زینت آلات از دیدی تاریخی

 

ھر دو جنس زن و مرد، پیش از آنكه به فكر پوشاندن خود بیفتند، در بند زینت خود بوده اند؛ بازرگانی اولیه كمتر به ضروریات می پرداخت، بلكه عمل عمدۀ آن در خصوص ادوات زینت و اسباب بازی بود؛ جواھرات از كھن ترین عناصر مدنیت به شمار میرود، و در مقبره ھایی كه از بیست ھزار سال قبل به یادگار مانده گردنبندھایی از صدف و دندان حیوانات یافته اند. زینت آلات، كه ابتدا ساده و كم حجم بوده، رفته رفته بزرگتر مي شده و ھمیشه در زندگی نقش عظیمی داشته است. زنان قبیلۀ گالا از انگشتریھایی استفاده می كردند كه وزن ھر یك سه كیلوگرم بود، و بعضی از زنان دینكا با خود پنجاه كیلوگرم جواھر و اسباب زینت ھمراه داشتند. یكي از زنان مجلل افریقایی از انگشتریھای مسین بزرگی استفاده می كرد كه در آفتاب گرم میشد، و به ھمین جھت ناچار شد كنیزی به خدمت آورد كه بر او سایه افكند و در گرما او را باد بزند.

 ملكۀ طایفۀ وابونیا، در كنگو، به دور گردن خود حلقۀ مسینی داشته است به وزن ده كیلو، به ھمین جھت ناچار بوده است بیشتر اوقات را به حال دراز كشیده بر روی زمین به سر برد. زنان فقیر، كه جواھرات سبك وزن داشتند، سعی می كردند، در طرز راه رفتن، از كسانی كه جواھرات سنگین وزن دارند تقلید كنند تا، به این ترتیب، آبرویی به دست آورند.

(ویل دورانت ~ تاریخ تمدن)