Friday, January 8, 2016


تاریخچه استعمار در منطقه

 ترجمه از : پیمان پایدار
Británicos y franceses, con el apoyo de la diplomacia rusa, diseñaron por su cuenta la situación futura del mundo árabeبریتانیا و فرانسه، با حمایت از دیپلماسی روسیه، وضعیت آینده خود را در جهان عرب طراحی کردند

El Acuerdo Sykes-Picot : el contexto histórico

توافقنامه سیکس پیکو: بافت/ زمینه  تاریخی

No se puede entender lo que pasa hoy en relación con las complejas relaciones entre Occidente y el mundo islámico sin estudiar este acuerdo (1916), que obedeció a los intereses de Reino Unido y Francia.

نمی توان درک  کرد آنچه که امروزدر رابطه با روابط پیچیده میان غرب و جهان اسلام اتفاق می افتد بدون مطالعه این توافقنامه (1916)، که از منافع بریتانیا و  فرانسه فرمانبرداری میکند. 

http://www.nuevatribuna.es/articulo/historia/acuerdo-sykes-picot-contexto/20151117091245122481.html 

Infografía: BBC




Infografía: BBC


El  Acuerdo secreto de Sykes-Pikot entre el Reino Unido y Francia, firmado el 16 de mayo de 1916, con la aquiescencia rusa e italiana, tiene una importancia capital en la Historia del Oriente Próximo, porque diseñó el mapa futuro que debía establecerse en esta vasta región del mundo cuando el Imperio turco-otomano, aliado de los Imperios Centrales, fuera derrotado en la Gran Guerra. Sin lugar a dudas no se puede entender lo que pasa hoy en relación con las complejas relaciones entre Occidente y el mundo islámico sin estudiar este acuerdo, que obedeció a los intereses de las dos grandes potencias europeas, aliadas en el conflicto, sin atender a las demandas árabes e islámicas. Iniciamos una serie de trabajos que intentan explicar cómo se gestionó este pacto, en qué consistió y qué consecuencias tuvo. En el primer trabajo intentaremos marcar el contexto histórico en que se fraguó.

توافقنامه  محرمانه سیکس پیکو بین انگلستان و فرانسه، که در 16 مه سال1916 به امضا رسید،  با رضایت روس ها و ایتالیایی ها، از اهمیت فوق العاده ای در تاریخ شرق میانه برخوردار میباشد ، به این دلیل که طراحی نمود نقشه آینده ای که میبایست کشیده شود در این بخش بزرگ از جهان وقتی امپراتوری ترک عثمانی، متحد قدرت های امپراتوری مرکزی، در جنگ بزرگ(جهانی اول-م) شکست خورده بود. بدون هیچگونه شکی نمی توان درک کرد آنچه که امروز اتفاق می افتد  در ارتباط با روابط پیچیده میان غرب و جهان اسلام بدون مطالعه این توافقنامه، که از منافع دو قدرت بزرگ اروپایی پیروی میکند، متفقین در جنگ ، بدون  بررسی  خواسته های عربی و اسلامی. با بررسی یک سری از آثار که سعی در توضیح این امر میکند که چگونه این عهد نامه به کار گرفته شد، شامل چه بود و عواقب آن چه شد. در این مقاله ابتدا  سعی میکنیم به بافت تاریخی که در آن شکل گرفت بپردازیم.

Una vez que el Imperio Turco entró en la Primera Guerra Mundial del lado de los Imperios Centrales, el gobierno inglés comenzó a buscar el apoyo árabe, especialmente con el jerife de La Meca y sus hijos. En este sentido, Lord Kitchener, ministro de la Guerra, inició una intensa relación epistolar. Además se emprendió una política para favorecer a la población con envíos de alimentos, se planteó una campaña de propaganda política, muy en la línea del creciente papel de este tipo de guerra psicológica en aquel momento, etc..

همینکه امپراطوری ترکیه در کنار امپراطوریهای مرکزی وارد جنگ جهانی اول شد، دولت بریتانیا شروع به دنبال حمایت از اعراب گشت، به ویژه با شریف مکه و پسرانش. در این راستا، لرد کیچنر، وزیر جنگ،  یک رابطه شدید نامه نگارانه  را شروع کرد . همچنین یک سیاست برای حمایت از مردم با فرستادن محموله های مواد غذایی ، یک کمپین تبلیغات سیاسی مطرح گردید، در امتداد خطوط  رو به رشد  جنگ روانی این برهه از زمان، و غیره.


Entre finales de 1914 y durante 1915 se dio un intenso debate en las negociaciones sobre el futuro del mundo árabe, aunque partiendo siempre de la base de la independencia del poder turco. Una tendencia defendía una unidad en forma de Confederación, manteniendo las provincias árabes, bajo una autoridad islámica, frente a la línea defendida por los políticos sirios más interesados en crear un Estado árabe único y sobre bases no religiosas. La postura que podríamos definir como arabista laica fue muy activa y ganó muchos adeptos pero, curiosamente, los británicos no eran muy partidarios de la misma. Londres temía la creación de un poderoso e inmenso Estado. Además, podría suponer un ejemplo que alentara los nacionalismos independentistas en otras partes de su vasto Imperio, especialmente en Asia. Los británicos intentaron esforzarse en evitar los contactos entre las dos posturas, pero con éxito desigual.
بین اواخر سال 1914 و در طول 1915 یک بحث شدید در مذاکرات در مورد آینده جهان عرب شروع شد، هر چند همیشه بر اساس استقلال از حکومت ترکیه . یک روند دفاع میکرد از شکل کنفدراسیون واحد، با حفظ و نگهداری استانهای عربی، تحت یک قدرت اسلامی، در برابر بینشی علاقه مند از طرف سیاستمداران سوریه ای در ایجاد یک کشور عربی واحد بر پایه غیر مذهبی وجود داشت . موضعی که  می توانستیم  به عنوان عرب شناس سکولارمشخص کنیم  بسیار فعال بود و هواخواهان بسیاری را جذب کرد اما، جالب توجه است، انگلیسی ها  بسیار حمایت از آن نکردند . لندن از ایجاد یک دولت قدرتمند و گسترده میترسید. همچنین، می توانست حدس بزند از اینکه به عنوان مثال  ناسیونالیسم استقلال طلبانه در سایر نقاط امپراطوری عظیمش، به خصوص در آسیا، مورد تشویق قرار بگیرد . بریتانیا تلاش میکرد برای جلوگیری از تماس فی ما بین دو موضع ، اما با موفقیتی نابرابر روبرو شد.

Londres consiguió, por su parte, que el jerife Husayn abandonara su neutralidad, gracias a las promesas que se hicieron sobre un futuro Estado árabe o una Confederación de Estados árabes independientes, aunque también es cierto que influyeron los problemas internos en Arabia, los intentos alemanes de establecerse en Yemen y la torpeza turca de intentar “turquizar” las provincias árabes de su Imperio. En el cambio de actitud influiría la figura de Faysal, hijo del jerife, que en junio de 1915 regresó a La Meca, ya que las negociaciones se aceleraron. En estas se estableció el tipo de ayuda militar que debía prestar el Reino Unido. Además se trató del papel de Francia y de sus intereses en Líbano, Palestina y Siria. Al parecer, tanto Londres como París se comprometieron con la autoridad árabe a dejar todas las provincias otomanas árabes del Próximo Oriente fuera del dominio turco, ya fuera como un Estado árabe o como una Confederación de Estados. Al final, en junio de 1916 el jerife llamó a la revuelta contra los turcos. Y mientras se desarrollaban estas negociaciones, los británicos y los franceses, con el apoyo de la diplomacia rusa, unas semanas antes de esta declaración de guerra árabe, diseñaron por su cuenta la situación futura del mundo árabe. 

لندن  خودش توانست ، خلیفه  حسین را قانع کند که موضع بیطرفانه اش را رها کند، با توجه به وعده هایی که در مورد یک کشور عربی در آینده و یا کنفدراسیونی از کشورهای مستقل عرب ساخته شده به او بدهند، اگر چه  همچنین درست است که مشکلات داخلی در عربستان تحت تاثیر قرار گرفت، آلمانی ها برای ماندن در یمن تلاش میکردند و ترکیه نیز در تلاش برای "ترکیه ای نمودن/ منطقه را از ترک نصب ها پر کردن" استانهای عرب امپراتوریش حماقت بخرج میداد. در تغییر نگرش شخص فیصل، پسر خلیفه، نقش نفوذی داشت .او در ژوئن 1915 ، حال که مذاکرات شتاب گرفته بود،به مکه بازگشت. در این زمان کمک های نظامی توسط انگلستان تاسیس شد. همچنین نقش فرانسه و منافعش در لبنان، فلسطین و سوریه مورد بحث میباشد. ظاهرا، هر دو لندن و پاریس متعهد شدند که به کمک اقتدارعربها در بیایند و برای بیرون کشیدن تمام استانهای عربی امپراطوری عثمانی شرق میانه را از حکومت ترکیه خارج گردانند، یا به عنوان یک کشور عربی یا کنفدراسیونی متحد . در نهایت، در ژوئن 1916 خلیفه  فرمان شورش را در برابر ترکها صادر کرد. و در حالی که این مذاکرات ادامه داشت ، بریتانیا و فرانسه با حمایت از دیپلماسی روسیه ، چند هفته قبل از بیانیه جنگ اعراب،  وضعیت آینده خود را در جهان عرب طراحی نمودند .
______________________

A informarse un poco sobre la historia de la geopolítica y el colonialismo europeo antes de sumarse a la cursilería de banderitas virtuales y otras hipocrecías más del buen ciudadano global.



قبل از پیوستن به مبالغه/افاده پرچمهای مجازی و دیگر دوروئی های بیش از حد شهروند خوب جهانی میبایست کمی در مورد تاریخچه جغرافیای سیاسی و استعمار  .اروپا یاد گرفت 

El imperialismo británico y francés fueron los artífices de la repartición del actual Oriente Medio, financiando revueltas locales para acabar con el Imperio Turco Otomano - como ahora europa y EEUU financia rebeliones en Siria y otras tantas regiones - luego de la Primera Guerra Mundial. Los Estados y sus más altos jerarcas se dividieron "Oriente Medio", trazando nuevas fronteras sin importarle la diversidad étnica y potenciando las tensiones, además separando-invadiendo un territorio sobre Palestina para la creación del Estado israelí.


امپریالیسم بریتانیا و فرانسه معماران توزیع فعلی شرق میانه بودند، پس از جنگ جهانی اول - با پولهایشان  شورشهای محلی را برای پایان دادن به امپراتوری عثمانی ترکیه سازماندهی کردند   - بمانند امروز که اروپا و ایالات متحده به شورش در سوریه و بسیاری از مناطق دیگر با کمک مالیشان آنرا تامین میکنند. آنها  "شرق میانه" را بین خود تقسیم کردند ، با کشیدن مرزهای جدید بدون در نظر گرفتن تنوع قومی به پتانسیل بالقوه تنش ها دامن زدند و با تجاوز به سرزمین  فلسطین، به ایجاد دولت اسرائیل دست زدند  

No comments:

Post a Comment