ها به دریانوردی به نام فائول دل باخت و به سبب بی مهری او خود را از صخره ای به زیر انداخت و جان سپرد. او دختری به نام کله ئیس داشت.

 شعری باز مانده از سافو:
کله ئیس، از من مپرس که چه بپوشی؟
من روسری گلدوزی شده ی ساردیسی
مانند آنکه خودم می پوشیدم
ندارم تا به تو دهم
اما مادرم همیشه می گفت:
در زمان ما بستن روبانی ارغوانی
روی موها
نشان اشرافیت بود
ولی ما نادان بودیم
دختری که موهایش
طلایی تر از نور فانوس است
هرگز نباید
برای آرایش موهایش
چیزی جز
گلهای تازه داشته باشد.

*********************************************

 

ممنون از رفیق مریم م .ز برای ارسال این مطلب به نه سخد

پیمان پایدار