جامعه از خود بیگانه و عشق به اشیا به جای انسان

 

داستان زیر را دوستی عزیز مدتها پیش برایم فرستاده بود . در زیر و رو کردن آرشیوهایم به آن بر خوردم. متن اصلی از انگلیسی به فارسی ترجمه شده بود . انگلیسی اش را پاک کرده , با تصحیح گرامی و اضافات مختصری در متن اصلی  و انتخاب تیتری مناسب در اینجا خدمت شما خوانندگان گرامی تقدیم میدارم. امیدوارم مورد پسندتان واقع شود .

************

زمانيكه مردی در حال تمیز کردن (برق انداختن) اتوموبيل جديدش بود كودك 4 ساله اش تكه سنگي را بداشت و بر روي بدنه اتومبيل خطوطي را انداخت. مرد آنچنان عصباني شد كه دست پسرش را گرفت و چند بار محكم پشت دست او زد بدون آنكه ,به دليل خشم, متوجه شده باشد كه با آچار پسرش را تنبيه نموده . در بيمارستان به سبب شكستگي هاي فراوان چهار انشگت دست پسر قطع شد .  وقتي كه پسر چشمان اندوهناك پدرش را ديد از او پرسيد "پدر كي انگشتهاي من در خواهند آمد" ! آن مرد آنقدر مغموم بود كه چيزی نتوانست بگويد. به سمت اتومبيل برگشت وچندين باربا لگد به آن زد .    حيران و سرگردان از عمل خويش روبروی اتومبيل نشسته بود و به خطوطی كه پسرش روی آن انداخته بود نگاه می كرد . او نوشته بود " دوستت دارم پدر" .    روز بعد آن مرد خودكشی كرد. *****************************                                                                   خشم و عشق حد و مرزی ندارند .دومی (عشق) را انتخاب كنيد تا زندگی دوست داشتنی داشته باشيد و اين را به ياد داشته باشيد كه : اشياء برای استفاد شدن و انسانها برای دوست داشتن می باشند.     در حالی که در جامعه سرمایه داری از انسانها استفاده می شود و اشياء دوست داشته می شوند.   مراقب افكارتان باشيد كه تبديل به گفتارتان ميشوند .   مراقب گفتارتان باشيد كه تبديل به رفتار تان می شود .   مراقب رفتار تان باشيدكه تبديل به عادت می شود .    مراقب عادات خود باشید شخصيت شما می شود .   و دست آخر:    مراقب شخصيت خود باشيد كه سرنوشت شما می شود.