من اگر نیم نگاهی بکنم سوی بُتی، معصیت است
تو اگر صیغه کنی جمله بتان، مرحمت است ؟
من اگر سیبی از این باغ بچینم، دزدم
تو اگر باغ همه غصب کنی مصلحت است ؟
من اگر از در میخانه گذشتم ، نجسم
تو اگر دود کنی نصف جهان، عافیت است ؟
من اگر شکوه کنم نزد خدا کفران است
تو اگر تکیه زنی جای خدا ، معدلت است؟
من که در آتش حق سوخته ام، گمراهی است
تو که جز کِذب نیاموخته ای، منزلت است؟
عاقبت سهم من سوخته جان ، نیران است
سهم آن معدن تزویر و ریا، مغفرت است؟
این ترازوی عدالت که ترا گشته نصیب
عمّه ات داده به دستت که چنین خوش جهت است !!
********************
متاسفانه کسی که این شعر زیبا را برایم فرستاده منبعش را ذکر نکرده است.
پس شاعر را گمنام خوانیم.
پیمان پایدار
No comments:
Post a Comment