در ستایش از تاری تصویر
ممنون از رفیق فرشینIn praise of the blurred image
حداقل چيزي که مي توان از يک سينماگر انتظار داشت، ارائه تصاوير واضح (فکوس) به تماشاگراست، تصاويري که مي بايستي به لحاظ کيفي و در پيوند و پيوستشان با يکديگر، بدون کمترين ابهامي، شفاف، واضح و اطمينان بخش باشند. ولي آيا اين نحوه برخورد، مناسب ترين راه نشان دادن دقيق حقيقت يک امر واقعي است؟
No comments:
Post a Comment