یک پرستار استرالیایی بزرگترین حسرتهای آدمهای در حال مرگ را جمع کرده و 5 حسرت را که بین بیشتر آدمها مشترک بوده منتشر کرده است .
ظاهرا در میان این نظرخواهی دیگر از چیزهایی مانند بانجی جامپینگ و سکسِ بیشتر و یا ثروت خبری نیست :

نخستین حسرت = کاش جسارت اش را داشتم اون جوری زندگی می کردم که می خواستم ، نه اونجوری که دیگران ازم توقع داشتند
حسرت دوم = کاش این قدر سخت کار نمی کردم . حسرت سوم = کاش شجاعتش را داشتم که احساساتم را با صدای بلند بگم .
حسرت چهارم = کاش رابطه هایم با دوستانم را حفظ می کردم .
حسرت پنجم = کاش شادتر می بودم .
 ****************

 

البته نا گفته نماند که این "حسرتها "رو میبایستی واسه طبقات متوسط به بالا مطرح دانست . چرا که شامل حداقل 60 درصد-اگه نه بیشتر- جمعیت دنیا (بخصوص با هر چه بیشتر بدتر شدن شرایط زندگی از 2008 به اینطرف) که صبح تا شب درگیردرآوردن نون شبشان هستند نمیتواند بشود. البته هستند یک در صد فوق العاده کمی هم از انسانها که با وجود نداشتن امکانات زیاد مادی هیچکدوم از این  5 حسرت شامل حالشان نمیشود. بزبانی دیگرنه تنها معنای زندگی را خوب فهمیده ,شهامت و جسارت هم دارن ,بلکه با ریختن ارزشهای محافظه کارانه و ارتجاعی  تو سطل آشغال بجاش انسانیت رو پیشه میکنند .دم این قشر از آدمها بیشتر گرم .  

 

بهرحال, در اینجا لازم هست بگیم ,که عمر کوتاه تر از اونی است که فکرشو می کنیم .... زمان مثل برق می گذره... برای چند لحظه هم که شده رو جمله های بالا مکث کنید و ببینید یک وقت شامل حال شما  خواننده عزیز و گرامی نشه...

پیمان پایدار