ترجمه مقاله ای از هکتور به خار : Los que deciden

مقاله :" آنهائی که تصمیم میگیرند"- به  زبان اسپانیائی

 نوشته ای از: هکتور به خار

Los que deciden: Héctor Béjar

agenda global:diario UNO,Lima-Peru ,Viernes 5 de diciembre de 2014

از ضمیمه روزنامه "اونو"(یعنی یک) : دستور کار جهانی, لیما- پرو ,جمعه 5 دسامبر  2014

www.hectorbejar.com

ترجمه از : پیمان پایدار

*************************

 

پیشگفتار

بخاطر گردهم آئی بیش از 11500 نماینده از 194کشور در بیستمین نشست جهانی  پیرامون وضعیت جوی و گرمای محیط زیست جهانی در لیما پرو, بمدت دو هفته, در تمامی روزنامه ها و دیگر وسائل ارتباط جمعی ,سخن از این همایش میباشد. ترجمه این مقاله (و سه مقاله دیگر, که یکی بیشتر به وضعیت درونی پرو و مواضع دولتمردان شارلاتان , دومی به سیاسی کردن مقوله مورد کنکاش و شدت بحران و سومی به "سرمایه داری سبز" یا همان "راه حل کمپانیهای چند ملیتی"- بخوان از آب گل آلود ماهی گرفتن از این تراژدی بشری- میپردازد, در روزهای آینده) نیز در راستای پرداختن به این واقعه تاریخی اهمیت پیدا کرده و بررسی اش مهم مینماید. باشد تا تمام نیروهای مترقی- بخصوص آنارشیستها-دست در دست هم با مبارزه ای سهمگین علیه سرمایه داری جهانی, که با شتاب هر چه بیشتر بشریت را به پرتگاه نابودی میکشاند, مقابله کرده و برای دنیائی فارغ از سرمایه و دولت -با هر اسم و رسمی- به جنگی بی امان بپردازیم

نابود باد سرمایه داری جهانی که باعث تمامی فلاکتهای اجتماعی و محیط زیستی میباشد

زنده باد انقلاب - زنده باد آنارشی

پیمان پایدار

******************** 

 

 

"در سال 1945، ملل پیروز(منظور در جنگ جهانی میباشد-م) گرد هم آمدند برای رسیدن به صلحی پایدار. پیشنهادی ازقرن هیجدهم که توسط کانت داده  شده بود. اما در  واقعیت، منظور طنزی بود از فیلسوف کوئنیزبرگ* .  صلح دائمی متعلق به گورستانها ست. شیطان و شر نژاد بشر در این پارادوکس نهفته است.
*Koenisberg

بسیاری از ایده های کانت، مانند توسعه انسانی به عنوان مثال،توسط سازمان ملل متحد بعاریه گرفته شدند، اما پروژه اولیه او تبدیل شد به تکرار بد جامعه ملل، که در سال 1914 به شکست انجامید.

پس ازپایان آتش جنگ جهانی دوم 1939-1945، جان می نارد کینز+ درگذشت.  روزولت و بوریج++ نیز درگذشتند، انحصارات راه را به هنری والاس** بستند [میبایست وارث روزولت میشد]. پروژه مرد. ترومن, مکارتی، نیکسون، کیسینجر، فون هایک و فریدمن *+* ماندند. آنها جهانی را طراحی کردند که در آن زندگی میکنیم , تسلط داشتن / حکمفرما بودن اربابان جنگ .
++ Roosevelt & Beveridge / ** Henry Wallace / John Maynard Keynes +
Truman ,MacCarthy ,Nixon, Kissinger,Von Hayek , Freidman*+*

 

با این حال، گو برونتلند* کمیسیونی را بوجود آورد که منجر به باشگاه رم در دهه هفتاد شد. به جهان هشدار داد که رشد حد و حدودی دارد.

*Go Brundtland

مدتهاست که از این حد گذشته ایم . بالنتیجه یک رقابت جهانی ایجاد گردید. در حالی که از یک طرف بانی سازمان تجارت جهانی گشتن ، از طرف دیگر دانشمندان و روشنفکران مروج اجلاس سران کره زمین که مفهوم توسعه پایدار را در سال 1992 به تصویب رساند و امضای پروتکل کیوتو+ را ارائه گرداند .

+Kioto

 

منافع بزرگ (منظور کمپانیهای چند ملیتی-م) بین سال های 1992 و 2014 به مخالفت با پروتکل پرداختند. در این بیست سال جهان پا به سن گذاشته است. بدبینی کارشناسهای فنی و بی اعتبار شدن سیاستمداران خیلی زیاد میباشد. آنها فرض را بر این گذارده اند که فقر در حال کاهش است و طبقه متوسط رو به افزایش. واینکه کشورها رشد میکنند، با وجود بحران آسیایی، مکزیکی و بحران عظیم مسکن  سال 2008 .

 

در روند تکامل سازمان ملل متحد، پس ازگذشت لحظات اولیه، جنگ سرد و همزیستی دشواری بین دو بلوک آغاز گردید در حالی که (بلوک) سومی در حال ظهور: گروه 77 و چین [هرچند در حال حاضر دارای 133 عضو میباشد، نام اولیه خود را  به دلیل اهمیت تاریخی حفظ کرده].

 

با ناپدید شدن بلوک سوسیالیستی+، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ایالات متحده، ژاپن، کشورهای اسکاندیناوی، دفتر مرکزی مقدس* [که صرفا بعنوان ناظراست] و گروه 77 و چین موجود میباشند .+
 نظر مترجم: سرمایه داری دولتی میباشد+/ *منظور واتیکان میباشد

در دهه نود، هنگامی که هژمونی نئولیبرالیسم جهانی شده بود ,
 شبکه های غیر دولتی موفق به گسترش حقوق بشر شدند. آنها سپس خود را وقف  حق توسعه ، برابری جنسیتی ، حقوق کودکان و حق بهداشت باروری نمودند. شبکه زنان، مردمان بومی، حامیان محیط زیست و دیگران موفق شدن که شنیده شوند و حداقل بعنوان اعضای هیئت های رسمی و یا به طور مستقیم با سخنگویان خود وارد جلسه مجمع عمومی سازمان ملل شوند،حتی اگر تنها با حق صدایشان . پیشرفت های نظری/ تئوریک بسیاربوده اند،حال آنکه در واقعیات کم .

اما سپتامبر 2000 آمد، برج های دوقلو، جنگهای عراق و افغانستان, و سازمان ملل متحد، دوباره، به ارابه جنگ قدرت طلبان تبدیل گشت. درها دوباره به شهروندان جهانی بسته شده است.

این هفته ها در لیما ، پنتاگونیتا(منظور وزارت دفاع پرو-م) تبدیل شده به یک قلعه که در آن دموکراسی نمی تواند وارد شود. کنفرانس آلترناتیوی به موازی در یک پارک در یک کیلومتر دورتراز کنفرانس رسمی نصب شده است،که کوچکترین امکان نفوذ ندارند.

اما آنهائی که در پنتاگونیتا هستند نیز تصمیم نمیگیرند. و نه 20 بزرگترین اقتصادهای دنیا و نه 8 کشور قدرتمند(امپریالیستی-م). دو کشورند: ایالات متحده و چین. و برای این منظور نیازی به شرکت کردن خود را نمی بینند .

ایالات متحده برای سال 2030 بین بیست و شش تا بیست و هشت در صد کمتر خواهد کرد تولید گازهای مسموم کننده اش را با  توجه به سطوح سال 2005 ,چین موافقت خود را با قرار دادن یک سقف توقف به حداکثر میزان موجود برای این تاریخ و یا قبل از آن و افزایش بیست درصدی انرژی پاک در نسبت مصرف انرژی کل خود را تا سال 2030 را نیز اعلام کرده .

دو قدرت مذکور جمعا مسئولیت حدود چهل درصد از کل تولید گازهای گلخانه ای در سطح جهان را بعهده دارند . آیا ممکن است به یک توافق جهانی در مورد تغییرات اقلیمی برای سال 2020 در پاریس در گردهم آئی سال آینده رسید؟ این مسئله مجهول الهویه بجای خود باقی مانده است.

پایان