"The concentration camp was never the normal condition for the average gentile German. Unless one were Jewish, or poor and unemployed, or of active leftist persuasion or otherwise openly anti-Nazi, Germany from 1933 until well into the war was not a nightmarish place. All the “good Germans” had to do was obey the law, pay their taxes, give their sons to the army, avoid any sign of political heterodoxy, and look the other way when unions were busted and troublesome people disappeared.
Since many “middle Americans” already obey the law, pay their taxes, give their sons to the army, are themselves distrustful of political heterodoxy, and applaud when unions are broken and troublesome people are disposed of, they probably could live without too much personal torment in a fascist state — some of them certainly seem eager to do so."
Michael Parenti
ترجمه از : پیمان پایدار
"اردوگاه نازی هرگز شرایط عادی برای غیر یهودی ها معمول آلمانی نبود. مگر اینکه یهودی میبودی، یا فقیر و بیکار، و یا فعال چپ و یا در غیر این صورت آشکارا ضد نازی، آلمان از سال 1933 تا دوران جنگ جای کابوس واری نبود. تنها کاری که هر "آلمانی خوب" میبایست انجام میداد اطاعت از قانون، پرداخت مالیات خود، و فرستادن فرزندان خود به ارتش، دوری جستن از هر گونه نشانه ای از بدعت سیاسی، و روی برگرداندن زمانی که اتحادیه های کارگری را داغان میکردن و مردمی که کله شون بوی قرمه سبزی میدادن ناپدید میشدن.
از آنجائی که خیلی از "آمریکائی های طبقه متوسط" در حال حاضر از قانون اطاعت میکنند، مالیات خود را می پردازند، فرزندان خود را به ارتش میفرستند، و نسبت به هرگونه بدعت سیاسی بی اعتماد هستند، و وقتی اتحادیه های کارگری را از هم می پاشند و فعالین را دفع میکنند تحسینشان برمی انگیزد، آنها احتمالا می توانند بدون هیچگونه عذاب وجدان در یک دولت فاشیستی زندگی کنند - برخی از آنها قطعا به نظر می رسد مشتاق به انجام این کار باشند ."
No comments:
Post a Comment