کانون نویسندگان ایران: یاد مختاری و پوینده را گرامی می‌‌داریم
داد خواهیم، بیداد را!
در چهاردهمین سالگرد قتل رهروان پی‌گیر آزادی

آه! چهارده ستاره‌ی سوزان
...

در دلم شعله ور است.

مردم آزاده، روشنفکران، زنان و مردان آزادی‌خواه!

  چهارده سال پس از قتل تبهکارانه‌ی محمدمختاری و محمدجعفر پوینده به جرئت می‌توان گفت که امروز همچنان در بر همان پاشنه می‌گردد که در خزان ۷۷، و دلیل از روز روشن‌ترش قتل ستار بهشتی وبلاگ‌نویس جوان معترض است که تنها به “جرم” بیان عقیده به ضرب کتک و آزار و شکنجه همین چند روز پیش جان خود را از دست داد؛ فریبرز رئیس‌دانا و منیژه نجم‌عراقی تنها به “جرم” عضویت در کانون نویسندگان ایران و دفاع پی‌گیر از آزادی بیان وحقوق مسلم سرکوفتگان روانه‌ی زندان‌ها شدند؛ وچنین است وضع ده‌ها زندانی آزادی‌خواه دیگر.

 در بر همان پاشنه می‌گردد زیرا چنان که در آستانه‌ی تشکیل دادگاه کذایی متهمان پرونده‌ی قتل‌های سیاسی آذر ۱۳۷۷ گفتیم، دادگاهی که پشت درهای بسته و در تاریکی مطلق برگزار گردد، متهمان را صرفاً برای ارتکاب قتل عمد و نه به اتهام کشتار مخالفان عقیدتی- سیاسی محاکمه کند، خانواده‌های جان‌باختگان راه آزادی در آن حضور نداشته باشند، و حتی عکسی از چهره‌ی متهمان در جریان دادرسی در اختیار مردم ورسانه‌ها قرار نگیرد، به خواست صریح وجدان‌های آگاه و بیدار برای حساب‌کشی از رهبران ، آمران و دستور دهندگان پشت پرده‌ی جنایت هیچ اعتنایی نکند و در عوض ناصر زر‌افشان، وکیل جان باختگان، را تنها به “جرم” دفاع پی‌گیر و جانانه از حقوق قربانیان مدت پنج سال به زندان بیندازند، اعضای کانون نویسندگان را به بازجویی بکشند و در یک کلام تعقیب کنندگان خود مورد تعقیب قرار گیرند، آری چنین دادگاهی سرانجامی جز سردرگمی و بر جا گذاشتن ریشه‌های جنایت و تباهی و ادامه‌ی چرخه‌ی چرک و خون وجنایت نمی‌داشت.

آن روز همه‌ی امید حاکمان آن بود که با این ظاهرسازی‌ها پرونده‌ی قتل های پاییز ۷۷ در پیچ وخم هزار دالان شعبه‌های قضایی گم وگور گردد، نویسندگان متعهد به آزادی نومید شوند و بر جنایت‌های این چند دهه غبار فراموشی بنشیند و بدین گونه خون فرزندان شریف این سرزمین را پایمال منافع خود کنند. اما چنین نشد. زیرا ما در چهاردهمین سالگرد از دست رفتن عزیزان‌مان، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، ضمن گرامی‌داشت آرمان بلند آزادی بیان، آزادی مطبوعات، آزادی انجمن‌ها و تشکل‌های مستقل و محو همه‌ی اشکال سانسور، همچنان بر خواست بحق خود در سراسر این سالیان پا می‌فشاریم و خواهان محاکمه‌ی علنی عاملان و آمران این جنایت ها به اتهام قتل مخالفان سیاسی و عقیدتی هستیم.

در چهاردهمین سالگرد قتل های سیاسی پاییز ۱۳۷۷، جمعه ۱۷ آذرماه ساعت ۲ بعد از ظهر مزار عزیزان‌مان را گل‌باران می‌کنیم.
کانون نویسندگان ایران
۱۴ آذر ۱۳۹۱