"زبان ما و آنها: "دموکراسی" یعنی "جامعه طبقاتی
"کار" یعنی "کار مزدی" - "آزادی" یعنی "آزادی در استثمار
زبان را فرا گیریم
LEARN THE LANGUAGE
برای ثروتمندان و قدرتمندان آسانتر است که ما را سرکوب کرده و گمراه کنند، وقتی که در زبانشان ابهام وجود دارد.
مثلا ،هنگامی که آنها در مورد ایجاد شغل صحبت می کنند، آیا آنها شغل هایی هستند که با حقوقش می توان به طور راحت خرج خانواده را تامین کرد یا اینکه کارهای موقت و با دستمزدهای زیر خط فقر منظورشان است؟
وقتی که آنها در مورد رفاه صحبت می کنند، آیا این شامل همه ما می شود یا اینکه در قبال فقر اکثریت ما رفاه را برای خودشان فراهم می کنند؟
وقتی که آنها از دوران سخت اقتصادی برای عوام رجز خوانی می کنند و از بالا بودن بودجه خدمات عمومی مینالند، آیا سخنی از حیف و میلهای گزاف (بخوان بخور بخور ها و اختلاسهای کلان) در بودجه های نظامی و یا خرجهای آنچنانی در بوروکراسی دولتی برای حفظ قدرت وجود نحس خودشان هم می کنند؟
این ایده که همه ما تقریبا همان چیزها را منظورمان است، فقط به این دلیل که از یکسری کلمات مشترک صحبت می کنیم، نه تنها غلط که خطرناک نیز هست.
عبارات، وعده ها و شعارها را با ارزش ظاهری نمی توان پذیرفت . باید سردمداران را سیم جیم کرد...همیشه با شک و تردید به حرفهای بی محتوایشان که پشتوانه عملی نداشته و ندارد گوش کرد.در یک کلام: منافع اکثریت مردم با حاکمان و یک در صد طبقه سرمایه دار بالا دستی هیچگاه در یک چوب نرفته و نخواهد رفت. تضاد طبقاتی انکارناپذیر است و حل نشدنی. و تنها با سرنگونی طبقه حاکم و مبارزه بی امان با مردسالاری است که منافع کل جامعه تامین خواهد شد.
تهیه، ترجمه و نوشته از: پیمان پایدار
No comments:
Post a Comment