کتاب نقل قولهائی از آنارشیستها
Quotation from Anarchists
ویراستار : پل برمن
Edited by : Paul Berman
ترجمه از : پیمان پایدار
*********************
لیست فصلهای کتاب
Editor's Introductionصفحه3 :مقدمه ویراستار
What Is Anarchismصفحه 27: آنارشیست چیست
Smash The State صفحه 36: داغان کردن دولت
"Capitalismis the Greatest Crime of All"صفحه 78:سرمایه داری بزرگترین جنایت پیشه هاست
Abolish Godصفحه 87: ملغی کردن خدا
Revolutionصفحه 93: انقلاب
The Anarchistsصفحه 127: آنارشیستها
Who Makes the Revolutionصفحه 147: چه کسانی انقلاب میکنند
Anarchyصفحه 160: آنارشی
Bibographical Notesصفحه 213: نوتهای بیوگرافیک
Books on Anarchismصفحه 217: کتابهائی در مورد آنارشیسم
************************
مقدمه ویراستگر
در شانزده قسمت
قسمت ششم
مقدمه ویراستگر
در شانزده قسمت
قسمت ششم
***********************
برای قسمت اول , دوم , سوم , چهارم و پنجم
رجوع کنید به 9م , 12م , 17م , 22م و 26م دسامبر 2015
**********************
این ارزش ها در واقع ماهیت انقلاب آنارشیستی میباشد. کروپوتکین نوشت: "این انقلاب ، آنطور که بعضی از مواقع توسط کسانی که در متافیزیک افراط میکنند گفته میشود ، فقط مسئله دادن ' کل محصول کار کارگر' نیست ؛ بلکه مسئله تغییر شکل دادن تمام روابط بطور کامل است." در واقع، این خود ارزشهای اجتماعی و انسانی هستند که میبایست تحول یابند ،چرا که، کمتر از این ، اما گلدمن در سال 1922 توضیح داد، انقلاب "تنها تغییر شکل خواهد بود، نه در محتوا، همانطور که [بود] بگونه ای غم انگیز توسط روسیه ثابت شد." تغییر در محتوا میبایست آگاهانه بوجود آید ، میبایست آن را از مخالفش ایجاد کرد. انقلابیون آگاه باید شروع کنند و یا کمک به فرآیند تحول خودشان کرده تا بلکه منعکس کننده ارزش های جدید باشند. "مطمئن ترین وسیله برای اینکه آنارشیسم پیروز شود،" میلیتانت فرانسوی ژان گه قوو * نوشت، "همانا عمل کردن به عنوان یک آنارشیست است "
*Jean Grave
لوئی مقسیه- وگا* چنین گفته : " تمایز آنارشیست ها از دیگر مکاتب فکری سوسیالیستی با این واقعیت مشخص میشود که آنها جامعه را به عنوان یک کل قضاوت میکنند و در مقابلش یک ضد جامعه ارائه مید هند ." اولین گام در ایجاد یک" ضد جامعه " همانا "اقدام کردن به عنوان یک آنارشیست" است. گروههای آنارشیستی با دقت از بوروکراسی و رهبریت نخبگان اجتناب ورزیده و بر آزادی فردی تاکید میکرده اند . قابل توجه است که برخی از شخصیت های قوی و فداکار از این تجربیات ظهور کرده اند ؛ مبارزانی چون مالاتستا تمام طول زندگیشان را صرف انقلاب کردند- در مورد او، شصت و اندی سال در آژیتاسیونی تقریبا مداوم - منعکس کننده اصول انقلابی خود در زندگی روزمره، با حفظ فردیت خود ، و امتناع ورزیدن از نقش سرکوبگر.
*Luis Mercier-Vega
اما در حالی که ارزشهای آزادیخواهانه شخصیت جنبش را پایدار میداشته، برخی آنارشیست ها به تافته ای جدا بافته ، مشخصا توسط یک اخلاق شدید و تعصب و غیرت شبه دینی از ارتباطی کم با نیازهای تبلیغی و فعالیت سازمانی رادیکال تکامل یافتند. جانبداری ایدئولوژیک به فردگرایی و شورشگری گاهی اوقات به تولید قدرت اخلاقی و گاهی اوقات به یک هرج و مرج مخرب پایدار مبدل گردیدند. ترک رادیکالیسم جنبش کارگری در آخرین دو دهه از قرن نوزدهم آنارشیست ها را ایزوله گرداند و بدترین تمایلات/گرایشات را در آنان بیشتر دامن زد . با پشتیبانی کم و فعالیت کم در بیشتر اروپا، جنبش در امتداد خطوط افکار واهی و پوچ و ایزوله، اعتراض اخلاقی بی فایده توسعه یافت. با الهام گرفتن از ایده آلهای آینده گرایانه کروپوتکین و دیگران، برخی از آنارشیست ها به تشکیل ، مشرب، مستعمرات آزاد کوچک سبک- زندگی (آنارشیستی) دست زدند . برخی از افراد، گاهی اوقات در حول و حوش جنبش و اغلب در مرزهای سرخوردگی قابل تحمل ، به اقدامات انفرادی علیه دولت و بورژوازی گرویدند. در طی بیست سال، آنارشیستها به ترور پادشاهان اتریش و ایتالیا، روسای جمهور فرانسه و ایالات متحده، نخست وزیر اسپانیا، و عده ای از مقامات پائینتر اقدام ورزیدند. پوپولیستهای روسیه تزار را ترور کردند. به جز ترور تزار، این موارد "تبلیغ با اعمال" (شعار آنارشیستهای وقت-م) اعمال ایزوله یافته ای بودند توسط افراد ایزوله شده ای که مدعی نمایندگی جنبش ایزوله شده ای نیز هم . توده ها بی حرکت بودند، اگر نه منزجر، اما کشورهای مختلف درگیر در واقع بهم خورده بودند . سرکوب سیاسی نتیجه اش دادگاههای جمعی و حبس و زندان بود؛ تروریست های دستگیر شده، و گاهی اوقات غیر تروریست ها هم ، یکی پس از دیگری اعدام شدند. سایر اقدامات تروریستی که به طور تصادفی بسمت بورژوازی نشانه گرفته شده بودند به عنوان یک کل به تولید نتایج ویران کننده تری برای جنبش همراه بودند . علاوه بر این، جنبش آنارشیستی به عنوان یک کل قادر به رد این اعمال از طرف چند نفر نبود، تا مبادا حمایت خود از ابتکار عمل فردی خدشه دار شود.
برای قسمت اول , دوم , سوم , چهارم و پنجم
رجوع کنید به 9م , 12م , 17م , 22م و 26م دسامبر 2015
**********************
این ارزش ها در واقع ماهیت انقلاب آنارشیستی میباشد. کروپوتکین نوشت: "این انقلاب ، آنطور که بعضی از مواقع توسط کسانی که در متافیزیک افراط میکنند گفته میشود ، فقط مسئله دادن ' کل محصول کار کارگر' نیست ؛ بلکه مسئله تغییر شکل دادن تمام روابط بطور کامل است." در واقع، این خود ارزشهای اجتماعی و انسانی هستند که میبایست تحول یابند ،چرا که، کمتر از این ، اما گلدمن در سال 1922 توضیح داد، انقلاب "تنها تغییر شکل خواهد بود، نه در محتوا، همانطور که [بود] بگونه ای غم انگیز توسط روسیه ثابت شد." تغییر در محتوا میبایست آگاهانه بوجود آید ، میبایست آن را از مخالفش ایجاد کرد. انقلابیون آگاه باید شروع کنند و یا کمک به فرآیند تحول خودشان کرده تا بلکه منعکس کننده ارزش های جدید باشند. "مطمئن ترین وسیله برای اینکه آنارشیسم پیروز شود،" میلیتانت فرانسوی ژان گه قوو * نوشت، "همانا عمل کردن به عنوان یک آنارشیست است "
*Jean Grave
لوئی مقسیه- وگا* چنین گفته : " تمایز آنارشیست ها از دیگر مکاتب فکری سوسیالیستی با این واقعیت مشخص میشود که آنها جامعه را به عنوان یک کل قضاوت میکنند و در مقابلش یک ضد جامعه ارائه مید هند ." اولین گام در ایجاد یک" ضد جامعه " همانا "اقدام کردن به عنوان یک آنارشیست" است. گروههای آنارشیستی با دقت از بوروکراسی و رهبریت نخبگان اجتناب ورزیده و بر آزادی فردی تاکید میکرده اند . قابل توجه است که برخی از شخصیت های قوی و فداکار از این تجربیات ظهور کرده اند ؛ مبارزانی چون مالاتستا تمام طول زندگیشان را صرف انقلاب کردند- در مورد او، شصت و اندی سال در آژیتاسیونی تقریبا مداوم - منعکس کننده اصول انقلابی خود در زندگی روزمره، با حفظ فردیت خود ، و امتناع ورزیدن از نقش سرکوبگر.
*Luis Mercier-Vega
اما در حالی که ارزشهای آزادیخواهانه شخصیت جنبش را پایدار میداشته، برخی آنارشیست ها به تافته ای جدا بافته ، مشخصا توسط یک اخلاق شدید و تعصب و غیرت شبه دینی از ارتباطی کم با نیازهای تبلیغی و فعالیت سازمانی رادیکال تکامل یافتند. جانبداری ایدئولوژیک به فردگرایی و شورشگری گاهی اوقات به تولید قدرت اخلاقی و گاهی اوقات به یک هرج و مرج مخرب پایدار مبدل گردیدند. ترک رادیکالیسم جنبش کارگری در آخرین دو دهه از قرن نوزدهم آنارشیست ها را ایزوله گرداند و بدترین تمایلات/گرایشات را در آنان بیشتر دامن زد . با پشتیبانی کم و فعالیت کم در بیشتر اروپا، جنبش در امتداد خطوط افکار واهی و پوچ و ایزوله، اعتراض اخلاقی بی فایده توسعه یافت. با الهام گرفتن از ایده آلهای آینده گرایانه کروپوتکین و دیگران، برخی از آنارشیست ها به تشکیل ، مشرب، مستعمرات آزاد کوچک سبک- زندگی (آنارشیستی) دست زدند . برخی از افراد، گاهی اوقات در حول و حوش جنبش و اغلب در مرزهای سرخوردگی قابل تحمل ، به اقدامات انفرادی علیه دولت و بورژوازی گرویدند. در طی بیست سال، آنارشیستها به ترور پادشاهان اتریش و ایتالیا، روسای جمهور فرانسه و ایالات متحده، نخست وزیر اسپانیا، و عده ای از مقامات پائینتر اقدام ورزیدند. پوپولیستهای روسیه تزار را ترور کردند. به جز ترور تزار، این موارد "تبلیغ با اعمال" (شعار آنارشیستهای وقت-م) اعمال ایزوله یافته ای بودند توسط افراد ایزوله شده ای که مدعی نمایندگی جنبش ایزوله شده ای نیز هم . توده ها بی حرکت بودند، اگر نه منزجر، اما کشورهای مختلف درگیر در واقع بهم خورده بودند . سرکوب سیاسی نتیجه اش دادگاههای جمعی و حبس و زندان بود؛ تروریست های دستگیر شده، و گاهی اوقات غیر تروریست ها هم ، یکی پس از دیگری اعدام شدند. سایر اقدامات تروریستی که به طور تصادفی بسمت بورژوازی نشانه گرفته شده بودند به عنوان یک کل به تولید نتایج ویران کننده تری برای جنبش همراه بودند . علاوه بر این، جنبش آنارشیستی به عنوان یک کل قادر به رد این اعمال از طرف چند نفر نبود، تا مبادا حمایت خود از ابتکار عمل فردی خدشه دار شود.
No comments:
Post a Comment