تاریخ هنر در ایران و جهان

 

 

نوشته زیر توسط  دوست گرامی شبنم قرابی میباشد. بدون هیچگونه دستکاری برای علاقمندان هنر مجسمه سازی عصررنسانس درایتالیا میزارم . بخوانید و لذت ببرید پیمان پایدار

********************************************

 

مجسمه داوود در سال ۱۵۰۴ میلادی، به وسیله میکل‌آنژ، نقاش و مجسمه‌ساز برجسته ایتالیائی ساخته شد. تندیس داوود، ۵٫۱۷ متر ارتفاع دارد و از سنگ مرمر ساخته شده‌است تندیس داوود از شاهکارهای عصر رُنسانس محسوب می‌شود.. ارتفاع مجسمه ۵٫۱۷ متر یا ۱۷ فوت است، جنس ان از مرمر است و پرتره (تصویر صورت‌) یکی ازقهرمانان کتاب مق...دس به نام داوود را در حال تفکر به تصویر می‌کشد. بسیاری معتقدند این مجسمه از داوود درست قبل از جنگ گلیات (یکی از پنج ایالت فلسطین) می‌باشد، بر خلاف عده دیگری که تصور می‌کنند مجسمه حکایت از داوود بعد ازپیروزی در این نبرد را دارد . مجسمه داوود حکایت از دفاع لیبرال (ازادی خواهان) بومی در جمهوری فلورانس که استانی مستقل بوده و از هر سو توسط ایالات رقیب و خاندان برتر مدیچی (Medici) تهدید میشده. این نظریه توسط مجسمه‌های ساخته شده خارج ازPalazzo della Signoria مرکز حکومت سیویک در فلورانس تقویت می‌شود . مجسمه کامل در ۸ سپتامبر سال ۱۵۰۴ پرده برداری شد .چشمان داوود با نگاهی مملو از اخطار به سوی روم زل زده بود . تاریخچه تندیس داوود، به عنوان شکست‌دهنده گولیات(جالوت)، سمبل و نماد شهر فلورانس نیز محسوب می‌شود. از این مجسمه تا سال ۱۸۷۳ میلادی، در فضای باز نگهداری می‌شد. مجسمه داوود در جریان شورش سال ۱۵۷۱ آسیب دید، از این روی به گالری آکادمی هنرهای فلورانس انتقال یافت و تاکنون در آن مکان قرار دارد.[۳] تاریخ حکایت ازتلاش مایکل انجلو بین سالهای ۱۵۰۱ تا ۱۵۰۴ روی این مجسمه می‌کند . پیش تر سرپرست اداره مردمی دومو (duomo) که بیشتر شامل افراد قبیله صاحب نفوذ لباسپوشان پشمی (Woolen Cloth Guild) یا همان Arte Della Lana نقشه‌هایی مبنی بر ساختن ۱۲ مجسمه بزرگ از روایت انجیل قدیمی بر روی دیواره‌های کلیسای سانتا –Santa maria de fiore - را داشتند که فقط دوعدد از این مجسمه‌ها مستقلاً توسط دوناتلو –Donatello ودستیارش اگوستینو-Agostino di Duccio – ساخته شد . بعدها در پی اشتیاق به ادامه این پرو‍‍‍‍ژه در سال ۱۴۶۴ دوباره با اگوستینو قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود بسته شد . اگوستینو تنها موفق شد شمایل ابتدایی پاها، مچ و تراشه قسمتی از لباس و فضای بین دو پای مجسمه رابسازد . اگوستینو در سال ۱۴۶۶ پس از مرگ استادش دوناتلو بدلایل نا معلومی دست از کار کشید، سپس قراردای با آنتونیو روسلو-Antonio Rosselino – مبنی بر ادامه پروژه بسته شد. قراداد انتونیو به زودی فسخ شد .سنگ مرمر که منبعش معدنی در کاررا-Carrera - در شهری واقع در منطقه اپوان الپ (Apuan alps) در شمال توسکانی بود، به مدت ۲۵ سال تمام دست نخورده به حال خود رها شد .در طی این مدت تمامی عناصرمجسمه سازی موجود در حیاط کلیسا بدون حفاظت باقی ماند . این موضوع توجه بسیاری از صاحب منصبین اپرای را به خود جلب کرد، چرا که تکه مرمر بسیار بزرگ که برای ساخت مجسمه به حیاط کلیسا اورده شده بود حکایت از ارزش بسیار بالای و تلاشی مضاعف ! درپی حمل و نقلش به فلورانس داشت . در سال ۱۵۰۰، در فهرست داراییهای کارگاهی کلیسا این تکه سنگ را شمایلی از دیوید نامیدند که نیمه کاره رها رشده .یک سال بعد اسناد حکایت از تلاش اپرای-Operai- مبنی بر یافتن هنرمندی دیگر دارد که بتواند این تکه سنگ بزرگ مرمری را تبدیل به اثری هنری کند .انها دستور دادند تا استادی که در زمینه مجسمه سازی بر روی این گونه سنگهای بزرگ که آنها نام «غولی که بر روی دوپا سوار است» را بران نهاده بودند را بررسی کرده و نظر نهاییش را اعلام کند . گرچه لئوناردو داوینچی و بسیاری دیگر مور مشاوره قرارگرفتند اما این مایکل انجلوی جوان بود که با وجود سن پایین ۲۶ سالگی توانست اپرای را متقاعد کند که پروژه را به او بسپارند .در ۱۶ اگوست ۱۵۰۱ مایکل انجلو بطور رسمی قراردادی مبنی بر ساخت مجسمه داوود منعقد کرد . او از شامگاه دوشنبه ۱۳ سپتامبر، یک ماه بعد از انعقاد قرارداد کار بر روی مجسمه را شروع کرد، کاری که ۳ سال بطول انجامید . جزئیات مجسمه دیوید مایکل انجلو برپایه نقاشی هنری از شمایل انسان نر می‌باشد، او مجسمه سازی را در شکل بالاتری از هنر در نظر می‌گرفت چرا که در میان دلایل بسیار، او مجسمه سازی را تقلیدی از افرینش الهی می‌دانست . از انجا که مایلکل انجلو معتقد به Designo بود، با این فرضیه مجسمه دیوید را ساخت که تصویر دیوید از قبل درون تکه سنگ مرمری وجود داشته، درست مانند روح انسان که درون کالبد فیزیکی وجود دارد. این مجسمه همچنین نمونه‌ای ازسبک کنتراپوستو-Contrapposto – شمایل انسان است . در اوج رنسانس سبک کنتراپوستو برداشتی از ویژگیهای مشخص ازمجسمه‌های انتیک بود . همانطور که در مجسمه داوود میکلانژ نمود پیدا کرد : شمایل انسانی که تمام وزن بدن را روی یک پا انداخته و پای دیگر در حالت ریلکس می‌باشد . این حالت قدیمی باعث می‌شود رانها و شانه‌های مجسمه در زاویه متضاد هم قرار بگیرند، و یک حالت S مانند به کل بالاتنه بدهند .بعلاوه صورت مجسمه به سمت چپ می‌باشد درحالی که دست چپ به سمت شانه چپ تکیه کرده واسلینگ (Sling- نوعی سلاح برای پرتاب سنگ) از پشتش رو به پایین اویزان است .مجسمه داوود میکلانژ تبدیل به معروفترین اثرمجسمه سازی دوران رنسانس و سمبل قدرت و زیبایی جوانی بدن انسان شده‌است . تناسب در این مجسمه بطور کامل رعایت نشده : سر و بالاتنه مقداری بزرگتر از پایین تنه ساخته شده‌است .دستها نیزنسبتاً بزرگتر از حد معمول ساخته شده‌اند . بعضی معتقدند که این عدم تناسب به علت پیروی از سبک مانریست-Mannerist – می‌باشد درحالی که عده‌ای دیگر بر این باورند که چون از ابتدا قصد بر قرار گرفتن مجسمه بر روی دیوار بلند کلیسا بوده، این تناسب از زاویه پایین تر و دور تر درست جلوه می‌کند در فرهنگ عمومی [ویرایش]مجسمه داوود در بسیاری از نقاط دنیا شبیه‌سازی شده‌است از معروف‌ترین تندیس‌های شبیه‌سازی شده داوود، می‌توان به مجسمه داوود در شهر بوفالو در ایالات متحده آمریکا و تندیس شبیه‌سازی شده مجسمه داوود در میدان سینورای فلورانس، ایتالیا نام برد.در پی اعتراضات سراسری مردم ایران نسبت به نتایج دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، به دستور شهردار فلورانس و در جهت همدردی مردم فلورانس با مردم ایران، مجسمه داوود با پرتو نورافکن‌های سبز به نشانه جنبش سبز نورپردازی شد. نقل شده که وقتی میکل آنژ ساخت این مجسمه را به پایان رساند با تبر ضربه‌ای به مجسمه زد و گفت خدایا می‌خواهم ببینم این داوود تو است یا داوود من. نشانه‌های این ضربه بر روی تندیس باقی مانده‌است. این عمل میکل آنژ همیشه با کاشی‌نوشتهٔ علی‌اکبر اصفهانی معمار مسجد شیخ لطف‌الله اصفهان که در پایان ساخت مسجد گوشه‌ای از مسجد نصب کرد مقایسه می‌شود. در آن کاشی نوشته شده بود فقیر حقیر محتاج به درگاه خدا علی اکبر اصفهانی. برخی این عمل میکل آنژ را نماد شروع اومانیسم و پیشرفت غرب می‌دانند.