کودکی هایم اتاقی ساده بود
قصه ای دور اجاقی ساده بود
شب که میشد نقش ها جان می گرفت
روی سقف ما که طاقی ساده بود
می شدم پروانه ، خوابم می پرید
خوابهایم اتفاقی ساده بود
زندگی دستی پر از پوچی نبود
بازی ما جفت و طاقی ساده بود
قهر می کردم به شوق آشتی
عشق هایم اشتیاقی ساده بود
ساده بودن عادتی مشکل نبود
سختی نان بود و باقی ساده بود
   از ساناز

********************************

ممنون از دوست عزیزم سهیلا از کانادا واسه فرستادن این شعر

پیمان پایدار