بنیادهای فکری این نشریه : به نقل از "نه خدر ", زمستان ‍1380

هر چند ما به خود جرات نمی دهیم که مانیفستی آن چنانی با تئوری بدون نقص و با تاکتیک و استراتژی بی بر و برگرد بنویسیم,ولی احساس می کنیم که نیاز به این هست که سیاست نشریه خویش را پیش از هر چیز اعلام کنیم

به عنوان آنارشیست  یا بهتره بگوئیم آنارشیست کمو نیست: آنارکومنیست

ما خواهان نابودی کامل سرمایه داری و دولت بدون هیچگونه شرط و شروط و برای بر قراری جهانی عاری از طبقات اجتماعی,آزاد و متساوی با هم مبارزه می کنیم

ما معتقدیم برای به دست آوردن چنین جامعه جهانی-که آزادی و تساوی در آن بر قرار باشد- باید بر مبنای پرنسیب های آنارشیستی حرکت بکنیم: ضد اتوریته ای و غیر مرکزی, کمک متقابل و دموکراسی مستقیم, فدرالیسم  توام با خود گردانی و با تشکیل انجمن های آزاد در شهر و روستا

در این راستا طبعا ما خود را پیرامون پرنسیب های انسجام تئوریک, وحدت تاکتیکی و مسئولیت جمعی سازماندهی می کنیم.فعالیت ها یمان نیز شامل توسعه و رشد تئوریک,تحریک( آژیتاسیون) آنارشیستی ,تبلیغ( پروپگاندا) و دخالت در درون مبارزه طبقاتی می باشد  

ضدیت با نظام سرمایه داری 

ما شدیدا ضد سیستم سرمایه داری(برده داری مدرن) هستیم.طبیعت حاکمیت سیاسی سرمایه داری اتوریته وار-از بالا به پایین/هرمی-می باشد. بنیادهایش نیز بر رقابت(البته در این مرحله خیلی کمتر از پیش), استثمار,نابرابری و کنترل در تمامی حوضه ها(مثلا هر روز بیشتر از پیش با دوربین هایشان در هر کوی و برزن) گذاشته شده است.برای ما نابودی سرمایه داری در سه بخش تعریف می شود

(1) )نابودی انحصارات(مونوپولی ) خواه بر روی زمین, مواد خام و تمامی ابزار تولید و توزیع

(2)نابودی هر گونه تقسیم کار و کار مزدی.همین طورنابودی بازار و ارزش مبادله

(3)نابودی سیستم طبقاتی که مبنای کنترل جامعه بشری توسط طبقه سرمایه دار می باشد.حال آنکه کارگران,تمامی ثروت جامعه بشری را تولید می کنند.همچنین اجتماعی کردن تولید و توزیع برای تحقق بخشیدن به نیازهای انسان بر مبنای پرنسیب های کمونیستی: به هر کس به اندازه توانائی شان  و به هر کس به اندازه نیازش ! یادآوری می کنیم که کمونیسم "برنامه" و یا هدفی در آینده دور نیست;بلکه جنبش زنده تاریخی مقاومت و انقلابی کارگران و دیگر زحمتکشان علیه کار در تمامی وجوه آن می باشد;منجمله از تبعیض نژادی گرفته تا روابط پدر سالارانه(سکسیسم) و ناسیونال شوینیسم

 ضدیت با دولت

از اینکه ما خواهان نابودی هر گونه دولت می باشیم,به عنوان آنارشیست, ما را از دیگر نیروهای چپ مجزا می سازد.دولت شامل نهادهای اجرائیه , قضا ئیه,  مقننه,  نظامی و مالی می باشد.هدف از وجود دولت چیزی جز حفظ منافع طبقه حاکم و سرکوب و در زیر نگاه داشتن طبقات زحمتکش نمی باشد.به قول باکونین:" اگر دولت هست, باید کنترل یک طبقه بر طبقه دیگر برقرار باشد و بالنتیجه برده داری! دولت بدون برده داری غیر قابل تصور می باشد ". مهم نیست آن را "دولت دموکراتیک", دولت جمهوری " و یا دولت "دیکتاتوری پرولتاریا" خواند. برده داری در شکل و اسم می تواند عوض شود ولی اساس آن عوض نمی شود.تجربیات انقلابات شکست خورده بلشویسم(1917) در روسیه, چین(1949) و.....جای هیچ گونه شکی را بر جا نمی گذارند! به همین علت ما دشمنان قسم خورده دولت به هر اسم و رسمی می باشیم و نابودی آنرا تبلیغ و ترویج می کنیم

بینش جهانی-انترناسیونالیسم-ما 

یکی از نقاط قوت جنبش آنارشیستی همانا تاکید و اهمیت انترناسیونالیسم(بین المللی بودن) می باشد.ما هیچ گونه مرزی را جلوی مبارزات خویش نمی بینیم.ما برای رهایی تمامی بشریت بدون توجه به مرزهای ملی مبارزه می کنیم.همچنین برای اتحاد آنارشیست ها در سطح جهانی در ورای مرزهای مصنوعی حرکت می کنیم.در عصر جهانی شدن هر چه بیشتر سرمایه داری و نئو لیبرالیسم (ایدئولوژی سرمایه داری جهانی در مرحله کنونی که در سه دهه گذشته غالب گردیده) نه تنها انترناسیونالیسم مهم بلکه اساسی می باشد

مبارزه طبقاتی و انقلاب

ما به اهمیت مبارزه طبقاتی برای ساختن جنبش عظیم اجتماعی- انقلابی واقف می باشیم.مبارزه طبقاتی کارگران و دیگر اقشار زحمتکش و ستم دیده علیه سرمایه داران جزئی اجتناب ناپذیر از سیستم طبقاتی می باشد.بر خلاف مارکسیستها که خود را قیم طبقه کارگر دانسته و برای انها فقط رسالت مبارزات اقتصادی را جایز شمرده و به "رهبری" حزب کذائی خویش بعنوان اصل اساسی برای کسب قدرت سیاسی اولویت قائل می باشند; انقلاب برای ما آنارشیستهای کمونیست, یعنی به وجود آوردن نهادهای جدید و بلا فاصله برای زندگی والا و وارسته ! طبعا ما منتظر نخواهیم شد که توده های میلیونی به گونه "معجزه وار" آنارشیست بشوند  تا جامعه ایده آل آنارشیستی تحقق بگیرد. ما معتقدیم که تحت حاکمیت سرمایه و اتوریته سیاسی آن , بی علاقگی , حرص و خواست کنترل ارزشهائی هستند که از بدو تولد به انسانها حقنه می شوند. و تا موقعی که این ساختار فرهنگی - سیاسی توسط فعالیت آگاهانه سیاسی انقلابی نابود نگردد, تحقق جامعه آنارشیستی غیر ممکن خواهد بود

خیلی ساده انگارانه خواهد بود اگر فکر کنیم این روند انقلابی به گونه صلح آمیز صورت می پذیرد. ما به هیج وجه کتمان نمی کنیم که مبلغ شیوه صلح آمیز مبارزه نیستیم. ماعمیقا معتقدیم تا زمانی که آزادی توسط سایه شوم دولت و سرمایه  سرکوب می شود,هیچ گونه صلح اجتماعی نمی تواند برقرار باشد.ما مبلغ تمامی شیوه های مبارزه برای انقلاب هستیم:عمل مستقیم,خرابکاری(سابوتاژ) در محل کار,صدمه به مالکیت خصوصی,تهاجم جمعی و....!البته ما  مبارزه قهر آمیز را از دیدگاهی تاکتیکی می نگریم و نه ایدئولوژیک! ما شدیدا به وجود آوردن فرهنگ مقاومت اعتقاد راسخ داریم.جایی که نه دولت و نه دیگر دشمنان طبقه کارگر در هیچ جا و هیچ زمان امنیت نداشته باشند.این همانا وجه اساسی هر گونه جنبش اجتماعی-انقلابی می باشد.این فرهنگ به توده ها اعتماد نفس داده و آنها را قدرتمند می گرداند و آتمسفر ایده آل برای جنگ طبقاتی فراهم میکند.ما همچنین همبستگی خویش را با تمامی انقلابیون جهان اعلام می کنیم

پیمان پایدار