سفر به اعماق کیهان با استیون هاوکینگ(فصل اول/بیگانگان)      کانون آگنوستیک ها و آتئیست های ایران  Iranian Atheists & Agnostics

سلام.اسم من استیون هاوکینگ است.فیزیکدان،کیهان شناس و تا حدی هم رویا پرداز.گرچه نمی توانم حرکت کنم و مجبورم از طریق کامپیوتر حرف بزنم اما در ذهنم آزاد هستم تا جهان هستی را جستجو کنم و سوالات بزرگی مطرح کنم.مانند: آیا موجودات دیگری هم در جهان وجود دارند؟ اگر هستند کجا می توان آنها را پیدا کرد؟چه شکلی هستند؟از چه چیزی ساخته شده اند؟آیا دارای هوش هم هستند؟اگر بتوانیم آنها را پیدا کنیم چه فایده ای برای ما انسان ها خواهند داشت؟ با ما همراه شوید: هر جا که می روم مردم از من می پرسند آیا موجودات فضایی وجود دارند؟ این سوال خوبی است چون عمق احساس ما را بر خواهند انگیخت که واقعا جایگاه ما در جهان چگونه است! آیا واقعا روی این توپ آبی کوچک(زمین) تنها هستیم؟ به نظر من که احتمالا این طور نیست.دلیل آن هم یک چیز است.جهان هستی واقعا بزرگ است.واقعا بزرگ.سیاره ی ما یکی از هشت سیاره ای است که به دور خورشید می چرخد.این خودش جالب است که خورشید ما یکی از دویست میلیارد ستاره در مارپیچی عظیم بنام کهکشان راه شیری است.واقعا بزرگ است که بعضی وقت ها خودم هم در درک و فهم آن مبهوت می شوم.ولی خود کهکشان راه شیری هم فقط قطره ای کوچک در اقیانوسی از 100میلیارد کهکشان است که در شبکه ای وحشتناک بزرگ در همه ی جهت ها گسترده است.در این سایز هر نقطه ای نورانی کل یک کهکشان است که این نتنها اندازه ی کره ی زمین را در مقابل کل جهان نشان می دهد بلکه این حقیقت را هم بیان می کند که خیلی سخت است باور کنیم در این چنین جهان بزرگی تنها هستیم.  در ذهن ریاضی وار من بررسی وجود موجودات دیگر از دید ارقام و اعداد هم منطقی به نظر می آید.در واقع کار اصلی ما این است که بفهمیم آنها چه شکلی می توانند باشند که در نقطه ای دور از جهان زندگی می کنند. احتمال وجود این چنین موجوداتی بینهایت است و همچنین بینهایت وسوسه کننده .ممکن است حیات موجودات بیگانه در این محدوده باشد از یک نقطه لجن گرفته تا حیواناتی پیشرفته که شاید گاز هم بگیرند و البته این تازه نقطه ی شروع است برای فهمیدن اینکه آن دور دورها چه خبر است!  در این چنین جهان عظیمی منطقی است که موجودات باهوش و شاید هم متمدن مثل آنهایی که در فیلم های علمی تخیلی نشان می دهند وجود داشته باشند. هرچه بیشتر در مورد آنها فکر کنیم ممکن است انتخاب ها را محدود کند. ممکن است این گونه حیات آنقدر عجیب باشند که حتی آنها را به عنوان گونه ای از حیات به حساب نیاوریم.شاید آنقدر موجودات عجیبی باشند که در مرکز یک ستاره زندگی کنند.یا شاید جمع عظیمی از موجودات میکروسکوپی باشند که مانند توده ای از یک غبار کیهانی به نظر آیند.شاید این موجودات بسیار سریع بوجود می آیند و می میرند و در یک چشم بر هم زدن از صفحه ی روزگار محو می شوند. خوب حالا در این چنین جهان بزرگی با این همه احتمالات گوناگون از کجا بفهمیم دنبال چه چیزی باشیم؟یا در این موضوع خاص کجا را به دنبال این موجودات بگردیم؟جواب ما دقیقا همان جایی است که از آن شروع کردیم.اطلاعاتی که نیاز داریم همین جاست،در خانه ی خودمان،زمین.در نگاه اول این پناهگاه ما تنها گونه ی شناخته شده ی حیات است.  به نظر می رسد که قوانین فیزیک در همه جا یکسان هستند.پس قوانین حیات هم در همه جای جهان هستی باید یکسان باشند حتی اگر جزئیات یکسانی نداشته یاشند.می توانیم چگونگی حیات روی زمین را به عنوان دفتر چه ی راهنمای چگونگی حیات بیگانگان استفاده کنیم.راهنمایی در مورد اینکه حیات واقعا چگونه است و چگونه کار می کند و مهم نیست که کجا رخ داده باشد.  اولین قدم در بررسی، ما را به 4.5 میلیارد سال پیش می برد.جایی که زمین هنوز جوان است.این که چه چیزی باعث شد حیات بر روی زمین آغاز شود هنوز در پرده ای از ابهام است.ولی نظریه هایی در این مورد وجود دارد که یکی از معروف ترین این نظریه ها این است که حیات روی زمین کاملا تصادفی رخ داده است.به وسیله ی دریایی از محلول های زیستی سرشار از ترکیبی شیمیایی به نام آمینو اسید.این محلول در طی میلیون ها سال آنقدر تصادفی به یکدیگر برخورد کردند تا بلاخره ترکیبی کامل تر ساخته شد که حلقه ی حیات را آغاز کرد.  بسیار بعید به نظر می آید که حیات توانسته باشد خودش را خود به خود بوجود آورده باشد ولی من فکر نمی کنم که این نظریه اشکالی داشته باشد.درست مانند برنده شدن در یک قرعه کشی می ماند.درست است که این بار این شانس برای همه ی مکان ها در جهان وجود دارد ولی بعضی از هفته ها فقط یک نفر همه ی پول را برنده می شود.  ولی نظریه ی دیگری هم وجود دارد که می گوید حیات در جایی دیگر از جهان شکل گرفته و همین طور از سیاره ای به سیاره ی دیگر به وسیله ی شهاب سنگ ها منتقل می شود. به نظر من ممکن است که این تکه سنگ بزرگ بتواند گونه ای از ارگان های حیات فریز شده را درون خود نگه داشته و حمل کند.ارگان هایی که بتوانند در دماهای بسیار زیاد و حتی در خلاء هم زنده بمانند که اگر این طور باشد حتی همین الان هم شاید شهاب سنگ ها در حال جابجایی حیات از جایی به جای دیگر باشند. صرف نظر از اینکه کدام نظریه درست است وقتی حیات آغاز شده، داستان جدید هم شروع شده است.زنده ماندن.زنده ماندنی که من و شما و حتی ای تی(شخصیت فضایی در فیلمی به کارگردانی اسپیلبرگ) هم به آن وابسته ایم که قوانین خاص خودش را دارد.  زنده ماندن نیاز به یک منبع انرژی دارد که ما به آن می گوییم غذا یا هر پیز دیگری.و وقتی غذا تامین شود، حیات می تواند خودش را تکثیر کند و گسترده شود تا از مرگ هر کدام به صورت جداگانه محافظت شود و سرانجام این به تکامل منجر شد.تکاملی که ممکن است حتی در جایی دیگر برای موجودات بیگانه نیز رخ داده باشد و باعث تولید حیواناتی ابتدایی شده باشد که ما بتوانیم آن ها را جزء موجودات زنده طبقه بندی کنیم.حتی اگر مقداری عجیب و غریب به نظر آیند. خوب پس قدم بعدی ما در پیدا کردن این موجودات بیگانه این است :به دنبال جایی باشیم که ارگان های تشکیل دهنده ی حیات بتوانند در آنجا غذا پیدا کنند،تکثیر شده و رشد کنند.و تا جایی که می دانیم این فرایند نیازمند یک چیز است. مانند همه ی مردم من هم آب را بسیار زیبا و جذاب می دانم و همچنین کلید پیدایش همه گونه حیات.از باکتری ها گرفته تا نهنگ ها.هرجا که آب پیدا شود حیات هم می تواند وجود داشته باشد و خبر جالب این است که در سرتاسر این کیهان عظیم آب وجود دارد.  آب یخ زده همه جای هستی پخش شده از یک کریستال کوچک گرفته تا اجرام آسمانی متحرکی به اندازه ی یک کوه.اما برای پیدا کردن آب به صورت مایع باید جایی را پیدا کنیم که درجه ی حرارت مناسب را داشته باشد. اطراف هر ستاره ناحیه ای هست که نه زیاد داغ است و نه زیاد سرد.اطراف خورشید ما دو سیاره وجود دارند که در این ناحیه هستند.زمین و مریخ که مطمئن هستم روزی بر روی سیاره ی مریخ قدم خواهیم گذاشت.  ربات ها از سال 1970 در حال جستجوی مریخ هستند ولی هنوز آثاری از حیات پیدا نکرده اند.اما به نظر من ما نباید دست از تلاش برداریم.زیر سطح مریخ ربات کاوشگر ناسا نمک های سفید را کشف کرد که به وسیله ی تماس با آب بوجود آمده اند.تصویربرداری ماهواره ای مناطقی را پیدا کرده است که نشان می دهد در اثر حرکت رودخانه ها یا اقیانوس به وجود آمده اند که ممکن است همنوز رطوبتی موجود باشد که بتواند امکان شکل گیری حیات را فراهم کند.  امیدوارم روزی پول کافی فراهم شود که بتوانیم مردان و زنانی را به مریخ بفرستیم.این ممکن است تخیلات همگان را مانند ماموریت آپولو به ماه در دهه ی 60 میلادی تحت تاثیر قرار دهد که اگر بتوانند چندتا میکروب مریخی پیدا کنند به نظر من بزرگترین کشف ما تا به حال خواهد بود. اما اگر مریخ هم فاقد حیات باشد هنوز جاهای دیگری برای گشتن به دنبال آب مایع وجود دارد. یکی از این موارد حدود 50 میلیون کیلومتر با مریخ فاصله دارد.قمر اسرار آمیزی که به دور سیاره ی مشتری می چرخد و نامش اروپاست. اروپا بسیار کوچک است،کمتر از 3000 کیلومتر قطر دارد و بسیار سرد است.منهای 260 درجه.همه ی سطح این قمر از یخی که شاید 25 کیلومتر قطر داشته باشد پوشیده شده است.  اما اروپا ممکن است دارای منبع گرمایی مخفی در زیر سطحش باشد. اروپا هر 3.6 روز یک بار در یک مدار بیضی شکل به دور مشتری می گردد.نیروی گرانشی- کششی از طرف مشتری به طور یکنواخت تغییر می کند و باعث فشرده شدن و کش آمدن اروپا می شود.این فرآیند شبیه فشردن و بازی کردن با یک خمیر برای گرم کردن و نرم کردن آن است و گرمای تولیدی ممکن است برای ذوب کردن یخ های زیرین اروپا کافی باشد.و در زیر لایه های بالایی یخ های اقیانوسی این قمر اسرار آمیز ممکن است آب مایع وجود داشته باشد.  اگر این طور شود، ممکن است حیات بیگانه ای از مخلوقاتی که از این مقدار آب در این فضای تاریک استفاده کرده اند رشد و نمو کرده و وجود داشته باشند. به نظر من منطقی است که تا حدود ساختار فیزیکی آنها را حدس بزنیم: موجودات بیگانه ی آنجا احتمالا شبیه موجودات اقیانوسی سیاره ی خودمان شنا می کنند چون آب به صورت مایع همه جا شرایط یکسانی خواهد داشت و ممکن است از ترکیبات شیمیایی پوستشان برای تولید نور در اعماق آب استفاده کنند همانند موجوداتی که در سیاره ی خودمان در اعماق زندگی می کنند.شاید هم در دسته هایی به طور جمعی شنا می کنند.مانند بعضی از آبزیان زمین.  ولی حتی اگر حیوانات پیشرفته ای هم در قمر اروپا زندگی کنند بعید می دانم که به این زودی ها بتوانند با ما ارتباط بر قرار کنند.آنها زیر لایه های یخی به ضخامت 25 کیلو متر حبس شده اند.و برای همین از جهان دور و اطرافشان اطلاعی ندارند.برای پیدا کردنشان احتیاج داریم که سری به این قمر اسرار آمیز بزنیم که هزینه و خطرات احتمالی آن بسیار بیشتر از رفتن به مریخ است.  امیدوارم روزی اسرار اروپا برملا شود. تا آن روز بهتر است سفرمان برای پیدا کردن موجودات بیگانه در اندازه ی بزرگتر را ادامه دهیم. به نظر من باید از منظومه ی شمسی خودمان خارج شویم و به نقاط دورتر برویم. (با کیهان شگفت انگیز برای ادامه ی این مطلب در پست های آینده همراه شوید) ویدیو تصویری این مطلب با کیفیت بالا موجود است.برای دریافت این ویدیو به پیج کیهان شگفت انگیز پیام بدهید برگرفته از برگه ی کیهان شگفت انگیز