در سوگ از دست دادن هوشنگ کشاورز صدر، خسرو سیف

new.gooya.comبه نقل از خبرنامه گویا

جمعه 27 بهمن 1391 مطابق با 15 فوریه 2013
" نامت بر دل این خاک جاودانه نشسته است "
زمستان است و شبی سرد،زمهریری در وانفسای سختی فرا رسیدن بهارو رویش جوانه های امید. و زمینی یخ بسته از تازیانه های بیداد زمانه. برگ ریزانی که اینبار نه برگ ریزد بلکه ریشه و شاخه از بیخ و بن بخواهد بر کند. سرو ایستادگان یکی پس از دیگری بر زمین سرد می افتند. و چه غمگنانه است این افتادن ها نه بر زمین سرد میهن بلکه بر خاکی است در غربت دلگیر. اگر بر خاک میهن می افتاد شاید امیدی بود برخاک شدن عاشقانه ی تن هایی که پاره خاکی می شوند که روزی ازآن برخاسته بودند.اما چه باک که این زمستان سرد اگر چه تن ها ی سرو ایستادگان را بر خاک می کشد اما اندیشه های بلندو سبزشان در زوزه های بادهای سرد غربت همه غمگنانه های تاریخ رابه بازی پیچ و تاب رویش جوانه ها می گیردوهمچو ققنوس اساطیری روزی سر برون می آورد. آری اینگونه می شود که نامها جاودان می ماند و کاخ ها یخی زمستان فرو می ریزد.از بر خاک افتادگان اعجاز رویش جوانه ها رخ می دهد ،بیم ها امید می شود ، سردی و سیاهی جای خود را به گرمی و روشنایی می دهد،آنسان که قلب ها آکنده از عشق به مام میهن باشد میرایی و مرگ در قاموس ماندگاران تاریخ به هیچ انگاشته می شود ونوید سر آغاز سپیده ای دیگر خواهد بود