On this day in 1921: the Kronstadt rebellion

در چنین روزی(7 مارس=17 اسفند) در سال 1921 : شورش دریانوردان کرنشتات

• March 7, 2016

ترجمه از : پیمان پایدار

نوشته ای از رفیق : نستور مخنو

For a few revolutionary days in March, 1921, the sailors of the Kronstadt garrison rebelled against the Bolshevik government and declared a commune.

برای چند روز انقلابی در ماه مارس، 1921، ملوانان پادگان کرونشتات  علیه دولت بلشویک شورش کردند و اعلام کمون کردند.

https://roarmag.org/2016/03/07/kronstadt-rebellion-on-this-day/

• AUTHOR
  • ROAR Collective
  • پیشگفتاری از کلکتیو غرش

In 1921, just four years after the start of the Russian revolution, sailors stationed in Kronstadt — close to current-day St Petersburg — rose up against the Bolshevik regime. 

در سال 1921، تنها چهار سال پس از شروع انقلاب روسیه، ملوانان مستقر در کرونشتات - نزدیک به سنت پترزبورگ کنونی - علیه رژیم بلشویکی دست به شورش زدند. 

Disillusioned by the revolution after 

When their demands were rejected, the sailors rose up, organized themselves in a “revolutionary committee” and declared the Kronstadt Commune. The sailors considered themselves to be the guardians of the people’s revolution and fought against the emergence of a new centralized and oppressive regime under the guise of Bolshevism.

سر خورده از انقلاب هنگامی که خواسته هایشان رد شد، ملوانان بلند شدند ، خود را در یک "کمیته انقلابی" سازماندهی کردند و کمون کرونشتات را اعلام کردند . ملوانان خود را بعنوان نگهبان انقلاب مردم میپنداشتند و در برابر ظهور یک رژیم متمرکز و سرکوبگر جدید تحت پوشش بلشویسم جنگیدند.

The Red Army was immediately sent in to crush the rebellion. It would take two weeks and thousands of deaths before they succeeded in their task. Ironically, just a day after crushing the Kronstadt rising, the victorious Bolsheviks celebrated the 50th anniversary of the Paris Commune in the recaptured town.

ارتش سرخ بلافاصله برای درهم شکستن شورش فرستاده شد. دو هفته  طول کشید و مرگ هزاران نفر تا  قبل از اینکه دولت در کار خود موفق شود. از دست بر قضا /استهزای تاریخ ، فقط یک روز پس از خرد کردن قیام کرونشتات،  بلشویکهای پیروزمند 50 مین سالگرد کمون پاریس را در بازپس گرفتن شهر جشن گرفتند.

IN MEMORY OF THE KRONSTADT REVOLT

 Nestor Makhno

بیاد شورشیان کرنشتات

March 7 is a harrowing date for the toilers of the so-called “Union of Soviet Socialist Republics” who participated in one capacity or another in the events that occurred on that date in Kronstadt. The commemoration of that date is equally painful for the toilers of all countries, for it brings back the memory of what the free workers and sailors of Kronstadt demanded of their Red executioner, the “Russian Communist Party,” and its tool, the “Soviet” government, busy doing the Russian revolution to death.

هفتم مارس روز دلخراشی برای زحمتکشان به اصطلاح "اتحادیه جماهیر شوروی سوسیالیستی" که در یک ظرفیت و یا دیگر در حوادثی  که در آن تاریخ در کرونشتات رخ داده است شرکت کردند. بزرگداشت آن تاریخ به همان اندازه برای زحمتکشان همه کشورها دردناک است، چرا که به ارمغان می آورد یاد آنچه را که کارگران آزاد و ملوانان کرونشتات از جلادان سرخ خود خواستار شدند،در حالی که "حزب کمونیست روسیه،" و ابزار آن،  دولت 'اتحاد جماهیر شوروی"، مشغول نابودی انقلاب روسیه بود .

Kronstadt insisted of these statist hangmen that they hand back everything that belonged to the toilers of town and country, given that it was they who had carried out the revolution. The Kronstadters insisted upon the practical implementation of the foundations of the October revolution:

“Freely elected soviets, freedom of speech and freedom of the press for workers and peasants, anarchists and Left Socialist Revolutionaries.”

کرونشتات اصرار داشت که این جلادان دولتگرا  هر آنچه را که به زحمتکشان شهر و روستا تعلق داشت برگردانند، با توجه به اینکه آنها انقلاب را به سرانجام رسانده بودند. کرونشتاتی ها بر اجرای عملی پایه های انقلاب اکتبر اصرار داشتند:

"شوراهای آزادانه انتخاب شده، آزادی بیان و آزادی مطبوعات برای کارگران و دهقانان، آنارشیست ها و انقلابیون سوسیالیست چپ ." 

The Russian Communist Party saw this as an unconscionable challenge to its monopolist position in the country and, concealing its craven executioner’s face behind the mask of revolutionary and workers’ friend, pronounced the free sailors and workers of Kronstadt counter-revolutionaries and then sent against them tens of thousands of obedient cops and slaves: Chekists, Kursanty (Red Army officer cadets — note by Alexandre Skirda), Party members … in order to massacre these decent fighters and revolutionaries — the Kronstadters — who had nothing with which to reproach themselves before the revolutionary masses, their only offense having been to feel outrage at the lies and cowardice of the Russian Communist Party which was trampling upon the rights of the toilers and the revolution.

حزب کمونیست روسیه این را به عنوان یک چالش نامعقول به موقعیت انحصارطلبانه خویش دید و، با پنهان نمودن چهره جلادانه خود در پشت نقاب انقلابی و دوست کارگران، ملوانان آزاد و کارگران کرونشتات را ضد انقلابی خواند و پس از آن علیه  آنها دهها هزار نفر از پلیسهای مطیع و برده را فرستاد:چکیستها و کورسنتی 

(دانشجویان افسر ارتش سرخ - نوشته توسط الکساندر اسکیردا)، اعضای حزب ... به منظور قتل عام این مبارزان غیور و انقلابی- کرونشتاتی ها - چیزی نداشتند که با آن خود را در مقابل توده های انقلابی سرزنش کنند ، تنها گناه آنها داشتن احساس خشمی بود در مقابل دروغ و بزدلی حزب کمونیست روسیه که در حال پایمال کردن حقوق زحمتکشان و انقلاب بودند .

On March 7, 1921, at 6.45 p.m., a storm of artillery fire was unleashed against Kronstadt. As was only natural and inevitable, Kronstadt fought back. Fought back, not just on behalf of their demands, but also on behalf of the other toilers of the country who were struggling from their revolutionary rights, arbitrarily trampled underfoot by the Bolshevik authorities.

Their fight back echoed throughout an enslaved Russia which stood ready to back their just and heroic fight, but was unfortunately powerless to do so, because it had been disarmed, constantly exploited and kept in bondage by the repressive detachments from the Red Army and the Cheka, specially formed to break the free spirit and free will of the country.

صبحگاه 7 مارس 1921، درساعت 06:45، طوفان آتش توپخانه بسوی کرونشتات گشوده شد. طبیعی و اجتناب ناپذیر بود، کرونشتات به مبارزه برخواست. جنگیدن ، نه تنها برای خواسته های خود، بلکه به نمایندگی از زحمتکشان دیگر کشور که برای احقاق حقوق انقلابی خود در تلاش بودند،و خودسرانه توسط مقامات بلشویک پایمال شده بود.

مبارزه آنها در سراسر روسیه به بردگی گرفته شده که آماده دفاع بحق و قهرمانانه بودند طنین افکند، اما متاسفانه قدرت انجام این کار را نداشتند، چرا که آنها را خلع سلاح کرده بودند، به طور مداوم استثمار و در اسارت توسط یگان سرکوبگر ارتش سرخ و چکا ، که خصوصا برای شکستن روحیه و اراده آزاد مردم کشور تشکیل داده بودند،قرار داشتند .

It is hard to estimate the losses suffered by the Kronstadt defenders and of the blind mass of the Red Army, but we may rest assured that they numbered upwards of ten thousand dead. For the most part, they were workers and peasants, the very people whom the Party of Lies had used in order to seize power, by gulling them with promises of a better future. It had made use of them for years exclusively in pursuit of its own party interests, so as to spread and entrench its all powerful domination over the country’s economic and political life.

 سخت است برآورد تلفات توسط مدافعان کرونشتات و توده کور ارتش سرخ، اما میتوان  مطمئن بود که شمار آنها بیش از ده هزار کشته میباشد. در اکثر موارد، آنها از میان کارگران و دهقانان بودند، همان مردمی که حزب دروغین، با وعده آینده ای بهتر ، از آن استفاده کرده بود تا قدرت را به دست گیرد. از آنها بطور انحصاری برای سالیان سال برای منافع حزبی خود استفاده کرده بودند، تا بلکه  به گسترش و تثبیت سلطه قدرتمندشان بر عرصه زندگی اقتصادی و سیاسی کشور بیانجامد.

Against the Bolshevik oligarchy, Kronstadt defended the very best of the workers’ and peasants’ struggle in the Russian revolution. For that very reason, the oligarchs exterminated the Kronstadters, some right after the military victory, the remainder in the dungeons and blockhouses inherited from the tsarist and bourgeois regime. Understood thus, the date of March 7 has to appear as a profoundly painful anniversary for the workers of all countries. So it is not just among Russian toilers only that the painful memory of the Kronstadt revolutionaries who perished in the fighting and the survivors who were left to rot in Bolshevik jails should be reawakened on that date. But this matter will not be resolved with moaning: aside from the commemoration of March 7, the toilers of every land should organize rallies all over the place to protest against the outrages perpetrated in Kronstadt by the Russian Communist Party against revolutionary workers and sailors, and demand the release of the survivors languishing in Bolshevik prisons and interned in the concentration camps in Finland.

علیه الیگارشی بلشویک، کرونشتات از بهترین مبارزات کارگران و دهقانان در انقلاب روسیه دفاع کرد. به همین دلیل، الیگارشی کرونشتاتی ها را نابود کردند، برخی را درست پس از پیروزی نظامی، و بقیه را در زندان ها و دخمه .های به ارث رسیده از رژیم تزاری و بورژوایی با درک این مطلب،  تاریخ 7 مارس به عنوان  سالگردی عمیقا دردناک برای کارگران تمام کشورها به حساب می آید. پس این صرفا برای  زحمتکشان روسیه نیست که خاطره دردناک  انقلابیون کرونشتات که در جنگ کشته شدند و بازماندگانی که در زندانهای بلشویک پوسیدند میبایست در آن تاریخ دوباره زنده شود. اما این موضوع با  ناله کردن حل و فصل نمیشود: جدا از بزرگداشت 7 مارس، زحمتکشان هر کشور میبایست در همه جا به سازماندهی تظاهرات در اعتراض به جنایات مرتکب شده در کرونشتات توسط حزب کمونیست روسیه علیه کارگران و ملوانان انقلابی اقدام ورزند ، و خواستار آزادی بازماندگان بی رمق در زندانهای بلشویک و  اردوگاه های کار اجباری در فنلاند گردند. 

 Nestor Makhno