اگر وضع چنين ادامه داشته باشد

تخت‌جمشيد تا ٣٠ سال آينده نخواهد بود

پالايشگاه و پتروشيمی، بلای جان تخت‌جمشيد

____________________________________________ مقدمه : این متن خبری مهم را ,که گوش زنگی ست برای آیندگان,   از تارنمای خبری زرتشتیان برای شما انتخاب کرده ام. پیمان پایدار **************************

خبرنگار امرداد - میترا دهموبد :

فرسايش، تخت جمشيد را دارد كمرنگ و كمرنگ‌تر مي‌كند. به گفته‌ي كاميار عبدي، باستان‌شناس، اگر فرسايش به همين‌گونه پيش رود و برای كاستن از شتاب آن، انديشه‌اي نشود، ٣٠ سال ديگر، از تخت‌جمشيد خبری نخواهد بود. عوامل طبيعي و انسانی با دست‌اندازي‌های انجام شده، شتاب بيشتری به فرسايش اين يادگار هزاران ساله داده است. عبدی گفت: « باد و باران و نور خورشيد، عوامل طبيعی فرسايش هستند اما مواد شيميايی كه اين روزها در هوا هستند، سرعت فرسايش را چندين برابر كرده‌اند.» آن‌گونه كه عبدي گفت، پتروشيمي مرودشت، پالايشگاه شيراز، كارخانه‌های كوچك و بزرگ منطقه ی  مرودشت همچون كارخانه‌ی ارج، فضا را پر از مواد شيميايی كرده‌اند كه اين مواد به همراه آب باران يا به خودی خود، بر روی سنگ‌نگاره‌ها و سنگ‌‌های تراش‌خورده‌ی اين گستره‌ی تاريخی می‌نشينند و در حال ويران كردنش هستند. او گفت: « تلخ‌تر از همه، اين كه زباله‌های شهر مرودشت، درست پشت كوه مهر(همان كوهي كه در دامنه‌اش، تخت‌جمشيد ساخته شده)، سوزانده می‌شود.» به گفته ی  وی چه توقعی می‌توان داشت، هنگامی كه دود و گازهای پر از مواد شيميايی بر روی اين آثار می‌نشينند و ذره ‌ذره، آن را می‌خورند. او گفت: «همه ی  درگاهی‌های كاخ صد ستون خرد شده‌اند و به تلنگری فرو می‌ريزند.» به گفته ی وی از دودكش پالايشگاه و پتروشيمی و كارخانه‌ها، هزار گونه ماده‌ی شيميايی بيرون می‌آيد كه همه ی اين‌ها روی هم، فرسودگی اين سازه‌ی بی‌همتای جهانی را در پی داشته‌اند. دكتر عبدی به افزايش جمعيت شهر مرودشت نيز اشاره كرد و گفت: «جمعيت مرودشت كه در نزديكی تخت‌جمشيد است نيز، افزون شده و اين يعني گرم شدن. و گرم شدن و دگرگونی دمای هوا نيز يكی ديگر از عوامل فرسايش است.» عبدی گفت: «اگر سازمان ميراث اقتدار می‌داشت نبايد اجازه مي‌داد كه پالايشگاه و پتروشيمي و اين‌ كارخانه‌های بزرگ و كوچك ساخته شود.» عكس‌ها از پروين سعادتی است.