Virginia Boltenویرجینیا بولتن

فقط سه عکس از او موجود میباشد.اولین زن سخنران آرژانتینی در تجمع کارگری ,اول ماه می 1890 ,بوده است .

ویرجینیا به خود جرات آنرا داد که اعلام کند که زنان نمی بایست  نه به خدا, نه به رئیس و نه به شوهر گره بخورند.

او انتقاد استثمار کارگر تشویق به نوشتن در دفتر خاطرات روزانه است. و نیز برای مبارزه با پلیس با گلوله و سلول همیشه گرسنه برای کارگران. او محکوم به قتل کارگر اول مرده پیش از حمله: در روزاریو، بود اما دیگران می آیند و او آن را می دانستند. او تشویق به نوشتن در دفتر خاطرات روزانه اش در رابطه با استثمار کارگران شد. و همچنین در مبارزه و جنگیدن با پلیس ,با وجود گلوله و سلول ,که همیشه گرسنه کارگران است. او مرگ اولین کارگر را که در پی اعتصاب بوقوع پیوست محکوم کرد: در روزاریو بود, اما دیگران می آیند و او آن را می دانست.

Solamente hay tres fotos de ella. Fue la primera mujer oradora en una concentración obrera, un 1° de mayo de 1890. Se atrevió a proclamar que la mujer no debía estar atada ni a un dios, ni a un patrón ni a un marido. Se animó a escribir en un diario, denunciando la explotación del trabajador. Y también a pelearse con la policia, a pesar de las balas y la celda, siempre hambrientas de obreros. Denunció la muerte del primer trabajador muerto por hacer una huelga: fue en Rosario, pero vendrían otros y ella lo sabía. 

برای آن کسی که بود، سرکوب شد، زندانی و به تبعید فرستاده شد، با وجود اینکه آرژانتینی بود.

 اسمش ویرجینیا بولتن است , و در محله پالایشگاه , بعنوان کارگر کفاشی و شکر سازی , برای ۱۵ سال زندگی کرد.

 Por ser lo que era, fue reprimida, encarcelada y desterrada, a pesar de ser argentina.
Se llamó Virginia Bolten, y vivió en Barrio Refinería por 15 años trabajando de zapatera y de obrera del azúcar.

او در مونته ویدئو اروگوئه فوت کرد, امروز کم هستند کسانی که بیادش میباشند .

 Murió en Montevideo, hoy pocos la recuerdan.

از موزه, اول ماه می  و 122 سال بعد , با فروتنی سعی می کنیم که این فراموشی را معکوس گردانیم .
 Desde el Museo, este 1° de mayo y 122 años después, humildemente

tratamos de revertir ese olvido.

 

ترجمه از : پیمان پایدار