من که به رستخیز زبان وا نمی کنم
فریاد می شوم که : بدون تو خالی ام

در این محله باز به دنبال چیستی ؟
در این محله !؟ در به در خوش خیالی ام
...
باز آمدم که از تو بگیرم سراغ خویش
دارم که لال می شوم از بی سوالی ام

آن قالی ام که ارزشم افزوده می شود
وقتی که در تهاجمی از پایمالی ام

خاکم که موزه های جهان غبطه می خورند
بر شوکت ِ همیشه ی ِ روح ِ سفالی ام

محمد علی بهمنی