A man studied photography in prison.
یک مرد در زندان عکاسی یاد گرفت
These are the photos he took when he got out.
و اینها عکسهائی ست که وقتی بیرون آمد گرفت
Donato Di Camilloنام عکاس
By Evan Porter
ترجمه از: پیمان پایدار
http://www.upworthy.com/a-man-studied-photography-in-prison-these-are-the-photos-he-took-when-he-got-out?c=ufb1
When Donato Di Camillo was a kid, his family couldn't afford film for their Polaroid camera.
وقتی 'دوناتو دی کمی یو' کودکی بیش نبود خانواده اش پول خریداری فیلم
دوربین پولاروید شان را نداشت
So instead, he ran around the house with a film-less camera pretending to be a hotshot photographer on an African safari, mimicking the heroes behind iconic photos he saw in the discarded National Geographic magazines his dad grabbed for him out of the garbage.
بنابرین به جای آن ، او با یک دوربین بدون فیلم در اطراف خانه میرفت و تظاهر میکرد یک عکاس شناخته شده ای هست در سفر سفاری در آفریقا ، به تقلید از قهرمانان پشت عکسهائی نمادینی که او در مجلات نشنال جئوگرافیکی دور انداخته شده ای میدید که پدرش برای او از زباله ها برمیداشت .
Years later, when Di Camillo found himself in prison after collecting a lengthy rap sheet of thefts, he discovered a library full of those same magazines.
سالها بعد ، وقتی 'دی کمی یو' خود را پس از دزدیهای متعدد پشت میله های زندان یافت ، او در کتابخانه زندان کلی از این مجله ها را کشف کرد
While other inmates were working out or getting into trouble, he poured over old issues of National Geographic, Life, and Time.
در حالی که دگر زندانیان مشغول ورزش یا دعوا کردن بودند، او مشغول دیدن مجلات قدیمی نشنال جئوگرافیک، لایف/ زندگی، تایم / زمان میشد.
He was in pure awe of the photography their pages held inside.
.او در هیبت خالص ازعکسهائی که صفحات آن مجلات در خود داشتند فرو میرفت
So when he got out of prison in 2011, Di Camillo knew what he wanted to do.
.سپس وقتی در سال 2011 از زندان بیرون آمد، 'دی کمی یو' میدانست چیکار میخواد بکنه
Finally, he was free to try his hand at his own brand of photography. And with a little guidance from some how-to books he read while locked up and a few YouTube tutorials, he went to work.
در نهایت، او آزاد بود هنر خود را در نوع خاصی از عکاسی بیازماید. و با هدایت کمی از خواندن برخی از کتب 'چگونه عکاسی کنید' در حالی که در زندان بود و چند آموزش از یوتیوب، به کار مشغول شد.
Pretty quickly, it was obvious he had plenty of talent.
خیلی سریع، آشکاربود که او استعداد زیادی دارد .
All images by Donato Di Camillo, used with permission.
He began to capture a different side of life than what many people are used to seeing.
He sometimes calls it "the fringe," though he said it's important to him that people know he means no disrespect by that.
او شروع کرد به عکس گرفتن جنبه های متفاوتی از زندگی که خیلی از افراد عادت بدیدنشان ندارند. بعضی اوقات او آنرا "حاشیه" میخواند،هر چند او گفته که برایش مهم هست مردم بدانند که او منظورش بی احترامی نیست.
His subjects are often homeless, mentally ill, or just larger-than-life characters he encounters as he explores New York.
سوژه های او اغلب بی خانمانها ،مریضهای روانی، یا شخصیتهای بزرگتر از زندگی هستند که .او در کاوش کردن در نیویورک بدانها برخورد میکند
Di Camillo said his street smarts sometimes help him approach and connect with people other photographers might not.
دی کمی یو' میگوید دوستان زرنگ خیابانیش گاهی اوقات به او کمک میکنند که به سوژه هایش نزدیک شده و ارتباط بگیرد در حالی که دیگر عکاسان نمیتوانند '.
"These people walk around, and they're faceless," he said. "I feel that everybody deserves a face."
او میگوید : "این افراد در خیابانها می چرخند و بدون چهره هستند(دیده نمیشوند). من احساس میکنم همه لیاقت داشتن چهره هستند- میبایست دیده شوند."
"I think we all relate to each other in one way or another, whether someone's laying in the street or running a Fortune 500 company," he added.
"من فکر می کنم همه ما با یکدیگر بگونه ای ارتباط میگیریم ، مهم نیست کسی در خیابان دراز کشیده یا یکی از 500 شرکت/کمپانی فوق ثروتمند را هدایت میکند ،" او اضافه میکند .
As for people's response to his work, Di Camillo said he doesn't think too much about it.
در مورد برخورد مردم به عکسهایش میگوید ، زیاد بهش فکر نمیکند
"Some people don't get it, and that's OK," he said. He just wants to do right by his subjects.
او میگوید "برخی افراد درک نمی کنند، و این خوب است.". او فقط می خواهد در مورد سوژه هایش حق را بجا آورد .
Di Camillo may not be photographing exotic animals in the wilds of Africa, but he's still showing the world things we often don't (or choose not to) see.
دی کمی یو' ممکن است عکسهائی از حیوانات عجیب و غریب در حیات وحش آفریقا نگیرد،' اما او هنوز به جهان چیزهائی را نشان میدهد که ما اغلب نمی خواهیم (یا انتخاب میکنیم ) که نبینیم.
"I want [my subjects] to understand that the reason I'm photographing them is because I see something in them that I see in me, or that I think the rest of the world could relate to," he said.
[او میگوید: " من میخواهم [سوژه هایم
،بفهمند که علتی که ازشون عکس میگیرم اینه که من در آنها چیزی میبینم که در خودم میبینم یا اینکه بقیه مردم جهان میتونند باهاش ارتباط بگیرند."
As someone still picking up the pieces after his time in prison, Di Camillo can certainly be proud of the impact he's having in his new life.
به عنوان کسی که هنوز در حال سر و سامان دادن به زندگی بعد از دوران زندان دارد، 'دی کمی یو' مطمئنا می تواند مفتخر باشد از تاثیری که در زندگی جدیدش دارد.
No comments:
Post a Comment