Friday, February 24, 2012

من که به رستخیز زبان وا نمی کنم
فریاد می شوم که : بدون تو خالی ام

در این محله باز به دنبال چیستی ؟
در این محله !؟ در به در خوش خیالی ام
...

باز آمدم که از تو بگیرم سراغ خویش
دارم که لال می شوم از بی سوالی ام

آن قالی ام که ارزشم افزوده می شود
وقتی که در تهاجمی از پایمالی ام

خاکم که موزه های جهان غبطه می خورند
بر شوکت ِ همیشه ی ِ روح ِ سفالی ام


محمد علی بهمنی
 
 

No comments:

Post a Comment