به اتفاق يکي از دوستان به آرامگاه سعدی رفته بوديم. پس از خروج تابلويي تبليغاتی توجه مرا جلب کرد. موضوع، ديدار قريب الوقوع احمدی نژاد از شهر شيراز بود. دوستداران آقاي احمدی نژاد، در آستانه انتخابات با خوشحالي تمام تصوير ايشان را به همراه يکي از اشعار سعدی پيشکش کرده بودند |
|
اولين چيزي که توجه ام را جلب کرد، اعتماد به نفس اين گروه در انتخاب شعري چنين وصف الحال در کنار تصوير محمود احمدي نژاد بود. وقتي اين موضوع را با دوستم در ميان گذاشتم، همينطور که قهقه مي خنديد، من به اين فکر مي کردم که بچه هاي محله ي سعدي هم انگار تنشان به خود سعدي خورده و لطافت طبع شان گل کرده ...و اما اين دوست ما که خودش دستي در ادبيات داشت گويا حافظه ي ادبي اش بر اثر ريسه رفتن هاي نابهنگام، تکان خورده بود و اصل شعر سعدي را به خاطر آورده بود اصل شعر: بخت باز آيد از آن در که يکي چون تو درآيد روی ميمون تو ديدن در دولت بگشايد در اينجا چند پرسش مطرح است ...چرا طرفداران محمود در محله ی سعدی
تصور کردند کلمه ميمون يادآور حقيقتی است که هيچکس از آن آگاه نيست؟ تصور کردند اين روزها کسي اشعار سعدی را نمی خواند؟ نه به ريش محمود رحم کردند و نه به ردای کهنه ی سعدی؟ | 
No comments:
Post a Comment