زنان خیابانی کجا هستند؟

این روزها دیگر، کمتر کنار خیابان کلانشهرهایی همچون تهران، اصفهان و
شیراز زنان خیابانی را می بینیم. نه اینکه نبینیم اما نسبت به گذشته،
کمتر صحنه چانه زدن یک زن خیابانی با سرنشین یک خودرو سواری را کنار
خیابان و بر سر
قیمت مشاهده می کنیم.

پس زنان و دختران خیابانی کجا رفته اند؟! آیا دست از این کار برداشته و
اصلاح شده اند؟پاسخ منفی است! این روزها باید زنان خیابانی را در خانه
های تیمی فساد جستجو کرد.

این روزها، مردانی به عنوان رابط در گوشه و کنار شهر حضور دارند که
مشتریان هرزگی باید برای دسترسی به زنان خیابانی، ابتدا با این رابط ها
وارد مذاکره شوند.

* بیشترشان موتوری هستند
نکته جالب توجه تر آن است که بیشتر این رابط ها، موتورسوارند و در برخی
نقاط پرتردد شهر
اتراق کرده و مردان رهگذر را با نجواهای زیر لبی، برای هرز شدن وسوسه می
کنند:« خانوم.......».


* رابط ها مشتری را به کجا می برند؟

برای مستند شدن گزارش، در نقش یک مشتری با یکی از این رابط ها که ابتدای
خیابان تخت طاووس تهران اطراق کرده بود وارد مذاکره شدیم. پس از آن که
اعتماد او را جلب کردیم و از روی شم حرفه ایی اش(!) مطمئن شد که پلیس
نیستیم، آدرسی را روی یک تکه کاغذ نوشت و به ما داد.

آدرس حوالی میدان رسالت بود. خانه ای بود قدیمی. زنگ زدیم. مردی 35 ساله
در را باز کرد. گفتیم که از طرف «شاهین» آمده ایم. دور و بر را نگاهی کرد
و
اجازه
داد وارد شویم. نزدیک به 18 زن و دختر با سر و وضعی نامناسب نشسته
بودند. بعضی هایشان سیگار می کشیدند و بعضی دیگر هم مشروبات الکلی دستشان
بود.

دو مرد دیگر در اتاقی بغل آشپزخانه سرپا ایستاده بودند و حرف می زدند.
مردی که کنار ما بود گفت:«هر کدومو می خواین انتخاب کنین. قیمت ها فرق می
کنه. از 30 تومن داریم تا 100 تومن. اگه مکان نداشته باشین می تونین
اینجا باشین اما 20 تومن اضافه تر باید برای مکان بدین».

«اراذل» سردسته تیم های فساد هستند

اراذل و اوباش، زنان خیابانی را زیر پر و بال خود گرفته اند تا از این
راه بتوانند خودشان هم درآمدی
داشته باشند!

یکی از این زنان خیابانی، «پریسا-ر» است که قبلا خودش به تنهایی کار می
کرده اما به توصیه یکی از زنان دیگر، عضو تیم «فرشاد» شده تا از خیلی
چیزها در امان باشد. وقتی می پرسیم منظورش از «خیلی چیزها» چیست، می
گوید:«وقتی تنها کار می کردم، بعضی مشتری ها بعد از اتمام کار، پولمو نمی
دادن و وقتی اعتراضم بالا می گرفت، حمله می کردن و کتکم می زدن. البته
بعضی ها هم بیشتر از مبلغ طی شده، می دادن. عضو این تیم ها شدن، احساس
امنیت در ماها ایجاد می کنه».

البته «نسیم» یکی دیگر از دختران خیابانی است که نظر متفاوتی در این باره دارد. او
لیسانس حسابداری دارد اما به گفته خودش، از سال 83 تا 88 دنبال پیدا
کردن یک کار آبرومندانه بوده اما چون پارتی نداشته دستش به جایی بند نشده
است. نسیم می گوید که به اختیار خودش وارد تیم نشده بلکه او را با اجبار
عضو تیم کرده اند. خود او می گوید:«برای خودم تنها کار می کردم و نزدیک
به 37، 38 زن و دختر دیگه رو هم می شناختم که تنهایی کار می کردن. اما یه
شب، یه پژو 405 نگهداشت و یه قیمت خوب گفت. سوار شدم. وقتی رسیدیم توی
خونه، چهارتا قلچماق ریختن سرم... بعد هم گفتن از این به بعد برای ما کار
می کنی وگرنه زنده نمیذاریمت».

* هر روز به زنان خیابانی افزوده
می شود

نسیم حرف هایش را اینگونه ادامه می دهد:«پارسال(سال 89) که به زور وارد
این تیمم کردن، 30 نفر بودیم، امسال شدیم 50 نفر».

از او می پرسیم که علت روی آوردن برخی زنان و دختران دور و اطرافش به
هرزگی چیست، می گوید:«وقتی هیچ حمایتی از سوی دولت برای دختران و زنانی
که نیاز مالی دارن وجود نداره، باید چه خاکی توی سرشون بریزن؟ یه دوستی
دارم به اسم سارا که الان یکساله وارد تیم شده.

این زن که شوهرش معتاده و 2 تا بچه داره، سه سال دنبال یه وام 5 میلیون
تومنی بوده که یه کار توی خونه برای خودش دست و پا کنه ولی دستش به هیچ
جا بند نمی شه. همه
درها وقتی بسته باشه و آدم به نقطه بحران برسه، راهی جز خراب شدن براش
نمی مونه. می مونه؟ »
نسیم می گوید:«تن فروشی اش را ما می کنیم اما باید به فرشاد پورسانتش را بدهیم.»

* زنان خیابانی به خانه های تیمی خزیده اند

در سایه غفلت دولت از آسیب های اجتماعی به ویژه آسیب های اخلاقی که در
ارتباط مستقیم با شرایط بی ثبات اقتصادی است، زنان و دختران خیابانی رو
به افزایش هستند. اما چون به خانه های تیمی خزیده اند و کمتر در خیابان
ها ظاهر می شوند، مدیران دولتی خیال می کنند، پدیده زنان خیابانی موضوعی
نیست که ارزش رسیدگی داشته باشد

*********************************

ممنون از دوست عزیزم رها برای فرستادن این متن(هر چند تکراری) به نشریه

پیمان پایدار