نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچیک از  

مردم این آبادی....به حباب نگران لب یک رود قسم, و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت,...غصه هم می گذرد, آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...لحظه ها عریانند. به تن لحظه خود, جامه اندوه مپوشان هرگز .   

سهراب سپهری