سیاسی کردن تغییرات اقلیمی
A Politizar el Cambio Climático
مقاله ای از: داوید روکا بصدره
David Roca Basadre
ترجمه از : پیمان پایدار
***********************
به نقل از هفته نامه 'هیلدربرن در سنگرش', لیما- پرو
Hildebrandt en sus trece
جمعه پنجم دسامبر 2014-14 آذر ماه 1393
Viernes, 5 de diciembre del 2014
Ano 5# 229 سال پنجم شماره -Lima-Perú
********************
یاد آوری میکنم : این سومین مقاله ترجمه شده در راستای 20مین نشست جهانی گرمای محیط زیست در لیما-پرو میباشد.اولی در روز دوشنبه هشتم دسامبر 2014 مطابق با 17م آذر ماه1393 و دومی در 14 دسامبر /23 آذر ماه درج گردیده شده.
پیمان پایدار
______________________
شبحی بر روی جهان گسترده شده: تغییرات اقلیمی. برای به حداقل رساندن اثرات سیاسی این شبح تمامی کمپانیهای فرا ملی و قدرت واقعی(منظور دولتهای هر کشوری-م) مصرانه قسم خورده اند تا تحمیل کنند (برنامه هایشان را-م) با زور و یا با فریب .
تغییرات آب و هوایی، با تغییرات دهشتناکی که ایجاد میکند، به ترویج بیشتر فقر دامن خواهد زد و، بر اساس برآوردها، بیش از 50 میلیون نفر را در ده سال آینده مجبور به جابجائی خواهد کرد، با پیش بینی بسیار بالاتر برای پایان قرن.
همه این واقعیات اشاره ایست کاملا مخالف پیشرفت و شادی دروغین رشد و توسعه. تازه چالش های جدیدی را مدح نظر دارد که حتی نه در دورترین پروژه های اولویت دار, و نه ثانوی ,هیچ دولتی، منجمله- واضح هست- در پرو, دیده نمیشود .
گوش دادن به تعهدات برای کاهش گاز کربنیک توسط کشورهائی که بیشترین تولید گازهای گلخانه ای را عهده دارند، سئوالی مبنی بر دانستن چگونگی رسیدن به این هدف را پیش روی ما میگذارد. بزعم دکتر راجندرا په چاوری(*) مدیر هیئت بین دولتی برای تغییرات آب و هوایی( ای پی سی سی+)، تولید گازهای گلخانه ای در سطح جهان میبایست بین 40٪ تا 70٪ برای سال2050 کاهش یابد و به صفر برسد برای سال 2100 ، و برای این منظور باید دو سوم ذخایر فسیلی شناخته شده را در زیر زمین نگه داشت واز جستجو برای ذخایر جدید نیز دست برداشت . اما حتی اگر ما به این هدف هم برسیم ، به اندازه کافی نخواهد بود، چرا که ما میبایست گاز کربن را از جو بیرون بکشیم .
(*) Rajendra Pachauri / (+) Panel Intergubernamental sobre Cambio Climatico :IPCC
هنگامی که ما در مورد پیش بینی رشد در ایالات متحده و یا در چین و یا در اروپا میخوانیم ، اینکه آنها خوشحال هستند چرا که از معضلات اقتصادی بیرون آمده و با افزایش مصرف روبرو میباشند، عرق سردی ما را فرا میگیرد: این تنها ما هستیم که هزینه اش را میپردازیم . بدتراز آن حالت تسکین آمیزی هست که در صورت قدرتمندان(مافیائی-م) سیاسی و اقتصادیمان میبینیم زمانی که از رشد پنج درصدی در سال 2015 صحبت میکنند، که بدون شک وابسته هست به بهبود وضع دیگران و هزینه های بالاتر در خرید سنگهای معدنی و مواد غذایی از کشورما و بقیه قاره , آفریقا، و آسیا .
این توضیح میدهد که بحثهای رسمی در20مین نشست گرمای محیط زیست(در12 روز اول ماه دسامبر 2014 , در لیما-پرو-م) فقط محدود میشوند نه تنها به نا کافی بودن بلکه اهداف کم معتبر در کاهش دادن گاز کربنیک، که به کناری میگذارند مسائل اساسی را، کسانی که در پشت تمام توصیه های ای پی سی سی هستند واینکه خلاصه میشوند در نیاز فوری به "تغییر زندگی", همانگونه که 'ریمبو'(آرتور- م) (+) خوابش را میدید .
(+) Artur Rimbaud:1854-1891شاعر نابغه و پر تحرک فرانسوی: از پرچمداران جنبش سمبولیست در شعر و شاعری
ما نمی توانیم فکر کنیم به حقیقت وعده ها و توافق نامه هائی که اگر خوشحال گونه ادامه یابند در پروژه های رشد اقتصادی که در افزایش مصرف پایدارمی باشند که خود نیازمند تشدید تولید کالاها و سرویس ها هستند و این بالنتیجه به چپاول فشرده ای از منابعی می انجامند که خود دقیقا منشاء غم انگیز سیاره ایست که در آن زندگی می کنیم. برخورد نکردن به ریشه مشکل به معنی جلوگیری از صحبت کردن بطور جدی، یعنی همه چیز را در دست کسانی گذاردن که، با وجود دانستن شدت جدی بودنش، تصمیم گرفته اند برای گرو نجات چیزهای کمی که باقیمانده اند .
وقتی که رهبر راست افراطی فرانسه (خانم-م) لوپن از وجود (مریضی-م) ابولا خوشحال میگردد چرا که به کاهش جمعیت در آفریقا کمک میکند، فقط با صدای بلند چیزی را ندا میداد که بسیاری آنرا یواشکی می گفتند . هستند کسانی که فقط به یک متغیر توجه میکنند و به آن بالاترین اهمیت را نیز میدهند: رشد جمعیت .
این درست است که نزدیک به 7میلیارد نفر دراین سیاره زندگی میکنند و رشد پایدار جمعیت می تواند به 11 میلیارد نفر در 2100 منجر شود، اما دلیل کم و کاستی کنونی این است که بالاترین درصد مصرف در کشورهای ممتاز سیستم رخ می دهد، که مهارت در هدر دادن دارند، به ضرر کسانی که از آنها چیزهائی که بیش از حد مصرف میکنند را بدست می آورند. با توجه به مطالعه 'سازمان غذا و کشاورزی' , اف آ او(*) ، سرانه حیف و میل کردن مواد غذایی توسط مصرف کنندگان در اروپا و شمال آمریکا بین 95 تا115 کیلوگرم در سال است. و گزارش 'شورای دفاع منافع ملی'(+) ایالات متحده آمریکا می گوید که آمریکایی ها بیش از 40 درصد از مواد غذایی خریداری شده خود را بدون دست زدن به آنها بدور میریزند .
(*) FAO: FOOD & AGRICULTURE ORGANIZATION
(+) NRDC:National Resources Defense Council
بیستمین نشست گرمای محیط زیست تعریف تغییر زندگی را نخواهد داد . در میان صرف کوکتل، نمایشگاه ها، پز دادنها / فیگور اومدن و حرکت تزئینی معمول همیشگی، بیش از 50 میلیون دلار از پول پروئی ها دود خواهد شد به هوا در حالی که مثلث سه گانه 'از زیر زمین بدر آوردن مواد معدنی - تولیدات صنعتی- مصرف' دست نخورده باقی می مانند .
سئوالی که در قبال فاجعه اعلام شده مطرح میباشد اینست که آیا همگان نجات خواهند یافت یا فقط عده کمی . بهمین منظور، قدرتهای موجود مشکل را به چیزی علمی - فنی کاهش میدهند، حال آنکه در واقع این یک مسئله برجسته سیاسی است. مسئله همانا سیاسی کردن تغییرات اقلیمی میباشد .
یاد آوری میکنم : این سومین مقاله ترجمه شده در راستای 20مین نشست جهانی گرمای محیط زیست در لیما-پرو میباشد.اولی در روز دوشنبه هشتم دسامبر 2014 مطابق با 17م آذر ماه1393 و دومی در 14 دسامبر /23 آذر ماه درج گردیده شده.
پیمان پایدار
______________________
شبحی بر روی جهان گسترده شده: تغییرات اقلیمی. برای به حداقل رساندن اثرات سیاسی این شبح تمامی کمپانیهای فرا ملی و قدرت واقعی(منظور دولتهای هر کشوری-م) مصرانه قسم خورده اند تا تحمیل کنند (برنامه هایشان را-م) با زور و یا با فریب .
تغییرات آب و هوایی، با تغییرات دهشتناکی که ایجاد میکند، به ترویج بیشتر فقر دامن خواهد زد و، بر اساس برآوردها، بیش از 50 میلیون نفر را در ده سال آینده مجبور به جابجائی خواهد کرد، با پیش بینی بسیار بالاتر برای پایان قرن.
همه این واقعیات اشاره ایست کاملا مخالف پیشرفت و شادی دروغین رشد و توسعه. تازه چالش های جدیدی را مدح نظر دارد که حتی نه در دورترین پروژه های اولویت دار, و نه ثانوی ,هیچ دولتی، منجمله- واضح هست- در پرو, دیده نمیشود .
گوش دادن به تعهدات برای کاهش گاز کربنیک توسط کشورهائی که بیشترین تولید گازهای گلخانه ای را عهده دارند، سئوالی مبنی بر دانستن چگونگی رسیدن به این هدف را پیش روی ما میگذارد. بزعم دکتر راجندرا په چاوری(*) مدیر هیئت بین دولتی برای تغییرات آب و هوایی( ای پی سی سی+)، تولید گازهای گلخانه ای در سطح جهان میبایست بین 40٪ تا 70٪ برای سال2050 کاهش یابد و به صفر برسد برای سال 2100 ، و برای این منظور باید دو سوم ذخایر فسیلی شناخته شده را در زیر زمین نگه داشت واز جستجو برای ذخایر جدید نیز دست برداشت . اما حتی اگر ما به این هدف هم برسیم ، به اندازه کافی نخواهد بود، چرا که ما میبایست گاز کربن را از جو بیرون بکشیم .
(*) Rajendra Pachauri / (+) Panel Intergubernamental sobre Cambio Climatico :IPCC
هنگامی که ما در مورد پیش بینی رشد در ایالات متحده و یا در چین و یا در اروپا میخوانیم ، اینکه آنها خوشحال هستند چرا که از معضلات اقتصادی بیرون آمده و با افزایش مصرف روبرو میباشند، عرق سردی ما را فرا میگیرد: این تنها ما هستیم که هزینه اش را میپردازیم . بدتراز آن حالت تسکین آمیزی هست که در صورت قدرتمندان(مافیائی-م) سیاسی و اقتصادیمان میبینیم زمانی که از رشد پنج درصدی در سال 2015 صحبت میکنند، که بدون شک وابسته هست به بهبود وضع دیگران و هزینه های بالاتر در خرید سنگهای معدنی و مواد غذایی از کشورما و بقیه قاره , آفریقا، و آسیا .
این توضیح میدهد که بحثهای رسمی در20مین نشست گرمای محیط زیست(در12 روز اول ماه دسامبر 2014 , در لیما-پرو-م) فقط محدود میشوند نه تنها به نا کافی بودن بلکه اهداف کم معتبر در کاهش دادن گاز کربنیک، که به کناری میگذارند مسائل اساسی را، کسانی که در پشت تمام توصیه های ای پی سی سی هستند واینکه خلاصه میشوند در نیاز فوری به "تغییر زندگی", همانگونه که 'ریمبو'(آرتور- م) (+) خوابش را میدید .
(+) Artur Rimbaud:1854-1891شاعر نابغه و پر تحرک فرانسوی: از پرچمداران جنبش سمبولیست در شعر و شاعری
ما نمی توانیم فکر کنیم به حقیقت وعده ها و توافق نامه هائی که اگر خوشحال گونه ادامه یابند در پروژه های رشد اقتصادی که در افزایش مصرف پایدارمی باشند که خود نیازمند تشدید تولید کالاها و سرویس ها هستند و این بالنتیجه به چپاول فشرده ای از منابعی می انجامند که خود دقیقا منشاء غم انگیز سیاره ایست که در آن زندگی می کنیم. برخورد نکردن به ریشه مشکل به معنی جلوگیری از صحبت کردن بطور جدی، یعنی همه چیز را در دست کسانی گذاردن که، با وجود دانستن شدت جدی بودنش، تصمیم گرفته اند برای گرو نجات چیزهای کمی که باقیمانده اند .
وقتی که رهبر راست افراطی فرانسه (خانم-م) لوپن از وجود (مریضی-م) ابولا خوشحال میگردد چرا که به کاهش جمعیت در آفریقا کمک میکند، فقط با صدای بلند چیزی را ندا میداد که بسیاری آنرا یواشکی می گفتند . هستند کسانی که فقط به یک متغیر توجه میکنند و به آن بالاترین اهمیت را نیز میدهند: رشد جمعیت .
این درست است که نزدیک به 7میلیارد نفر دراین سیاره زندگی میکنند و رشد پایدار جمعیت می تواند به 11 میلیارد نفر در 2100 منجر شود، اما دلیل کم و کاستی کنونی این است که بالاترین درصد مصرف در کشورهای ممتاز سیستم رخ می دهد، که مهارت در هدر دادن دارند، به ضرر کسانی که از آنها چیزهائی که بیش از حد مصرف میکنند را بدست می آورند. با توجه به مطالعه 'سازمان غذا و کشاورزی' , اف آ او(*) ، سرانه حیف و میل کردن مواد غذایی توسط مصرف کنندگان در اروپا و شمال آمریکا بین 95 تا115 کیلوگرم در سال است. و گزارش 'شورای دفاع منافع ملی'(+) ایالات متحده آمریکا می گوید که آمریکایی ها بیش از 40 درصد از مواد غذایی خریداری شده خود را بدون دست زدن به آنها بدور میریزند .
(*) FAO: FOOD & AGRICULTURE ORGANIZATION
(+) NRDC:National Resources Defense Council
بیستمین نشست گرمای محیط زیست تعریف تغییر زندگی را نخواهد داد . در میان صرف کوکتل، نمایشگاه ها، پز دادنها / فیگور اومدن و حرکت تزئینی معمول همیشگی، بیش از 50 میلیون دلار از پول پروئی ها دود خواهد شد به هوا در حالی که مثلث سه گانه 'از زیر زمین بدر آوردن مواد معدنی - تولیدات صنعتی- مصرف' دست نخورده باقی می مانند .
سئوالی که در قبال فاجعه اعلام شده مطرح میباشد اینست که آیا همگان نجات خواهند یافت یا فقط عده کمی . بهمین منظور، قدرتهای موجود مشکل را به چیزی علمی - فنی کاهش میدهند، حال آنکه در واقع این یک مسئله برجسته سیاسی است. مسئله همانا سیاسی کردن تغییرات اقلیمی میباشد .
No comments:
Post a Comment