مرگ را نباید فراموش کرد

  سعید پویش 

 انسان مقصر است. بزرگترين تقصير و كوتاهی او فراموشی و بی‌توجهی به مرگ است. ريشه‌ی تزوير و دروغ،جهل و ناراستی و خمودی و سكون در بي‌اعتنايی به مرگ است. مرگ نيروی پيش‌برنده تاريخ و موتور عظيم جستجوگری بشر است.
آگاهی به مرگ، به حيات معنا و جهت می‌دهد و از آن‌جا كه مرگ تنها نيرويی است كه توانايی رهايی بشر از رنج هستی را دارد، نوش‌داروی خوشبختی است. جوشانده‌ای است دست‌ساز نظام طبيعت. پس هيچ ضرورت و جستجوگريی، برتر از جستجوی مرگ و آگاهی به آن نيست. بزرگترين هديه و موهبت برای بشر، تثبيت حضور مرگ در زندگي او است. گسترش بی ‌قاعده‌ی زندگی، مرگ را از صحنه‌ی حيات رانده‌است و او را از تقارن خارج ساخته‌است. تنها مرگ است كه تقارن را به زندگی باز می‌گرداند.